Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-978/14-5/WS
z 10 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2014 r. (data wpływu 1 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 stycznia 2015 r. (data wpływu 3 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 23 grudnia 2014 r. nr ILPB2/415-978/14-2/WS, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a uzupełnieniem wniosku nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

W dniu 3 lutego 2015 r., do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni obecnie pracuje w Polsce na pełnym etacie. Rozwiązanie umowy o pracę nastąpi w kwietniu 2015 r. W kwietniu 2015 r. Zainteresowana przeprowadza się na stałe do USA, do męża, który jest Amerykaninem. W Polsce Wnioskodawczyni nie posiada żadnych nieruchomości, ani działalności gospodarczej. W USA Zainteresowana zamierza podjąć pracę u amerykańskiego pracodawcy i będzie mieszkać tam na stałe z mężem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Jeśli rezydencja podatkowa Wnioskodawczyni będzie w USA, czy w Polsce musi składać jakiekolwiek coroczne sprawozdania podatkowe?
2. Czy rozliczenie podatkowe za rok 2015 (składane w 2016 r.) będzie ostatnim rozliczeniem Zainteresowanej z Urzędem Skarbowym w Polsce?
3. Jakie formularze Wnioskodawczyni powinna wypełnić i złożyć w Urzędzie Skarbowym przed wyjazdem do USA, lub w momencie rozwiązania umowy o pracę w Polsce?
4. W jaki sposób Wnioskodawczyni musi udokumentować fakt, że przeprowadza się na stałe do USA?
   
   

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 1 – 3. Natomiast w odniesieniu do pytania nr 4, w dniu 23 grudnia 2014 r. wydane zostało postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania nr ILPB2/415-978/14-3/WS.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z tym, że nie będzie ona zamieszkiwać na terytorium Polski oraz nie będzie prowadziła żadnej działalności dochodowej (etat lub działalność gospodarcza), nie będzie miała zobowiązań podatkowych w Polsce. Ostatnim jej rozliczeniem podatkowym będzie to za 2015 rok. Po złożeniu rozliczenia podatkowego za 2015 rok, według wiedzy Zainteresowanej, polskie prawo nie wymaga powiadomienia urzędu skarbowego w Polsce o zmianie rezydencji podatkowej. Rozliczenie za 2015 r. będzie ostatnim rozliczeniem podatkowym Wnioskodawczyni w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, że osoby fizyczne jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w kwietniu 2015 r. Zainteresowana przeprowadza się na stałe do USA, do męża, który jest Amerykaninem. W kwietniu nastąpi rozwiązanie umowy o pracę z polskim pracodawcą. Ponadto Wnioskodawczyni nie posiada w Polsce żadnych nieruchomości, ani działalności gospodarczej. W USA Zainteresowana zamierza podjąć pracę u amerykańskiego pracodawcy i będzie mieszkać tam na stałe z mężem.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawczyni od momentu wyjazdu do USA (od kwietnia 2015 r.) będzie posiadać miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w USA.

Należy zatem stwierdzić, że od dnia wyjazdu z Polski i przeniesienia ośrodka interesów życiowych do USA, Wnioskodawczyni będzie podlegać w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że od tego momentu w Polsce podlegać będą opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - jeśli Wnioskodawczyni takie dochody w przyszłości uzyska - zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Natomiast do momentu przeniesienia ośrodka interesów życiowych do USA, tzn. do dnia wyjazdu z Polski, Wnioskodawczyni podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, które to dochody zobowiązana jest wykazać w zeznaniu rocznym składanym w Polsce za rok 2015.

Zgodnie bowiem z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Podsumowując należy stwierdzić, że dochody uzyskane przez Wnioskodawczynię w roku 2015 (do kwietnia), a więc w czasie kiedy Zainteresowana posiadała miejsce zamieszkania w Polsce, należy rozliczyć w zeznaniu rocznym składanym w Polsce za rok 2015. Natomiast jeśli od momentu zmiany rezydencji podatkowej na rezydencję w USA, Wnioskodawczyni nie będzie uzyskiwała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej żadnych dochodów, nie będzie zobowiązana składać w Polsce w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych, żadnych rozliczeń i formularzy podatkowych.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja dotyczy rozliczeń w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W związku z powyższym interpretacji nie podlegały ewentualne obowiązki podatkowe ciążące na Wnioskodawczyni na podstawie innych ustaw.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.