2015.04.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-70/15-4/KC
z 15 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.) uzupełnione pismem z dnia 7 kwietnia 2015 r. (data wpływu 10 kwietnia 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 2 kwietnia 2015 r. (data doręczenia 7 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia pełnej kwoty podatku VAT od zakupów związanych z samochodami osobowymi wykorzystywanymi do celów mieszanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia pełnej kwoty podatku VAT od zakupów związanych z samochodami osobowymi wykorzystywanymi do celów mieszanych. Niniejszy wniosek uzupełniono pismem z 7 kwietnia 2015 r. (data wpływu 10 kwietnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 2 kwietnia 2015 r. (skutecznie doręczonego w dniu 7 kwietnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. (zwana dalej „Wnioskodawcą”) jest spółką prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie importu i dystrybucji części zamiennych do pojazdów użytkowych produkcji zachodniej. W prowadzeniu tej działalności przez Wnioskodawcę niezbędne jest korzystanie przez pracowników Wnioskodawcy z samochodów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (tj. pojazdów samochodowych w rozumieniu art. 2 pkt 34 VATU). Obecnie Wnioskodawca planuje pozyskanie samochodów od podmiotu trzeciego w drodze zawarcia umowy najmu ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, będącą posiadaczem floty samochodów odpowiadających wymogom Wnioskodawcy (zwaną dalej „Wynajmującym”).

Wynajęte samochody Wnioskodawca udostępni swoim pracownikom na następujących zasadach:

pracownicy będą korzystali z samochodów przy wykonywaniu obowiązków służbowych w czasie pracy, tj. pomiędzy przybyciem do pracy a wyjściem z niej,
pracownicy będą również korzystali z samochodów w swoim czasie wolnym od pracy (m,in, w czasie dojazdu do pracy i powrotu z niej do domu, w weekendy, w trakcie urlopu) na podstawie umowy najmu samochodu zawartej pomiędzy Wnioskodawcą (jako wynajmującym) a danym pracownikiem (jako najemcą), przewidującej oddanie przez Wnioskodawcę pracownikowi samochodu do używania w czasie wolnym pracownika za miesięcznym czynszem najmu w wysokości 250 zł. brutto albo 400 zł. brutto, w zależności od pojemności silnika samochodu (zgodnie z 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pracownik dysponujący samochodem będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu tego samochodu, o której jest mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 VATU, w której pracownik zobowiązany będzie do zapisywania każdego wykorzystania samochodu w czasie jego pracy dla Wnioskodawcy (art. 86a ust. 7 VATU), np. wyjazdu do klienta Wnioskodawcy. Wnioskodawca w ciągu 7 dni od zawarcia umowy najmu samochodów z ich Wynajmującym złoży naczelnikowi urzędu skarbowego informację na formularzach VAT-26.

W uzupełnieniu z dnia 7 kwietnia 2015 r. (data wpływu 10 kwietnia 2015 r.), Spółka wskazała, że:

samochody będą samochodami osobowymi,
nie będą to pojazdy, o których jest mowa w art. 86a ust. 9 VATU,
nie będą to pojazdy inne niż wymienione w pkt 1-5, o podanych w wezwaniu liczbie siedzeń i ładownościach,
Wnioskodawca umożliwi pracownikom możliwość korzystania z pojazdów do użytku prywatnego, a to w ramach wypełniania przez Wnioskodawcę jego obowiązków umownych jako wynajmującego wobec pracownika (najemcy),
pojazdy będą w godzinach pracy korzystały z miejsc postojowych na nieruchomości będące własnością Wnioskodawcy, po godzinach pracy będą garażowane w miejscach zamieszkania pracowników,
nie jest obecnie planowane wprowadzenie systemu elektronicznego nadzoru nad używaniem pojazdów,
pracownicy nie będą zobowiązani do zostawiania pojazdów po godzinach pracy na parkingu na nieruchomości będącej własnością Wnioskodawcy, gdyż uniemożliwiałoby to wywiązywanie się przez Wnioskodawcę z ciążących na nim (jako wynajmującym) zobowiązań umownych,
zgodnie z przepisami Kodeksu pracy pracownicy wykonują swoje obowiązki służbowe w ustalonych godzinach pracy w ramach dobowej normy czasu pracy, co nie wyklucza pracy w nadgodzinach (zgodnie z Kodeksem pracy) w przypadku wystąpienia takiej konieczności,
Wnioskodawca ma zamiar określić wysokość czynszu najmu zgodnie z ustawowymi stawkami określonymi w art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku użytkowania przez Wnioskodawcę pojazdów samochodowych w sposób przedstawiony w opisie przyszłego stanu faktycznego, tj.: 1) w działalności gospodarczej Wnioskodawcy i 2) przez pracowników Wnioskodawcy w ich czasie wolnym na podstawie umowy najmu zawartej przez nich z Wnioskodawcą, Wnioskodawca uprawniony będzie do odliczenia na podstawie art. 86 ust. 2 w związku z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) VATU całej kwoty podatku naliczonego, wynikającej z otrzymanych przez Wnioskodawcę faktur dokumentujących wydatki związane z najętymi przez Wnioskodawcę pojazdami samochodowymi?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Art. 86 ust. 1 i 2 VATU stanowią, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego m.in. z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Art. 86a VATU zawiera szczególne zasady rozliczania podatku naliczonego przy nabyciu pojazdów samochodowych, wprowadzając jako zasadę prawo podatnika do odliczenia 50% podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z samochodami. Prawo od odliczenia całej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodami jest wyjątkiem, uzależnionym od spełnienia przez podatnika warunków określonych w art. 86a ust. 3 do 12 VATU. Zgodnie z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) VATU podatnik uprawniony jest do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z samochodami, jeśli są one wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do jego działalności gospodarczej. Wykorzystywanie samochodów wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika powinno wynikać z ustalonych przez podatnika zasad używania tych samochodów i być poparte treścią ewidencji przebiegu pojazdu (art. 86a ust. 4 VATU). Treść ewidencji przebiegu pojazdu uregulowana jest w art. 86a ust. 7 VATU. Dodatkowo, fakt wykorzystywania samochodu wyłącznie do działalności gospodarczej podatnik musi zgłosić naczelnikowi urzędu skarbowego na formularzu VAT-26.

W ocenie Wnioskodawcy użytkowanie przez niego samochodów najętych od Wynajmującego w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego pozwalać mu będzie na pełne odliczenie kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z przedmiotowymi samochodami.

Samochody używane będą bowiem przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności gospodarczej:

w czasie pracy pracowników Wnioskodawcy korzystających z samochodów - do działalności gospodarczej Wnioskodawcy polegającej na imporcie i dystrybucji części zamiennych do pojazdów użytkowych produkcji zachodniej,
w czasie wolnym pracowników Wnioskodawcy - do działalności gospodarczej Wnioskodawcy polegającej na wynajmowaniu samochodów za wynagrodzeniem.

Fakt wykorzystywania samochodów wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie potwierdzony ewidencjami przebiegu samochodów, dokumentującymi ich wykorzystanie w czasie pracy przez pracowników Wnioskodawcy (w ocenie Wnioskodawcy brak jest podstaw prawnych do ujmowania w ewidencji przebiegu pojazdu jego wykorzystania w ramach umowy najmu pomiędzy Wnioskodawcą a jego pracownikiem).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.) „pojazd samochodowy” to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ww. ustawy wskazuje, że „samochodem osobowym” jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Na podstawie art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu – w myśl art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy - nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze - jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Z art. 86a ust. 12 ustawy wynika, że podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Natomiast zgodnie z art. 86a ust. 15 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 12, uwzględniając potrzebę zawarcia w niej danych pozwalających na identyfikację pojazdu samochodowego, w szczególności marki, modelu pojazdu i jego numeru rejestracyjnego, jak również daty poniesienia pierwszego wydatku związanego z danym pojazdem, oraz uwzględniając potrzebę umożliwienia prawidłowej aktualizacji złożonej informacji.

W tym miejscu trzeba wspomnieć, że składana informacja ma charakter sformalizowany, a jej wzór - w postaci druku VAT-26 - został określony przez Ministra Finansów w rozporządzeniu z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz.U. z 2014 r., poz. 371).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcą jest spółką prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie importu i dystrybucji części zamiennych do pojazdów użytkowych produkcji zachodniej. W prowadzeniu tej działalności przez Wnioskodawcę niezbędne jest korzystanie przez pracowników Wnioskodawcy z samochodów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Obecnie Wnioskodawca planuje pozyskanie samochodów od podmiotu trzeciego w drodze zawarcia umowy najmu ze spółką, będącą posiadaczem floty samochodów odpowiadających wymogom Wnioskodawcy, tj. będą to samochody osobowe. Wynajęte samochody Wnioskodawca udostępni swoim pracownikom na następujących zasadach:

pracownicy będą korzystali z samochodów przy wykonywaniu obowiązków służbowych w czasie pracy, tj. pomiędzy przybyciem do pracy a wyjściem z niej,
pracownicy będą również korzystali z samochodów w swoim czasie wolnym od pracy (m.in. w czasie dojazdu do pracy i powrotu z niej do domu, w weekendy, w trakcie urlopu) na podstawie umowy najmu samochodu zawartej pomiędzy Wnioskodawcą (jako wynajmującym) a danym pracownikiem (jako najemcą), przewidującej oddanie przez Wnioskodawcę pracownikowi samochodu do używania w czasie wolnym pracownika za miesięcznym czynszem najmu w wysokości 250 zł. brutto albo 400 zł. brutto, w zależności od pojemności silnika samochodu (zgodnie z 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ponadto, pracownicy Wnioskodawcy nie będą zobowiązani do zostawiania pojazdów po godzinach pracy na parkingu należącym do Wnioskodawcy, gdyż uniemożliwiałoby to wywiązywanie się przez Wnioskodawcę z ciążących na nim (jako wynajmującym) zobowiązań umownych.

Pracownik dysponujący samochodem będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu tego samochodu, o której jest mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, w której pracownik zobowiązany będzie do zapisywania każdego wykorzystania samochodu w czasie jego pracy dla Wnioskodawcy (art. 86a ust. 7 ustawy), np. wyjazdu do klienta Wnioskodawcy. Wnioskodawca w ciągu 7 dni od zawarcia umowy najmu samochodów z ich Wynajmującym złoży naczelnikowi urzędu skarbowego informację na formularzach VAT-26.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w przypadku użytkowania pojazdów samochodowych w sposób przedstawiony w opisie przyszłego stanu faktycznego, tj.: w swojej działalności gospodarczej i przez pracowników w ich czasie wolnym na podstawie umowy najmu zawartej przez nich z Wnioskodawcą, uprawniony będzie do odliczenia na podstawie art. 86 ust. 2 w związku z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy całej kwoty podatku naliczonego, wynikającej z otrzymanych faktur dokumentujących wydatki związane z wynajętymi pojazdami samochodowymi.

Jak wynika z powołanych uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług zasadą jest, że w przypadku nabycia pojazdów samochodowych kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy stanowi 50% kwoty podatku. Zgodnie z regulacjami obowiązującymi od 1 kwietnia 2014 r. podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego” tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością.

W ramach wyjątku od tej zasady odliczenie pełne, tj. w wysokości 100%, przysługuje m. in. w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami wykorzystywanymi przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej. Pojazdy będą uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika m. in. w przypadku, gdy sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez podatnika zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu został wyłączony m. in. w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umów najmu, dzierżawy czy leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze – jeżeli to oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika. Użycie wyrazu „wyłącznie” wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych niż np. najem celów. Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do wynajęcia, ale przed jego dokonaniem jest użytkowany przez podatnika, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać elementy wskazane w przepisie.

Należy zaznaczyć, że użyte w przepisie sformułowanie „przedmiot działalności podatnika” w zestawieniu z pozostałą częścią zdania w brzmieniu „odsprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze”, nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odprzedażą, bądź wynajmem konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu „tych”, przy czym ich odprzedaż lub najem jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 312), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
- 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
- 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
- 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Jednakże – na mocy art. 12 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw – przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Jak wskazano w opisie sprawy, użytkowanie i wykorzystywanie wynajętych samochodów osobowych będzie odbywać się w dwojaki sposób - pierwszy, kiedy pracownicy Wnioskodawcy będą korzystali z samochodów w czasie wykonywania obowiązków służbowych, w godzinach pracy, i drugi sposób, kiedy pracownicy będą korzystali z tych samochodów również w czasie wolnym od pracy. Jak wskazał Wnioskodawca, samochody te w godzinach pracy parkowane będą na nieruchomości należącej do Wnioskodawcy, ale jednocześnie pracownicy nie będą zobowiązani do zostawiania pojazdów po godzinach pracy na parkingu Wnioskodawcy. Pracownicy Wnioskodawca co do zasady pracują w ustalonych godzinach pracy, co nie wyklucza pracy również w nadgodzinach. Ponadto, Wnioskodawca obecnie nie planuje wprowadzenia systemu elektronicznego nadzoru nad używaniem pojazdów przez pracowników.

Zatem, w rozpatrywanej sprawie nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że ma on pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z najętymi samochodami osobowymi. Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z używaniem pojazdu samochodowego na podstawie umowy najmu oraz wydatków związanych z jego eksploatacją w sytuacji, gdy pojazd ten będzie wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania pojazdu wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania, wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej a nie faktycznej możliwości użycia samochodu do celów prywatnych.

Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego wskazuje, że wynajęte samochody będą wykorzystywane przez jego pracowników również w swoim czasie wolnym od pracy, np. w czasie dojazdu do pracy i powrotu z niej do domu, w weekendy, czy w trakcie urlopu. Przedstawione przez Wnioskodawcę procedury, nie wykluczają więc użycia samochodu osobowego przez pracownika do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, ponieważ możliwe jest wykorzystanie samochodu do celów prywatnych.

Zauważyć należy, że zarówno używanie samochodów przez pracowników do świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy, jak i wynajem samochodów stanowią niewątpliwie wykorzystywanie pojazdów do działalności gospodarczej. Jednak aby Wnioskodawca mógł skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów i kosztami ich użytkowania, powinien ww. samochody np. oddawać wyłącznie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, bez prawa wykorzystywania ich w inny sposób przez pracowników w prowadzonej działalności.

Natomiast taki sposób użytkowania danego samochodu, jak przedstawił Wnioskodawca, nie wyklucza możliwości wykorzystania samochodu do celów prywatnych. Ta sama osoba będzie użytkować samochód do celów służbowych jak i prywatnych. Wykorzystywanie samochodów przez pracowników w celu realizacji ich obowiązków służbowych oraz jednoczesne udostępnienie tych samych samochodów pracownikom do wykorzystania w celach prywatnych nie pozwala na stworzenie jasnych i przejrzystych zasad, z których wynikałby brak możliwości użycia samochodów do celów prywatnych w czasie wykorzystywania ich do wykonywania obowiązków służbowych. Z uwagi na to, że samochody są wykorzystywane do celów prywatnych pracowników, Wnioskodawca nie ma obiektywnych możliwości wyeliminowania ich użycia w takim celu również w czasie, kiedy powinny być wykorzystywane wyłącznie do wykonywania obowiązków na rzecz Spółki.

Tym samym nie można się zgodzić z twierdzeniem Wnioskodawcy, że samochody opisane we wniosku będą wykorzystywane wyłącznie w celach służbowych, ponieważ możliwe jest użycie tego samochodu przez pracowników do celów prywatnych na podstawie odpłatnej umowy najmu. Bez znaczenia jest, że będzie prowadzona dla tych samochodów ewidencja przebiegu pojazdu, ponieważ już z samego sposobu użytkowania tych pojazdów będzie wynikać użytek mieszany.

Reasumując, w sytuacji kiedy pracownicy będą odpłatnie korzystać z samochodów dla celów innych niż związanych z wykonywaniem pracy, mimo tego, że osoby te będą zobowiązane do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu zgodnie z art. 86a ustawy, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków związanych z tymi samochodami, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy. Natomiast nie będzie przysługiwać mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupu paliwa do tych samochodów do dnia 30 czerwca 2015 r., co wynika z treści art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin