Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-50/15-6/AN
z 14 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, prowadzącej działalność gospodarczą, reprezentowanej przez doradcę podatkowego przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2015 r. (data wpływu 14 stycznia 2015 r.) uzupełniony w dniach 19 marca 2015 r., 25 marca 2015 r. i 30 marca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym pismem z dnia 10 marca 2015 r., znak ILPB1/4511-1-50/15-2/AN, ILPP2/4512-1-20/15-2/EN, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 12 marca 2015 r., a w dniach 19 marca 2015 r., 25 marca 2015 r. oraz 30 marca 2015 r. wniosek uzupełniono.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie hurtowego handlu stalą, wyrobami hutniczymi i pozostałymi artykułami przemysłowymi oraz usług cięcia i gięcia stali. Zainteresowana prowadzi ww. działalność w budynku biurowo-handlowo-magazynowym, który został wybudowany na gruncie nabytym uprzednio przez Wnioskodawczynię wraz z mężem do wspólności majątkowej małżeńskiej. Grunt nie został jednak wprowadzony na stan środków trwałych działalności gospodarczej. Jedynie wydatki, które zostały poniesione przez Wnioskodawczynię w ramach jej działalności gospodarczej na budowę na ww. gruncie budynku biurowo-handlowo-magazynowego są amortyzowane - tj. stanowią budynek i środek trwały Wnioskodawczyni. W celu wybudowania ww. budynku, Zainteresowana jako przedsiębiorca zaciągnęła kredyt bankowy, który został zabezpieczony m.in. hipoteką wpisaną do księgi wieczystej nieruchomości, prowadzonej dla działki nr 89.

Ponadto, Wnioskodawczyni nabyła „na firmę” nieruchomość gruntową o powierzchni 0.028 ha zabudowaną lokalem biurowym. Celem nabycia ww. nieruchomości jest przeznaczenie jej części po wyremontowaniu na wynajem na cele mieszkaniowe oraz na cele prowadzenia działalności gospodarczej (kosmetyka). Jest to nieruchomość położona na działce numer 510, zapisanej w księdze wieczystej.

W celu usprawnienia prowadzenia coraz większej rozmiarem i zakresem działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni planuje założyć Spółkę Komandytową ze spółką z o.o. jako komplementariuszem oraz Wnioskodawczynią oraz najbliższymi członkami jej rodziny jako komandytariuszami (zwaną dalej w skrócie „Spółką Komandytową”).

Wnioskodawczyni planuje wnieść jako wkład niepieniężny do ww. Spółki Komandytowej zorganizowaną część prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa, zwaną dalej również Działem Handlowym. W skład ww. zorganizowanej części przedsiębiorstwa weszłyby:

• zapasy towarów handlowych;
• wszelkie urządzenia związane z prowadzeniem działalności handlu hurtowego oraz usług cięcia stali, w tym; wózek widłowy oraz suwnica;
• należności oraz zobowiązania handlowe związane z prowadzeniem ww. działalności handlu hurtowego;
• Pracownicy Działu Handlowego;
• bazy danych klientów oraz know-how handlowe;
• prawo do dzierżawy od Wnioskodawczyni nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem biurowo-handlowo-magazynowym.
  
  

W ramach dotychczasowej działalności gospodarczej prowadzonej w dalszym ciągu przez Wnioskodawczynię pozostanie druga zorganizowana część przedsiębiorstwa (zwana dalej również Działem Nieruchomości) w skład w której wejdą:

• własność budynku wraz z należnościami z tytułu jego dzierżawy na rzecz Spółki Komandytowej;
• zobowiązania związane z ww. nieruchomością, w szczególności, zobowiązanie z tytułu kredytu bankowego oraz zobowiązania związane z uiszczaniem podatku od nieruchomości;
• własność drugiej nieruchomości zabudowanej lokalem biurowym przeznaczonym na przyszły wynajem oraz zobowiązania z nią związane.
  
  

W uzupełnieniu z dnia 19 marca 2015 r. (wg daty wpływu) Wnioskodawczyni wskazała, że skutki jakie chce wywieść z uznania, że zespół składników majątkowych mających być przedmiotem wkładu niepieniężnego stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa to wszelkie określone w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych konsekwencje podatkowe związane z wnoszeniem zorganizowanej części przedsiębiorstwa jako wkład do spółki komandytowej, w tym, obowiązek kontynuacji metod i zasad amortyzacji przez spółkę komandytową od składników majątku otrzymanych od wnoszącego zgodnie z wymogiem art. 16h ust. 3a Ustawy o PIT.

Jednocześnie wskazała, że majątek będący przedmiotem przekazania (zwany Działem Handlowym) będzie spełniał wymogi wskazane w definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa sformułowanej w art. 5a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. majątek ten będzie wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej oraz funkcjonalnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy w związku z tym, że przedmiotem aportu ma być zorganizowana część przedsiębiorstwa, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do stosowania treści art. 22h ust. 3a ustawy o PIT?

Pytanie wynika z uzupełnienia wniosku z dnia 19 marca 2015 r. oraz 25 i 30 marca 2015 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni, składniki majątkowe, które planuje wnieść jako wkład niepieniężny do Spółki Komandytowej stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów zarówno ustawy o VAT jak i ustawy o PIT.

Stosownie do art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Analogiczna definicja została zawarta w art. 5a pkt 4 Ustawy o PIT, zgodnie z którym, zorganizowana część przedsiębiorstwa oznacza organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W kontekście powyższego, dla zakwalifikowania danego zespołu składników majątkowych, jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, konieczne jest spełnienie następujących przesłanek:

• zespół składników majątkowych powinien być zorganizowany;
• zespół składników majątkowych powinien być wyodrębniony pod względem organizacyjnym;
• zespół składników majątkowych powinien być wyodrębniony pod względem finansowym;
• zespół składników majątkowych powinien być wyodrębniony pod względem funkcjonalnym tak, aby mógł samodzielnie służyć wykonywaniu określonej działalności gospodarczej.
  
  

Stanowisko to, znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. w wyroku z dnia 12 maja 2011 r. (II FSK 2222/09), a także w indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych w imieniu Ministra Finansów np. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi 27 lipca 2012 r. (IPTPB3/423-137/12-4/MF) oraz interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu 18 stycznia 2011 r. (ILPB3/423-840/10-4/EK).

Dział handlowy jako zorganizowany zespół składników majątkowych.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych przypadkowych składników. Aby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, zespół składników materialnych i niematerialnych powinien charakteryzować się odpowiednim stopniem zorganizowania, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką te składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa. Istotne jest zatem, aby pomiędzy zespołem składników istniały takie powiązania i zależności, aby wspólnie (jako zorganizowany zespół) mogły służyć realizacji określonego celu gospodarczego. Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 listopada 2008 r., IPPB5/423-6/08-3/MB).

W kontekście powyższego należy podkreślić, że w ramach Działu Handlowego wyodrębnienie składników materialnych i niematerialnych od Działu Nieruchomości zostało dokonane ze względu na cel, jakim jest prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży towarów. Składniki materialne i niematerialne, tworzące Dział Handlowy stanowią zespół, w ramach którego wzajemne powiązania funkcjonalne i zależności umożliwiają wykonywanie zadań, do których zostały przeznaczone. Tym samym, składniki Działu Handlowego zostały wyselekcjonowane i zestawione razem nieprzypadkowo, ale ze względu na efekt synergii, jaki ich łączne wykorzystywanie pozwala osiągnąć.

Mając powyższe na względzie, zdaniem Wnioskodawczyni, Dział Handlowy jest zorganizowanym zespołem składników majątkowych w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT oraz art. 5a pkt 4 Ustawy o PIT.

Wyodrębnienie organizacyjne.

Przepisy ustawy o VAT i PIT nie wymieniają warunków, które muszą być spełnione, aby zespół składników materialnych i niematerialnych można uznać za wyodrębniony organizacyjnie. Jednakże, zgodnie z dominującą praktyką organów podatkowych, wyodrębnienie organizacyjne oznacza, iż zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itd. (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2011 r., ILPB3/423-840/10-4/EK oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 26 listopada 2008 r., IPPB5/423-6/08-3/MB). Ocena odrębności w tej płaszczyźnie powinna polegać na analizie umiejscowienia zespołu składników majątkowych w ramach struktury przedsiębiorstwa oraz ich zorganizowania i możliwości alokacji do zadań, których wykonywaniu mają służyć.

Jednym z głównych czynników świadczących o wyodrębnieniu organizacyjnym Działu Handlowego od Działu Nieruchomości jest jego spójna wewnętrzna organizacja, realizowane zadania, jak również funkcjonalność przypisanych do tego działu stanowisk pracy. Wnioskodawczyni chciałaby podkreślić, że Dział Handlowy jest wyodrębniony w ramach wewnętrznej struktury Wnioskodawczyni. Jednocześnie, istotnym czynnikiem świadczącym o wyodrębnieniu organizacyjnym jest czynnik ludzki, czyli personel przyporządkowany wyłącznie do Działu Handlowego i tym samym dedykowany do wykonywania zadań przypisanych do tego działu.

Wyodrębnienie organizacyjne odbywa się także na innych płaszczyznach. W szczególności, istnieje możliwość ścisłego przypisania do Działu Handlowego poszczególnych składników majątku, takich jak zapasy, środki trwałe oraz zobowiązania. Tym samym, na Dział Handlowy składa się zespół kluczowych składników przeznaczonych do realizacji zadań z zakresu handlu hurtowego. Należy zatem uznać, że składniki Działu Handlowego tworzą w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni wyodrębnioną strukturę, zorganizowanych tak, aby umożliwić prowadzenie działalności gospodarczej, do której zostały przypisane (poszczególne składniki materialne i niematerialne Działu Handlowego są połączone czynnikiem organizacyjnym).

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawczyni Dział Handlowy stanowi zorganizowany zespół składników majątkowych, wyodrębniony w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni pod względem organizacyjnym.

Wyodrębnienie finansowe.

Ustawa o VAT i PIT nie zawiera wytycznych odnośnie wyodrębnienia finansowego, jednakże ani prowadzenie osobnych ksiąg rachunkowych, ani sporządzanie bilansu (czyli zakwalifikowanie do kategorii „samobilansującego się oddziału”) nie jest wymienione wśród warunków niezbędnych do tego, by dany zespół składników i zobowiązań mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów, oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów zorganizowanej części przedsiębiorstwa od jego pozostałej części. Zorganizowana część przedsiębiorstwa jest w stanie samodzielnie prowadzić działalność i istnieć niezależnie od przedsiębiorstwa głównego. Nie musi to być postać oddziału samodzielnie rozliczającego się. Ważne natomiast jest, aby przenoszone należności i zobowiązana były wyodrębnione i dały się przyporządkować finansowo do wyodrębnionego majątku (tak aby można było przejąć funkcje gospodarcze). Takie stanowisko zaprezentował np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 26 listopada 2008 r. (IPPB5/423-6/08-3/MB).

Jednocześnie, organy podatkowe potwierdzają, iż „Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej (...)” (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 18 stycznia 2011 r., ILPB3/423-840/10-4/EK).

Należy wskazać, że Wnioskodawczyni posiada i wykorzystuje narzędzia rachunkowe pozwalające na przypisanie poszczególnych przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów do Działu Handlowego oraz pozostającego przy Wnioskodawczyni Działu Nieruchomości. Możliwe jest zatem dokonanie oceny rentowności i efektywności działalności Działu Handlowego, jak również wyodrębnienie w tabeli amortyzacyjnej środków trwałych wartości umorzeń i amortyzacji przypadających na Dział Handlowy i Dział Nieruchomości. Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż możliwe jest oddzielenie finansów całego przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni od finansów Działu Handlowego, jako wyodrębnionej finansowo części. W efekcie, w przypadku planowanego aportu, będzie istniała możliwość przeniesienia do ksiąg rachunkowych Spółki Komandytowej majątku i zobowiązań związanych funkcjonalnie z Działem Handlowym, przy pozostawieniu majątku i zobowiązań związanych z Działem Nieruchomości w dotychczasowej działalności Wnioskodawczyni.

W związku z tym należy uznać, że Dział Handlowy będzie stanowić zespół składników majątkowych wyodrębnionych pod względem finansowym, będzie posiadał wyodrębnienie funkcjonalne i zdolność do działania jako samodzielny podmiot. Zdaniem Wnioskodawczyni, dla oceny odrębności funkcjonalnej istotny jest fakt, iż przedmiot działalności Działu Handlowego stanowi jeden z obszarów działalności Wnioskodawczyni, a przypisany do Działu Handlowego zespół składników majątkowych i jego struktura organizacyjna pozwalają na samodzielną realizację zadań z zakresu handlu hurtowego.

W opinii Wnioskodawczyni, z funkcjonalnego punktu widzenia, Dział Handlowy jako odrębny podmiot (w wyniku aportu do Spółki Komandytowej) jest w stanie kontynuować realizację swoich dotychczasowych zadań oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. W tym zakresie, Wnioskodawczyni chciałaby wskazać, iż wydzielony Dział Handlowy jest wyposażony we wszelkie aktywa i pasywa niezbędne do realizacji zadań, które mogą być mu powierzone, a tym samym składniki majątkowe wchodzące w skład Działu Handlowego umożliwią Spółce Komandytowej prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży hurtowej wyrobów stalowych.

Istotnym argumentem przemawiającym za uznaniem, że Dział Handlowy stanowi zorganizowaną i wyodrębnioną funkcjonalnie część przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni jest fakt, iż do Działu Handlowego został przydzielony personel posiadający odpowiednie kompetencje i doświadczenie w zakresie zadań przypisanych do tego działu.

W uzupełnieniu z dnia 25 marca 2015 r. (wg daty wpływu) Wnioskodawczyni sprecyzowała swoje stanowisko i uznała, że jej zdaniem, w związku z tym, że przedmiotem aportu będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e Ustawy o PIT (co szczegółowo uzasadniono w pierwotnym wniosku), Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do stosowania art. 22h ust. 3a Ustawy o PIT.

Stosownie do art. 22h ust. 3 ustawy o PIT, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Stosownie zaś do art. 22h ust. 3a, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego, jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego taki wkład.

Zdaniem Wnioskodawczyni, Spółka Komandytowa, do której zostanie wniesiony wkład niepieniężny w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa, będzie obowiązana do kontynuowania zarówno wcześniejszej wyceny wartości początkowej, jak i amortyzacji składników majątku, wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, będącego przedmiotem aportu (art. 22 ust. 1k pkt 1, art. 22g ust. 1 pkt 4, ust. 14a w związku z ust. 12 oraz art. 22h ust. 3a w związku z ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wspólnicy Spółki Komandytowej powinni dokonywać odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów poczynionych przez wnoszącego aport oraz kontynuować przyjętą uprzednio metodę amortyzacji. Spółka Komandytowa powinna zatem kontynuować wcześniejszą wycenę wartości początkowej i amortyzacji składników majątku wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa będącego przedmiotem aportu.

Kontynuacja amortyzacji obejmuje nakaz dokonywania odpisów od historycznej wartości początkowej, która została ustalona przez inny podmiot, uwzględniając już dokonane odpisy oraz konieczność stosowania przyjętej uprzednio (tzn. przez wnoszącego aport do spółki osobowej) stawki i metody amortyzacji.

Jednocześnie dodać należy, że w analizowanym zdarzeniu przyszłym i stanie prawnym nie będą podlegały ponownej amortyzacji środki trwałe, które zostały już zamortyzowane przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej przez Nią jednoosobowej działalności gospodarczej.

Z kolei w dniu 30 marca 2015 r. (wg daty wpływu) Wnioskodawczyni skorygowała opis zdarzenia przyszłego i uznała, że jej zdaniem, w związku z tym, że przedmiotem aportu będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 4 Ustawy o PIT (co szczegółowo uzasadniono w pierwotnym wniosku), Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do stosowania art. 22h ust. 3a Ustawy o PIT.

Dalszy opis stanowiska Wnioskodawczyni pozostał bez zmian.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 cyt. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Według art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22 ust. 1k ww. ustawy, w przypadku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, w drodze wkładu niepieniężnego (aportu), wartość poszczególnych składników majątku, wchodzących w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustala się:

1. w wysokości wartości początkowej, określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego wkład − w przypadku składników zaliczonych do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;
2. w wysokości przyjętej dla celów podatkowych i wynikającej z ksiąg podatkowych podmiotu wnoszącego wkład na dzień nabycia − w przypadku pozostałych składników.
   
   

Stosownie do art. 22g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów − wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Zgodnie z art. 22g ust. 14a cyt. ustawy, przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego.

Przepis art. 22h ust. 3 powoływanej ustawy stanowi, że podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

W myśl art. 22h ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego, jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego taki wkład.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w celu usprawnienia prowadzenia coraz większej rozmiarem i zakresem działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni planuje założyć Spółkę Komandytową ze spółką z o.o. jako komplementariuszem oraz Wnioskodawczynią oraz najbliższymi członkami jej rodziny jako komandytariuszami (zwaną dalej w skrócie „Spółką Komandytową”).

Zainteresowana zamierza wnieść jako wkład niepieniężny do Spółki Komandytowej zorganizowaną część prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa, zwaną dalej również Działem Handlowym.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy przedmiotem wkładu do Spółki komandytowej będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa, to stosownie do art. 22h ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Spółka ta obowiązana będzie stosować się do zasady kontynuacji amortyzacji podatkowej. Kontynuacja amortyzacji obejmuje nakaz dokonywania odpisów od historycznej wartości początkowej, która została ustalona przez inny podmiot, uwzględniając już dokonane odpisy oraz konieczność stosowania przyjętej uprzednio (tzn. przez wnoszącego aport do spółki osobowej) stawki i metody amortyzacji. Jednocześnie dodać należy, że w analizowanym zdarzeniu przyszłym i stanie prawnym nie będą podlegały ponownej amortyzacji środki trwałe, które zostały już zamortyzowane przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej przez Nią jednoosobowej działalności gospodarczej.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informuje się, że wniosek Zainteresowanej w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku od towarów i usług został rozpatrzony osobnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.