INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o. o., przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2012 r. (data wpływu 20 lutego 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 maja 2012 r. (data wpływu 10 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem nieruchomości. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 maja 2012 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego oraz o przeformułowanie zadanego pytania nr 1 i przedstawienie własnego stanowiska.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca Aktem Notarialnym Repertorium A z 26.03.1994 r. zakupił od Przedsiębiorstwa prawo wieczystego użytkowania gruntu o powierzchni 0,5213 ha (działka nr 598/1), Aktem Notarialnym Repertorium prawo wieczystego użytkowania gruntu o powierzchni 0,6770 ha (działka nr 598/3), Aktem Notarialnym Repertorium prawo wieczystego użytkowania gruntu o powierzchni 0,0273 ha (działka nr 598/10), Aktem Notarialnym prawo wieczystego użytkowania gruntu o powierzchni 0,1571 ha (działka nr 598/12-0,0296 ha, działka nr 598/13-0,1275 ha), wraz z budynkami stanowiącymi od gruntu odrębny przedmiot prawa własności na podstawie decyzji Urzędu Wojewódzkiego, Wydziału Gospodarki Przestrzennej z dnia 16 maja 1991 r.

Pismem z dnia 30.10.2008 r. Spółka zwróciła się z prośbą do Urzędu Miasta o sprzedaż w trybie bezprzetargowym na rzecz użytkownika wieczystego ww. gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa i ustalenie ceny nieruchomości zgodnie z art. 67, art. 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r Nr 261, poz. 2603 ze zm.). Cena brutto nabycia przedmiotowej nieruchomości ustalona na podstawie art. 67 ust. 1 i ust. 3 oraz art. 69 ww. ustawy wyniosła 500 941,36 zł. Na powyższą kwotę złożyła się różnica pomiędzy wartością prawa własności, a wartością prawa użytkowania wieczystego gruntu, ustalona na podstawie operatu szacunkowego z lipca 2009 r., w wysokości 410 288,00 + koszt operatu szacunkowego w wysokości 319,67 + podatek VAT w wysokości 22% tj. 90 333,68 zł.

Dnia 13.01.2010 r. Wnioskodawca zakupił od Urzędu Miasta ww. nieruchomość wg ustalonej ceny nabycia tj.: brutto: 500 941 36 zł, netto: 410 607,67 zł podatek VAT 22%: 90 333,69 zł na podstawie faktury VAT nr, co potwierdzone zostało Aktem Notarialnym Repertorium. Rozliczenia ww. zakupu Wnioskodawca, będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług posiadający numer identyfikacji podatkowej i regon dokonał w deklaracji VAT-7 za m-c styczeń 2010 r. i odliczył podatek VAT naliczony przez Urząd Miasta przy sprzedaży ww. gruntu, z uwagi na związek tego zakupu z czynnościami opodatkowanymi na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

W 2011 roku w Spółce została przeprowadzona kontrola podatkowa w zakresie podatku VAT za okres styczeń - marzec 2010 r. W związku z zastrzeżeniami Urzędu Skarbowego do poprawności wystawienia ww. faktury za zakup gruntu, a w związku z tym braku możliwości odliczenia podatku VAT Wnioskodawca dokonał korekty deklaracji VAT-7 za m-c 01/2010, dokonał wpłaty VAT w kwocie 90 334,00 zł wraz z należnymi odsetkami i jednocześnie zwrócił się do Urzędu Miasta o wystawienie faktury korygującej. Zdaniem Urzędu Miasta (odpowiedź z dnia 09.02.2012 r.) faktura została wystawiona prawidłowo i prawidłowo został naliczony podatek VAT, ponieważ w przedmiotowej sprawie spełnione zostały wszystkie ustawowe przesłanki, przesądzające o jej opodatkowaniu.

Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 cyt. ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w dacie zawarcia umowy, zgodnie z art. 41 ust. 13 cyt. ustawy o VAT towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5 nie wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, podlegały opodatkowaniu stawką w wysokości 22%.

W piśmie z dnia 8 maja 2012 r. stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, iż w 2011 roku w Spółce została przeprowadzona przez pracowników Urzędu Skarbowego, kontrola podatkowa w zakresie podatku VAT za okres styczeń – marzec 2010 r. Termin rozpoczęcia kontroli: 16.08.2011 r., termin zakończenia kontroli 06.09.2011 r. Kontrola zakończona Protokołem Kontroli Podatkowej z dnia 06.09.2011 r. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż nie było prowadzone postępowanie podatkowe, jak również postępowanie kontrolne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 8 maja 2012 r.).

1. Czy słuszne jest stanowisko Spółki, że zakup przedmiotowej nieruchomości powinien być opodatkowany podatkiem VAT...
2. Czy Wnioskodawca miał prawo odliczyć VAT naliczony przy nabyciu ww. nieruchomości...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym z piśmie z dnia 8 maja 2012 r.), zakup gruntu powinien być opodatkowany podatkiem od towarów i usług, ponieważ spełnione zostały wszystkie ustawowe przesłanki, przesądzające o opodatkowaniu przedmiotowego nabycia. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zakup gruntu zawarty został w formie aktu notarialnego z dnia 12.01.2010 r. Rep. A w wyniku którego Spółka jako użytkownik wieczysty nabyła odpłatnie od Skarbu Państwa prawo własności gruntu o powierzchni 1,3827 ha. Transakcja przeprowadzona została w trybie bezprzetargowym zgodnie z art. 32 ust. 1 i 1a, art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity - Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.). Przedmiotem nabycia był sam grunt, ponieważ zgodnie z art. 235 par. 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) budynki i urządzenia wzniesione na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste, stanowią odrębny od gruntu przedmiot prawa własności i są własnością użytkownika wieczystego.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Przedmiotowa nieruchomość jest zabudowana stacją transformatorową o pow. 35 m. kw., budynkiem stacji obsługi technicznej o pow. użytkowej 243 m2, dyspozytornią o pow. użytkowej 135 m2, halą nr 14 o pow. 1342 m2, budynkiem gospodarczym o powierzchni 60 m2, stacją obsługi technicznej o powierzchni 1800 m2, oraz magazynem technicznym o pow. 36 m2, stanowiącymi odrębny od gruntu przedmiot prawa własności. Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się gruntu. Zatem grunt opodatkowany jest taką stawką podatku od towarów i usług jak budynek z nim trwale związany i będący przedmiotem dostawy.

Zdaniem Spółki, słusznie został odliczony podatek VAT naliczony wynikający z faktury za zakup przedmiotowego gruntu. Zgodnie bowiem z art. 88 ust. 3a ustawy nabywcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w kwocie wykazanej na fakturze, jeśli tylko zakup związany był z działalnością opodatkowaną. Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiadającym numer NIP i REGON, a zakup związany jest z działalnością opodatkowaną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

W świetle powołanych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jak również oddanie gruntu w użytkowanie stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego, na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy określono, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Stosownie zatem do ww. przepisu ustawy podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego powodu, że został wykazany na fakturze, jednakże sama transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zakupił od Przedsiębiorstwa prawo wieczystego użytkowania gruntu pięciu działek wraz z budynkami stanowiącymi od gruntu odrębny przedmiot prawa własności. Wnioskodawca zwrócił się z prośbą do Urzędu Miasta o sprzedaż w trybie bezprzetargowym na rzecz użytkownika wieczystego ww. gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa. Dnia 13.01.2010 r. Wnioskodawca zakupił od Urzędu Miasta ww. nieruchomość. Rozliczenia ww. zakupu Wnioskodawca, będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług posiadający numer identyfikacji podatkowej i Regon dokonał w deklaracji VAT-7 za m-c styczeń 2010 r. i odliczył podatek VAT naliczony przez Urząd Miasta przy sprzedaży ww. gruntu, z uwagi na związek tego zakupu z czynnościami opodatkowanymi. W 2011 roku w Spółce została przeprowadzona kontrola podatkowa przez pracowników Urzędu Skarbowego w zakresie podatku VAT za okres styczeń - marzec 2010 r. W związku z zastrzeżeniami Urzędu Skarbowego do poprawności wystawienia ww. faktury za zakup gruntu, a w związku z tym braku możliwości odliczenia podatku VAT Wnioskodawca dokonał korekty deklaracji VAT-7 za m-c 01/2010, dokonał wpłaty VAT w kwocie 90 334,00 zł wraz z należnymi odsetkami i jednocześnie zwrócił się do Urzędu Miasta o wystawienie faktury korygującej. Zdaniem Urzędu Miasta faktura została wystawiona prawidłowo i prawidłowo został naliczony podatek VAT, ponieważ w przedmiotowej sprawie spełnione zostały wszystkie ustawowe przesłanki, przesądzające o jej opodatkowaniu. Kontrola podatkowa została zakończona protokołem Kontroli Podatkowej

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt, czy transakcja nabycia przedmiotowej nieruchomości powinna być opodatkowana podatkiem VAT oraz czy Spółka miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu ww. nieruchomości.

Należy wskazać, iż przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, iż dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nią jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Należy ponadto wskazać, iż czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Wobec powyższego, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel”, ustawodawca uznał, iż oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, wymieniając tę czynność w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

W świetle art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtują uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 K.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów niniejszej ustawy oraz odrębnych ustaw, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze.

Stosownie do art. 32 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3. W myśl art. 32 ust. 2 cyt. ustawy, z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości gruntowej, wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, jak i opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy podatku od towarów i usług było objęcie prawa użytkowania wieczystego przedmiotowych nieruchomości gruntowych przez użytkownika wieczystego - Wnioskodawcę. Z tą bowiem chwilą użytkownik otrzymał już prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością, jak gdyby był ich właścicielem.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Okoliczności faktyczne przedmiotowej sprawy świadczą, że przeniesienie na użytkownika wieczystego prawa do rozporządzania nieruchomościami jak właściciel nastąpiło już w chwili objęcia przez pierwotnego użytkownika prawa użytkowania wieczystego tych nieruchomości.

Zaznaczenia wymaga fakt, iż do dnia 30 kwietnia 2004 r. czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dopiero z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zmieniła się zarówno definicja towaru, jak i zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Sprzedaż przedmiotowych nieruchomości gruntowych nie może być zatem traktowana jako ponowna dostawa tych samych nieruchomości, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy, tj. w opisanej transakcji nie doszło do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Sprzedaż nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy - obecnego użytkownika wieczystego, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na „władztwo rzeczy”, które użytkownik wieczysty już uzyskał w momencie objęcia prawa wieczystego użytkowania i nie może być traktowana jako sprzedaż tego samego towaru.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, iż transakcja sprzedaży przedmiotowych nieruchomości gruntowych, będących w użytkowaniu wieczystym na rzecz użytkownika wieczystego nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem towarów i usług i pozostaje poza zakresem ustawy. W związku z powyższym Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczony wynikającego z faktury za zakup przedmiotowego gruntu z uwagi na wystąpienie przesłanki negatywnej wymienionej w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Końcowo nadmienia się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla kontrahenta Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.