2015.05.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-192/15/KG
z 27 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 marca 2015 r. (data wpływu 5 marca 2015 r.), uzupełnionym pismami z 5 maja 2015 r. (data wpływu 11 maja 2015 r.) oraz z 19 maja 2015 r. (data wpływu 21 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

 stawki podatku VAT dla świadczonych usług agroturystycznych – jest prawidłowe;

 braku opodatkowania podatkiem VAT na zasadach ogólnych określonych w ustawie o podatku od towarów i usług działalności polegającej na świadczeniu usług agroturystycznych – jest nieprawidłowe;

 braku prawa do zwrot podatku naliczonego, wynikającego z poniesionych nakładów polegających na ulepszeniu systemu centralnego ogrzewania w budynku mieszkalnym służącym działalności gospodarczej w formie usług agroturystycznych, jak i służącym celom osobistym podatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie stawki podatku VAT dla świadczonych usług agroturystycznych, braku opodatkowania podatkiem VAT na zasadach ogólnych określonych w ustawie o podatku od towarów i usług działalności polegającej na świadczeniu usług agroturystycznych oraz braku prawa do zwrot podatku naliczonego, wynikającego z poniesionych nakładów polegających na ulepszeniu systemu centralnego ogrzewania w budynku mieszkalnym służącym działalności gospodarczej w formie usług agroturystycznych, jak i służącym celom osobistym podatnika. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 5 maja 2015 r. (data wpływu 11 maja 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 24 kwietnia 2015 r. znak: IBPP3/4512-192/15/AŚ oraz pismem z 19 maja 2015 r. (data wpływu 21 maja 2015 r.).

W przedmiotowym wniosku, doprecyzowanym pismem z 27 kwietnia 2015 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 3 lat prowadzi gospodarstwo agroturystyczne, świadcząc usługi w przedmiotowym zakresie. Jednocześnie Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne w zakresie produkcji roślinnej, będąc przy tym zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W bieżącym roku podatkowym w celu podniesienia standardu świadczonych usług agroturystycznych Wnioskodawca zamierza zmodernizować system centralnego ogrzewania w obiekcie mieszkalnym, domu jednorodzinnym, wykorzystywanym zarówno do celów usługowej działalności agroturystycznej, jak również do celów osobistych podatnika.

W związku z powyższym Wnioskodawca stwierdza, że w ramach zdarzenia przyszłego:

Wszystkie zakupy towarów i usług związane z modernizacją systemu centralnego ogrzewania, która to modernizacja zostanie przeprowadzona przez zainstalowanie ekologicznego systemu pompy ciepła, będą udokumentowane fakturami VAT, w których Wnioskodawca będzie wskazany jako ich nabywca.
Dokonane zakupy towarów i usług związane z zamierzoną modernizacją centralnego ogrzewania stanowić będą nakłady na ulepszenie obiektu mieszkalnego, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, zostaną poniesione na ulepszenie już eksploatowanego centralnego ogrzewania opartego na spalaniu drewna i węgla. Zamierzona modernizacja systemu ogrzewania ma również na celu ochronę środowiska naturalnego, tak ważnego czynnika przy świadczeniu usług agroturystycznych.
Poczynione nakłady na modernizację systemu centralnego ogrzewania, będą wykorzystywane zarówno do celów prowadzonej agroturystyki, jak i do celów osobistych Wnioskodawcy, przy czym Wnioskodawca jest w stanie przypisać podatek naliczony związany z nakładami na modernizację (ulepszenie) systemu ogrzewania na część związaną z prowadzoną działalnością i część służącą celom osobistym Wnioskodawcy (według udziału procentowego powierzchni użytkowej wykorzystywanej do celów działalności obiektu mieszkaniowego).
Należy zauważyć, że usługowa działalność agroturystyczna jest uzupełnieniem, działalnością dodatkową przy prowadzonym gospodarstwie rolnym świadczącym sprzedaż towarów i usług opodatkowanych podatkiem VAT, sama zaś stricte działalność agroturystyczna jest nieopodatkowana podatkiem VAT, a zatem należy domniemywać, że poniesione nakłady na modernizację systemu centralnego ogrzewania będą wykorzystywane wyłącznie czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca informuje, że zarówno działalność rolnicza jak i uzupełniająca dochody gospodarstwa rolnego działalność agroturystyczna nie jest opodatkowana podatkiem dochodowym, a jedynie obciążona jest podatkiem rolnym i nie podlega rejestracji w CEIDG.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi agroturystyki sklasyfikowane są pod symbolem PKWiU 55.10.10.0 – Usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty i inne obiekty hotelowe.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy przy zaistnieniu zdarzenia przyszłego, ulepszeniu systemu centralnego ogrzewania w budynku mieszkalnym służącym działalności gospodarczej w formie usług agroturystycznych, jak i służącym celom osobistym podatnika – Wnioskodawcy, będzie jemu przysługiwał proporcjonalny zwrot podatku naliczonego, wynikający z poniesionych nakładów?
Czy prowadzona przy gospodarstwie rolnym, czynnym podatniku VAT uzupełniająca dochody działalność agroturystyczna podlega opodatkowaniu podatkiem należnym VAT, jeśli tak to według jakiej stawki podatkowej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ponieważ usługi działalności agroturystycznej związane są z działalnością rekreacyjną nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, to nie może być zastosowany proporcjonalny (ani też inny) zwrot podatku naliczonego wynikający z poniesionych nakładów na modernizację centralnego ogrzewania. W obiekcie mieszkalnym, dom jednorodzinny służącym celom działalności i celom osobistym podatnika, pomimo że jest to działalność dodatkowa, uzupełniająca prowadzona w ramach gospodarstwa rolnego czynnego podatnika podatku VAT.
Działalność agroturystyczna jako działalność rekreacyjna, nie podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem VAT (interpretacja Wnioskodawcy poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT), podlega jedynie w zakresie wstępu na usługi towarzyszące działalności rekreacyjnej.

W sytuacji gdyby Organ uznał, że działalność agroturystyczna podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, to właściwą stawką będzie 8% stawka podatku VAT, jako że zastosowanie znajdzie tu poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, w której wymienione zostały „Usługi związane z zakwaterowaniem”. (Stanowisko doprecyzowane w piśmie z 19 maja 2015 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

 jest prawidłowe w zakresie stawki podatku VAT dla świadczonych usług agroturystycznych;

 jest nieprawidłowe w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT na zasadach ogólnych określonych w ustawie o podatku od towarów i usług działalności polegającej na świadczeniu usług agroturystycznych;

 jest nieprawidłowe w zakresie braku prawa do zwrot podatku naliczonego, wynikającego z poniesionych nakładów polegających na ulepszeniu systemu centralnego ogrzewania w budynku mieszkalnym służącym działalności gospodarczej w formie usług agroturystycznych, jak i służącym celom osobistym podatnika.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu –obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 5 ustawy, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że działalności w zakresie agroturystyki nie można zakwalifikować na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jako działalności rolniczej.

Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 15 tej ustawy o VAT przez działalność rolniczą – rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Należy więc zauważyć, że Wnioskodawca świadcząc usługi agroturystyki dokonuje odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT, a tym samym całokształt czynności podejmowanych przez Wnioskodawcę w zakresie świadczenia tych usług mieści się w pojęciu działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przywołanych przepisów wynika, że działalność, polegająca na świadczeniu usług agroturystycznych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych określonych w ustawie o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym działalność agroturystyki nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jest nieprawidłowe.

W myśl art. 5a cyt. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podkreślić należy, że prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT, jeśli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne – zgodnie z cyt. art. 5a ustawy. Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach.

Klasyfikacją towarów i usług, która ma aktualnie zastosowanie do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2–12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, art. 41 ust. 2 ustawy określa, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W świetle art. 146a pkt 2 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy – stanowiącego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% (zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku wynosi 8%) – pod pozycją nr 163 wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

Należy zauważyć, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) dział 55 obejmuje „Usługi związane z zakwaterowaniem” natomiast pod symbolem PKWiU 55.10.10.0 – wskazanym przez Wnioskodawcę – mieszczą się „Usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty i inne obiekty hotelowe”.

Zatem w sytuacji gdy, Wnioskodawca świadczy usługi związane z zakwaterowaniem, sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 55.10.10.0 – „Usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty i inne obiekty hotelowe”, to usługi te podlegają opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. art. 146a pkt 2 ustawy o VAT w związku z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

Ty samym stanowisko w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Przechodząc do kwestii związanej z prawem do proporcjonalnego (lub też innego) zwrot podatku naliczonego wynikający z poniesionych nakładów na modernizację centralnego ogrzewania w budynku mieszkalnym służącym działalności gospodarczej w formie usług agroturystycznych, jak i służącym celom osobistym podatnika, należy zauważyć co następuje:

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostało zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl postanowień art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2–10a ustawy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Należy wskazać, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna cześć systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani tez pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika. Lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa winna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które naliczone w momencie zakupu.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Cytowany wyżej przepis reguluje sposób obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Niniejsza regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana zarówno na cele związane z działalnością, jak i na inne cele, w tym cele prywatne podatnika bądź jego pracowników, czyli cele nie związane z czynnościami opodatkowanymi.

Powyższy przepis art. 86 ust. 7b ustawy o VAT wprowadza szczególny tryb odliczeń podatku naliczonego w przypadku nieruchomości i nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Unormowanie to ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nieruchomością stanowiącą majątek przedsiębiorstwa podatnika, wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż prowadzona działalność, i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 2 pkt 14a ustawy o VAT przez wytworzenie nieruchomości – rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Stosownie do cyt. wyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 3 lat prowadzi gospodarstwo agroturystyczne, świadcząc usługi w przedmiotowym zakresie. Jednocześnie Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne w zakresie produkcji roślinnej, będąc przy tym zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W bieżącym roku podatkowym w celu podniesienia standardu świadczonych usług agroturystycznych Wnioskodawca zamierza zmodernizować system centralnego ogrzewania w obiekcie mieszkalnym, domu jednorodzinnym, wykorzystywanym zarówno do celów usługowej działalności agroturystycznej, jak również do celów osobistych podatnika.

Biorąc pod uwagę opisane okoliczności, na tle powołanych przepisów należy stwierdzić, że w przypadku zakupów towarów i usług (tj. w przedmiotowej sprawie zakupów dotyczących realizacji inwestycji polegającej na ulepszeniu systemu centralnego ogrzewania w budynku mieszkalnym), związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz niepodlegającymi podatkowi VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego tylko w takiej części, w jakiej nabycie to wiąże się z czynnościami opodatkowanymi (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT).

Ponadto, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy w odniesieniu do wydatków na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT, rozpatrując kwestię prawa do odliczenia podatku VAT od tych wydatków, należy uwzględnić unormowania zawarte w art. 86 ust. 7b ustawy.

Tym samym, Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności. Warto nadmienić, że zastosowane przez Wnioskodawcę metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia jaka część realizowanej inwestycji związana będzie z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana będzie dla potrzeb innych niż prowadzona działalność, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powołane wyżej okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy należy wskazać, że w stosunku do wydatków ponoszonych na wytworzenie nieruchomości związanych z modernizacją systemu centralnego ogrzewania, zgodnie z art. 86 ust. 1 i art. 86 ust. 7b ustawy, Wnioskodawca winien określić udział procentowy, w jakim cała nieruchomość będzie wykorzystywana do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, tj. do czynności niepodlegających podatkowi VAT, z tytułu których Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku. Następnie, w odniesieniu do wydatków przyporządkowanych do działalności gospodarczej i wykorzystywanych wyłącznie do czynności opodatkowanych Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. W zakresie w jakim Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia, ma on możliwość otrzymania z tego tytułu zwrot różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.

Nadmienia się, że zgodnie z art. 90a ust. 1 ustawy – w przypadku gdy w ciągu 120 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym nieruchomość stanowiąca część przedsiębiorstwa podatnika została przez niego oddana w użytkowanie, nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej, dokonuje się korekty podatku naliczonego odliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu. Korekty, o której mowa w zdaniu pierwszym, dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła ta zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty.

Stosownie natomiast do art. 90a ust. 2 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisu art. 8 ust. 2 nie stosuje się.

Zauważyć również należy, że prawidłowe określenie udziału procentowego, o którym mowa w art. 86 ust. 7b i art. 90a ustawy o VAT, a w konsekwencji części podatku naliczonego, związanej z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, należy do podatnika. Natomiast ocena prawidłowości przyjętych rozwiązań może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego nie może być zastosowany proporcjonalny (ani też inny) zwrot podatku naliczonego wynikający z poniesionych nakładów na modernizację centralnego ogrzewania, jest nieprawidłowe.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

 stawki podatku VAT dla świadczonych usług agroturystycznych – jest prawidłowe;

Podkreślenia wymaga fakt, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Tym samym w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienne zdarzenie przyszłe, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

W zakresie zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla usług świadczonych przez kontrahenta Wnioskodawcy, wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin