Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/4511-136/15-4/AU
z 12 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2015r. (data wpływu 6 marca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2015 r. (data wpływu 29 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku ze zniesieniem współwłasności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych z w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku ze zniesieniem współwłasności.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613). Pismem z dnia 15 maja 2015 r., nr IPTPB2/4511-136//15-2/AU, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłano w dniu 20 maja 2015 r. (data doręczenia 22 maja 2015 r.), natomiast w dniu 29 maja 2015 r. do tutejszego Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (data nadania 28 maja 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Nieruchomość położoną w Ł., ul. O. dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgi wieczyste, na mocy dziedziczenia ustawowego po M.B. nabyli: W.K., M.H. oraz M.B., po 1/3 części każdy z nich.

Pierwotnie grunt oraz budynek przy ul. O., stanowiły jedną nieruchomość, następnie zostały wydzielone z nich lokale.

Po zmarłym M.B. na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 2 marca 2012 r., spadek nabyła żona zmarłego  H.B. oraz jego córka  E.B., po ½ części spadku każda.

Po zmarłej w dniu 13 stycznia 2012 r. M.H. na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 3 września 2012 r. spadek nabyła siostra  W.K. i córka zmarłego brata spadkodawczyni – E.B., po ½ części każda z nich. E. B. uiściła podatek od spadku.

W.K. dnia 12 grudnia 2012 r. przekazała swoje udziały w nieruchomościach na mocy umowy darowizny A.P.

W ten sposób współwłaścicielkami nieruchomości położonych przy ul. O., dla których Sąd Rejonowy prowadzi księgi wieczyste stały się: A.P. w ½ części, E.B. w 2/6 części oraz H. B. w 1/6 części.

Dnia 28 maja 2013 r. E.B. złożyła do Sądu Rejonowego wniosek o zniesienie współwłasności nieruchomości. Postanowieniem z dnia 8 stycznia 2015 r. Sąd:

1. zniósł współwłasność stanowiącego odrębna nieruchomość lokalu mieszkalnego położonego na parterze budynku zlokalizowanego na nieruchomości w Ł., ul. O., dla którego to lokalu Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą w ten sposób, że przedmiotową nieruchomość przyznał na wyłączność A.P.;
2. zniósł współwłasność stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego położonego na pierwszym piętrze budynku zlokalizowanego na nieruchomości w Ł., ul. O., dla którego to lokalu Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą w ten sposób, że przedmiotową nieruchomość przyznał na wyłączność A.P.,
3. ustalił, że zniesienie współwłasności nieruchomości lokalowych jak w punktach 1 i 2, pociąga za sobą zniesienie współwłasności nieruchomości gruntowej położonej w Ł., ul. O., oznaczonej jako działka nr X o powierzchni 635 m², wraz ze znajdującym się na niej budynkiem mieszkalnym, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą w ten sposób, że jej właścicielem staje się właściciel wymienionych lokali,
4. zasądził od A.P. na rzecz H.B. kwotę 45 000 zł tytułem spłaty związanej ze zniesieniem współwłasności nieruchomości, płatną w terminie do dnia 15 lipca 2015 r.,
5. zasądził od A.P. na rzecz E.B. kwotę 90 000 zł tytułem spłaty związanej ze zniesieniem współwłasności nieruchomości płatną w terminie do dnia 15 lipca 2015.
   
   

Postanowienie uprawomocniło się dnia 22 stycznia 2015 r. Zasądzone kwoty nie zostały dotychczas przez A.P. zapłacone. Stanowią one ekwiwalent przysługujących E.B. i H.B. udziałów i nie przenoszą ich wartości.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni dodała, że M.B. zmarł dnia 20 sierpnia 2011 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dla Wnioskodawczyni spłata uzyskana w wyniku zniesienia współwłasności stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014, poz. 121) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Zatem dla podatku dochodowego istotna z punktu widzenia ustalenia daty nabycia nieruchomości będącej przedmiotem spadku jest data śmierci spadkodawcy.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Zgodnie z art. 1035 ustawy Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do udziału spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Stosownie do art. 1037 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W myśl art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy i wspólności.

W sytuacji, gdy dział spadku i zniesienie współwłasności następuje ze spłatami na rzecz pozostałych spadkobierców i jednocześnie wysokość spłaty nie przekracza wartości przysługującego spadkobiercy udziału spadkowego, to nie powstaje przychód z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, w sytuacji gdy spłata jest ekwiwalentna do posiadanego przez podatnika udziału, to podatnik ten nie otrzymuje w związku z czynnością zniesienia współwłasności żadnego przysporzenia majątkowego, które przewyższałoby wartością ułamkową część masy spadkowej/udziału we współwłasności.

W wyżej przedstawionym stanie faktycznym zniesienie współwłasności nastąpiło poprzez przyznanie A.P. całkowitej własności nieruchomości, w zamian za co nałożono na nią obowiązek spłaty pozostałych współwłaścicielek. Spłata ta jest ekwiwalentna do wartości udziałów, które przed działem spadku i zniesieniem współwłasności przysługiwały Wnioskodawczyni i H.B.

Mając na względzie wszystkie wyżej wskazane regulacje prawne, zdaniem Wnioskodawczyni, należy stwierdzić, że otrzymanie przez Wnioskodawczynię kwoty 90 000 zł tytułem spłaty nie wywołuje skutku w postaci powstania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Kwestią o tym decydującą jest fakt, że spłata nie przekroczyła wartości przysługującego Wnioskodawczyni udziału we współwłasności.

Podstawę prawną dla powyższych wniosków stanowią przepisy:

1. Kodeksu cywilnego – art. 211, art. 212, art. 922, art. 924, art. 925, art. 1035, art. 1037 § 1;
2. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych: art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, zgodnie z którym przepisów ww. ustaw nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom od spadków i darowizn.
   
   

Wnioskodawczyni wskazuje, że Jej stanowisko potwierdzają m.in.:

1. interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach:
   • z dnia 15 listopada 2013 r. (znak: IBPBII/2/415-852/13/MW),
     
   • z dnia 21 listopada 2014 r. (znak: IBPBII/2/415-771/14/MZM),
     
   • z dnia 13 listopada 2014 r. (znak: IBPBI1/2/415-763/14/ŁCz),
     
   • z dnia 10 października 2014 r. (znak: IBPBII/2/415-635/14/ŁCz),
     
   • z dnia 30 września 2014 r. (znak: IBPBII/2/415-627/14/ŁCz),
2. interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy:
   • z dnia 12 listopada 2014 r. (znak: ITPB2/415-775/14/IL),
     
   • z dnia 14 października 2014 r. (znak: (ITPB2/415-700/14/IL),
3. interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej Łodzi:
   • z dnia 16 stycznia 2014 r. (znak: IPTPB2/415-704/13-4/JR),
     
   • z dnia 24 października 2014 r. (znak: IPTPB2/415-442/14-2/AK),
     
   • z dnia 7 stycznia 2014 r. (znak: IPTB2/415-674/13-2/JR),
     
   • z dnia 16 stycznia 2014 r. (znak: IPTB2/415-704/13-4/JR),
4. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 marca 2012 r. (znak: ILPB2/415-243/11/12-S/WS),
5. orzecznictwo sądów administracyjnych:
   • wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 lutego 2007 r., sygn. akt II FSK 187/2006,
   
   
   • wyrok WSA w Łodzi z dnia 9 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 1173/11,
   • wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 marca 2013 r., sygn. akt I SA/Po 918/12),
6. odpowiedź Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów na interpelację poselską nr 9106, z dnia 12 października 2012 r.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu, odpłatne zbycie nieruchomości, ich części, udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Zatem, dokonując oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości, ich części lub udziałów w nieruchomości należy ustalić daty ich nabycia.

Przy czym pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć nie tylko sprzedaż, czy zamianę, ale każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części lub udziału w niej za odpłatnością, a więc co do zasady również dział spadku i odpłatne zniesienie współwłasności.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego przedmiotowa nieruchomość pierwotnie należała do M.B. Na mocy dziedziczenia ustawowego spadek po niej nabyli: W.K., M.H. oraz M.B. Po zmarłym w dniu 20 sierpnia 2011 r. M.B. spadek nabyła Wnioskodawczyni i żona zmarłego – H.P. Po zmarłej dnia 13 stycznia 2012 r. M.H. spadek nabyła Wnioskodawczyni i siostra zmarłego – W.K. Wnioskodawczyni wskazuje, że W.K. w 2012 r. przekazała swoje udziały w nieruchomości drogą darowizny A.P., która stała się właścicielką ½ części przedmiotowej nieruchomości. Dnia 8 stycznia 2015 r. Sąd Rejonowy w postanowieniu zniósł współwłasność przedmiotowej nieruchomości w ten sposób, że ww. nieruchomość przyznał A.P. Sąd zasądził jednocześnie od A.P. na rzecz Wnioskodawczyni tytułem spłaty kwotę 90 000 zł płatną do dnia 15 lipca 2015 r., a na rzecz H.B. kwotę 45 000 zł płatną w tym samym terminie. Wnioskodawczyni nie otrzymała jeszcze przysługującej Jej kwoty.

Dokonując oceny skutków podatkowych zbycia udziałów w wyżej opisanej nieruchomości w drodze zniesienia współwłasności, należy wskazać, że Wnioskodawczyni poszczególne udziały we współwłasności nabyła w następujących datach:

• w dniu 20 sierpnia 2011 r., - udział we współwłasności nieruchomości wchodzącej w skład spadku po zmarłym M.B.,
  

• w dniu 13 stycznia 2012 r. – udział we współwłasności nieruchomości, nabyty w spadku po zmarłej M.H.
  
  

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy (spadkodawców) ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc istotnym z punktu widzenia prawa jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Natomiast stosownie do treści art. 1035 Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Jednak zgodnie z art. 1036 Kodeksu cywilnego, istnieje możliwość rozporządzenia przez spadkobierców prawem lub rzeczą należącą do spadku, mimo istnienia współwłasności, jeśli następuje to za zgodną wolą wszystkich spadkobierców.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, iż własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego). Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

W myśl art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie, w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zniesienie współwłasności ze spłatą na rzecz Wnioskodawczyni dokonane na podstawie postanowienia Sądu w 2015 r. stanowi formę odpłatnego zbycia przez Wnioskodawczynię Jej udziałów w nieruchomości nabytych w 2011 r. i 2012 r., tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Należy zwrócić uwagę na różnicę miedzy czynnością odpłatnego zniesienia współwłasności dokonaną przez współwłaścicieli, a czynnością działu spadku dokonaną wyłącznie między spadkobiercami.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. W związku z tym otrzymanie przez jednego spadkobiercę od drugiego spadkobiercy w wyniku działu spadku kwoty ekwiwalentnej do wartości posiadanego przez niego udziału w spadku nie powoduje powstania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w przedmiotowej sprawie nie dokonano działu spadku lecz odpłatnego zniesienia współwłasności, gdyż czynność nie została dokonana wyłącznie między spadkobiercami, a współwłaściciel zobowiązany do spłaty na rzecz Wnioskodawcy nabył swój udział we współwłasności nieruchomości w drodze darowizny.

Biorąc pod uwagę zaistniały stan faktyczny, odpłatne zbycie w 2015 r. udziałów w nieruchomości nabytych przez Wnioskodawczynię w spadku w 2011 r. i w 2012 r. nastąpiło przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i stanowi źródło przychodów w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Na gruncie rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że zniesienie współwłasności nieruchomości za spłatą między Wnioskodawczynią a A.P., w wyniku którego Wnioskodawczyni przeniosła na współwłaścicielkę swoje udziały w nieruchomości stanowi dla Niej odpłatne zbycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W zamian za przeniesienie prawa własności do udziału w nieruchomości nabytego w drodze spadku w 2011 r. po zmarłym M.B. oraz w 2012 r. po zmarłej M.H. Wnioskodawczyni otrzymała określoną sumę środków pieniężnych – spłatę. W konsekwencji przychód ten podlega opodatkowaniu 19 % podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie tutejszy organ wskazuje, że art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym, gdyż zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ww. ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r., Nr 93, poz. 768, z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego.

Do wyłączenia z opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodzi zatem przy nabyciu majątku w drodze dziedziczenia. Jednakże przepis ten nie ma zastosowania, gdy spadkobierca w związku z tym majątkiem w okresie późniejszym uzyskuje przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym tzn. odpłatnie zbywa otrzymane w spadku składniki majątkowe. Zbycie jest bowiem odrębną od nabycia czynnością prawną. Nieprawdą jest przy tym twierdzenie Wnioskodawczyni, że spłata otrzymana w związku z odpłatnym zniesieniem współwłasności podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, ponieważ czynność ta nie została wymieniona w art. 1 ust. 1 tej ustawy. Oznacza to, że czynność odpłatnego zniesienia współwłasności w ogóle nie podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W tym miejscu odnieść się należy do własnego stanowiska Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, że dział spadku i zniesienie współwłasności następuje ze spłatami na rzecz pozostałych spadkobierców i jednocześnie wysokość spłaty nie przekracza wartości przysługującego spadkobiercy udziału spadkowego, to nie powstaje przychód z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Według Wnioskodawczyni w sytuacji, gdy spłata jest ekwiwalentna do posiadanego przez podatnika udziału, to podatnik ten nie otrzymuje w związku z czynnością zniesienia współwłasności żadnego przysporzenia majątkowego, które przewyższałoby wartość ułamkową części masy spadkowej/udziału we współwłasności.

Na potwierdzenie Swojego stanowiska, Wnioskodawczyni powołała się na interpretacje indywidualne wydane przez organy podatkowe oraz odpowiedzi udzielonej na interpelację poselską a także orzecznictwo sądów administracyjnych.

Wskazane przez Wnioskodawczynię interpretacje indywidualne oraz wyroki sądów administracyjnych odnoszą się do otrzymania spłat w związku z działem spadku, natomiast sprawa o której mowa we wniosku dotyczy otrzymania spłaty w związku ze zniesieniem współwłasności nieruchomości.

Dodatkowo należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w Jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), a zatem wywiera skutki prawne w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni, jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie chroni pozostałych współwłaścicieli.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku  nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy również dodać, że dołączone dokumenty nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji, gdyż tutejszy Organ w toku wydawania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego nie ma stosownego umocowania w przepisach prawa, umożliwiającego weryfikację przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.