Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4512-129/15-5/AJB
z 3 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2015 r. (data wpływu 2 marca 2015 r.), uzupełniony pismami z dnia 25 maja 2015 r. (data wpływu 27 maja 2015 r.) oraz z dnia 28 maja 2015 r. – według data nadania (data wpływu 1 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu transakcji darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego do spółki jawnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu transakcji darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego do spółki jawnej.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 25 maja 2015 r. oraz z dnia 28 maja 2015 r. – według data nadania poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca rozważa następującą sytuację: wraz z żoną planuje założenie spółki jawnej i wniesienie do niej w drodze darowizny prawa własności przemysłowej w postaci prawa ochronnego do znaku towarowego słowno-graficznego: „...”. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą o nazwie: „...” będąc zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Przedsiębiorstwo (w znaczeniu materialnym) Wnioskodawcy w znacznej mierze oparte jest na majątku znajdującym się we współwłasności małżonków (majątek dorobkowy). W ramach prowadzonej działalności został w nim wytworzony znak towarowy, na który zostało nadane prawo ochronne. Dodatkowo podkreślić należy, iż znak towarowy obejmuje imię i nazwisko żony Wnioskodawcy. Pomimo tego, że wyłącznie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, ze względu na to, że znak towarowy został wytworzony w trakcie trwania wspólności majątkowej w ramach przedsiębiorstwa, w którym z prywatnoprawnego punktu widzenia współwłaścicielem majątku jest żona Wnioskodawcy na gruncie prawa cywilnego jest ona współwłaścicielem przedmiotowego znaku towarowego na zasadach wspólności małżeńskiej. Przedmiot darowizny – prawo ochronne na znak towarowy będzie przez nowopowstałą spółkę jawną wykorzystywany do działalności opodatkowanej. Spółka ta będzie czynnym podatnikiem VAT.

W pismach, stanowiących uzupełnienia wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż planowana transakcja nie odbędzie się w ramach wniesienia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Planowane jest wniesienie tylko prawa własności przemysłowej w postaci prawa ochronnego na znak towarowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w rozpatrywanej sytuacji powstanie obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług od transakcji darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego przez Wnioskodawcę do spółki jawnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przekazanie w formie darowizny prawa ochronnego na znak towarowy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U.2011.177.1054 t.j. ze zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowią dostawy towarów w tym również: przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej (...). Sprzedaż to zgodnie ze wskazaną ustawą: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że świadczeniem usług w rozumieniu tej ustawy jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, przy czym dla określenia rodzaju usług należy stosować klasyfikacje wydane na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Zatem, świadczeniem usług będzie także m.in. zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera legalnej definicji wartości niematerialnych i prawnych.

Do wartości niematerialnych i prawnych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 22b) należą:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.122),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).
   
   

Świadczenie usług, co do zasady, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli jest dokonywane odpłatnie (zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 „Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”. Warto zauważyć, że w przypadku przekazania prawa ochronnego do znaku towarowego w formie darowizny, nie dochodzi do żadnej odpłatności z tytułu przeniesienia tego prawa. Wyjątek w tej materii uregulowany został w art. 8 ust. 2 pkt 2 VAT, zgodnie z którym za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Zgodnie z powołanym przepisem nieodpłatne świadczenie usług podlega podatkowi VAT, gdy dotyczy celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Zatem, nieodpłatne świadczenie usług (także darowizna praw) związane z prowadzeniem działalności gospodarczej nie podlega podatkowi od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, rozpatrywana umowa darowizny nie wywoła skutków na gruncie VAT, gdyż będzie związana z prowadzoną działalnością gospodarczą, a więc będzie to transakcja leżąca poza zakresem podatku od towarów i usług. Należy podkreślić, iż przedmiotowe prawa własności przemysłowej zostały wytworzone w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Aktualnie wraz z żoną Wnioskodawca planuje reorganizację majątku, a nowo założona spółka będzie służyła do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę wraz z żoną. W pewnym zakresie, będzie ona oparta o mienie dotychczas istniejącego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. W związku z powyższym, należy uznać, że w opisanym zdarzeniu przyszłym, spełniona zostanie przesłanka spełnienia nieodpłatnego świadczenia usług do celów działalności gospodarczej Wnioskodawcy dlatego też opisana transakcja nie będzie podlegać podatkowi od towarów i usług.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy darowizna prawa ochronnego na znak towarowy do spółki jawnej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż będzie związana z prowadzoną działalnością gospodarczą przez spółkę jawną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Powołane wyżej unormowanie wskazuje, że przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT są czynności odpłatne, natomiast nieodpłatne świadczenie usług, co do zasady nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych m.in. w art. 8 ust. 2 ustawy.

Za odpłatne świadczenie usług – zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy – uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

• w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia – w całości lub w części – podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),
  

• w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
  
  

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

W definicji świadczenia usług sformułowanej na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług mieści się darowizna praw własności przemysłowej, ponieważ w takim przypadku dochodzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

W przypadku przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do tych wartości.

Nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, świadczenie usług będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu świadczącego te usługi, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410), na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:

1. uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji;
2. wynagrodzenia;
3. wymieniania go jako twórcy w opisach, rejestrach oraz w innych dokumentach i publikacjach.
   
   

W myśl art. 10 ust. 1 i 2 ww. ustawy, wydanie decyzji o udzieleniu patentu na wynalazek oraz prawa ochronnego na wzór użytkowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, w ustalonym zakresie, czy są spełnione warunki wymagane do uzyskania patentu lub prawa ochronnego. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji wzoru przemysłowego następuje po sprawdzeniu w Urzędzie Patentowym prawidłowości zgłoszenia tego wzoru.

Prawo do uzyskania patentu na wynalazek, prawa ochronnego na wzór użytkowy albo prawa z rejestracji wzoru przemysłowego jest zbywalne i podlega dziedziczeniu.

Umowa o przeniesienie prawa, o którym mowa w ust. 1, wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej (art. 12 ust. 1 i 2 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art. 153 ust. 1 cyt. ustawy, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczpospolitej Polskiej.

Prawo ochronne na znak towarowy jest bezwzględnym prawem podmiotowym, o określonej przepisami ustawy Prawo własności przemysłowej czasowej i terytorialnej skuteczności.

Własność intelektualna przynosić może uprawnionemu korzyść dzięki właściwemu zarządzaniu prawami wyłącznymi. Zarządzanie obejmuje działania związane z rejestrowaniem, nabywaniem, zachowywaniem, wykonywaniem i rozporządzaniem prawami własności intelektualnej.

Jednym ze sposobów wykonywania praw wyłącznych jest rozporządzanie nimi poprzez ich przenoszenie (całkowity transfer uprawnień na inny podmiot) lub licencjonowanie (udzielanie upoważnienia do korzystania z dobra intelektualnego w sposób wyłączny lub niewyłączny).

Prawo znaków towarowych to przepisy należące do działu prawa własności intelektualnej, jakim jest prawo własności przemysłowej. Znakiem towarowym są wszelkie znaki, oznaczenia, symbole, których zadaniem jest indywidualizowanie towarów lub usług na rynku. Uważa się, że znaki pełnią trzy funkcje: oznaczania pochodzenia, jakościową, reklamową.

Znak towarowy oznacza pochodzenie, gdy wskazuje, że opatrzone tym znakiem towary lub usługi pochodzą z tego samego źródła (gwarantującego i kontrolującego ich jakość). Funkcja jakościowa znaku towarowego polega na informowaniu przez znak, że wszystkie opatrzone nim towary lub usługi są takiej samej jakości. Funkcję reklamową wypełnia znak, jeśli zachęca on do zakupu opatrzonych tym znakiem towarów lub usług. A tak się dzieje, jeśli klienci z danym znakiem towarowym kojarzą dobrą jakość towarów bądź usług lub też znak ten przyciąga uwagę klientów – wywołuje u nich pozytywne skojarzenia lub w inny sposób wpływa pozytywnie na myślenie o danym towarze bądź usłudze. Funkcję reklamową przede wszystkim realizują renomowane znaki towarowe.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca rozważa następującą sytuację: wraz z żoną planuje założenie spółki jawnej i wniesienie do niej w drodze darowizny prawa własności przemysłowej w postaci prawa ochronnego do znaku towarowego słowno-graficznego: „...”. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą o nazwie: „...” będąc zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Przedsiębiorstwo (w znaczeniu materialnym) Wnioskodawcy w znacznej mierze oparte jest na majątku znajdującym się we współwłasności małżonków (majątek dorobkowy). W ramach prowadzonej działalności, został w nim wytworzony znak towarowy, na który zostało nadane prawo ochronne. Dodatkowo podkreślić należy, iż znak towarowy obejmuje imię i nazwisko żony Wnioskodawcy. Pomimo tego, że wyłącznie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, ze względu na to, że znak towarowy został wytworzony w trakcie trwania wspólności majątkowej w ramach przedsiębiorstwa, w którym z prywatnoprawnego punktu widzenia współwłaścicielem majątku jest żona Wnioskodawcy na gruncie prawa cywilnego jest ona współwłaścicielem przedmiotowego znaku towarowego na zasadach wspólności małżeńskiej. Przedmiot darowizny – prawo ochronne na znak towarowy będzie przez nowopowstałą spółkę jawną wykorzystywany do działalności opodatkowanej. Spółka ta będzie czynnym podatnikiem VAT.

Ponadto, planowa transakcja nie odbędzie się w ramach wniesienia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Planowane jest wniesienie tylko prawa własności przemysłowej w postaci prawa ochronnego na znak towarowy

W związku z powyższym w analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania przekazania w formie darowizny (nieodpłatnego przekazania) prawa ochronnego do znaku towarowego za czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca zamierza dokonać darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego na rzecz nowopowstałej spółki jawnej, w której – jak wyżej wskazano – wspólnikiem będzie Zainteresowany i jego żona. Czynność ta dla Zainteresowanego będzie nieodpłatna, bowiem z wniosku nie wynika, aby miał otrzymać On od spółki jakiekolwiek ekwiwalent. Wnioskodawca w ramach czynności – nieodpłatnego przekazania – wyzbędzie się majątku w postaci znaku towarowego.

Odnosząc się do opisu sprawy, stwierdzić należy, że opodatkowaniu, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zysk, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Zatem przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez podmiot. A zatem, jeśli podjęte przez podmiot działania mają na celu przyniesienie korzyści prowadzonej działalności gospodarczej, tym samym są związane z jej prowadzeniem, a więc, jak to określa art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Ze złożonego wniosku wynika, że w analizowanej sprawie nowopowstała spółka jawna otrzyma prawo ochronne do znaku towarowego, które to prawo przysługiwało dotychczas Wnioskodawcy. Tym niemniej w zamian Zainteresowany nie otrzyma od nowopowstałej spółki jawnej jakiegokolwiek świadczenia. Przeniesienie praw nastąpi zatem bez uzyskiwania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego.

Z uwagi na powyższe, nie można w przedmiotowej sprawie uznać, że planowana darowizna przez Zainteresowanego prawa ochronnego do znaku towarowego na rzecz nowopowstałej spółce jawnej będzie miała wpływ na przyszłe obroty Wnioskodawcy, jako osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, jego wizerunek, generowane zyski czy odbiór przez kontrahentów. Jak już wskazano, w takiej sytuacji, Wnioskodawca wręcz wyzbędzie się części swojego majątku – nie otrzymując w zamian jakiegokolwiek świadczenia.

Ponadto, to nowopowstała spółka jawna (jako odrębny podatnik), w której Wnioskodawca będzie tylko wspólnikiem, będzie czerpała korzyści z wykorzystywania prawa ochronnego do znaku towarowego w ramach swojej działalności.

Trudno w takim przypadku uznać, że czynność ta będzie dokonywana na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika, tj. Wnioskodawcy.

Tym samym, darowizna (nieodpłatne przekazanie) prawa ochronnego do znaku towarowego na rzecz nowopowstałej spółce jawnej nie nastąpi w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Zatem, z uwagi na powyższe ww. czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

A zatem, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.