Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-70/12/DK
z 8 maja 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPB3/423-70/12/DK
Data
2012.05.08



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy


Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie kosztów uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
deweloper
koszt
koszty bezpośrednie
koszty pośrednie
koszty uzyskania przychodów
lokal mieszkalny
lokale
odsetki
wydatek


Istota interpretacji
Zakres momentu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów.



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2012 r. (data wpływu 13 lutego 2012 r.) – uzupełnionym w dniu 11 kwietnia 2012 r. – dotyczącym udzielenia pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie momentu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 13 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego – uzupełniony w dniu 11 kwietnia 2012 r. – w sprawie odpowiedniego stosowania przepisów podatkowych w zakresie momentu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów.


W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Spółka z o.o. jest spółką deweloperską, której podstawowym przedmiotem działalności jest budowa i sprzedaż lokali mieszkalnych. Spółka ta powstała w celu realizacji sprzedaży lokali mieszkalnych wyłącznie w oparciu o jedną lokalizację jako tzw. spółka celowa. Z uwagi na brak wystarczających własnych środków do finansowania budowy budynku z ww. lokalami, spółka korzysta z celowego kredytu bankowego, z którego środki pieniężne w całości przeznaczone będą na wybudowanie lokali przeznaczonych do sprzedaży. W umowie kredytowej zawarto wyraźny zapis o jego przeznaczeniu pod budowę budynku mieszkalnego pod wskazanym adresem. W związku z otrzymanym kredytem Spółka, poza jego spłatą, będzie ponosiła wydatki dotyczące: prowizji pośrednika, odsetek, prowizji bankowej, usług prawniczych dot. kredytu, pełnomocnictw, inspekcji bankowych, raportów bankowych, opłat notarialnych dot. kredytu. Powyższe opłaty, stosownie do przyjętej polityki rachunkowości, stanowiące koszty bilansowe ujmowane będą przez Spółkę w jej księgach rachunkowych pod pozycją „produkcja w toku”. Tym samym w momencie sprzedaży lokali w przyszłości składać się one będą na jeden z elementów kosztów wytworzenia tychże lokali. Wymienione wydatki stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 10 i 11 z uwagi na ich związek z przychodami z tytułu sprzedaży lokali w przyszłości stanowić będą koszt uzyskania przychodu Spółki.

Spółka z uwagi na posiadaną rozwiniętą analitykę kont kosztowych będzie w stanie przypisać opisane we wniosku wydatki do konkretnych przychodów uzyskanych ze sprzedaży lokali mieszkalnych.


W związku z powyższym, zadano następujące pytania.


  • Czy poniesione wydatki związane z otrzymaniem kredytu celowego w postaci: usługi pośrednictwa kredytowego, opłat notarialnych dot. dokumentów kredytowych, usług prawniczych dot. kredytu stanowić będą koszt bezpośredni uzyskania przychodu Spółki, tj. będą podlegały potrąceniu w roku podatkowym, w którym wystąpi przychód ze sprzedaży lokali mieszkalnych...
  • Czy ponoszone wydatki związane z otrzymaniem kredytu celowego w postaci prowizji bankowej, odsetek, inspekcji bankowych, raportów bankowych stanowić będą koszt bezpośredni uzyskania przychodu Spółki, tj. będą podlegały potrąceniu w roku podatkowym, w którym wystąpi przychód ze sprzedaży lokali mieszkalnych...


W odniesieniu do postawionych pytań, Wnioskodawca wskazał, iż z uwagi na fakt bezpośredniego związku wydatkowanych środków pieniężnych z uzyskanego kredytu z finansowaniem procesu budowy budynku mieszkalnego oraz traktowanie ponoszonych j. w. wydatków jako kosztów produkcji w toku w ujęciu bilansowym oraz ich konsekwentną taką prezentację, wydatki o których mowa w pytaniu pierwszym i drugim stanowić będą koszt bezpośredni uzyskania przychodu, tj. podlegający potrąceniu w roku podatkowym, w którym Spółka uzyska przychód ze sprzedaży lokali mieszkalnych, stosownie do brzmienia przepisu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w wydanej interpretacji indywidualnej nr ITPB3/423-377a/10/DK z dnia 20.10.2010 roku.

Wobec powyższego w ocenie Spółki opisane wydatki jako stanowiące koszt uzyskania przychodu należy zaliczyć do kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanym przychodem, rozliczając je na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać celowość wydatku, tj. istnienie związku przyczynowego pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

W przypadku wydatków dotyczących kredytu celowego w postaci: prowizji bankowej, odsetek, inspekcji bankowych, raportów bankowych, jak również koszty usługi pośrednictwa kredytowego, opłat notarialnych dot. dokumentów kredytowych, usług prawniczych dot. kredytu ocena celowości ponoszenia tych wydatków wymaga uwzględnienia celu, na jaki podmiot otrzymujący kredyt wydatkuje uzyskane w ten sposób środki pieniężne.

W analizowanym przypadku, ponoszone wydatki dotyczą kredytu celowego, zaciągniętego przez Spółkę celową, a przeznaczonego w całości na wybudowanie i sprzedaż lokali mieszkalnych. Przedmiotowe wydatki spełniają zatem przesłanki zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Ustalenie momentu ujęcia tych wydatków dla celów podatku dochodowego wymaga odniesienia się do unormowań art. 15 ust. 4, 4b-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W treści tych przepisów – kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć – ustawodawca wprowadził podział kosztów uzyskania przychodów na bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), różnicując zasady ich potrącalności. Kwestię wstępną dla prawidłowego rozliczania przez Wnioskodawcę dla celów podatku dochodowego kosztów uzyskania przychodów w postaci przedmiotowych odsetek i prowizji stanowi zatem określenie ich przynależności do kategorii bezpośrednich albo pośrednich kosztów uzyskania przychodów.

Omawiana ustawa nie zawiera legalnych definicji ww. pojęć. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na przychody podatnika, tj. ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Odnosząc powyższe do analizowanych wydatków, należy stwierdzić mając na względzie również charakter Spółki oraz prowadzonej przez nią działalności, iż wydatki te mają charakter bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów.

Potwierdzeniem tej tezy jest fakt, iż jak wskazał Wnioskodawca jest on w stanie przypisać ponoszone wydatki z tytułu udzielonego kredytu celowego, do przychodów uzyskanych ze sprzedaży poszczególnych lokali mieszkalnych.

Innymi słowy w omawianej sprawie mamy do czynienia z sytuacją w której, opisywane wydatki poniesione przez Spółkę mogą zostać przypisane odpowiednim przychodom, co pośrednio potwierdza istnienie związku przyczynowego pomiędzy dokonanymi wydatkami, a uzyskanymi przychodami.

Ponadto stwierdzić należy, iż istotą kredytu celowego jest finansowanie określonej, konkretnej inwestycji, został on więc udzielony w konkretnym celu, obliczonym na uzyskanie przychodu z tytułu sprzedaży lokali mieszkalnych.

Kolejnym argumentem przemawiającym za uznaniem opisywanych wydatków jako kosztów bezpośrednio związanych z uzyskanymi przychodami, jest również sposób księgowania wskazanych wydatków przez Spółkę. W szczególności zauważyć należy, iż odnoszenie poniesionych wydatków do kosztów „produkcji w toku” jaką jest realizowana inwestycja, daje asumpt do twierdzenia, iż wydatki te nie stanowią kosztów działalności ogólnej Spółki, ale są wiązane przez Spółkę z konkretną inwestycją.

Reasumując należy stwierdzić, iż w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego wydatki poniesione przez Spółkę związane z zaciągniętym na zrealizowanie inwestycji kredytem celowym należy uznać za koszty bezpośrednio związane z uzyskanym przychodem, co za tym idzie Spółka będzie mogła zaliczyć poniesione wydatki (w tym zapłacone odsetki od kredytów) do kosztów uzyskania przychodów dopiero w momencie uzyskania przychodu ze sprzedaży lokali mieszkalnych wchodzących w skład danej inwestycji, tj. na podstawie art. 15 ust. 4 ww. ustawy, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj