Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-110/15-4/AP
z 26 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2015 r. (data wpływu 20 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 maja 2015 r. (data wpływu 8 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup budynków i budowli przeznaczonych do wyburzenia,
  

• momentu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup budynków i budowli przeznaczonych do wyburzenia rozliczanych w miarę uzyskiwanego przychodu ze sprzedaży gruzu i złomu
  

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 27 kwietnia 2015 r., Nr IPTPB1/4511-110/15-2/AP, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 27 kwietnia 2015 r. (data doręczenia 4 maja 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 6 maja 2015 r. (data wpływu 8 maja 2015 r.), nadanym za pośrednictwem polskiej placówki operatora wyznaczonego w dniu 7 maja 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia … lipca 2014 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył prawo użytkowania wieczystego nieruchomości w postaci działki gruntu wraz z posadowionymi na działce budynkami, budowlami, a także znajdującymi się na działce środkami trwałymi (stanowiącymi odrębny od gruntu przedmiot własności). W przedmiotowym akcie notarialnym cena za przedmiotowe aktywa została określona jako cena łączna w wysokości 2 756 829,07 zł, a w tym prawo użytkowania wieczystego opodatkowane podatkiem VAT za cenę w kwocie 17 716,65 zł plus podatek VAT w kwocie 4 074,83 zł, budynki i budowle za cenę w kwocie 93 353,75 zł plus podatek VAT w kwocie 21 471,36 zł, prawo użytkowania wieczystego gruntu zwolnione od podatku VAT za cenę w kwocie 374 201,19 zł, budynki i budowle zwolnione od podatku VAT za cenę w kwocie 1 971 759,38 zł, maszyny i urządzenia za cenę w kwocie 222 969,03 zł plus podatek VAT w kwocie 51 282,88 zł.

Do faktury dokumentującej sprzedaż zostały sporządzone załączniki, w których została wyszczególniona wartość poszczególnych składników majątkowych, tj. budynków, budowli, maszyn i urządzeń objętych transakcją sprzedaży.

Składniki przedmiotowe zostały kupione w celu prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Przy czym, Wnioskodawca kupując działkę wraz ze znajdującymi się na niej budynkami i budowlami planował część z nich wykorzystywać w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a część wyburzyć w celu uzyskania przychodu ze sprzedaży gruzu i złomu. Wnioskodawca przewiduje, że proces wyburzania budynków i budowli będzie rozciągnięty w czasie i może zająć nawet kilka/kilkanaście miesięcy. Sprzedaż gruzu może być dokonywana sukcesywnie w miarę wyburzania budynków/budowli lub też po ich wyburzeniu.

W piśmie z dnia 6 maja 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano, że:

1. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Przedmiot Jego działalności obejmuje następujące pozycje:
   • 43.11.Z - Rozbiórka i burzenie obiektów budowlanych;
   • 08.92.Z - Wydobywanie torfu;
     
     
   • 08.12.Z - Wydobywanie żwiru i piasku; wydobywanie gliny i kaolinu;
     
   • 28.22.Z - Produkcja urządzeń dźwigowych i chwytaków;
     
   • 28.30.Z - Produkcja maszyn dla rolnictwa i leśnictwa;
     
   • 28.92.Z - Produkcja maszyn dla górnictwa i do wydobywania oraz budownictwa;
     
   • 29.20.Z - Produkcja nadwozi do pojazdów silnikowych; produkcja przyczep i naczep;
     
   • 33.17.Z - Naprawa i konserwacja pozostałego sprzętu transportowego;
     
   • 38.11.Z - Zbieranie odpadów innych niż niebezpieczne;
     
   • 38.21.Z - Obróbka i usuwanie odpadów innych niż niebezpieczne;
     
   • 38.32.Z - Odzysk surowców z materiałów segregowanych;
     
   • 41.10.Z - Realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków;
     
   • 41.20.Z - Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych;
     
   • 42.11.Z - Roboty związane z budową dróg i autostrad;
     
   • 42.12.Z - Roboty związane z budową dróg szynowych i kolei podziemnej;
     
   • 42.13.Z - Roboty związane z budową mostów i tuneli;
     
   • 42.99.Z - Roboty związane z budową pozostałych obiektów inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej niesklasyfikowane;
     
   • 43.12.Z - Przygotowanie terenu pod budowę;
     
   • 45.19.Z - Sprzedaż hurtowa i detaliczna pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli;
     
   • 45.20.Z - Konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli;
     
   • 47.11.Z - Sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych;
     
   • 47.19.Z - Pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach;
     
   • 47.21.Z - Sprzedaż detaliczna owoców i warzyw prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach;
     
   • 47.22.Z - Sprzedaż detaliczna mięsa i wyrobów z mięsa prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach;
     
   • 47.23.Z - Sprzedaż detaliczna ryb, skorupiaków i mięczaków prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach;
   • 47.24.Z - Sprzedaż detaliczna pieczywa, ciast, wyrobów ciastkarskich i cukierniczych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach;
     
   • 47.25.Z - Sprzedaż detaliczna napojów alkoholowych i bezalkoholowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach;
   • 47.26.Z - Sprzedaż detaliczna wyrobów tytoniowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach;
     
   • 47.29.Z - Sprzedaż detaliczna pozostałej żywności prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach;
     
   • 47.30.Z - Sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw;
     
   • 47.73.Z - Sprzedaż wyrobów farmaceutycznych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach;
     
   • 47.75.Z - Sprzedaż detaliczna kosmetyków i artykułów toaletowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach;
     
   • 49.41.Z - Transport drogowy towarów;
   • 52.10.B - Magazynowanie i przechowywanie pozostałych towarów;
     
   • 52.21.Z - Działalność usługowa wspomagająca transport lądowy;
     
   • 52.24.C - Przeładunek towarów w pozostałych punktach przeładunkowych;
     
   • 52.29.B - Działalność śródlądowych agencji transportowych;
     
   • 55.10.Z - Hotele i podobne obiekty zakwaterowania;
     
   • 55.20.Z - Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania;
     
   • 56.10.A - Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne;
     
   • 68.10.Z - Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek;
   • 68.20.Z - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi;
   • 77.12.Z - Wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli;
     
   • 77.32.Z - Wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń budowlanych;
     
   • 81.29.Z - Pozostałe sprzątanie.
     
     

Przedmiot działalności Wnioskodawcy nie obejmuje takich pozycji jak:

• 46.77.Z - Sprzedaż hurtowa odpadów i złomu;
  

• 47.99.Z - Pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona poza siecią sklepową, straganami i targowiskami.
  
  
  

2. Wnioskodawca opodatkowany jest 19% stawką liniową.
3. Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe.
4. Zgodnie z treścią aktu notarialnego z dnia … lipca 2014 r., Wnioskodawca oraz Jego żona oświadczyli, że pozostają w ustroju wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej oraz że będące przedmiotem umowy prawo użytkowania wieczystego, budynki i budowle oraz maszyny i urządzenia kupują za uzgodnioną cenę, za fundusze wspólne, do majątku objętego wspólnością ustawową majątkową małżeńską, w celu prowadzenia przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej.
5. Do ewidencji środków trwałych na dzień 31 października 2014 r. zostały przyjęte środki trwałe, które Wnioskodawca wykorzystywał i wykorzystuje do działalności gospodarczej, tj.:
   • Prawo wieczystego użytkowania gruntu;
   • Budynki i budowle w tym:
     • Magazyn główny techniczny …;
       
     • Magazyn cukru …;
       
     • Warsztaty mechaniczne …;
       
     • Budynek - portiernia …;
       
     • Budynek biurowy - główny …;
       
     • Magazyn cukru nr …;
       
     • Magazyn cukru nr …;
       
     • Budynek wagowy przy wagach gospodarczych …;
       
     • Droga dojazdowa do wagi 50t i 70t i terenu cukrowni …;
       
     • Drogi i place wewnątrz zakładu …;
       
     • Utwardzenie placu przy warsztatach mechanicznych …;
       
     • Utwardzenie placu przy budynku głównym …;
       
     • Utwardzenie placu przy magazynie technicznym …;
     • Sieć kablowa telefoniczna …;
       
     • Ogrodzenie zakładu ….
   
   

Od wyżej wymienionych składników Wnioskodawca dokonywał odpisów amortyzacyjnych w zakresie i na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do ewidencji środków trwałych nie zostały wprowadzone składniki majątku, które Wnioskodawca zakupił z zamiarem wyburzenia. Od tych składników majątku Wnioskodawca nie dokonywał odpisów amortyzacyjnych. Nie wykorzystywał ich także w prowadzonej działalności gospodarczej do innych celów niż wyburzenie.

6. Wnioskodawca rozpoczął proces wyburzania od listopada 2014 r. i proces ten sukcesywnie kontynuuje.
7. Wnioskodawca zakupując składniki majątkowe przeznaczone do wyburzenia nie planował budowy w ich miejsce nowych inwestycji. Na chwilę złożenia wniosku też takich planów nie ma.
8. Składniki majątku przeznaczone do wyburzenia nie były i nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę.
9. Wyburzenia Wnioskodawca dokonuje we własnym zakresie, własnym sprzętem budowlanym.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

1. Czy Wnioskodawca słusznie uważa, że wydatki poniesione na zakup budynków i budowli przeznaczonych do wyburzenia, w wysokości wynikającej z załącznika do faktury, mogą być rozpoznane w kosztach uzyskania przychodu?
2. Czy Wnioskodawca słusznie uważa, że wydatki poniesione na zakup budynków i budowli przeznaczonych do wyburzenia, w wysokości wynikającej z załącznika do faktury, mogą być rozpoznane w kosztach uzyskania przychodu jako koszty bezpośrednie, rozliczane w miarę uzyskiwanego przychodu ze sprzedaży gruzu i złomu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku).

Ad. 1.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup budynków i budowli przeznaczonych do wyburzenia, w wysokości wynikającej z załącznika do faktury, mogą być rozpoznane w kosztach uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Przepis powyższy ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). W związku z powyższym każdorazowy wydatek powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

W świetle powyższego przepisu, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, o których mowa w art. 23 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Kosztami uzyskania przychodów zatem są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodów.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz własność zlokalizowanych na gruncie budynków i budowli została nabyta przez Wnioskodawcę w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Wydatek ten był zatem racjonalnie uzasadniony. Część budynków i budowli Wnioskodawca nabył w celu prowadzenia działalności gospodarnej. Składniki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wydatki na ich nabycie Wnioskodawca uwzględnia w kosztach podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne. Natomiast część budynków i budowli Wnioskodawca nabył w celu ich wyburzenia i uzyskania przychodu ze sprzedaży gruzy i złomu. Wnioskodawca nie wykorzystuje tych składników majątkowych w prowadzonej działalności gospodarczej. Nie zamierza także na ich miejscu realizować nowych inwestycji, a jedynie uzyskać przychód ze sprzedaży gruzu i złomu. W ocenie Wnioskodawcy, wydatek na zakup budynków i budowli przeznaczonych do wyburzenia może stanowić koszt podatkowy na zasadach ogólnych, bowiem spełnione zostały wszelkie wskazane powyżej wymagania wynikające z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wydatek został przez Wnioskodawcę poniesiony w sposób definitywny, pozostaje w związku z prowadzoną działalnością, bowiem Wnioskodawca wiedział, że część budynków, które w Jego ocenie nie nadają się do prowadzonej działalności wyburzy i uzyska przychód ze sprzedaży gruzu i złomu, wydatek został udokumentowany fakturą oraz nie znajduje się w katalogu wskazanym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki na zakup tych składników majątkowych, które nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane w działalności gospodarczej, a jedynie zakupione z zamiarem wyburzenia, stanowić winny koszty bezpośrednio związane z przychodami uzyskiwanymi ze sprzedaży złomu i gruzu. Wysokość tych wydatków Wnioskodawca winien ustalać i zaliczać do kosztów podatkowych w sposób proporcjonalny do uzyskanego przychodu ze sprzedaży złomu i gruzu. Przy czym, podstawą do ustalenia takiego wydatku winna być wartość przypadająca na wyburzone składniki majątku, a wynikająca z załącznika do faktury dokumentującej ich zakup.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10. Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 5 powyższej ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wskazuje, że wydatki na nabycie składników majątkowych przeznaczonych do wyburzenia będą się wiązały z uzyskaniem przychodu ze zbycia złomu i gruzu. W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na okoliczność, że przedmiotowe budynki i budowle zostały zakupione w celu uzyskania przychodu ze sprzedaży gruzu i złomu powstałego po ich wyburzeniu, koszty ich zakupu winny być rozpoznane jako koszty bezpośrednie. Zatem, w momencie osiągnięcia przychodów ze sprzedaży gruzu i złomu. Z uwagi jednak na okoliczność, że wyburzanie już trwa i będzie trwało przez dłuższy okres czasu Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić z góry, ile gruzu i złomu z danego wyburzonego budynku/budowli sprzeda. Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, koszty zakupu składników majątku przeznaczonych do wyburzenia winny być ustalone proporcjonalnie do ilości sprzedanego gruzu i złomu, i potrącone w momencie uzyskania przychodu ze sprzedaży danej partii gruzu/złomu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Powyższy przepis ma charakter ogólny. Z tego względu, każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy badać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania wyróżnia się koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). W przypadku kosztów pośrednich brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Zatem, generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione, racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub wiązane z uzyskiwanymi przychodami lub zachowaniem źródła przychodu. Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powyższego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22c pkt 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi własność lub współwłasność podatnika,
  

• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
  

• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  

• przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
  

• składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.
  
  

Środkami trwałymi, w świetle cyt. wyżej przepisu, mogą być m.in. spełniające powyższe kryteria budynki i budowle.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu … lipca 2014 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabyli prawo użytkowania wieczystego nieruchomości w postaci działki gruntu wraz z posadowionymi na działce budynkami, budowlami, a także środkami trwałymi (stanowiącymi odrębny od gruntu przedmiot własności). Wnioskodawca kupując działkę wraz ze znajdującymi się na niej budynkami i budowlami planował część z nich wykorzystywać w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a część wyburzyć w celu uzyskania przychodu ze sprzedaży gruzu i złomu. Wnioskodawca przewiduje, że proces wyburzania budynków i budowli będzie rozciągnięty w czasie i może zająć nawet kilka/kilkanaście miesięcy. Sprzedaż gruzu może być dokonywana sukcesywnie w miarę wyburzania budynków/budowli lub też po ich wyburzeniu. Do ewidencji środków trwałych nie zostały wprowadzone składniki majątku, które Wnioskodawca zakupił z zamiarem wyburzenia. Od tych składników majątku Wnioskodawca nie dokonywał odpisów amortyzacyjnych. Nie wykorzystywał ich także w prowadzonej działalności gospodarczej do innych celów niż wyburzenie. Wnioskodawca rozpoczął proces wyburzania od listopada 2014 r. i proces ten sukcesywnie kontynuuje. Wnioskodawca zakupując składniki majątkowe przeznaczone do wyburzenia nie planował budowy w ich miejsce nowych inwestycji. Na chwilę złożenia wniosku też takich planów nie ma. Wyburzenia Wnioskodawca dokonuje we własnym zakresie, własnym sprzętem budowlanym.

Zauważyć należy, że jak wynika z wniosku, Wnioskodawca części budynków i budowli nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej oraz nie dokonywał odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej, ponieważ zostały one zakupione z zamiarem wyburzenia. Tak więc, zakupione budynki i budowle przeznaczone do wyburzenia nie spełniały definicji środka trwałego, określonego w art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nie były wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej).

Zatem, mając na względzie cytowane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy stwierdzić, że wydatki na zakup budynków i budowli przeznaczonych do wyburzenia Wnioskodawca może uznać za koszty uzyskania przychodów w wysokości wynikającej z załącznika do faktury dokumentującej zakup nieruchomości, które mogą być rozpoznane w kosztach uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup budynków i budowli przeznaczonych do wyburzenia w wysokości wynikającej z załącznika do faktury dokumentującej zakup nieruchomości, które mogą być rozpoznane w kosztach uzyskania przychodu jako koszty bezpośrednie, rozliczane w miarę uzyskiwanego przychodu ze sprzedaży gruzu i złomu zauważyć należy, że sposób ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych z działalnością gospodarczą zależy od rodzaju poniesionych wydatków oraz ich wartości.

W myśl art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

W świetle powyższego przepisu, o momencie zaliczenia konkretnego wydatku do kosztów danego roku podatkowego decyduje moment faktycznego dokonania tego wydatku.

Zauważyć przy tym należy, że odstępstwo od tej zasady, polegające na możliwości potrącenia kosztów w tym roku podatkowym, którego dotyczą, ma zastosowanie do podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe (art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W tym przypadku, jak wskazuje przepis art. 22 ust. 5 – 5d ww. ustawy, zasady ujmowania wydatków w kosztach uzyskania przychodów zależą od tego, czy są to koszty bezpośrednie czy pośrednie.

Według art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Zgodnie z art. 22 ust. 5c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W świetle tego przepisu, wydatki, których nie można przyporządkować do określonych przychodów danego roku podatkowego (koszty pośrednie) powinny zostać zaliczone w koszty w dacie ich poniesienia. Przy czym, koszty te można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w takiej wysokości, jaka dotyczy danego roku podatkowego.

Stosownie do art. 22 ust. 5d powyższej ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszt rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Mając na względzie cytowane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup budynków i budowli przeznaczonych do wyburzenia, w wysokości wynikającej z załącznika do faktury dokumentującej zakup nieruchomości, mogą być rozpoznane w kosztach uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej jako koszty bezpośrednie. Przy czym, ww. koszty zakupu składników majątku winny być rozliczane proporcjonalnie do ilości sprzedanego gruzu i złomu, i potrącane zgodnie z art. 22 ust. 5ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Dokonanie bowiem oceny, czy okoliczności przedstawione we wniosku są zgodne ze stanem rzeczywistym wykracza poza ramy postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej, w toku którego Organ opiera się wyłącznie na opisie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy.

Jeżeli opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.