INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2011 r. (data wpływu 2 grudnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lutego 2012 r. (data wpływu 21 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie proporcjonalnego odliczenia oraz korekty podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie proporcjonalnego odliczenia oraz korekty podatku naliczonego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 lutego 2012 r. (data wpływu 21 lutego 2012 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny oraz własne stanowisko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W roku 2010 Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w związku z otrzymaniem dotacji inwestycyjnej w ramach projektu „Własna działalność gospodarcza szansą dla aktywnych” w kwocie ok. 40.000 zł. Powyższe środki finansowe (wraz z wkładem własnym) Zainteresowany wydatkował na zakupy związane z przyszłą działalnością.

Wnioskodawca planował prowadzić działalność zarówno opodatkowaną, jak i zwolnioną od podatku i dlatego uzgodnił protokolarnie z Urzędem Skarbowym proporcję w wysokości 75% do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego.

Problem polega na tym, że w roku 2010 Zainteresowany nie miał żadnej sprzedaży (ani opodatkowanej, ani zwolnionej), jedynie uzyskał przychód finansowy w wysokości 200 zł (premia bankowa).

W związku z powyższym nie jest możliwa korekta podatku naliczonego zgodnie z art. 91 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

W deklaracjach VAT-7 za rok 2010 Wnioskodawca wykazał podatek naliczony podlegający odliczeniu w wysokości 75% (rozliczenie wstępne) od nabyć towarów i usług, od których przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanych zarówno z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi.

Ponadto Zainteresowany wskazał, iż posiada środki trwałe o wartości do 8.000 zł.

Co Wnioskodawca powinien zrobić z kwotą tego podatku w roku 2011...

Z pisma z dnia 16 lutego 2012 r., stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, iż:

1. Towary zakupione w roku 2010 to były przede wszystkim środki trwałe i wyposażenie. Nie były zakupywane towary handlowe i surowce.
2. W roku 2011 Zainteresowany ustalił z Naczelnikiem Urzędu Skarbowego w formie protokołu proporcję wyliczoną szacunkowo w wysokości 85%, w oparciu o którą w roku 2011 Wnioskodawca mógł odliczać podatek naliczony od zakupów służących równocześnie sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Zainteresowany ma w ogóle prawo do obniżenia podatku należnego z roku 2011 o podatek naliczony z roku 2010...
2. Jeżeli tak, to w jaki sposób powinna zostać przeprowadzona korekta podatku naliczonego za rok 2010, wg jakiego klucza...
3. W jakiej wysokości ten podatek naliczony mógłby być odliczony w roku 2011...
4. Czy na sposób jego odliczania miałaby wpływ (i jaki) struktura sprzedaży w roku 2011...

Zdaniem Wnioskodawcy (wyrażonym w uzupełnieniu z dnia 16 lutego 2012 r.):

Ad. 1

Zainteresowany zarejestrował się jako podatnik VAT czynny, zgodnie z art. 96 ustawy o podatku od towarów i usług. Miał zamiar wykonywać usługi przede wszystkim opodatkowane, ale także i zwolnione, i dlatego ustalił z Naczelnikiem Urzędu Skarbowego proporcję wyliczoną szacunkowo (75%), w oparciu o którą w roku 2010 mógł odliczać podatek naliczony od zakupów służących równocześnie sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej (w myśl art. 90 ust. 8 ww. ustawy).

Jednak nieosiągnięcie obrotu w roku 2010 skomplikowało odliczenie częściowe podatku oraz korektę podatku naliczonego, ale według Wnioskodawcy, nie powinno ono przesądzać o całkowitym braku prawa do jego odliczenia.

W związku z tym, że zakupy towarów (środków trwałych i wyposażenia) poczynione w roku 2010 były wykorzystywane do czynności opodatkowanych w roku 2011, to Zainteresowany uważa, że ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w roku 2011 o kwotę podatku naliczonego w roku 2010.

Ad. 2, 3 i 4

Korektę podatku naliczonego za rok 2010 powinno się przeprowadzić zgodnie z art. 91 cyt. ustawy z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 wskazanej ustawy dla zakończonego roku 2011 (94%). Korekty tej należy dokonać w deklaracji podatkowej za miesiąc styczeń 2012 r.

W roku 2011 Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (o którym mowa w art. 86 ust. 1 powołanej ustawy), zatem, w opinii Zainteresowanego, również po zakończeniu roku 2011 winien on dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ww. ustawy z uwzględnieniem faktycznej struktury sprzedaży w roku 2011. Korekty tej także należy dokonać w deklaracji VAT-7 za styczeń 2012 r.

Jak wskazał Wnioskodawca, dotychczasowe poszukiwania informacji na temat rozwiązania opisanego wyżej problemu spełzły na niczym. Odpowiedzi uzyskane z Urzędów Skarbowych, a także z Krajowej Informacji Podatkowej były różne, a wręcz sprzeczne, natomiast ostatnie kończyły się radą, aby wystąpić z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż z uwagi na zakres pytania niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący od dnia 1 stycznia 2011 r.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 86 ust. 19 ustawy, jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

Ponadto, jak stanowi art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W oparciu o art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W sytuacji, gdy podatnik w ramach prowadzonej działalności wykonuje czynności, od których przysługuje odliczenie podatku naliczonego oraz czynności, od których takie odliczenie nie przysługuje, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ust. 1 ustawy, który stanowi, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 – art. 90 ust. 2 ustawy.

Jak stanowi art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W oparciu o art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Ponadto, w świetle art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna, o czym stanowi art. 90 ust. 9 ustawy.

Przepisy ustawy przewidują szczególne przypadki, w których proporcja wstępna ustalana jest nie wedle struktury sprzedaży, lecz szacunkowo, jako prognoza. Dotyczy to przypadków, gdy kwota obrotów jest niewielka albo z innych powodów jest niereprezentatywna.

Zatem generalnie proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2-8 ustawy, ustala się wstępnie na podstawie danych dotyczących transakcji roku poprzedniego. Jeżeli jednak nie jest to możliwe proporcję wstępną ustala się na podstawie przewidywań dotyczących struktury obrotów w danym roku podatkowym. Oszacowanie to dokonywane jest przez podatnika, ale pod nadzorem władz skarbowych i za ich akceptacją. Ustalona wstępnie proporcja służy następnie w ciągu roku podatkowego do obliczenia części podatku naliczonego, którą podatnik uprawniony jest odliczyć od podatku należnego, bez względu na zmiany w strukturze sprzedaży.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia, ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

Zgodnie bowiem z art. 91 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r., po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Informuje się, iż od dnia 1 kwietnia 2011 r., mocą ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), powołany wyżej przepis otrzymał brzmienie: „Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.”

Podkreślić należy, iż jak wynika z art. 8 powołanej wyżej ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach, przepis art. 91 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od korekt dokonywanych za rok 2011.

W świetle art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Zatem po zakończeniu roku podatkowego, Wnioskodawca jest zobowiązany do wyliczenia za ten rok proporcji, w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 ustawy i odpowiedniego skorygowania kwot podatku naliczonego, o które został obniżony podatek należny, zgodnie z zasadami określonymi w przepisach art. 91 ust. 1-3 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, iż w roku 2010 Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w związku z otrzymaniem dotacji inwestycyjnej w ramach projektu „Własna działalność gospodarcza szansą dla aktywnych” w kwocie ok. 40.000 zł. Powyższe środki finansowe (wraz z wkładem własnym) Zainteresowany wydatkował na zakupy związane z przyszłą działalnością. Wnioskodawca planował prowadzić działalność zarówno opodatkowaną, jak i zwolnioną od podatku i dlatego uzgodnił protokolarnie z Urzędem Skarbowym proporcję w wysokości 75% do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego. W roku 2010 Zainteresowany nie miał jednak żadnej sprzedaży (ani opodatkowanej, ani zwolnionej), jedynie uzyskał przychód finansowy w wysokości 200 zł (premia bankowa). W związku z powyższym nie jest możliwa korekta podatku naliczonego zgodnie z art. 91 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W deklaracjach VAT-7 za rok 2010 Wnioskodawca wykazał podatek naliczony podlegający odliczeniu w wysokości 75% (rozliczenie wstępne) od nabyć towarów i usług, od których przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanych zarówno z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi. Ponadto Zainteresowany wskazał, iż towary zakupione w roku 2010 to były przede wszystkim środki trwałe (o wartości do 8.000 zł) i wyposażenie. Nie były natomiast zakupywane towary handlowe i surowce. W roku 2011 Zainteresowany ustalił z Naczelnikiem Urzędu Skarbowego w formie protokołu proporcję wyliczoną szacunkowo w wysokości 85%, w oparciu o którą w roku 2011 Wnioskodawca mógł odliczać podatek naliczony od zakupów służących równocześnie sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej.

W rozpatrywanej sprawie mamy więc do czynienia z sytuacją, gdy nabyte towary i usługi mające służyć zarówno czynnościom opodatkowanym, jak i zwolnionym zostały w roku 2010 rozliczone wstępnie, według proporcji wyliczonej szacunkowo i ustalonej z Naczelnikiem Urzędu Skarbowego w formie protokołu, wynoszącej 75%.

Jak wynika z wniosku, w roku 2010 Zainteresowany nie wykonał żadnych czynności opodatkowanych, a więc w deklaracjach VAT-7 nie wykazał podatku należnego, tym samym winien był przenosić kwotę podatku naliczonego, jako nadwyżkę, do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

Zatem, jeśli w roku 2011 Wnioskodawca wykonywał czynności opodatkowane i wykazywał z tego tytułu należny podatek, a zakupy poczynione w roku 2010 miały związek z tą sprzedażą, Zainteresowany ma prawo do obniżenia podatku należnego z roku 2011 o podatek naliczony w roku 2010.

Należy podkreślić, iż z konstrukcji cyt. wyżej przepisów wynika, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Natomiast zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli do zakupów kwalifikowanych jako „zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną”.

Tym samym, w odniesieniu do zakupionych towarów i usług służących wyłącznie czynnościom opodatkowanym, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia całego podatku naliczonego, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy. Natomiast podatek naliczony od zakupu towarów i usług mających służyć zarówno czynnościom opodatkowanym, jak i zwolnionym powinien być zadeklarowany wg proporcji wyliczonej szacunkowo i ustalonej z Naczelnikiem Urzędu Skarbowego w formie protokołu, wynoszącej 75%.

Ponadto, w związku z tym, iż Wnioskodawca w roku 2010 nie dokonał żadnej sprzedaży (ani opodatkowanej, ani zwolnionej), nie mógł dokonać korekty podatku naliczonego za rok 2010 na podstawie art. 91 ustawy z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 ustawy dla tego roku.

Wskazać należy, iż z uwagi na fakt, że Zainteresowany posiada środki trwałe o wartości do 8.000 zł, zastosowanie będzie miała roczna korekta podatku, o której mowa w art. 91 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, korektę podatku naliczonego za rok 2010 zgodnie z art. 91 ustawy Zainteresowany powinien przeprowadzić na podstawie proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 ustawy dla zakończonego roku 2011. Korekta ta polega na wyliczeniu kwoty podatku naliczonego z roku 2010, która powinna, zgodnie z właściwą proporcją (wyliczoną za rok 2011), podlegać odliczeniu oraz wyliczeniu różnicy pomiędzy odliczoną faktycznie kwotą podatku naliczonego (przy zastosowaniu proporcji wstępnej, tj. 75%), a kwotą podatku podlegającego odliczeniu (przy zastosowaniu proporcji ostatecznej). Wyliczeń tych należy dokonać z uwzględnieniem podziału na środki trwałe i pozostałe nabycia. Takie same zasady winny mieć zastosowanie w odniesieniu do podatku naliczonego z roku 2011. Korekty tej (tj. rozliczenia ww. różnicy) Zainteresowany powinien dokonać w deklaracji podatkowej składanej za miesiąc styczeń 2012 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.