Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-24/15-2/BS
z 8 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2015 r. (data wpływu 15 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie faktur VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie faktur VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca korzysta z dwóch aplikacji komputerowych - księgowej i magazynowej. W programie magazynowym prowadzona jest m.in. gospodarka magazynowa, w tym wystawiane są dokumenty WZ i faktury, które następnie eksportowane są do programu księgowego.

Zg. z art. 106d ust.1 ustawy o VAT zawarta została umowa o samofakturowanie pomiędzy Wnioskodawcą (jako dostawcą towarów) a odbiorcą towarów. Na jej podstawie Wnioskodawca dokonuje dostawy wraz z dokumentem magazynowym WZ, natomiast faktura wystawiana jest zgodnie z umową przez nabywcę towarów i udostępniana w formie elektronicznej w systemie informatycznym odbiorcy, skąd faktura ta jest pobierana.

Faktura księgowana jest w księgach Wnioskodawcy (program księgowy) z uwzględnieniem daty i numeru nadanego przez nabywcę. Takie ujęcie dokumentu, jedynie w programie księgowym, powoduje brak możliwości wykorzystania niektórych funkcji programu magazynowego np. dokonywanie analiz sprzedaży. Dlatego też Wnioskodawca chciałby zacząć wprowadzać również do systemu magazynowego faktury wystawione w jego imieniu przez nabywcę towaru, uwzględniając numer i datę faktury nadane przez nabywcę. Jednocześnie należy zauważyć, że program magazynowy nie przewiduje odrębnego wprowadzania faktur wystawionych w ramach samofakturowania, jedynym sposobem identyfikacji (wyróżnienia) przedmiotowych faktur będzie numer i data oraz ewentualny dopisek w uwagach „samofakturowanie” albo „wystawiona przez nabywcę”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy faktura wprowadzona do systemu magazynowego, połączona z uprzednio wystawionym dokumentem WZ, nie zostanie potraktowana jako druga faktura dokumentująca tę samą transakcję, „pusta faktura”, od której na postawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT należy odprowadzić podatek od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, użyte w art. 108 ust. 1 ustawy o VAT sformułowanie „wystawi fakturę” należy interpretować jako sporządzenie dokumentu i przekazanie go kontrahentowi tzn. wprowadzenie do obrotu prawnego. Takie podejście prezentowane jest zarówno w interpretacjach podatkowych (np. sygn. IPPP2-443-154/10-5/KG) jak i w orzecznictwie (np. I SA/Ol 141/09).

W przedmiotowej sprawie, poprzez samo wprowadzenie faktury do programu magazynowego, nie dojdzie do ponownego wystawienia faktury. Wprowadzenie to jest w tym przypadku czynnością ściśle techniczną. Co do zasady Wnioskodawca nie będzie drukował tego dokumentu z systemu magazynowego posługując się jedynie wydrukiem oraz zapisem w formie elektronicznej faktury pobranej z systemu informatycznego nabywcy. Jednocześnie należy zauważyć, że w opisanej sytuacji nie dojdzie do przekazania kontrahentowi drugiej faktury, nie można więc mówić o wprowadzeniu drugiej faktury do obrotu prawnego. W związku z powyższym nie dojdzie do „wystawienia faktury”, o którym mowa w art. 108 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106d ust. 1 pkt 1 ustawy – podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu, jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur przez nabywcę, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

Faktura wystawiona przez nabywcę powinna zawierać wyraz „samofakturowanie” (art. 106e ust. 1 pkt 17 ustawy).

Samofakturowanie może zostać zastosowane pod warunkiem istnienia wcześniej zawartej (przed wystawieniem pierwszej faktury przez nabywcę w imieniu i na rzecz podatnika dokonującego sprzedaży) umowy. Ustawodawca wymaga określenia w umowie procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi, w imieniu i na rzecz którego faktury są wystawiane. Procedura taka powinna być właściwie określona i przestrzegana, ponieważ wystawienie faktury przez nabywcę towaru lub usługi oznacza określenie kwoty podatku należnego po stronie podatnika, który dokonał dostawy towarów lub wykonał usługę.

Zgodnie z art. 106i ust. 1 ustawy fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jak wynika z przytoczonych przepisów, fakturę wystawia podatnik dokonujący sprzedaży towarów i usług / w określonych sytuacjach nabywca w imieniu i na rzecz podatnika dokonującego sprzedaży, w celu udokumentowania dokonanej transakcji. Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza faktycznie dokonaną dostawę określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

W myśl art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Z przedstawionego we wniosku Zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca korzysta z dwóch aplikacji komputerowych - księgowej i magazynowej. W programie magazynowym prowadzona jest m.in. gospodarka magazynowa, w tym wystawiane są dokumenty WZ i faktury, które następnie eksportowane są do programu księgowego.

Zawarta została umowa o samofakturowanie pomiędzy Wnioskodawcą (jako dostawcą towarów) a odbiorcą towarów. Na jej podstawie Wnioskodawca dokonuje dostawy wraz z dokumentem magazynowym WZ, natomiast faktura wystawiana jest zgodnie z umową przez nabywcę towarów i udostępniana w formie elektronicznej w systemie informatycznym odbiorcy, skąd faktura ta jest pobierana. Faktura księgowana jest w księgach Wnioskodawcy (program księgowy) z uwzględnieniem daty i numeru nadanego przez nabywcę. Takie ujęcie dokumentu, jedynie w programie księgowym, powoduje brak możliwości wykorzystania niektórych funkcji programu magazynowego np. dokonywanie analiz sprzedaży. Dlatego też Wnioskodawca chciałby zacząć wprowadzać również do systemu magazynowego faktury wystawione w jego imieniu przez nabywcę towaru, uwzględniając numer i datę faktury nadane przez nabywcę. Jednocześnie należy zauważyć, że program magazynowy nie przewiduje odrębnego wprowadzania faktur wystawionych w ramach samofakturowania, jedynym sposobem identyfikacji (wyróżnienia) przedmiotowych faktur będzie numer i data oraz ewentualny dopisek w uwagach „samofakturowanie” albo „wystawiona przez nabywcę”.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi, czy faktura wprowadzona do systemu magazynowego, połączona z uprzednio wystawionym dokumentem WZ, nie zostanie potraktowana jako druga faktura dokumentująca tę samą transakcję, „pusta faktura”, od której na postawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT należy odprowadzić podatek od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe przepisy, oraz okoliczności przedstawione we wniosku, stwierdzić należy, że w sytuacji samego wprowadzenia faktury do programu magazynowego, nie dojdzie do ponownego wystawienia faktury - nie dochodzi do wprowadzenia jej do obrotu prawnego. Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że jest to czynność techniczna. Oznacza to, że w tym przypadku nie znajdzie zastosowania art. 108 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.