Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/4510-77/15-4/KJ
z 28 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2015 r. (data wpływu 27 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 maja 2015 r. (data wpływu 21 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia zapłaconego za granicą podatku o charakterze podobnym do podatku od wartości dodanej do kosztów uzyskania przychodów, a po jego odzyskaniu do przychodów podatkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia zapłaconego za granicą podatku o charakterze podobnym do podatku od wartości dodanej do kosztów uzyskania przychodów, a po jego odzyskaniu do przychodów podatkowych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), pismem z dnia 12 maja 2015 r., nr IPTPB3/4510-77/15-2/KJ (doręczonym w dniu 15 maja 2015 r.) wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 21 maja 2015 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 20 maja 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca) jest wspólnikiem (komplementariuszem) Spółki (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą w ... (dalej jako: SKA). Zarówno Wnioskodawca jak i SKA są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Z kolei SKA podatnikiem tego podatku stanie się od dnia 1 listopada 2015 r.

SKA prowadzi działalność gospodarczą w zakresie demontażu, relokacji i montażu urządzeń przemysłowych i linii technologicznych. Spółka ta prowadzi swoje prace m.in. na obszarze Unii Europejskiej (przy czym dochody w ten sposób uzyskiwane podlegają opodatkowaniu w Polsce, tj. Spółka nie posiada w tych innych krajach „zakładu” w rozumieniu przepisów międzynarodowego prawa podatkowego).

W związku z realizowanymi zagranicznymi kontraktami − trwającymi zazwyczaj kilka miesięcy − SKA poniosła i będzie ponosić różnego rodzaju wydatki, takie jak koszt wynajmu maszyn i urządzeń, koszt zakupu paliwa, posiłków profilaktycznych, koszty noclegów, przejazdów, zakupu części zamiennych do urządzeń i innych materiałów, itp. Wydatki te są ponoszone w celu uzyskania przychodu.

Na dokumentach zakupowych wyszczególniona jest kwota netto materiału/usługi oraz kwota podatku o podobnym charakterze do podatku od wartości dodanej. W związku z tym SKA jest zobligowana do zapłaty za przedmiotowe usługi/materiały w kwocie brutto. Aktualnie SKA planuje (w każdym z krajów) występować o zwrot podatku o podobnym charakterze do podatku od wartości dodanej.

SKA do tej pory nie zaliczała podatku o charakterze podatku od wartości dodanej do kosztów uzyskania przychodów.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

• wniosek dotyczy okresu kiedy SKA nie jest jeszcze podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych;
  

• SKA planuje występować o zwrot podatku o podobnym charakterze do podatku od wartości dodanej w krajach Unii Europejskiej oraz w krajach poza Unią;
  

• słowo „Spółka” w opisie stanu faktycznego (powinno być: zdarzenia przyszłego) oznaczało Wnioskodawcę. Niemniej jednak należy wskazać, że zarówno Wnioskodawca, jak i SKA nie zaliczały podatku o charakterze podatku od wartości dodanej do kosztów uzyskania przychodu;
  

• w opisie stanu faktycznego (powinno być: zdarzenia przyszłego) powinno się znaleźć sformułowanie „Spółka (…) prowadzi swoje prace m.in. w krajach spoza Unii Europejskiej”. Słowa „na obszarze UE” znalazły się w opisie stanu faktycznego (powinno być: zdarzenia przyszłego) przez pomyłkę.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jako wspólnik SKA będzie mógł zapłacony za granicą (w krajach spoza Unii Europejskiej) podatek o charakterze podobnym do podatku od wartości dodanej zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu (w proporcji do partycypowania w przychodach, na zasadach określonych w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – zgodnie z umową z SKA), a po jego odzyskaniu do przychodów podatkowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie On miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków w kwocie brutto pod warunkiem wykazania związku poniesionego kosztu z przychodami. Prawo to będzie Mu przysługiwało niezależnie od późniejszego ubiegania się przez SKA o zwrot zapłaconego podatku. Natomiast w przypadku otrzymania zwrotu podatku o charakterze podobnym do podatku od wartości dodanej, podatek ten będzie przychodem Wnioskodawcy w dacie jego otrzymania (w proporcji do partycypowania w przychodach, na zasadach określonych w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – zgodnie z umową z SKA).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

1. podatek naliczony:
   • jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
     
   • w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług − jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,

2. podatek należny:
   • w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
     
   • w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
     
   • od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości,

3. kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 16a-16m, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji − w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

Zgodnie z art. 4a pkt 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ilekroć w ustawie jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług, oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.). Zatem przez podatek od towarów i usług − wymieniony w art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych − należy rozumieć podatek, o którym mowa w ww. ustawie o podatku od towarów i usług.

Zgodnie zaś z art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl natomiast art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej, rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium innych państw członkowskich, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

W świetle powyższych przepisów podatek o charakterze podobnym do podatku od wartości dodanej, nakładany zgodnie z prawem podatkowym obowiązującym w państwach niebędących członkami Unii Europejskiej, nie może być utożsamiany z polskim podatkiem od towarów i usług ani podatkiem od wartości dodanej. Z tego względu, w przedstawionym stanie faktycznym art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdzie zastosowania.

Odnosząc się do kwestii powstania przychodu podatkowego z tytułu otrzymanego zwrotu zapłaconego za granicą podatku o charakterze podobnym do podatku od towarów i usług, zauważyć należy, że w myśl art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Za datę powstania przychodu, uważa się co do zasady, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności (art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Stosownie do art. 12 ust. 3e ww. ustawy, w przypadku otrzymania przychodu, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę otrzymania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty. Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ww. ustawy, do przychodów, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. W myśl zaś art. 12 ust. 4 pkt 6a ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Wykładnia a contrario art. 12 ust. 4 pkt 6a ww. ustawy w sposób jednoznaczny wskazuje, że dopiero otrzymany zwrot wydatku zaliczonego do kosztów podatkowych generuje przychód podatkowy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy przychodami, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle przytoczonych powyżej przepisów, zwrot zapłaconego za granicą podatku o charakterze podobnym do podatku od wartości dodanej, będzie w dacie jego otrzymania generować u Niego przychód podatkowy (w proporcji do partycypowania w przychodach, na zasadach określonych w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – zgodnie z umową z SKA).

Reasumując, Wnioskodawca, jako wspólnik SKA, będzie mógł zapłacony za granicą (w krajach spoza Unii Europejskiej) podatek o charakterze podobnym do podatku od wartości dodanej zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu (w proporcji do partycypowania w przychodach, na zasadach określonych w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – zgodnie z umową SKA), a po jego odzyskaniu do przychodów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Na podstawie artykułu 4a punkt 14 ww. ustawy „spółka niebędąca osobą prawną” oznacza spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest wspólnikiem (komplementariuszem) spółki komandytowo-akcyjnej (dalej: SKA). Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Z kolei SKA podatnikiem tego podatku stanie się od dnia 1 listopada 2015 r. SKA prowadzi działalność gospodarczą w zakresie demontażu, relokacji i montażu urządzeń przemysłowych i linii technologicznych. Spółka ta prowadzi swoje prace m.in. w krajach spoza Unii Europejskiej (przy czym dochody w ten sposób uzyskiwane podlegają opodatkowaniu w Polsce, tj. Spółka nie posiada w tych innych krajach „zakładu” w rozumieniu przepisów międzynarodowego prawa podatkowego). W związku z realizowanymi zagranicznymi kontraktami − trwającymi zazwyczaj kilka miesięcy − SKA poniosła i będzie ponosić różnego rodzaju wydatki, takie jak koszt wynajmu maszyn i urządzeń, koszt zakupu paliwa, posiłków profilaktycznych, koszty noclegów, przejazdów, zakupu części zamiennych do urządzeń i innych materiałów, itp. Wydatki te są ponoszone w celu uzyskania przychodu. Na dokumentach zakupowych wyszczególniona jest kwota netto materiału/usługi oraz kwota podatku o podobnym charakterze do podatku od wartości dodanej. W związku z tym SKA jest zobligowana do zapłaty za przedmiotowe usługi/materiały w kwocie brutto. Wniosek dotyczy okresu kiedy SKA nie jest jeszcze podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. SKA planuje występować o zwrot podatku o podobnym charakterze podatku od wartości dodanej w krajach Unii Europejskiej oraz w krajach poza Unią.

W opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że SKA stanie się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od dnia 1 listopada 2015 r. A zatem, uzyskane przychody i koszty poniesione przez SKA do tego dnia podlegać będą rozliczeniu przez Wnioskodawcę proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach i stratach, zgodnie z umową SKA.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca, w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, powinien zastosować zasady określone w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące rozliczania osiąganych przychodów i ponoszonych kosztów uzyskania przychodów przez SKA.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
  

• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
  
  

Zgodnie z art. 4a pkt 7 ww. ustawy, ilekroć w ustawie mowa o podatku od towarów i usług oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.). Tak więc, przez podatek od towarów i usług należy rozumieć podatek, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług.

Z kolei, przez podatek od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem polskiego podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Z powyższego wynika więc, że ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Tym samym nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w państwie spoza Unii Europejskiej podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będzie miał w przedmiotowej sprawie zastosowania, ponieważ dotyczy podatku od towarów i usług, a nie podatku o charakterze podobnym do podatku od wartości dodanej.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, przypadającą na Niego, część podatku o charakterze podobnym do podatku od wartości dodanej wynikającego z faktur otrzymywanych od podmiotów zagranicznych do dnia 1 listopada 2015 r.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 tej ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Przychodami są więc w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. Ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 ww. ustawy pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 ustawy, mogą być uznane za przychód osoby prawnej zwłaszcza, że listę pożytków – stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu czy też zawężeniu – które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku od towarów i usług, do przychodów nie zalicza się m.in. zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, gdy SKA uzyska do dnia 1 listopada 2015 r. zwrot zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów podatku o charakterze podobnym do podatku od wartości dodanej, Wnioskodawca powinien wykazać przypadającą na Niego część przychodu z tego tytułu. W tej sytuacji, zastosowanie znajduje bowiem (a contrario) art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.