Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-8/15-2/MT
z 24 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 stycznia 2018 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawcą jest wspólnikiem (komandytariusz) spółki komandytowej E. SPÓłKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ SP. K., dalej zwanej „Spółką”, której wspólnikami są E. Sp. z o.o. (komplementariusz) oraz Tomasz K. (komandytariusz) i Dorota K. (komandytariusz). Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu i usług a podstawowym zakresem jej działalności sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, sklasyfikowanej według PKD pod numerem: „4531Z” - „Sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli”. Ponadto niezależnie od innych przedmiotów działalności spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie „wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli” sklasyfikowanej według PKD pod numerem 77.1 . Konsekwencją prowadzonej przez Spółkę działalności handlowej jest między innymi zawarcie umów agencyjnych w zakresie sprzedaży produktów oferowanych przez Spółkę. Agent jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą i czynnym podatnikiem VAT. Agent zobowiązuje się w umowie agencyjnej do pozyskiwania zamówień na produkty oferowane przez Spółkę i pośredniczenia przy zawieraniu umów przez Spółkę t.j. pozyskiwania nabywców na towary będące w ofercie Spółki oraz przyjmowania zamówień na jej rzecz, ponadto do wspierania Spółki w negocjacjach z nabywcami jej towarów (klientami), a poza tym Agent w stosunku do klientów, z którymi zostają zawarte umowy, oraz tych, do których zostanie zrealizowana sprzedaż z jego udziałem, zobowiązał się do prowadzenia działań mających na celu rozwój współpracy przez: organizację szkoleń produktowych, wdrożenia, oraz reklamy. Agent zobowiązał się w ramach umowy reklamować towary Spółki na obszarze działania określonym w umowie, wykorzystując materiały reklamowe dostarczone przez Spółę, powiadamiać Spółkę o sytuacji na rynku zbytu towarów i w razie konieczności dawać rekomendacje na piśmie, informować Spółkę o ustaleniach wstępnych z Kupującym, a nadto informować w cyklach tygodniowych zgodnie z przekazanym harmonogramem o przeprowadzonych i planowanych działaniach i spotkaniach, oraz kontaktach z potencjalnymi klientami, z którymi były lub mają być prowadzone rozmowy handlowe w formie raportu zgodnie z otrzymanym wzorem, przedkładając Spółce karty informacyjne tych klientów wypełnione na przekazanym mu wzorze formularza. W umowach wskazano obszar działania poszczególnych Agentów, w tym np. obszar kilku województw czasami z wyłączeniem niektórych powiatów w tych województwach oraz czasami dodatkowo ze wskazanymi powiatami poza danym województwem. Przykładowo w stosunku do jednego z Agentów obszar działania Agenta określono w umowie w następujący sposób: - woj. łódzkie, śląskie, opolskie, dolnośląskie, lubuskie;- woj. wielkopolskie z wyłączeniem powiatu złotowskiego i pilskiego; - powiaty: grodziski, żyrardowski, grójecki, białobrzeski, kozienicki, radomski, przysuchski, zwoleński, szydłowiecki, lipski w województwie mazowieckim. W przypadku niektórych Agentów dodatkowo wyłączono z tych obszarów niektórych potencjalnych zindywidualizowanych klientów, a innym Agentom dodano takich klientów lub określoną rodzajowo grupę/grupy klientów. Zgodnie z umową agencyjną Spółka zobowiązała się przekazać Agentowi na zasadach określonych w odrębnej umowie/na podstawie odrębnych protokołów przekazania wskazane w umowach agencyjnych wyposażenie do użytkowania w celu realizacji umowy, w tym m.in. samochód osobowy. Agent zobowiązał się do pokrycia kosztów użytkowania wyżej wymienionego wyposażenia do celów innych niż wynikających z realizacji umowy agencyjnej. Kalkulując wysokość wynagrodzenia Agenta uwzględniono okoliczność, iż zostanie mu oddane do użytkowania to wyposażenie, w tym m.in. samochód osobowy, obniżając wysokość wynagrodzenia za świadczone przez Agenta usługi agencyjne. Samochody te (oddane do używania Agentom) stanowią przedmiot leasingu operacyjnego i Spółka posiada zgodę Leasingodawcy na oddanie danego pojazdu do użytkowania osobie trzeciej. Zasady użytkowania samochodu określa umowa użytkowania samochodu zawierana z Agentem. Zgodnie z tą umową przekazanie samochodu następuje w związku z zawartą umową agencyjną i w celu jej wykonania. Na podstawie umowy o użytkowanie samochodu do obowiązków Agenta należy: zapewnienie właściwego stanu technicznego samochodu, pozwalającego na prawidłowe jego wykorzystanie, troska o wygląd zewnętrzny samochodu, dokonywanie okresowych przeglądów technicznych samochodu, zapewnienie wykonania przeglądów gwarancyjnych, piecza nad bezpieczeństwem powierzonego samochodu, zgłaszanie Spółce lub osobie przez nią wskazanej wszelkich uszkodzeń lub niepełnosprawności samochodu w terminie 24 godzin od ich zaistnienia, a w razie wypadku komunikacyjnego złożenie pisemnego raportu powypadkowy oraz, jeśli to możliwe, sporządzenie dokumentacji fotograficznej lub video miejsca zdarzenia oraz uszkodzonego samochodu, udostępnianie samochodu, w celu sprawdzenia jego stanu technicznego, na każde żądanie Spółki. Do obowiązków Spółki należy ubezpieczenie samochodu oraz opłacenie rat leasingowych, ponoszenie kosztów związanych z zakupem paliwa do samochodu. Agent nie może bez pisemnej zgody Spółki oddać pojazdu do używania albo w najem lub na jakiejkolwiek innej podstawie do korzystania osobie trzeciej. Umowy o użytkowanie samochodu są zawierane na czas oznaczony z możliwością rozwiązania ich za wypowiedzeniem w przypadku: rozwiązania lub wypowiedzenia umowy agencyjnej, uszkodzenia lub zniszczenia samochodu, rozwiązania umowy leasingu, innych ważnych przyczyn. Ponadto przewidziano możliwość rozwiązania umowy bez zachowania okresu wypowiedzenia w razie rażącego naruszania przez Agenta postanowień umowy o użytkowanie pojazdu.

Agent zobowiązuje się w umowie użytkowania samochodu do użytkowania samochodu wyłącznie w celu wykonania świadczeń z tytułu umowy agencyjnej, z zastrzeżeniem w dalszym paragrafie umowy, iż Agent ma prawo korzystać z samochodu także w celach innych niż wykonanie świadczeń z umowy agencyjnej (dalej określane jako „cele własne”), za dodatkowym wynagrodzeniem, na zasadach określonych w tymże paragrafie. Opłata za korzystanie z samochodu do celów własnych przez Agenta, z zastrzeżeniem ust. 4 tego paragrafu, stanowi miesięczny ryczałt. Wprowadzono w każdej umowie miesięczny limit kilometrów, które Agent może przejechać samochodem dla celów własnych, w ramach miesięcznego ryczałtu, o którym mowa wyżej (kilometry własne). Niewykorzystane kilometry własne zerują się co miesiąc. Kilometry własne naliczane są na podstawie oświadczeń składanych Spółce (dopuszcza się przesłane informacji drogą elektroniczną) oraz weryfikowane są przez Spółkę poprzez urządzenie GPS. Zgodnie z wyżej powołanym ust. 4 tego paragrafu w przypadku przekroczenia przez Agenta limitu kilometrów własnych Agent zobowiązany jest do zapłaty dodatkowej opłaty za korzystanie z samochodu naliczanej według stawki za każdy kilometr ponad ustalony w ust. 3 limit. Stawki opłaty dodatkowej wskazane są w umowach. Opłaty te zarówno ryczałt jak i opłata dodatkowa za korzystanie z samochodu powiększone są o podatek od towarów i usług oraz płatne na podstawie faktury VAT wystawionej przez Spółkę. W przypadku, gdy umowa zostanie, nawiązana rozwiązana lub wygaśnie w trakcie miesiąca kalendarzowego, opłata i limit kilometrów własnych są proporcjonalnie zmniejszane. Mając na uwadze powyższe oddanie Agentowi samochodów osobowych ma charakter odpłatny, częściowo jest uwzględnione w kalkulacji wynagrodzenia Agenta z tytułu świadczenia na rzecz Spółki (obniżenie oferowanego przez Agenta wynagrodzenia), a częściowo w zakresie, w jakim nie ma miejsca to świadczenie z umowy agencyjnej, Agent uiszcza opłatę i opłatę dodatkową. Przedmiotem umów i wniosku są samochody osobowe, najczęściej T.. Pojazdy te są przeznaczone wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umów z Agentami „umów o użytkowanie samochodu” zawieranych w wykonaniu umowy agencyjnej. Pojazdy te nie są pojazdami, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nie będzie posiadał dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, o których mowa w art. 86a ust. 10 ustawy, potwierdzających wymagania dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 9 ustawy. Pojazdy te nie są pojazdami konstrukcyjnie przeznaczonymi do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą a z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym nie będzie wynikać takie przeznaczenie.

Konstrukcja tych pojazdów, o których mowa we wniosku, nie wyklucza ich użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Osoby wykorzystujące pojazdy nie są pracownikami Spółki wobec tego nie mają wyznaczonych godzin pracy ani też miejsc do garażowania - pozostaje to w swobodnej gestii Agenta jako Przedsiębiorcy, nie jest wprowadzony obowiązek zostawienia po godzinach pracy na parkingu przedsiębiorstwa pojazdów, bez możliwości ich pobrania. Kosztami eksploatacyjnymi, które będą stanowić koszt Wnioskodawcy, opisany zostały w umowie i przedstawione powyżej, pozostałe koszty co do zasady są ponoszone bezpośrednio przez Agenta. Przez cały czas obowiązywania umów, pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie przez Agentów na podstawie odpłatnej umowy o użytkowanie samochodu, a Spółka w żadnym momencie nie dysponuje fizycznie tymi pojazdami. Wnioskodawca jest opodatkowany na podstawie art. 30 c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione przez Spółkę na zapłatę rat leasingowych wynikających z umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego oraz poniesione przez Spółkę wydatki związane z eksploatacja tego samochodu osobowego, w tym m.in. na ubezpieczenie, na zakup paliwa i ewentualnie inne wydatki eksploatacyjne samochodu osobowego przekazanego na podstawie umowy agencyjnej i umowy o użytkowanie samochodu Agentowi do realizacji zleconych usług w ramach podpisanej umowy agencyjnej oraz za opłatą i opłatą dodatkową, do której zapłaty na rzecz Spółki jest zobowiązany Agent, na cele własne, stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie w części dotyczącej możliwości zaliczenia wskazanych wydatków do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W zakresie możliwości zaliczenia wskazanych wydatków do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy przekazanie samochodu na rzecz Agenta, który co do zasady powinien wykorzystywać go wyłącznie do realizacji umowy agencyjnej na rzecz Spółki i wykonania na rzecz Spółki świadczeń z umowy Agencyjnej (z zastrzeżeniem, że za zapłatą na rzecz Spółki opłaty i opłaty dodatkowej może korzystać z samochodu na cele własne nie związane z wykonaniem świadczeń z umowy agencyjnej) nie ma charakteru użyczenia (nieodpłatnego charakteru). Jest to świadczenie o charakterze wzajemnym. Otrzymanie przez Agenta składnika majątku w tym zakresie zasadniczym nie powoduje co prawda konieczności zapłaty przez niego opłaty na rzecz Spółki, ale ma wpływ na obniżenie ceny usługi oferowanej przez Agenta. Spółka poniesie więc niższe koszty za zrealizowane na jej rzecz usługi, a Agent otrzyma odpowiednio niższe wynagrodzenie. Właściwa organizacja procesu sprzedaży ma istotny wpływ na realizację celów finansowych, a w szczególności na osiągnięcie określonego poziomu sprzedaży, a tym samym na osiągnięcie przez Spółkę określonego wyższego przychodu ze sprzedaży. Za korzystanie zaś z pojazdu w celach innych aniżeli wykonanie świadczeń z umowy agencyjnej (cele własne), Agent zapłaci na rzecz Spółki zryczałtowaną opłatę miesięczną a w przypadku przekroczenia limitu kilometrów wskazanych w umowie opłatę dodatkową obliczoną od przejechanych ponad limit kilometrów. Spółka ma możliwość weryfikacji oświadczeń dotyczących korzystania z pojazdu dla celów własnych nie związanych z wykonaniem umowy agencyjnej, w tym w szczególności co do przekroczenia bądź nie limitu kilometrów tzw. własnych oraz ilości tychże kilometrów ,w oparciu o zapisy urządzenia GPS i przedkładane przez Agentów harmonogramy działań i cotygodniowe sprawozdania z ich wykonania. Opłata jak i opłata dodatkowa są ewidencjonowane w księgach rachunkowych Spółki jako przychód i stanowią przychód podatkowy wspólników Spółki. Wydatki więc dotyczące tego składnika majątku, który został oddany na podstawie odpłatnej umowy o użytkowanie pojazdu Agentowi, t.j. raty leasingowe oraz zapłata ubezpieczenia i za paliwo oraz zapłata potencjalnych innych kosztów związanych z eksploatacją tych pojazdów ponoszone przez Spółkę spełniają definicję kosztów uzyskania przychodu zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki są ściśle związane z działalnością gospodarczą Spółki i ponoszone w celu uzyskania przychodu. W tej sytuacji, nie ma więc konieczności eliminowania z kosztów uzyskania przychodu tychże wydatków. Udostępnienie samochodu firmowego Spółki Agentowi jest uzasadnione charakterem i specyfiką świadczonych usług. Nie służy przysporzeniu majątkowemu Agenta, ma jedynie na celu zabezpieczenie prawidłowej realizacji przedmiotu umowy agencyjnej.

Przychód z nieodpłatnych świadczeń nie powstaje także wówczas, gdy Agent wykorzysta samochód w niezwiązanych z wykonaniem świadczeń z umowy agencyjnej t.j. w celach własnych (osobistych) zarówno w granicach ustalonego limitu jak i ponad ten limit z uwagi na odpłatność takiego świadczenia Spółki i zobowiązanie Agenta do zapłaty na rzecz Spółki opłaty oraz potencjalnie opłaty dodatkowej.

Takie stanowisko zajął również Minister Finansów w imieniu którego działał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 26.11.2013 r. nr ILPB4/423-346/13-2/MC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późń. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Kwestie dotyczące zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z umowami leasingu zostały uregulowane w art. 23a-23l ww. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 23a pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Jak wynika z art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.
   
   

Zgodnie z art. 23b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych,
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz.U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143 ze zm.)

• do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.
  
  
  

Z przepisów powyższych wynika, że jeżeli umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 2 ww. ustawy warunki, to wówczas ponoszone w podstawowym okresie przez leasingobiorcę (korzystającego) prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą w związku z tą umową wydatki z tytułu używania przedmiotu leasingu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, spółka komandytowa, której wspólnikiem jest Wnioskodawca zawarł umowę agencyjną w zakresie sprzedaży produktów oferowanych przez spółkę komandytową. W ramach tej umowy Agent korzysta z udostępnionego mu przez spółkę komandytową samochodu osobowego w celu realizacji umowy agencyjnej ze spółką. Pytanie Spółki dotyczy zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów rat leasingowych wynikających z umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego oraz wydatków związanych z eksploatacją samochodu osobowego przekazanego Agentowi na cele realizacji umowy agencyjnej. Dodatkowo z postanowień umowy o użytkowanie samochodu wynika, że Agent może również za opłatą korzystać z samochodu do celów prywatnych, ale tylko do wysokości limitu kilometrów, w przypadku zaś jego przekroczenia Agent dokonuje zapłaty dodatkowej opłaty.

W odniesieniu do powyższego organ wskazuje, że z istoty umowy agencyjnej określone w przepisie art. 758 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.) wynika, że agent prowadzący działalność, w ramach swego przedsiębiorstwa, zobowiązuje się do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu. Powyższe oznacza, że agent podejmuje czynności w imieniu i na rzecz Spółki. Spółka z tytułu umowy agencyjnej ponosi koszt podatkowy w postaci wynagrodzenia (prowizji) agenta, a osiąga przychód z tytułu zawartych przez niego umów handlowych. W sytuacji ponoszenia wydatków na samochód osobowy wykorzystywany przez Agenta w celu realizacji umowy ze Spółką nie ulega wątpliwości, że istnieje związek przyczynowo-skutkowy określony w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych występujący między kosztami związanymi z ratami leasingowymi i wydatkami związanymi z eksploatacją samochodu osobowego przekazanego Agentowi do realizacji zleconych usług w ramach podpisanej umowy, czego następstwem jest osiąganie przychodów.

W zakresie zaś wykorzystywania samochodu na cele własne Agenta, również wydatki Spółki pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z jej przychodami, którymi są opłaty dokonywane na rzecz Spółki przez Agenta.

Zatem spełnione zostały przesłanki zaliczenia wydatków związanych z samochodem osobowym do kosztów podatkowych na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.