Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1323/11/JD
z 26 stycznia 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBI/2/423-1323/11/JD
Data
2012.01.26



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach


Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
koszty uzyskania przychodów
podróż służbowa (delegacja)
tytoń


Istota interpretacji
Czy pracodawca użytkownik będzie mógł wliczyć w koszty uzyskania przychodu należycie obliczone i udokumentowane koszty podróży służbowej pracownika tymczasowego?



Wniosek ORD-IN 919 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 7 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów podróży służbowej pracownika tymczasowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2011 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów podróży służbowej pracownika tymczasowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka podjęła współpracę z agencją pracy tymczasowej, która na podstawie ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Ustawa OZPT) dostarcza Spółce pracowników tymczasowych zatrudnionych na umowę o pracę tymczasową (bez umów cywilnoprawnych). Spółka zgodnie z Ustawą OZPT ma wobec pracowników tymczasowych status pracodawcy użytkownika, pracownicy tymczasowi świadczą pracę na rzecz Spółki pod jej kierownictwem, jednak wynagrodzenie otrzymują od Agencji Pracy Tymczasowej. W ramach obowiązków służbowych jeden z pracowników musi odbyć podróż służbową. Zgodnie z art. 9 ust 3 pkt 3 Ustawy OZPT strony ustaliły pisemnie, że pracodawca użytkownik w pełni przejmuje obowiązek wypłacania należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Jest to spowodowane względami organizacyjnymi, bowiem pracownik tymczasowy świadczy pracę na rzecz pracodawcy użytkownika, pracodawca użytkownik sprawuje nad nim bezpośrednią kontrolę a także pracodawca użytkownik kieruje go do odbycia podróży służbowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pracodawca użytkownik będzie mógł wliczyć w koszty uzyskania przychodu należycie obliczone i udokumentowane koszty podróży służbowej pracownika tymczasowego...

Zdaniem Spółki, zakwalifikowanie kosztów podróży służbowej pracownika tymczasowego do kosztów uzyskania przychodu Spółki będzie możliwe ponieważ koszty te pozostają w związku przyczynowo skutkowym z przychodami, ich poniesienie zostało prawidłowo udokumentowane, nie zostały wymienione w treści art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.

Ponadto w sytuacji gdyby strony uzgodniły, że koszty te ponosi Agencja a następnie wlicza do faktury za usługę dostarczenia pracownika tymczasowego (którą obciąża Spółkę), wartość ta mogłaby stanowić koszt uzyskania przychodu Spółki. Zdaniem Spółki, intencją ustawodawcy w regulacjach dotyczących pracowników tymczasowych, było zrównanie ich w prawach z pracownikami pracodawcy użytkownika i traktowanie ich jak własnych pracowników. Zdaniem Spółki, Ustawa OZPT stosowana jest do regulowania szczególnej formy zatrudnienia jaką jest praca tymczasowa w kwestiach nieuregulowanych w Kodeksie Pracy. Tak więc, jeżeli Ustawa OZPT zezwala pracodawcy użytkownikowi na przejęcie obowiązków wypłacania należności na pokrycie kosztów podróży służbowej pracownika tymczasowego, w zakresie tym również na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pracownik tymczasowy powinien być traktowany jako pracownik Spółki, a Spółka powinna mieć możliwość zakwalifikowania kosztów jego podróży służbowej w koszty uzyskania przychodu z zastrzeżeniem art. 16 ust. l pkt 30 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 ze zm. określanej w dalszej części skrótem „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl powyższego przepisu, zasadniczo każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu może być uznany za koszt uzyskania tego przychodu, chyba że został wymieniony w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu, zawartym w art. 16 tej ustawy. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od spełnienia następujących warunków:

  • powiązania poniesionego wydatku z działalnością podatnika, który zalicza ten wydatek do kosztów,
  • istnienia bezpośredniego lub nawet tylko potencjalnego związku przyczynowego między wydatkiem, a uzyskanym przychodem,
  • właściwego udokumentowania tego wydatku; przy czym przesłanki te muszą być spełnione łącznie.

Zgodnie z art 5 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 ze zm.), w zakresie nieuregulowanym odmiennie przepisami ustawy i przepisami odrębnymi do agencji pracy tymczasowej, pracownika tymczasowego i pracodawcy użytkownika stosuje się przepisy prawa pracy dotyczące odpowiednio pracodawcy i pracownika, z uwzględnieniem art. 6.

Stosownie do art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową.

Zgodnie z art. 9 ust. 3 pkt 3 wyż. cyt. ustawy o zatrudnieniu pracowników tymczasowych, przed zawarciem umowy o pracę między agencją pracy tymczasowej, a pracownikiem tymczasowym agencja pracy tymczasowej i pracodawca użytkownik uzgadniają na piśmie zakres przejęcia przez pracodawcę użytkownika obowiązku pracodawcy dotyczącego wypłacania należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego pracodawca użytkownik będzie wypłacał pracownikowi tymczasowemu należności na pokrycie kosztów podróży służbowej. Obowiązek taki wynika z zawartej umowy pomiędzy pracodawcą użytkownikiem, a agencją pracy tymczasowej.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż wypłacane przez pracodawcę użytkownika pracownikowi tymczasowemu, zatrudnionemu na umowę o pracę przez agencję pracy tymczasowej, należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową – stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodu, w myśl powołanego wcześniej art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj