Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1303/13/15-S/IM
z 15 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 września 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1689/14 – stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2013 r. (data wpływu 25 listopada 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika:

• w części dotyczącej przychodu u pracownika – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej przychodu u emeryta – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej przychodu u osób niebędących pracownikami – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

„A” wchodzi w skład struktury spółki „B” S.A. (dalej: „B” lub Spółka). Pełni funkcję centrum usług współdzielonych z zakresu teleinformatyki dla Grupy Kapitałowej. Oferowane przez „A” usługi stanowią kompletne rozwiązania w danym zakresie: zawierają sprzęt, oprogramowanie, wdrożenie, obsługę serwisową i utrzymanie a także rozwój zgodnie z ze zgłaszanymi przez klienta biznesowego potrzebami.

Spółka jest przedsiębiorstwem z ponad 50-letnią tradycją, które zatrudnia ponad 18 tys. pracowników. W skład wielooddziałowego przedsiębiorstwa, oprócz „A”, wchodzi Centrala oraz 9 oddziałów, w tym 3 zakłady górnicze i 3 huty. Działalność Spółki ogranicza się w głównej mierze do kopalnictwa rud, produkcji (...), produkcji metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych. Podstawowa produkcja Spółki jest w pełni zintegrowanym technologicznie procesem, w którym produkt końcowy jednej fazy technologicznej stanowi półprodukt wykorzystywany w kolejnej fazie. Dlatego zgodna współpraca między oddziałami, a także wewnątrz oddziałów jest kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania Spółki. Właściwa komunikacja „A” z pozostałymi oddziałami jest szczególnie istotna, ponieważ działalność Wnioskodawcy obejmuje świadczenie usług dla wszystkich oddziałów Spółki. Ze względu na wielkość, rozmieszczenie w różnych lokalizacjach, a także wielooddziałowy charakter Spółki proces integracji między oddziałami oraz między pracownikami wymaga od Spółki podjęcia docelowych działań w tym kierunku.

Co więcej, Spółka przykłada dużą wagę do dbania o swoją kulturę organizacyjną, a tradycje górnicze oraz hutnicze kultywowane są ze szczególną starannością. Takie tradycje wiążą się ze specyfiką tych zawodów i kształtują zasady współżycia społecznego wśród ich przedstawicieli. Przyjęły się one na co dzień w życiu oddziałów, a podtrzymywane są dzięki różnym uroczystościom rocznicowym, świętom okolicznościowym oraz imprezom towarzyszącym. Organizacja imprez łączących kwestie związane z prowadzeniem zaawansowanego i wielooddziałowego przedsiębiorstwa z elementami integracyjnymi (wydarzenia biznesowo-integracyjne) stanowi również wyraz poszanowania wieloletnich zwyczajów i obyczajów branżowych, które kształtują zasady współżycia społecznego wśród osób związanych z branżą górniczo-hutniczą.

Spółka organizuje różnego rodzaju wydarzenia biznesowo-integracyjne dla pracowników w celu zwiększenia zaangażowania w pracy, a także kultywowanie tradycji Spółki tak ważnych dla prawidłowego jej funkcjonowania. Efektem takich imprez jest zgodna współpraca między oddziałami i identyfikacja pracowników z tradycjami i celami Spółki. Celem organizacji tych spotkań nie jest generowanie przysporzenia po stronie pracownika. To pracodawca odnosi tu główną korzyść, bo dzięki narzędziom jakimi są spotkania wewnątrzfirmowe ma możliwość budowania kultury organizacyjnej - kluczowego elementu sukcesu Spółki i jednego z jej priorytetów, a także możliwość zwiększenia efektywności współpracy międzyoddzialowej i wewnątrzoddziałowej.

Jednym z celów organizacji wydarzeń jest osiągnięcie korzyści biznesowych, a ostatecznie zwiększenie przychodów operacyjnych Spółki poprzez: motywację pracowników i tym samym maksymalizację ilości i jakości efektów ich pracy, zwiększenie rozpoznawalności Spółki w gronie nie tylko pracowników, ale także ich rodzin, znajomych, dostawców, podwykonawców i innych odbiorców, którzy mogli chociażby dowiedzieć się o spotkaniach lub nawet w nich uczestniczyć w określonych przypadkach, promocję Spółki jako potencjalnego pracodawcy na lokalnym rynku pracy. Co do zasady, od pracowników oczekuje się uczestnictwa w imprezach, choć nie zawsze jest ono obowiązkiem. Uczestnictwo w spotkaniach należy natomiast do obowiązków pracowniczych niektórych uczestników (np. dla kadry kierowniczej).

Podsumowując, imprezy takie są konieczne z perspektywy prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej, a czas poświęcony na nie przez pracowników przynosi wymierne korzyści dla Spółki.

Mając na uwadze powyższe, „A” jest organizatorem imprez, o zróżnicowanym charakterze, w tym m.in.:

Imprezy związane z obchodami święta G.

Imprezy promocyjno-integracyjne, związane z obchodami święta górników mają na celu utrzymanie tradycji, wzmocnienie identyfikacji pracowników ze Spółką oraz znaczenia branży górniczej.

W przypadku tego typu imprez udział w nich biorą nie tylko pracownicy „A”, ale także pozostałych oddziałów Spółki, emerytowani pracownicy, a także inne osoby z zewnątrz, co sprzyja promocji działalności biznesowej Spółki.

Istotnym elementem imprez są drobne podarunki przekazywane ich uczestnikom, zazwyczaj przyjmujące postać okolicznościowych kufli. Tradycją bowiem jest, że napoje podczas imprez pije się z kufli projektowanych każdorazowo na określoną imprezę. Udział w imprezach związanych z obchodami święta górników jest nieodpłatny. Karczma oddziałowa finansowana jest ze środków własnych „A”. Wnioskodawca ponosi koszty ubezpieczenia, ochrony, cateringu, nagłośnienia, transportu zbiorowego, upominków okolicznościowych, noclegów. Wnioskodawca prowadzi ewidencję osób uczestniczących w imprezie.

Imprezy sportowo rekreacyjne, wycieczki

„A” organizuje również imprezy o charakterze sportowo-rekreacyjnym oraz wycieczki, do udziału w których zapraszani są obecni i emerytowani pracownicy wraz z rodzinami. Poprzez wspólną zabawę i rywalizację sportową wzmacniane są więzi między pracownikami, co owocuje lepszą współpracą i atmosferą w „A” i całej Spółce. Ze względu na częściowo odpłatny charakter tych imprez dla uczestników sporządzane są listy obecności. Imprezy są częściowo dofinansowane z ZFSŚ, uwzględniając sytuację materialną i rodzinną pracowników przy ustalaniu kwoty dofinansowania Wnioskodawca ponosi następujące koszty związane z organizacją imprez: catering, oprawa muzyczna, noclegi, transport.

Międzyoddziałowy turniej siatkówki

Najlepsze drużyny siatkarskie z różnych oddziałów Spółki zgłaszane są imiennie do rozgrywek turniejowych. W „A” nie są organizowane takie imprezy, jedynie pracownicy reprezentujący Wnioskodawcę zostają oddelegowani do wzięcia udziału w rozgrywkach. Opłata za udział w turnieju jest finansowana ze środków własnych „A”.

Koszty ogólne organizacji wyżej opisanych imprez co do zasady mają charakter ryczałtowy. Biorąc pod uwagę zmienną liczbę osób uczestniczących oraz niemożność oceny stopnia skorzystania z dostępnych elementów spotkania (nie jest prowadzona ewidencja np. skonsumowanych potraw) Wnioskodawca nie jest w stanie w żaden sposób określić poziomu faktycznych korzyści/uczestnictwa (nie zna precyzyjnie ich zakresu, ilości, rodzajów) dla poszczególnych osób uczestniczących w spotkaniu. Jednocześnie Wnioskodawca oferuje podczas tych wydarzeń świadczenia indywidualne, które są przypisywane konkretnym osobom i których wartość można określić np. kufle.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy z tytułu uczestnictwa w wydarzeniach, takich jak opisane w stanie faktycznym (w stosunku do kosztów ogólnych organizacji imprezy) po stronie pracowników Wnioskodawcy powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu PDOF, a w konsekwencji czy Wnioskodawca jako płatnik jest obowiązany obliczyć i pobrać zaliczkę na PDOF?
2. Czy w przypadku gdy Wnioskodawca przekazuje konkretnym pracownikom indywidualnie oznaczone świadczenia w ramach takich jak opisane w stanie faktycznym wydarzeniach biznesowo-integracyjnych, stanowią one przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu PDOF, a w konsekwencji czy Wnioskodawca jako płatnik jest obowiązany pobrać zaliczkę na PDOF?
3. Czy w przypadku świadczeń finansowanych z ZFŚS są one zwolnione z PDOF pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PDOF, a w konsekwencji czy Wnioskodawca jako płatnik nie jest obowiązany do obliczenia i pobrania od pracowników zaliczki na PDOF z tytułu przekazania tych świadczeń?
4. Czy Wnioskodawca jest obowiązany wystawić informację PIT-8C dla uczestników wydarzeń. takich jak opisane w stanie faktycznym, którzy nie są pracownikami Wnioskodawcy zgodnie z art. 42a ustawy o PDOF?
   
   

Ad.1

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 1, z tytułu uczestnictwa w wydarzeniach, takich jak opisane w stanie faktycznym, organizowanych przez Wnioskodawcę (w stosunku do kosztów ogólnych organizacji imprez) po stronie pracowników nie powstaje przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu PDOF.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 2, indywidualnie oznaczone świadczenia, skierowane do konkretnego pracownika stanowią przychód ze stosunku pracy, a w konsekwencji na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika, o ile przychód z tego tytułu nie będzie zwolniony na podstawie przepisów ustawy o PDOF.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 3, w przypadku indywidualnych i oznaczonych świadczeń finansowanych z ZFŚS będą one zwolnione z PDOF pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PDOF (które w opisanym stanie faktycznym są spełnione), w związku z czym Wnioskodawca nie jest obowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na PDOF z tego tytułu (jeśli w ciągu roku świadczenia nie przekraczają kwoty 380 zł).

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 4, jest on obowiązany do wystawienia informacji PIT-8C uczestnikom wydarzeń, takich jak opisane w stanie faktycznym, niebędącym pracownikami Wnioskodawcy jedynie w przypadku indywidualnie oznaczonych świadczeń, skierowanych do konkretnego uczestnika. Ponadto, jeżeli przychód z tytułu indywidualnie oznaczonych świadczeń można ustalić lecz spełnia on warunki określone w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 68a albo w przypadku emerytów COPI art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o PDOF (jak ma to miejsce w opisanym stanie faktycznym), jest to przychód zwolniony z opodatkowania. W takiej sytuacji Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Brak realnego przysporzenia po stronie pracownika

Zgodnie z powyższym stanem faktycznym imprezy organizowane przez Wnioskodawcę służą opisanym w nim celom Spółki, a w konsekwencji to pracodawca odnosi korzyści z ich organizacji z perspektywy prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Korzyści te Wnioskodawca osiąga poprzez integrację pracowników z przedsiębiorstwem oraz dbanie o dobre relacje między pracownikami.

Celem „A” nie jest przekazanie świadczenia pracownikom, a udział w imprezie nie stanowi dla pracownika dodatkowego benefitu mającego walor finansowy. Wręcz przeciwnie, to Wnioskodawca oczekuje od pracowników uczestnictwa w imprezie, co wiąże się z ograniczeniami narzuconymi pracownikom w dysponowaniu czasem wolnym od pracy. Co więcej zdarza się, że pracownik nie może skorzystać z oferowanych podczas imprez atrakcji, a bierze udział w imprezie ze względu na oczekiwania pracodawcy. Korzyści niektórych pracowników mogą być więc ograniczone. Poza tym niemożność decydowania o wyborze atrakcji w czasie odbywającej się imprezy zdecydowanie obniża korzyści odnoszone przez pracowników, także w wypadku gdy mogą oni wziąć udział we wszystkich dostępnych atrakcjach.

Ponadto, wydarzenia organizowane przez Wnioskodawcę zawierają również elementy biznesowe. Podczas niektórych imprez ma miejsce np. zaprezentowanie sytuacji i osiągnięć „A”. W wielu przypadkach nie można zatem mówić o nieodpłatnym świadczeniu dla pracowników ze strony pracodawcy w przypadku organizacji wydarzeń, takich jak opisane w stanie faktycznym, bowiem ewentualna korzyść dla pracownika jest elementem drugorzędnym - istniejącym jedynie potencjalnie. Korzyść pracownika występuje „przy okazji” realizacji biznesowego celu Wnioskodawcy jakim jest integracja poprzez wspólne imprezy, czy też zwiększanie rozpoznawalności Spółki poprzez zapraszanie na imprezy osób spoza grona pracowników Spółki. W związku z powyższym charakterem organizowanych wydarzeń, nie można uznać, iż hipotetyczna wartość uczestnictwa w nich stanowi przysporzenie dla uczestników w rozumieniu ustawy o PDOF (z wyjątkiem indywidualnie oznaczonych świadczeń, o których mowa w dalszej części wniosku).

Brak możliwości ustalenia wartości świadczenia

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń łub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wnioskodawca uważa, że sam udział w wydarzeniu integracyjno-biznesowym nie rodzi dla jego pracownika skutków podatkowych, ponieważ „A” nie jest w stanie ustalić jakie konkretne świadczenia otrzymał (z wyjątkiem indywidualnie oznaczonych świadczeń). W efekcie nie jest również możliwe ustalenie jego przychodu z tego tytułu, który należałoby doliczyć do przychodu ze stosunku pracy.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika (czyli pracownika) w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zasadniczym kryterium zaistnienia przychodu z tytułu otrzymania świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń przez podatnika, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, jest zatem ich faktyczne otrzymanie przez podatnika. Ustawodawca rozróżnia tutaj wyraźnie wartości pieniężne, które wystarczy, że będą postawione do dyspozycji podatnika, od świadczeń w naturze, które muszą być otrzymane, aby stanowiły przychód.

W przypadku wydarzeń biznesowo-integracyjnych organizowanych przez Wnioskodawcę. ponosi on wiele kosztów ogólnych organizacji, tj. oprawa muzyczna, atrakcje dostępne podczas imprez sportowo-rekreacyjnych oraz karczmy, ubezpieczenie, transport itp. Ponadto, „A” ponosi również koszty związane z zaangażowaniem własnych pracowników w organizację, które to koszty są trudne do określenia. Wszystkie te koszty mają charakter ryczałtowy i są niezależne zarówno od liczby osób uczestniczących w imprezie jak i od faktu skorzystania oraz stopnia skorzystania z danych świadczeń przez poszczególnych uczestników. Brak jest podstaw do ustalenia przychodu dla konkretnego pracownika z tytułu kosztów ogólnych, które ponosi pracodawca. Koszty te nie mają bowiem bezpośredniego przełożenia na wartość świadczeń otrzymanych, dlatego obliczenie tej wartości nie jest możliwe na ich podstawie.

Należy również zwrócić uwagę, iż otrzymanie świadczenia musi być przypisane konkretnemu pracownikowi, aby podlegało ono opodatkowaniu. Wynika to z przepisów art. 3 ust. 1 ustawy o PDOF, zgodnie z którym podatnikiem PDOF jest osoba fizyczna, a nie grupa osób. W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie jest w stanie określić czy, ani w jakim stopniu dany uczestnik skorzystał z dostępnych świadczeń takich jak catering i inne świadczenia ogólne skierowane do szerokiej grupy osób, a nie przyporządkowane określonym uczestnikom. Niemożliwym jest ustalenie lub ewidencjonowanie jakie świadczenia otrzymali konkretni uczestnicy ze względów praktycznych (jest wiele atrakcji dostępnych dla każdego itp.).

Samo uczestnictwo pracowników w organizowanej imprezie, nawet przy możliwości określenia uczestników z imienia i nazwiska (np. ewidencja osób odbierających prezenty), nie będzie skutkować możliwością ustalenia prawidłowego przychodu u każdego z uczestników. Warto zwrócić uwagę, iż co do zasady każdy uczestnik korzysta ze świadczeń, w różnym stopniu. Niewykluczona jest też sytuacja, iż pracownik bierze udział w spotkaniu firmowym, ale z różnych przyczyn nie korzysta z oferowanych przez organizatora świadczeń.

Podkreślenia wymaga fakt, że ustawodawca nie przewidział możliwości ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń poprzez dokonanie matematycznego działania polegającego na dzieleniu całkowitych kosztów imprezy na liczbę jej uczestników. Ustawodawca mówi bowiem precyzyjnie o świadczeniu otrzymanym, niebędącym świadczeniem statystycznym bądź hipotetycznym. Jakiekolwiek szacunkowe wyliczenie wartości świadczeń i przypisanie jej konkretnym pracownikom nie miałoby podstawy prawnej, gdyż nie ma możliwości ustalenia przychodu i opodatkowania go w przypadku jeśli bezpłatne towary lub usługi są jedynie postawione do dyspozycji pracownika. Szacunkowe podzielenie kosztów ogólnych w celu przyporządkowania wartości świadczeń uczestnikom nie odzwierciedlałoby nigdy stanu faktycznego, co wiązałoby się z naliczeniem błędnej wartości podatku. Nie do pogodzenia zarówno z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, jak i z zasadą praworządności byłaby teza, iż podatek należy zapłacić od świadczenia jedynie postawionego do dyspozycji pracowników, a tym samym od wyższej wartości przychodu niż faktycznie otrzymany lub zapłacić nawet gdy przychód nie został w ogóle otrzymany.

Innymi słowy, o przychodzie pracownika można mówić wówczas, gdy skorzystał faktycznie z postawionych do jego dyspozycji nieodpłatnych świadczeń, a ponadto możliwe było ustalenie wartości otrzymanego świadczenia według zasad określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o PDOF.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym nie ma możliwości ustalenia wartości poszczególnych świadczeń praktycznie otrzymanych przez każdego z uczestników (oprócz świadczeń indywidualnych, o których mowa w dalszej części wniosku), co więcej nie jest również możliwe przypisanie uczestnikom konkretnego świadczenia. W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku, gdy wartości świadczeń pracowniczych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów imprezy W takiej sytuacji wartość poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów ogólnych organizacji imprez nie stanowi dla pracownika przychodu podatkowego, a po stronie pracodawcy nie powstają obowiązki płatnika. Opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany przez pracownika, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania z tego świadczenia).

Wnioskodawca pragnie również podkreślić, że przedstawiony wyżej pogląd jest zgodny z linią orzeczniczą sądów administracyjnych, wskazującą, że przychodem pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń mogą być jedynie świadczenia faktycznie otrzymane, których wartość bezspornie możliwa jest do ustalenia, zgodnie z treścią przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Znajduje to potwierdzenie m.in. we wskazanych niżej wyrokach sądów administracyjnych:

• Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej NSA) z dnia 14 kwietnia 2011 r., sygn. akt II FSK 2147/09: ,,Naczelny Sąd Administracyjny w całej rozciągłości podziela tezę, iż przychód nie może zostać hipotetycznie przypisany en bloc (grupie podatników czy też - w rezultacie przeprowadzenia prostej operacji matematycznej - jednemu podatnikowi). Przeciwnie, powinien on poddawać się weryfikacji w sensie możności jego wyliczenia i skonkretyzowania. Tylko taki punkt widzenia odpowiada zasadom określonym w art. 2 i art. 217 Konstytucji RP.”;
• Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej WSA) w Rzeszowie z dnia 7 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Rz 95/11: „Przepis art. 11 ust. 1 u.PDOF, warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia jego otrzymaniem. W przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). Niewykluczona jest sytuacja, iż pracownik bierze udział w spotkaniu jubileuszowym, ponieważ takie jest oczekiwanie pracodawcy, ale z różnych przyczyn nie korzysta z postawionych do jego dyspozycji świadczeń.”;
• Wyrok NSA z dnia 20 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1256/11: „Nie jest zatem rzeczą ani sądów, ani organów podatkowych zastępowanie ustawodawcy w tworzeniu przepisów prawa. Skoro ustawodawca nakazuje określenie wartości nieodpłatnego świadczenia dla celu ustalenia przychodu według ceny jego zakupu (czyli zgodnie z tą ceną), to niedopuszczalne jest ustalanie tej wartości w inny sposób. Jeżeli ceny takiej nie da się ustalić w odniesieniu do pracowników korzystających z tego rodzaju świadczeń (otrzymujących nieodpłatne świadczenie), to brak jest podstawy do uwzględnienia w podstawie opodatkowania przychodu ze stosunku pracy w odniesieniu do tych pracowników.”;
• Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 866/13: „przychodem pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń mogą być jedynie świadczenia faktycznie otrzymane, których wartość bezspornie możliwa jest do ustalenia.”;
• Wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1064/11: „Okoliczności stanu faktycznego zawarte we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wyraźnie wskazują na brak możliwości przypisania konkretnemu pracownikowi skonkretyzowanej wartości świadczenia jakie otrzymał, czego konsekwencją - przy zaaprobowaniu stanowiska wnoszącego skargę kasacyjną - mogłoby być opodatkowanie wartości świadczeń, które przez podatnika nie zostały otrzymane. Istotą natomiast podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego przysporzenia, a nie potencjalnej możliwości jego uzyskania.”;
• Wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1828/11: „Należało zatem uznać, że Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowej wykładni art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. i trafnie zastosował wskazane przepisy do stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy. Słusznie uznał, że nieodpłatne świadczenie dokonywane przez Spółkę na rzecz pracowników, w sytuacji kiedy nie można ustalić, którzy pracownicy i w jakim zakresie korzystali z tego świadczenia, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego po stronie pracownika. Brak bowiem możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania.”;
• Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 lipca 2013 r.. sygn. akt III SA/Wa 61/13: „Dla spełnienia więc norm prawnych cytowanych przepisów, zdaniem Sądu, nie jest wystarczające uczestnictwo w imprezie integracyjnej bez względu na to czy pracodawca wydaje pracownikowi polecenie uczestniczenia w niej czy też uczestnictwo ma charakter dobrowolny. Istotą podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego przysporzenia, a nie potencjalnej możliwości jego uzyskania.”
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach, wydawanych przez Ministra Finansów, w tym m.in. w:

• Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 lipca 2013 r., sygn. ILPB1/415-421/10/13-S/TW: „Reasumując, z uwagi na brak możliwości zindywidualizowania otrzymanych przez pracowników świadczeń, z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej, wartość tych świadczeń nie stanowi dla pracowników źródła przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.”;
• Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. IBPBII/1/415-561/13/HK: „Zatem w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (jak to ma miejsce w rozpoznawanej sprawie), gdzie opłata jest wnoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik ze świadczeń korzystał czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanej imprezy. Nie można bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owe świadczenie i jaka jest jego wartość.”
  
  

Wnioskodawca jest świadomy, iż powyższe wyroki i interpretacje dotyczą konkretnych spraw podatników osadzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast przedstawiane w nich stanowisko świadczy o aktualnym, jednolitym podejściu sądów administracyjnych oraz organów podatkowych w przedmiotowej kwestii i w ocenie Wnioskodawcy powinny one zostać przytoczone. Podobne twierdzenia zostały także zawarte w wyroku WSA w Łodzi (sygn. I SA/Łd 911/12) z 3 października 2012 r., w którym Sąd podniósł. że: „Nie sposób też zaakceptować poglądu organu interpretacyjnego, wedle którego orzeczenia sądów administracyjnych, potwierdzające prezentowane przez skarżącą we wniosku o interpretację stanowisko, nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości objętego wnioskiem zagadnienia, pomimo iż stanowią one cenne źródło co do wykładni prawa, nie stanowią one źródła prawa i jako dotyczące indywidualnej sprawy nie są wiążące w tej sprawie. Ten pogląd organu pozostaje w sprzeczności z treścią art. 14e § 1 Op, wedle którego minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeśli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Skoro zatem na gruncie tego przepisu Minister Finansów obowiązany jest zmienić już podjętą interpretację celem uwzględnienia orzecznictwa sądowego, to tym bardziej jest obowiązany uwzględnić to orzecznictwo przy wydawaniu interpretacji”.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza również wypowiedź Ministra Finansów na temat imprez integracyjnych opublikowana dnia 23 września 2013 r. w Dzienniku Gazecie Prawnej: „Nasze interpretacje wskazały już, że w przypadkach, w których jest możliwość wyodrębnienia zindywidualizowanego świadczenia, należy określić przychód pracownika. Jeśli natomiast nie ma takiej możliwości, to nie można mówić o świadczeniu i przychodzie.”

Zarówno powyższe wyroki, indywidualne interpretacje podatkowe, jak i przytoczona wypowiedź Ministra Finansów świadczą o słuszności stanowiska Wnioskodawcy, że sam udział pracownika w opisanych w stanie faktycznym wydarzeniach integracyjno-biznesowych nie może stanowić dla niego przychodu zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, a tym samym Wnioskodawca jako płatnik nie jest obowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na PDOF z tego tytułu.

Ad. 2

Zgodnie z wcześniej przytoczonym art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF przychodem podatnika jest m.in. wartość otrzymanych świadczeń w naturze. Świadczenie otrzymane podlegające opodatkowaniu PDOF ma miejsce jeśli możliwe jest określenie i przyporządkowanie danego świadczenia konkretnemu podatnikowi a także określenie wartości tego świadczenia.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca oferuje pracownikom szereg świadczeń, których wartości nie można przyporządkować konkretnym osobom. Świadczenia te związane są z kosztami ogólnymi organizacji imprez, które mają charakter ryczałtowy. Jednocześnie Wnioskodawca oferuje również świadczenia indywidualne, które są przypisywane konkretnym osobom i których wartość można określić. Do takich świadczeń należą np. świadczenia przyznawane podczas Karczmy oddziałowej (tj. upominki okolicznościowe) oraz noclegi z wyżywieniem dostępne dla pracowników biorących udział w wycieczkach. W powyższych sytuacjach Wnioskodawca jest w stanie stwierdzić, które osoby otrzymały świadczenie, a także określić jego wartość. Świadczenia te mają bowiem wartość faktyczną, a nie hipotetyczną (statystyczną, szacunkową). Nie ma więc wątpliwości co do tego czy dany pracownik skorzystał z określonego świadczenia, ani co do określenia wartości świadczenia.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że po stronie pracownika powstaje przychód podlegający opodatkowaniu, a na Wnioskodawcy jako płatniku ciąży obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki w PDOF od tego przychodu, z zastosowaniem odpowiednich zwolnień przewidzianych w ustawie o PDOF. Należy podkreślić, że istnieje znacząca różnica pomiędzy świadczeniami indywidualnymi, a świadczeniami ogólnymi, która ma decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania przychodów związanych z tymi świadczeniami.

W związku z powyższym - zdaniem Wnioskodawcy - poniesiony koszt udziału pracowników w imprezie integracyjno-biznesowej będzie przychodem pracownika ze stosunku pracy tylko w tej części, w jakiej świadczenie na rzecz pracownika będzie zindywidualizowane, tj. imiennie adresowane, otrzymane przez niego i konkretne. Ponadto za przychód w przypadku świadczeń o charakterze częściowo odpłatnym (jak ma to miejsce w przypadku imprez sportowo-rekreacyjnych), będzie uznana jedynie część nieodpłatna - niepokryta ze środków własnych pracownika, zgodnie z art. 11 ust. 2b ustawy o PDOF.

Ad. 3

Niezależnie od kwestii rozważanych w poprzednich punktach, „A” zwraca uwagę, że część świadczeń otrzymanych przez pracowników Wnioskodawcy np. koszty dojazdu w ramach organizowanych wycieczek, wyżywienie na imprezach sportowych jest dofinansowana z ZFŚS zgodnie z przepisami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych z (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 592 ze zm., dalej: ustawa o ZFŚS).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy O PDOF, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych. łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usług.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS, działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku. działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Niewątpliwie, finansowanie noclegu i wyżywienia dla pracowników, w związku z organizacją wycieczek oraz imprez sportowych stanowi wyraz działalności Wnioskodawcy w zakresie działalności kulturalno-oświatowej oraz sportowo-rekreacyjnej (w zależności od tematyki danej wycieczki). Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż jeśli dofinansowanie z ZFSŚ spełnia powyższe kryteria, a dodatkowo to dofinansowanie nie przekracza kwoty 380 zł rocznie wspólnie z innymi formami dofinansowania z ZFŚS to przychód z tytułu udziału w wycieczkach pracowników Wnioskodawcy i członków rodzin będzie zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PDOF, a w konsekwencji Wnioskodawca nie ma obowiązku odprowadzenia zaliczki na podatek z ich tytułu.

Ad. 4

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PDOF przychodem są „inne źródła”. Katalog przychodów z innych źródeł określony w art. 20 ust. 1 ustawy o PDOF jest katalogiem otwartym, o czym przesądza użycie przez ustawodawcę sformułowania „w szczególności”.

Zatem do tej kategorii przychodów należy zaliczyć również inne przychody niż wymienione wprost w tym przepisie a niemieszczące się w innych kategoriach przychodów, ściśle określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o PDOF.

W ocenie Wnioskodawcy do przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PDOF należy zaliczyć także przychody otrzymane przez emerytów „A” oraz osoby niebędące pracownikami COPI, a które uczestniczyły w organizowanych przez nią imprezach, jeśli można byłoby uznać, ze taki przychód w ogóle powstał.

W myśl art. 42a ustawy o PDOF osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń z wyżej wskazanych „innych źródeł” przychodów, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację PIT-8C o wysokości przychodów.

Natomiast, zgodnie z wcześniej przywołanym art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zasadniczym kryterium zaistnienia przychodu z tytułu otrzymania świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń przez podatnika, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, jest zatem ich faktyczne otrzymanie przez podatnika. Ustawodawca rozróżnia tutaj wyraźnie wartości pieniężne, które wystarczy ze będą postawione do dyspozycji podatnika, od świadczeń w naturze, które muszą być otrzymane, aby stanowiły przychód.

Biorąc zatem pod uwagę, że koszty ogólne imprez mają charakter ryczałtowy i są niezależne zarówno od liczby osób uczestniczących w imprezie jak i od faktu skorzystania oraz stopnia skorzystania z danych świadczeń brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego uczestnika imprezy kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez Wnioskodawcę kosztów ogólnych, pomimo prowadzenia ewidencji uczestników.

Powyższe stanowisko potwierdzają argumenty przedstawione szczegółowo we wcześniejszej części wniosku, a także przytoczone wyroki sądów administracyjnych oraz indywidualne interpretacje podatkowe.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym nie ma możliwości ustalenia wartości świadczeń, co więcej nie jest również możliwe przypisanie uczestnikom konkretnego świadczenia (z wyjątkiem indywidualnie oznaczonych świadczeń). W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretną osobę, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnej osoby kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez organizatora kosztów wydarzenia biznesowo-integracyjnego. W takiej sytuacji wartość poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów udziału w imprezie nie stanowi dla uczestnika przychodu podatkowego, a po stronie organizatora nie powstają obowiązki informacyjne, wynikające z art. 42a ustawy o PDOF. Opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany przez uczestnika, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania z tego świadczenia).

W efekcie Wnioskodawca nie jest zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C w zakresie dotyczącym kosztów ogólnych, z powodu braku możliwości ustalenia czy konkretna osoba uzyskała w związku z uczestnictwem w imprezie okolicznościowej świadczenie oraz jaka jest jego wartość.

Powyższe stanowisko potwierdza również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2012 r. (sygn. IPPB2/415-518/12-2/LS), gdzie organ wskazał, że: „Reasumując, stwierdzić należy, iż z tytułu uczestnictwa pracowników Spółki w imprezach okolicznościowych nie powstał po ich stronie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, którego wartość Spółka zobowiązana jest doliczyć do przychodu pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zorganizowane przez Spółkę imprezy okolicznościowe nie zostały skierowane tylko do pracowników, ale do szerokiego kręgu odbiorców, tj. pracowników Spółki oraz zaproszonych gości takich jak przedstawiciele władz firm współpracujących i władz lokalnych zaproszonych w imię budowania dobrej współpracy. Po stronie zaproszonych gości również nie powstanie przychód, zatem brak jest podstaw do wystawienia PIT-8C.”

Natomiast w zakresie świadczeń indywidualnych, które są przypisywane konkretnym osobom i których wartość można określić (np. upominki okolicznościowe wydawane podczas Karczmy oddziałowej, noclegi z wyżywieniem), Wnioskodawca jest w stanie stwierdzić, które osoby otrzymały świadczenie, a także określić jego wartość. Wartość tych świadczeń jest wartością faktyczną, a nie hipotetyczną (statystyczną, szacunkową). Nie ma też wątpliwości co do tego czy dana osoba skorzystała z określonego świadczenia, ani co do określenia wartości świadczenia. W szczególnych przypadkach. zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 38 i 68a przychód wynikający z tych świadczeń będzie jednak zwolniony z podatku.

Na podstawie przepisów art. 21 ust. 1 pkt 68a tej ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń z innych źródeł otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł.

Możliwość stosowania art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PDOF w powyższym stanie faktycznym wynika z faktu, iż zapraszanie gości specjalnych do wzięcia udziału w Karczmie/Combrze oddziałowym ma cel reklamowy. Wiąże się z promocją samej marki Spółki, zwiększeniem rozpoznawalności produktów Spółki oraz znaczenia branży hutniczej, a wręczane upominki okolicznościowe mają charakter symboliczny i zarazem promocyjny.

A zatem, jeżeli wartość indywidualnych świadczeń nie przekroczy kwoty 200 zł będą one zwolnione z opodatkowania, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wystawienia informacji PIT-8C.

W innym przypadku, kiedy adresatami świadczeń oznaczonych są emeryci „A”, należy odnieść się do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o PDOF, wskazującego, iż świadczenia otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych są zwolnione z opodatkowania do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł.

A zatem, jeżeli wartość indywidualnych świadczeń dla emerytów nie przekroczy kwoty 2280 zł (w roku podatkowym) będą one zwolnione z opodatkowania, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wystawienia informacji PIT-8C.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy przychód osób niebędących pracownikami „A” z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń podczas imprez biznesowo-integracyjnych korzysta ze zwolnienia z opodatkowania jeśli spełnia warunki art. 21 ust. 1 pkt 38 lub art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PDOF, tym samym Wnioskodawca nie jest obowiązany w tej sytuacji wystawić informacji PIT-8C. Natomiast w przypadku niemożności zastosowania powyższych zwolnień „A” będzie zobowiązane do wystawienia informacji PIT-8C.

W dniu 25 lutego 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB1/415-1303/13-2/IM stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika:

• w części dotyczącej przychodu u pracownika – jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej przychodu u emeryta – jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej przychodu u osób niebędących pracownikami – jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.
  
  

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 18 marca 2014 r. Tut. Organ udzielił odpowiedzi na wezwanie w dniu 28 marca 2014 r. pismem nr ILPB1/415W-43/14-2/AP.

W dniu 5 maja 2014 r. wpłynęła do tut. Organu skarga (adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu) na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie przedmiotowej interpretacji. Odpowiedzi na skargę udzielono w dniu 4 czerwca 2014 r.

Wyrokiem z dnia 19 września 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1689/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację.

W dniu 16 stycznia 2015 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 września 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1689/14.

W ww. wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał, że w przypadku świadczeń nieodpłatnych, opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania. O przychodzie pracownika można mówić wówczas, gdy poza wskazanym warunkiem otrzymania nieodpłatnego świadczenia, możliwe jest ustalenie jego wartości według zasad określonych w art. 11 ust. 2a w zw. z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedstawiając swój pogląd na przedmiotowe kwestie Sąd przywołał szeroko wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13).

Trybunał Konstytucyjny w wydanym wyroku stwierdził, że za podlegający opodatkowaniu przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.f. mogą być uznane takie „inne nieodpłatne świadczenia”, które posiadają następujące cechy:

1. zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
2. zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
3. korzyść ta jest wymierna i można ją w skonkretyzowanej wysokości przypisać indywidualnemu pracownikowi, a nie tylko w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów.
   
   

Zdaniem WSA, przenosząc powyższą wykładnię przytoczonych regulacji prawnych na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że organ interpretujący w sposób nieuprawniony stwierdził, że dla opodatkowania wartości nieodpłatnego świadczenia nie ma znaczenia, co i ile dana osoba skonsumuje, czy i z jakich atrakcji skorzysta, gdyż istotnym jest samo uczestnictwo pracownika w organizowanym spotkaniu, które ma konkretny wymiar finansowy. Przyjął także wbrew podanym w wniosku okolicznościom, że udział danego pracownika da się ustalić, gdyż imprezy organizowane są dla pracowników skarżącej.

Jak wskazał Sąd, odnosząc się do przypadków opisanych przez skarżącą, gdy świadczeń nie można przyporządkować do konkretnie oznaczonego pracownika, gdzie koszt ponoszony jest przez pracodawcę ryczałtowo za wszystkich pracowników bez względu na to, czy pracownik ze świadczeń skorzysta, czy też nie, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów imprez integracyjnych (okolicznościowych). W konsekwencji, jako że poniesiony przez skarżącą koszt organizacji wskazanych imprez nie stanowi dla pracowników przychodu podatkowego, to po stronie skarżącej spółki - jako pracodawcy - nie powstaną obowiązki płatnika w odniesieniu do tej wartości.

Powyższe uwagi dotyczące warunków uzyskania przez pracownika przychodu z tytułu otrzymania innych nieodpłatnych świadczeń należy odnieść także do przychodów innych niż pracownicy osób (wymienionych we wniosku).

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 września 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1689/14, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązków płatnika uznaje się:

• w części dotyczącej przychodu u pracownika za prawidłowe,
• w części dotyczącej przychodu u emeryta za prawidłowe,
• w części dotyczącej przychodu u osób niebędących pracownikami za prawidłowe,
• w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za prawidłowe,
• w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za prawidłowe,
• w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za prawidłowe.
  
  

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji, tj. na dzień 25 lutego 2014 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.