Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-670/15/MG
z 14 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu postanowieniem z dnia 14 sierpnia 2015 r. znak IBPP1/4512-2-9/15/AS zażalenia z 18 czerwca 2015 r. (data wpływu 19 czerwca 2015 r.) na postanowienie tut. organu z 15 czerwca 2015 r. znak IBPP1/4512-213/15/MG stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 marca 2015 r. (data wpływu 10 marca 2015 r.) uzupełnionym pismem z 3 czerwca 2015 r. (data wpływu 10 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży lokali – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2015 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży lokali.

Wniosek został uzupełniony pismem z 3 czerwca 2015 r. (data wpływu 10 czerwca 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 22 maja 2015 r. nr IBPP1/4512-213/15/MG.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W kwietniu 2014 r. Wnioskodawca, wraz z innym podatnikiem, zakupił na współwłasność nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalno-usługowym. Na każdego z kupujących przypadła ½ udziału we współwłasności łącznej. Budynek pochodzi z 1936 r., był zamieszkały od roku jego wybudowania. Kamienica ta figuruje w gminnej ewidencji zabytków i podlega ochronie konserwatorskiej. Cena zakupu nieruchomości nie zawierała podatku VAT, tym samym kupującym nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Na dzień zakupu nieruchomości w stosunku do jednego z mieszkań nie została rozwiązana umowa najmu, wskutek czego nieruchomość została nabyta „z lokatorem”. Czynsz pobierany z tego tytułu fakturowany jest w ½ przez Wnioskodawcę i w ½ przez drugiego z nabywców. Stosownie do udziału we własności wspólnej dzielone były też koszty nabycia oraz koszty związane z bieżącym funkcjonowaniem kamienicy.

Na dzień zakupu nieruchomość objęta była decyzją ostateczną nr … o ustaleniu warunków zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn. „x”, wydaną przez Prezydenta Miasta K. w dniu 8 lutego 2013 r.

Zarówno Wnioskodawca jak i drugi z podatników są czynnymi podatnikami VAT.

W nabytej nieruchomości podatnicy postanowili wspólnie przeprowadzić remont istniejącej substancji budynku oraz dokonać nadbudowy poddasza, celem uzyskania dodatkowych powierzchni mieszkalnych w oparciu o wskazane warunki zabudowy. Przedsięwzięcie zostało podzielone na dwa etapy, z których pierwszy obejmuje remont, drugi - nadbudowę. Zrezygnowano z budowy windy zewnętrznej.

Pozwolenie na wykonanie prac etapu pierwszego podatnicy uzyskali w grudniu 2014 r. W tym też miesiącu rozpoczęto prace budowlane. Ich szacunkowy koszt jest znacznie poniżej 30 % wartości zakupu nieruchomości. Na czas remontu, zgodnie z zawartym między stronami porozumieniem, lokator przeprowadził się do rodziny, rezygnując z przysługującego mu prawa do lokalu zastępczego. Podatnicy zrezygnowali z pobierania czynszu.

Prawomocne pozwolenie na budowę obejmujące prace etapu II - nadbudowę podatnicy uzyskali w styczniu 2015 r. Na dzień złożenia wniosku prace budowlane związane z realizacją etap II nie zostały podjęte, ale przygotowania do nich są w takiej fazie zaangażowania, że należy spodziewać się rozpoczęcia prac budowlanych w marcu br. Szacunkowy koszt planowanych robót nie przekroczy wartości 30% zakupu nieruchomości. Prace budowlane liczone łącznie, tj. te związane z remontem i nadbudową, nie przekroczą wartości 30 % ceny nabycia nieruchomości.

Po zakończeniu prac budowlanych Wnioskodawca planuje, wraz z drugim podatnikiem, wydzielić poszczególne lokale i znieść współwłasność w ten sposób, że każdy z obecnych współwłaścicieli obejmie samodzielnie lokale o sumarycznie równej wartości według cen, po jakich planowana będzie ich sprzedaż. Dopuszcza się także sprzedaż lokali bez znoszenia współwłasności.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że:

1. Budynek został nabyty w celu dalszej odsprzedaży.
   
2. Nieruchomość stanowi towar handlowy. Przed dokonaniem sprzedaży nieruchomość zostanie wyremontowana i zmodernizowana, w nieruchomości zostaną wyodrębnione samodzielne lokale mieszkalne i lokale o przeznaczeniu innym niż mieszkalne w tym tak zwane lokale użytkowe. Ponadto w ramach uzyskanego pozwolenia na budowę nieruchomość zostanie rozbudowana - do istniejącej struktury budynku zostanie nadbudowana jedna kondygnacja, gdzie będzie znajdowało się 5 lokali, które również zostaną wyodrębnione jako samodzielne lokale mieszkaniowe.
   
3. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta od podmiotu, który dla tej transakcji nie działał w charakterze podatnika VAT.
   
4. Nieruchomość została nabyta od podmiotu, który dla tej transakcji nie działał w charakterze podatnika VAT, transakcja objęta była PCC.
   
5. Nieruchomość przy zakupie nie posiadała samodzielnych wyodrębnionych lokali. Po zakończeniu remontu i przeprowadzeniu wyodrębnienia (stwierdzenie samodzielności lokali) w nieruchomości w części istniejącej w zakupie (obecnie remontowanej) będzie: 4 samodzielne lokale o przeznaczeniu innym niż mieszkalne, w tym 3 lokale użytkowe i 1 suteryna i 16 samodzielnych lokali mieszkalnych.
   
6. Sprzedaż planuje się rozpocząć niezwłocznie po zakończeniu remontu, którego przewidywany termin zakończenia wypada na przełom lipca i sierpnia 2015 r. (część istniejąca w zakupie) oraz niezwłocznie po zakończeniu budowy (część nadbudowywana).
   
7. Parter nieruchomości, poza pomieszczeniami stanowiącymi część wspólną, składać się będzie z trzech samodzielnych lokali o przeznaczeniu innym niż mieszkalne i jednego lokalu mieszkalnego, stanowią 3 lokale użytkowe i jeden lokal mieszkalny, ponadto w budynku znajduje się jeden lokal o przeznaczeniu innym niż mieszkalne (suteryna). Piętra 1 - 3 składać się będą się z lokali mieszkalnych, 15 lokali łącznie oraz części wspólnej (klatka schodowa). Powierzchnia użytkowa każdego z mieszkań nie przekracza 150 m. kw. - mieszkania te są zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług.
   
8. Zgodnie z wyjaśnieniami PKOB „część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne, pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).” Według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych budynki kwalifikuje się jako mieszkalne wówczas, gdy udział powierzchni mieszkalnej do całej powierzchni użytkowej budynku wynosi co najmniej 50%. W omawianym przypadku posiada symbol PKOB 1122.
   
9. Ustawa o podatku dochodowym mówi o ulepszeniu w odniesieniu do środków trwałych. Nieruchomość stanowi u Wnioskodawcy towar handlowy, niewątpliwie jednak nakłady remontowe ponoszone na nieruchomość mają za cel podniesienie jakości całej nieruchomości jak i poszczególnych lokali.
   
10. Wydatki remontowe nie przekroczą 30% wartości początkowej tak całej kamienicy jak i w odniesieniu do poszczególnych lokali. W stosunku do części wydatków nie jest możliwe ich bezpośrednie przyporządkowanie do poszczególnych lokali, jak. np. wydatki na remont schodów na klatce schodowej czy remont elewacji. Wówczas, dla ustalenia kwoty nakładów remontowych na poszczególne lokale stosuje się podział wydatków „wspólnych” przy zastosowaniu wskaźnika procentowego udziału w całej powierzchni użytkowej nieruchomości przez poszczególne lokale.
    
11. W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków na ulepszenie, jeśli nie to dlaczego?”, Wnioskodawca odpowiedział, że na dzień składania wniosku Wnioskodawca odlicza podatek naliczony, przy czym ze względu na niewielką sprzedaż podatek ten wykazywany jest praktycznie w całości jako podatek przenoszony na kolejne okresy rozliczeniowe.
    
12. Lokale po zakończeniu prac remontowych, prawdopodobnie na przełomie lipca i sierpnia 2015 r, zostaną ponownie oddane do użytkowania i przeznaczone do sprzedaży. Gdyby na oferowane do sprzedaży lokale nie znaleziono chętnych na ich zakup, lokale zostaną wynajęte.
    
13. W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Czy wszystkie lokale w tym budynku były przedmiotem najmu/dzierżawy i czy dzierżawa ta trwała również po lipcu 1993r. w odniesieniu do wszystkich lokali?” Wnioskodawca odpowiedział, że kamienica była wynajmowana w całości przez lokatorów z tzw. „przydziału” (lokale mieszkalne) oraz na cele komercyjne (lokale użytkowe), również po 1993 r. Suteryna stanowiła część wspólną, użytkowana była jako tzw. komórki lokatorskie. Administrowaniem kamienicy zajmował się do 2012 r. Zarząd Budynków Komunalnych w K. Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że w roku 2012 kamienica przeszłą w ręce prywatnego właściciela (osoby fizycznej), który chcąc przeprowadzić remont i rozbudowę wystąpił do Prezydenta Miasta K. o wydanie stosownych pozwoleń a po ich uzyskaniu stopniowo wygaszali umowy najmu. Kolejnym właścicielem kamienicy został Pan Y., od którego Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość. Na dzień zakupu kamienicy przez Wnioskodawcę aktywna pozostała jedna umowa najmu lokatorskiego i w takim stanie kamienica została nabyta przez Wnioskodawcę.
    
14. W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Czy poprzedni właściciel dokonywał ulepszeń (jeśli tak to kiedy), które miałyby wpływ na wystąpienie „kolejnego” pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, jeśli tak to kiedy i czy od tego pierwszego zasiedlenia do momentu planowanej sprzedaży miną 2 lata?” wnioskodawca odpowiedział, że stan techniczny kamienicy z dnia zakupu wskazywał na brak jakikolwiek ulepszeń. Ponadto poprzedni właściciele nigdy nie wykorzystywali kamienicy do celów innych niż najem lokali za wynagrodzeniem.
    
15. Lokal nabyty, w ramach zakupu kamienicy, „z lokatorem” będzie po przeprowadzonym remoncie w pierwszej kolejności przeznaczony do sprzedaży. Jeżeli nie uda się go sprzedać, będzie on przedmiotem najmu.
    
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką podatku VAT objęta będzie sprzedaż poszczególnych lokali?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 3 czerwca 2015 r.,.), na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Art. 43 ust. 10a zwalnia od podatku także dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

W konsekwencji ze zwolnienia powyższego korzystają dostawy budynków, budowli lub ich części, które zostały zasiedlone dwa lata lub wcześniej przed dokonywana dostawą (również wówczas, gdy w związku z ich nabyciem lub wytworzeniem dokonującemu dostawy przysługiwało prawo do odliczenia). Pojęcie pierwszego zasiedlenia definiuje art. 2 pkt 14 u.p.t.u. Wynika z niego, że przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zwrócić należy uwagę, że warunek „oddania do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynku, budowli lub ich części” wyłącza korzystanie z tego zwolnienia przez podatników, którzy wybudowali budynek czy budowlę (lub ich część).

W omawianym stanie faktycznym należy zauważyć, że odrębne regulacje przyporządkowane winny być lokalom już istniejącym sprzedawanym po zakończonym remoncie (etap I przedsięwzięcia). W stosunku do tych lokali Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, ponadto sprzedaż ich nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Budynek był w całości używany od 1936 r., w związku z planowanym remontem poszczególne umowy najmu były stopniowo wygaszane. Na dzień składania niniejszego wniosku wynajmowany jest jeden z lokali. Jak zauważył WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 4 października 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 1372/13 sformułowania „oddanie do użytkowania w wyniku czynności podlegających opodatkowaniu” nie należy odnosić do czasu wykonania tych czynności, ale do rodzaju tych czynności. Pierwsze zasiedlenie obejmuje także czynności, które miały miejsce przed ustanowieniem w Polsce zasad opodatkowania VAT, czyli przed 1993 r., pod warunkiem, że z punktu widzenia obowiązujących przepisów dane czynności stanowiłyby czynności opodatkowane. Podobnie DIS w Warszawie (IPPP2/443-1605/08-2/AS), DIS w Łodzi (IPTPP2/443-389/11-2/JS). Przy zachowaniu drugiego z warunków zwolnienia, tj. gdy nakłady inwestycyjne związane z remontem nie przekroczą 30 % wartości ich nabycia, sprzedaż wyremontowanych a wcześniej wynajmowanych lokali objęta będzie zwolnieniem od podatku. (I SA/Gd 646/14, I SA/Łd 1165/13, I SA/Sz 474/13).

Ponieważ nakłady na budynek nie przekroczą 30% jego wartości początkowej (także liczone odrębnie na każdy z lokali), dostawa wyremontowanych lokali będzie korzystała ze zwolnienia. Bez znaczenia jest tu fakt ustanawiania odrębnej własności dla poszczególnych lokali. Budynek, a w nim poszczególne lokale był używany w okresie znacznie dłuższym niż dwa lata po pierwszym zasiedleniu.

Odrębne regulacje należy zastosować przy sprzedaży lokali z części nadbudowanej. Ponieważ powstaje nowa substancja, przy budowie której podatnikowi przysługuje bądź będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku należnego, sprzedaż tak powstałych lokali mieszkalnych objęta będzie 8% stawką podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 154 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
   

1. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
2. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
3. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
4. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
5. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W świetle przedstawionych wyżej przepisów nieruchomości spełniają definicję towaru wynikającą art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów zgodnie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w kwietniu 2014 r. wraz z innym podatnikiem zakupił na współwłasność nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalno-usługowym. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Budynek został nabyty w celu dalszej odsprzedaży. Nieruchomość stanowi towar handlowy. Przed dokonaniem sprzedaży nieruchomość zostanie wyremontowana i zmodernizowana, w nieruchomości zostaną wyodrębnione samodzielne lokale mieszkalne i lokale o przeznaczeniu innym niż mieszkalne, w tym tak zwane lokale użytkowe.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym a budynek nabył w celu dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca będzie zatem działał dla tej dostawy jako podatnik VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania dostawy lokali istniejących w momencie zakupu kamienicy a następnie po zakupie wyremontowanych.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku oraz zwolnień od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 2 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8 %.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, stosuje się – w myśl ust. 12 wskazanego artykułu – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 14a ustawy o VAT przez wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Z ustawowej definicji „pierwszego zasiedlenia” wynika, że pod tym pojęciem należy rozumieć: oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po wybudowaniu lub ulepszeniu, wynoszącym co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała czy użytkowana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez dokonującego dostawy czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę - bowiem zarówno sprzedaż, najem, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do dostawy upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Dokonując analizy powyższych przepisów stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

W tym miejscu należy również zwrócić uwagę na uregulowania zawarte w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.).

Zgodnie z art. 3 pkt 1, pkt 2, pkt 2a, pkt 3 oraz pkt 3a ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych;

2. budynku – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;

2a. budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku;

3. budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

3a. obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: „Budynki” i „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”. Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nieklasyfikowane jako budynki.

Należy mieć na uwadze, że Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych obejmuje obiekty budowlane, przez które rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

Z wniosku wynika, że budynek w którym lokale maja być przedmiotem sprzedaży, pochodzi z 1936 r. i był zamieszkały od momentu jego wybudowania. Kamienica była wynajmowana w całości przez lokatorów z tzw. „przydziału” (lokale mieszkalne) oraz na cele komercyjne (lokale użytkowe), również po 1993 r. Administrowaniem kamienicy zajmował się do 2012 r. Zarząd Budynków Komunalnych w K.. W 2012 r. kamienica przeszła w ręce prywatnego właściciela. Kolejnym właścicielem został Pan Y., od którego Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość. Na dzień zakupu kamienicy przez Wnioskodawcę aktywna pozostała jedna umowa najmu lokatorskiego i w takim stanie została nabyta przez Wnioskodawcę. Poprzedni właściciele nigdy nie wykorzystywali kamienicy do celów innych niż najem za wynagrodzeniem. Stan techniczny kamienicy z dnia zakupu wskazywał na brak jakichkolwiek ulepszeń. Nieruchomość u Wnioskodawcy stanowi towar handlowy. Nakłady remontowe ponoszone na nieruchomość mają za cel podniesienie jakości całej nieruchomości jak i poszczególnych lokali. Wydatki remontowe nie przekroczą 30% wartości początkowej tak całej kamienicy jak i w odniesieniu do poszczególnych lokali.

Odnosząc powołane przepisy prawa do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że czynnością spełniającą definicję pierwszego zasiedlenia przedmiotowych lokali mieszkalnych oraz o przeznaczeniu innym niż mieszkalne w tym tzw. lokali użytkowych był najem lokali na cele mieszkalne oraz na cele komercyjne (lokale użytkowe). Budynek (kamienica) był wynajmowany w całości również po 1993 r.

Należy wskazać, że w myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu najem jest umową dwustronną obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego najmu.

Zatem biorąc pod uwagę, że w stosunku do lokali mieszkalnych, które były przedmiotem najmu na cele mieszkalne oraz lokali użytkowych będących przedmiotem najmu na cele komercyjne również po 1993 r., pomiędzy ich oddaniem w najem a planowaną sprzedażą lokali nie upłynie okres krótszy niż 2 lata, oraz że Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. lokali w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które byłyby równe lub wyższe niż 30% wartości początkowej – dostawa tych lokali, które były wynajmowane, objęta będzie zwolnieniem określonym w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, bowiem w odniesieniu do wynajmowanych lokali doszło do ich pierwszego zasiedlenia oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich planowaną dostawą nie upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Ponieważ planowana przez Wnioskodawcę dostawa lokali objęta będzie zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, to badanie czy w sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę dostawa przedmiotowych lokali będzie objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a o VAT - jest bezprzedmiotowe.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż wyremontowanych lokali będzie objęta zwolnieniem od podatku, należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii opodatkowania dostawy nowych lokali powstałych w wyniku nadbudowania jednej kondygnacji kamienicy.

Jak już wcześniej wskazano w niniejszej interpretacji na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 i art. 41 ust. 12 ustawy o VAT – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stosuje się stawkę VAT w wysokości 8%.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W myśl art. 41 ust. 12c ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawy o VAT, poprzez podanie klasyfikacji, ustawa o podatku od towarów i usług odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, o których mowa art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, to:

• budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111), czyli samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych (bez budynków gospodarstw rolnych), rezydencje wiejskie, domy letnie itp., a także domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu;
• budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (PKOB 112), w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122),
• budynki zbiorowego zamieszkania (PKOB 113), czyli domy opieki społecznej, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Zgodnie z objaśnieniami Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych – budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w kwietniu 2014 r. wraz z innym podatnikiem zakupił na współwłasność nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalno-usługowym. Budynek pochodzi z 1936 r. i był zamieszkały od roku jego wybudowania. Budynek został nabyty w celu dalszej odsprzedaży. Nieruchomość stanowi towar handlowy. Wnioskodawca postanowił dokonać nadbudowy poddasza, celem uzyskania dodatkowych powierzchni mieszkalnych w oparciu o wskazane warunki zabudowy. Powierzchnia użytkowa każdego z ieszkań nie przekracza 150 m² – mieszkania te są zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z wyjaśnieniami PKOB „część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne, pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).” Według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych budynki kwalifikuje się jako mieszkalne wówczas, gdy udział powierzchni mieszkalnej do całej powierzchni użytkowej budynku wynosi co najmniej 50%. W omawianym przypadku posiada symbol PKOB 1122. Wnioskodawca odlicza podatek naliczony.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że planowana dostawa lokali powstałych w wyniku nadbudowy kondygnacji kamienicy będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia (tj. po ich wybudowaniu). Jak wynika bowiem z okoliczności sprawy są to lokale nowe i wobec tych lokali dotychczas nie nastąpiło oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Ponadto Wnioskodawcy przy nadbudowie poddasza przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z nadbudową, gdyż Wnioskodawca wskazał, że odlicza podatek naliczony zatem dostawa powstałych lokali nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT.

Budynek mieści się w PKOB w dziale 11 i powierzchnia użytkowa lokali mieszkalnych nie przekracza 150 m² zatem zastosowanie dla dostawy przedmiotowych lokali mieszkalnych znajdzie preferencyjna stawka podatku VAT w wysokości 8%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że odrębne regulacje należy zastosować przy sprzedaży lokali z części nadbudowanej, sprzedaż tak powstałych lokali mieszkalnych objęta będzie 8% stawką podatku VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Równocześnie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku lub uzupełnienia dokumentów. Zatem dokumenty te nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

W zakresie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia oraz nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osądzonych w określonych stanach faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78 poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Powołane orzeczenia sądów dotyczą wprawdzie ustawy o podatku od towarów i usług lecz zapadły na tle zupełnie innych stanów faktycznych przez co nie mogą być, w ocenie tut. Organu, wprost przeniesione na grunt niniejszej sprawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnegow Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.