Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-19/15-2/IM
z 3 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2015 r. (data wpływu 7 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest byłym pracownikiem Sp. z o.o. Pracę w tej firmie zakończył z dniem 31 lipca 2014 r. - objęły Wnioskodawcę zwolnienia grupowe. Korzystając w zasadzie z jedynej możliwości narzuconej mu przez pracodawcę Wnioskodawca złożył ofertę rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracownika.

Zasady zwolnień grupowych zostały zawarte w Regulaminie Zwolnień Grupowych, który ustanowił pracodawca w związku z przepisami ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90 poz. 844, ze zm.). Regulamin ten został stworzony jako wypełnienie obowiązków wynikających z art. 3 ust. 4 ww. ustawy. W związku z faktem, że nie zawarto porozumienia z zakładowymi organizacjami związkowymi pracodawca sam ustalił jego treść uwzględniając w miarę możliwości postanowienia wynikające z Umowy Społecznej zawartej dnia 19 lipca 2007 r. w procesie konsolidacji i restrukturyzacji Grupy Kapitałowej - pomiędzy związkami zawodowymi działającymi w firmach zgrupowanych w GK, a tymi firmami. Umowa ta przewiduje zachowanie dla określonych pracowników (do których Wnioskodawca również się zaliczał) zachowanie gwarancji zatrudnienia do dnia 31 lipca 2017 r. - a w przypadku ich złamania -wypłatę odszkodowań z tego tytułu. Zgodnie jednak z jej treścią - gwarancje zatrudnienia nie zostaną naruszone jeżeli m.in. pracownik złoży z własnej inicjatywy wniosek o rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron. Ww. Regulamin zwolnień grupowych „narzucił” Wnioskodawcy niejako formę rozwiązania umowy o pracę określając wzór „dobrowolnego” wniosku (oferty) rozwiązania umowy o pracę umieszczając w nim formułę zawierającą oświadczenie pracownika o „złożeniu oferty rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron z przyczyn niedotyczących Pracownika - z jego własnej inicjatywy”.

W związku z powyższym Wnioskodawca otrzyma (częściowo już otrzymał) jako odszkodowanie za wcześniejsze rozwiązanie umowy o pracę świadczenie przyznane mu na podstawie ww. Regulaminu w wysokości znacznie przekraczającej kwotę maksymalnej odprawy, o której mowa w ustawie o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (15-krotność minimalnego wynagrodzenia za pracę).

Dodatkowo przepisy tegoż Regulaminu w kwestii powiązania tych świadczeń z odprawami wymienionymi w ww. ustawie stanowią:

„ § 11
(Wyłączenie kumulacji świadczeń)

1. Wszelkie świadczenia przewidziane postanowieniami Regulaminu zawierają w sobie świadczenia i odprawy przewidziane przepisami prawa, w szczególności przepisami ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników i nie mogą być od nich niższe (…).
   …

3. Otrzymanie przez pracownika świadczeń przewidzianych postanowieniami Regulaminu wyłącza jego prawo oraz zwalnia pracodawcę z zobowiązań do wypłaty jakichkolwiek świadczeń i odszkodowań przewidzianych postanowieniami Umowy Społecznej z tytułu tych samych okoliczności, w związku z którymi wypłacono świadczenia przewidziane postanowieniami Regulaminu, jak również odprawy przewidzianej przepisami ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników jak również powszechnie i wewnętrznie obowiązujących źródeł prawa pracy z tytułu tych samych okoliczności (…).”
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie, które Wnioskodawca otrzyma jest zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy świadczenie opisane powyżej powinno być zwolnione z podatku dochodowego ale tylko w kwocie przewyższającej maksymalną kwotę odprawy wymienioną w art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844 ze zm.).

Uzasadnienie

Art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku dochodowego są „otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych. regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe”.
   
   

W przedmiotowym stanie faktycznym pracodawca zdecydował się na wypłatę odszkodowania za wcześniejsze rozwiązanie umowy o pracę z inicjatywy pracownika - w wysokości znacznie przekraczającej kwotę maksymalnej odprawy, o której mowa w art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Na podstawie ustanowionego przez siebie regulaminu zwolnień grupowych - Sp. z o.o. - dał swoim pracownikom możliwość dobrowolnego rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron z przyczyn niedotyczących pracowników z zachowaniem prawa do świadczeń w dwóch wariantach

• rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron na podstawie oferty złożonej przez pracownika z jednoczesną wypłatą określonych świadczeń (w zależności od stażu pracy odchodzącego pracownika),
• rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron na podstawie oferty złożonej przez pracownika i zawarcie umowy agencyjnej na określonych w regulaminie zasadach.
  
  

Wnioskodawca zdecydował się na tą pierwszą opcję - wypłatę świadczenia. Dnia 28 marca 2014 r. zawarł ze swoim pracodawcą porozumienie w sprawie rozwiązania umowy o pracę. W związku z tym, że staż pracy Wnioskodawcy w Sp. z o.o. był bardzo długi (zatrudniono Wnioskodawcę przed 1 sierpnia 2007 r.) świadczenie, które mu przysługuje wynosi łącznie 157.546,32 zł (sto pięćdziesiąt siedem tysięcy pięćset czterdzieści sześć, 12/100 złotych brutto). Wypłata tej kwoty jest dokonywana na następujących zasadach: pierwsza część w kwocie 52.546,20 zł w terminie 14 dni od dnia rozwiązania umowy o pracę i 18 rat po 5.833,34 zł płatne do 10 dnia każdego miesiąca, rozpoczynając od miesiąca września 2014 r.

W przedmiotowym artykule ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uregulowano zwolnienie z podatku świadczeń - odszkodowań, otrzymanych na podstawie m.in. regulaminów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, który stanowi: „Ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy”.

Regulamin zwolnień grupowych ustanowiony przez Sp. z o.o. został sporządzony jako wypełnienie warunków narzuconych przez art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Stanowi zatem źródło prawa pracy określające prawa i obowiązki stron stosunku pracy i jest oparte na ustawie. Wchodzi zatem w zakres pojęciowy źródeł na podstawie których przyznaje się odszkodowania zwolnione od podatku wymienionych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Regulamin ten określa wypłacone odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron mianem „świadczenia”. W art. 2 ustawy „o szczególnych zasadach rozwiązywania (…)” zawarte są zasady i warunki jakie pracodawca winien spełnić, żeby móc dokonać zwolnienia grupowego, ust. 3 tego artykułu stanowi: ,,Pracodawca jest obowiązany zawiadomić na piśmie zakładowe organizacje związkowe o przyczynach zamierzonego grupowego zwolnienia, liczbie zatrudnionych pracowników i grupach zawodowych, do których oni należą, grupach zawodowych pracowników objętych zamiarem grupowego zwolnienia, okresie, w ciągu którego nastąpi takie zwolnienie, proponowanych kryteriach doboru pracowników do grupowego zwolnienia, kolejności dokonywania zwolnień pracowników, propozycjach rozstrzygnięcia spraw pracowniczych związanych z zamierzonym grupowym zwolnieniem, a jeżeli obejmują one świadczenia pieniężne, pracodawca jest obowiązany dodatkowo przedstawić sposób ustalania ich wysokości.”

Wnioskować z tego należy, że pracodawca, może - poza wymienionymi w art. 8 tejże ustawy odprawami pieniężnymi wypłacić dodatkowe świadczenia - według własnego uznania.

Były pracodawca Wnioskodawcy tak właśnie postanowił. Stwierdzić także należy, że świadczenia te mieszczą się w zakresie znaczeniowym pojęcia odszkodowanie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym - za taką interpretacją przemawia fakt, że świadczenia te mają co do zasady charakter rekompensujący (w związku z rozwiązaniem umowy o pracę), niezależnie czy zostaną one określone jako odprawa, odszkodowanie czy w jakikolwiek inny sposób. Co więcej, na konieczność szerokiej wykładni pojęcia „odszkodowanie” wskazuje dodatkowo wyliczenie wyjątków (lit. a-g) których, choć mieszczą się w ww. pojęciu, zwolnienie jednak nie obejmuje.

Z powyższych ustaleń wynika wniosek, że świadczenia wypłacone przez Sp. z o.o. są wolne od podatku dochodowego. Ponieważ jednak we wprowadzonym przez siebie Regulaminie zwolnień grupowych - w jego § 11 pkt 1 były pracodawca Wnioskodawcy postanowił, że „Wszelkie świadczenia przewidziane postanowieniami Regulaminu zawierają w sobie świadczenia i odprawy przewidziane przepisami prawa, w szczególności przepisami ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników i nie mogą być od nich niższe (…)” zwolnienie dotyczy tylko nadwyżki ponad kwotę maksymalnej odprawy - w wypadku Wnioskodawcy odprawa maksymalna wyniosła 15-krotność minimalnego wynagrodzenia za pracę, ponieważ w przedmiotowym artykule ustawy o podatku dochodowym w punkcie b) wyłączono zwolnienie w stosunku do odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. A zatem kwota 25.200,00 zł (15-krotność najniższego wynagrodzenia w roku 2014), będzie opodatkowana natomiast nadwyżka ponad tą kwotę - już nie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, wolne są od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 objęte są tylko odszkodowania (lub zadośćuczynienia), których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy. To oznacza, że zwolnieniem nie są objęte wszystkie świadczenia, a wyłącznie odszkodowania (lub zadośćuczynienia) i to tylko takie, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii świadczeń.

Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz utrwalonym orzecznictwem sądowym, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

W konsekwencji przy stosowaniu ulg i zwolnień podatkowych nie jest dopuszczalne posługiwanie się wykładnią rozszerzającą. Zastosowanie może mieć jedynie wykładnia językowa (literalna).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Zainteresowany złożył pracodawcy propozycję rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracownika. Powyższe nastąpiło po myśli Regulaminu Zwolnień Grupowych, który ustanowił pracodawca w związku z przepisami ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Stosownie do postanowień ww. Regulaminu za wcześniejsze rozwiązanie umowy o pracę zostało przyznane Wnioskodawcy świadczenie w wysokości znacznie przekraczającej kwotę maksymalnej odprawy, o której mowa w ww. ustawie, tj. w wysokości stanowiącej 15-krotność minimalnego wynagrodzenia za pracę. Wszelkie świadczenia przewidziane postanowieniami Regulaminu zawierają w sobie świadczenia i odprawy przewidziane przepisami prawa, w szczególności przepisami ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Z powyższego wynika, że Zainteresowany – na podstawie ww. Regulaminu – uprawniony jest do otrzymania szeroko pojętych świadczeń, a więc nie tylko odszkodowania, ale również innego rodzaju świadczeń – w tym odpraw przewidzianych w przepisach prawa, a w szczególności w ustawie o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Zatem, z powyższego wynika, że obok odszkodowania Wnioskodawca otrzyma inne świadczenia (w tym odprawę), których podstawą są m.in. – a więc nie wyłącznie – przepisy ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Zauważyć przy tym należy, że w katalogu świadczeń przysługujących w związku z rozwiązaniem stosunku pracy na skutek zwolnień grupowych mieściło się nie tylko odszkodowanie, ale również inne świadczenia – w tym odprawy. Skoro zatem nie wszystkie świadczenia, o których mowa we wniosku, stanowią odszkodowanie (lub zadośćuczynienia) brak jest podstaw do objęcia wnioskowanym zwolnieniem od podatku wszystkich świadczeń otrzymanych przez Zainteresowanego.

Nadmienić należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

Nie stanowi zatem uzasadnienia pogląd, w myśl którego odprawa, czy też inne świadczenia o podobnym charakterze otrzymane przez pracownika w związku z pozbawieniem go zatrudnienia stanowią odszkodowanie, będące świadczeniem mającym na celu naprawienie szkody lub straty. Stanowią one de facto świadczenia pracodawcy w razie zaistnienia zdarzeń, które zgodnie z odpowiednimi przepisami powodują niemożliwość, niecelowość lub zbędność kontynuacji stosunku pracy.

Ponadto, nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że ilekroć ustawodawca posługuje się w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określeniem „odprawa”, to za każdym razem dotyczy to wyłączenia od analizowanego zwolnienia przedmiotowego zawartego w lit. a), b) i c) ww. normy prawnej.

Przedmiotowym zwolnieniem nie są zatem objęte odprawy pieniężne (jak również świadczenia o podobnym charakterze), i to zarówno te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, jak i odprawy pieniężne, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że ze zwolnienia – o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych – korzysta świadczenie otrzymane przez Wnioskodawcę z tytułu rozwiązania z dotychczasowym pracodawcą umowy o pracę, jednakże wyłącznie w części dotyczącej odszkodowania (lub zadośćuczynienia). Jak bowiem wskazano powyżej nie wszystkie elementy świadczenia otrzymanego przez pracownika w związku z pozbawieniem go zatrudnienia mają charakter odszkodowania lub zadośćuczynienia.

Zaakcentować należy, że w zakresie przedmiotowym zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mieszczą się wszystkie świadczenia, a jedynie takie, które stanowią odszkodowanie lub zadośćuczynienie. Zatem, nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem Zainteresowanego, że cała suma otrzymana na podstawie ww. Regulaminu, w kwocie stanowiącej nadwyżkę ponad 15-krotność najniższego wynagrodzenia korzysta ze zwolnienia, bowiem w nadwyżce tej mieszczą się inne (obok odszkodowania/zadośćuczynienia) świadczenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.