Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1328/14-4/AS
z 11 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 249, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2014 r. (data wpływu 12 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 stycznia 2015 r. (data wpływu 22 stycznia 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 19 stycznia 2015 r. (skutecznie doręczone dnia 20 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sposobu użytkowania samochodów służbowych za wykorzystywanie wyłącznie do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 86a ust. 4 ustawy i prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z tymi pojazdami – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sposobu użytkowania samochodów służbowych za wykorzystywanie wyłącznie do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 86a ust. 4 ustawy i prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z tymi pojazdami.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 22 stycznia 2015 r. (data wpływu 22 stycznia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 19 stycznia 2015 r. (skutecznie doręczone dnia 20 stycznia 2015 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, realizującym specjalistyczne usługi głównie dla sektora paliwowego. Podstawowym przedmiotem działalności M. S.A. są pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane (4399Z wg PKD 2007). Usługi świadczone są na terenie całego kraju, jak również w niektórych krajach Unii Europejskiej. Siedzibą M. S.A. jest miasto P., gdzie firma posiada zaplecze sprzętowe, wytwórnię konstrukcji stalowych, laboratorium, spawalnię. Wnioskodawca realizując zlecenia poza swoją siedzibą organizuje tymczasowe zaplecza budowlane w miejscach wykonywania prac i zakwaterowanie dla swoich pracowników delegowanych do pracy poza P., które to miasto jest dla nich miejscem świadczenia pracy każdorazowo wskazanym w umowie o pracę. Organizuje również transport z miejsca pracy do miejsc wykonywania pracy na budowach realizowanych poza P. jak również transport z miejsc zakwaterowania, którymi są kwatery wynajmowane na cele zbiorowego zakwaterowania do miejsc wykonywania pracy. Transport taki odbywa się przy pomocy wynajętych przez pracodawcę obcych przewoźników, natomiast kluczowy personel Wnioskodawcy w postaci kierowników budów posiada do dyspozycji służbowe samochody osobowe niezbędne do obsługi budów (przejazdy po drobne zakupy na cele budowy, narady, załatwianie spraw urzędowych związanych z budowami itp.).

Tymi samochodami również osoby te przemieszczają się z siedziby firmy do miejsca (miejscowości) w której Wnioskodawca realizuje prace budowlane oraz z miejsc zakwaterowania tych pracowników, położonych w pobliżu miejsc (miejscowości) wykonywania prac budowlanych do miejsc wykonywania obowiązków służbowych, którymi są te budowy. Strona zaznacza, że w M. S.A. funkcjonują wewnętrzne regulacje wykluczające użycie przydzielonych samochodów do celów prywatnych, co jest kontrolowane.

W piśmie uzupełniającym z dnia 22 stycznia 2015 r. Wnioskodawca uzupełnił opis stanu faktycznego o informacje:

• we wniosku mowa jest o pojazdach określonych w art. 2 pkt 34 ustawy. Są to zarówno samochody osobowe jak ciężarowe zgłoszone organowi na podstawie art. 86a ust. 12 ustawy;
  
• w Spółce obowiązuje instrukcja dotycząca użytkowania samochodów służbowych w M. S.A., z którą każdy użytkownik został zapoznany potwierdzając ten fakt podpisem. Instrukcja szczegółowo reguluje zasady użytkowania samochodów służbowych, w tym obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu, o której mowa w art. 86a ust. 6 ustawy;
  
• nadzór nad używaniem pojazdów umożliwia monitoring GPS, w który pojazdy te są wyposażone;
  
• przestrzeganie wewnętrznych regulacji Spółki podlega kontroli, dokonywanej przez Dział Kontroli Wewnętrznej firmy, wydanie, zwrot i używanie samochodów służbowych jest każdorazowo odnotowywane w kontrolce prowadzonej niezależnie od ewidencji przebiegu;
  
• parkowanie pojazdów w godzinach pracy odbywa się zwykle w miejscu lub w pobliżu miejsca prowadzenia budów. Budowy Spółka prowadzi na terenie całego kraju, sporadycznie na terenie Europy. Parkowanie pojazdów po godzinach pracy w przypadku budów zewnętrznych (realizowanych poza siedzibą główną w P.) odbywa się w miejscach lub w pobliżu miejsc, gdzie zakwaterowani są pracownicy uprawnieni do korzystania z pojazdów; jeżeli użytkowanie samochodu służbowego odbywa się na miejscu (budowy realizowane w P. lub w najbliższych okolicach), wówczas samochody parkowane są na terenie Spółki. W przypadku zewnętrznych budów, a takich jest większość, samochody parkowane są tam, gdzie jest to możliwe z punktu widzenia przepisów o ruchu drogowym, wewnętrznych regulacji zleceniodawców, odnoszących się do zasad używania i parkowania samochodów na ich terenie (dla przykładu wjazd, przemieszczanie się i parkowanie samochodów na terenie P. S.A. podlega ich ścisłym regulacjom);
  
• pracownicy użytkujący samochody na miejscu, tj, w P. lub najbliższych okolicach mają obowiązek pozostawienia użytkowanych pojazdów po pracy na terenie Spółki, bez możliwości ich pobrania.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy posługiwanie się środkami transportu będącymi własnością pracodawcy w sytuacjach opisanych powyżej, w szczególności przejazdy z miejsc zakwaterowania do miejsc wykonywania pracy, może być uznane za wykorzystywanie samochodów służbowych do celów prywatnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, dojazdy z miejsca zakwaterowania pracowników do miejsca wykonywania pracy, jak również przejazdy z siedziby pracodawcy do miejscowości, w której wnioskodawca realizuje roboty nie mogą być uznane za wykorzystywanie samochodów służbowych do celów prywatnych, przez co pracodawca nie mógłby skorzystać z możliwości pełnego odliczenia podatku VAT na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1a, przy zachowaniu pozostałych rygorów, o których mowa w ust. 4 tego artykułu. Jeżeli bowiem pracownicy mają w umowach o pracę za miejsce pracy określoną daną miejscowość, to przemieszczanie ich na teren budowy znajdujący się poza tak określonym rejonem powinno odbywać się na koszt pracodawcy. Wynika to między innymi z tego, że pracownik, składając podpis na umowie o pracę, zaakceptował jej warunki również w przedmiocie wynagrodzenia i kosztów związanych z jego uzyskaniem, a w szczególności kosztów dojazdu. Obciążenie pracownika w takiej sytuacji wydatkami na przejazdy oznaczałoby przeniesienie na niego ekonomicznego ciężaru kosztów organizacji pracy, co ze swej istoty pozostaje w sferze powinności pracodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”. W myśl tego przepisu zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych z VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca umożliwił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi na terenie całego kraju, jak również w niektórych krajach Unii Europejskiej. Spółka realizując zlecenia poza swoją siedzibą organizuje tymczasowe zaplecza budowlane w miejscach wykonywania prac i zakwaterowania dla delegowanych pracowników. Wnioskodawca organizuje transport z miejsca pracy siedziby do miejsc wykonywania pracy na budowach realizowanych poza siedzibą, jak również transport z miejsc zakwaterowania, którymi są kwatery wynajmowane na cele zbiorowego zakwaterowania do miejsc wykonywania pracy. Transport taki odbywa się przy pomocy wynajętych obcych przewoźników. Kluczowy personel Wnioskodawcy – kierownicy posiada do dyspozycji służbowe samochody osobowe niezbędne do obsługi budów (przejazdy po drobne zakupy na cele budowy, narady, załatwianie spraw urzędowych związanych z budowami). Tym samochodami również przemieszczają się z siedziby firmy do miejsca (miejscowości) w której Wnioskodawca realizuje prace budowlane oraz z miejsc zakwaterowania tych pracowników, położonych w pobliżu miejsc (miejscowości) wykonywania prac budowlanych od miejsc wykonywania obowiązków służbowych, którymi są te budowy. Ww. samochody służbowe stanowią pojazdy określone w art. 3 pkt 34 ustawy, są to zarówno samochody osobowe, jak ciężarowe zgłoszone organowi na podstawie art. 86a ust. 12 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania posługiwania się środkami transportu będącymi własnością pracodawcy w sytuacjach opisanych powyżej w szczególności przejazdy z miejsc zakwaterowania do miejsc wykonywania pracy – za wykorzystywanie samochodów służbowych do celów działalności gospodarczej, co też uprawnia do pełnego odliczenia podatku VAT na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1a ustawy.

Kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania na gruncie podatku VAT wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony regulują przepisy art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
   
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
   
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Ww. przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. z tytułu nabycia, leasingu, zakupu paliw do napędu, czy też innych wydatków eksploatacyjnych dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku „mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Jednocześnie należy zauważyć, że stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 312), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
   
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowite nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
      
   2. 2 – dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
      
   3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
   
   

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W myśl art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
   
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

W myśl art. 86a ust. 6 ustawy o VAT ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

Na podstawie art. 86a ust. 12 ustawy, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Z analizy cyt. wyżej przepisów wynika, że zgodnie z ogólną zasadą przewidzianą w art. 86a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego. Ustawodawca przyjął założenie, że konstrukcja pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony sprawia, że pojazdy te – co do zasady – wykorzystywane są w celach „mieszanych”, tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością. Przez wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, tj. do celów prywatnych.

Odliczenie VAT w pełnej wysokości przysługuje m.in. w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami wykorzystywanymi wyłącznie do działalności gospodarczej. Dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości innego niż działalność gospodarcza użytku tych pojazdów. Przy czym użytek inny niż działalność gospodarcza należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Jak wynika z opisu sprawy w Spółce obowiązuje instrukcja dotycząca użytkowania samochodów służbowych, z którą każdy użytkownik został zapoznany potwierdzając ten fakt podpisem. Instrukcja szczegółowo reguluje zasady użytkowania samochodów służbowych, w tym obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu, o której mowa w art. 86a ust. 6 ustawy, nadzór nad używaniem pojazdów umożliwia monitoring GPS, w który pojazdy te są wyposażone, przestrzeganie regulacji Spółki podlega kontroli, dokonywanej przez Dział Kontroli Wewnętrznej firmy, wydanie, zwrot i używanie samochodów służbowych jest każdorazowo odnotowywane, niezależnie od ewidencji przebiegu. Parkowanie pojazdów w godzinach pracy odbywa się zwykle w miejscu lub w pobliżu miejsca prowadzenia prac. W przypadku budów zewnętrznych parkowanie odbywa się w miejscach lub pobliżu miejsc, gdzie zakwaterowani są pracownicy uprawnieni do korzystania z pojazdów. Jeżeli użytkowanie samochodu służbowego odbywa się na miejscu, wówczas samochody parkowane są na terenie Spółki. W przypadku zewnętrznych budów, samochody parkowane są tam, gdzie jest to możliwe z punktu widzenia przepisów o ruchu drogowym, wewnętrznych regulacji zleceniodawców, odnoszących się do zasad używania i parkowania samochodów na ich terenie. Pracownicy użytkujący samochody na miejscu lub najbliższych okolicach mają obowiązek pozostawienia użytkowanych pojazdów po pracy na terenie Spółki, bez możliwości ich pobrania.

W ocenie tut. Organu, opisany przez Wnioskodawcę sposób wykorzystania samochodów służbowych nie pozwala jednoznacznie uznać, że będą one wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Opisane procedury nie wykluczają użycia tych samochodów do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki. W analizowanej sprawie dopuszczenie możliwości parkowania pojazdów w miejscu zakwaterowania np. w sytuacji delegowania pracowników, sprawia że możliwe jest użycie samochodów służbowych do celów prywatnych.

Należy zauważyć, że używanie samochodów przez pracowników do świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy stanowi niewątpliwie wykorzystywanie tych pojazdów do działalności gospodarczej. Jednakże, aby Wnioskodawca mógł skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego, powinna być bezwzględnie wykluczona możliwość wykorzystywania pojazdów przez pracowników w inny sposób.

W ocenie tut. Organu opisane spektrum wykorzystywania samochodów służbowych – przemieszczanie się pracowników z siedziby firmy do miejsca realizacji prac budowlanych oraz z miejsc zakwaterowania tych pracowników do miejsc wykonywania obowiązków służbowych, którymi są budowy oraz garażowanie tych pojazdów w miejscach zakwaterowania pracowników (lub ich pobliżu) powoduje, że nie da się wykluczyć potencjalnej możliwości użycia ww. samochodów służbowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Zauważyć należy, że w tej sytuacji pracownicy posiadają do dyspozycji samochód w miejscu gdzie aktualnie przebywają prywatnie poza godzinami pracy. Zatem opisany sposób wykorzystania pojazdów służbowych przez kluczowy personel Spółki charakteryzuje się tym, że nie jest możliwe dokładne określenie w jakim czasie (każdego dnia) samochód będzie wykorzystywany do realizacji obowiązków na rzecz Wnioskodawcy.

Bez znaczenia będzie w tej sytuacji fakt prowadzenia dla tych samochodów ewidencji przebiegu pojazdu, gdyż o prawie do pełnego odliczenia decyduje w pierwszej kolejności sposób użytkowania i reguły wykluczające możliwość użycia pojazdu do celów prywatnych. Tymczasem, w ocenie tut. Organu z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie ma obiektywnych możliwości wyeliminowania użycia samochodów służbowych do celów prywatnych pracowników. Stworzone przez Wnioskodawcę procedury ,tj. instrukcja dotycząca użytkowania samochodów służbowych i zaznajomienie z nią pracowników nie jest równoznaczne z wykluczeniem ich potencjalnego użycia do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki. Również nadzór na używaniem pojazdów poprzez monitoring GPS i kontrole nie będą potwierdzać obiektywnie, że pojazdy te będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, bez możliwości ich użycia do celów prywatnych, gdyż sam fakt garażowania pojazdów w miejscu zakwaterowania pracowników powoduje, że mogą być one wykorzystywane do celów „mieszanych”.

Zatem nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że opisany sposób użytkowania samochodów służbowych gwarantuje ich wykorzystywanie wyłącznie do celów działalności gospodarczej Spółki. Bez znaczenia w tym przypadku jest, że Wnioskodawca będzie prowadził dla tych samochodów ewidencję przebiegu pojazdu oraz poinformuje właściwego naczelnika urzędu skarbowego na odpowiednim formularzu o wykorzystywaniu tych samochodów do celów działalności gospodarczej, ponieważ już z samej procedury sposobu użytkowania tych pojazdów będzie wynikać użytek mieszany.

W konsekwencji, w analizowanej sprawie z uwagi na przedstawiony sposób wykorzystywania pojazdów, wykluczonym jest przyjęcie, że samochody te wykorzystywane są wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z pojazdami służbowymi, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie w okresie od dnia 1 kwietnia 2014 r. do 30 czerwca 2015 r. Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu przeznaczonych do napędu opisanych pojazdów samochodowych, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.