Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-101/15/AZ
z 31 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 30 stycznia 2015 r. (data wpływu 6 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z 18 marca 2015 r. (data wpływu 26 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania odpłatnego udostępniania szaletu miejskiego,
• prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy związane z zakupem i uruchomieniem modułowej automatycznej toalety publicznej oraz wydatków związanym z jej utrzymaniem,
• zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej obrotów z tytułu udostępniania automatycznej toalety publicznej

 jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania odpłatnego udostępniania szaletu miejskiego, prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy związane z zakupem i uruchomieniem modułowej automatycznej toalety publicznej oraz wydatków związanym z jej utrzymaniem, zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej obrotów z tytułu udostępniania automatycznej toalety publicznej. Wniosek został uzupełniony pismem z 18 marca 2015 r. (data wpływu 26 marca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 12 marca 2015 r. nr IBPP3/4512-101/14/AZ.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – VAT. Gmina świadczy usługę odpłatnego udostępniania na rzecz osób korzystających z szaletów miejskich – toalety modułowej stanowiącej własność Gminy.

Automatyczna toaleta publiczna została w 2013 roku zakupiona przez Gminę i zamontowana na terenie parku zdrojowego. Toaleta ma podłączoną energię elektryczną oraz jest podłączona do sieci kanalizacji sanitarnej. Automatyczna toaleta modułowa wyposażona jest we wrzutnik monet, przez co nie wymaga obecności osoby, która pobierałaby opłaty za udostępnienie. Szalet otwiera się automatycznie, po wrzuceniu do wrzutnika monety o odpowiednim nominale i również automatycznie się zamyka. Nie ma możliwości bezpłatnego skorzystania z automatycznego szaletu. Opłaty za korzystanie z toalety stanowią dochód Gminy.

Upoważniony przez Gminę pracownik dokonuje okresowo – raz w miesiącu otwarcia automatu wrzutowego i opróżnienia jego zawartości. Z czynności tej sporządzany jest raport dokumentujący wartość środków pieniężnych zawartych we wrzutniku monet za dany okres.

Gmina poniosła wydatki na zakup i zamontowanie środka trwałego o wartości powyżej 15 000 zł w postaci automatycznej toalety publicznej. Gmina ponosi również wydatki bieżące związane z utrzymaniem szaletu w odpowiednim stanie technicznym i porządku, w tym kosztów wody, prądu, remontów, przeglądów. Wydatki te dokumentowane są przez wykonawców fakturami VAT wystawianymi na Gminę.

W piśmie z 18 marca 2015 r. Gmina wyjaśniła, że nie prowadziła i nie prowadzi ewidencji za pomocą kasy rejestrującej, usług odpłatnego udostępniania automatycznej toalety publicznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy odpłatne udostępnianie szaletu miejskiego przez Gminę stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług – VAT?
2. Czy w związku z odpłatnym udostępnianiem automatycznego szaletu miejskiego Gmina jest zobowiązana do ewidencji uzyskiwanych przychodów za pomocą kasy rejestrującej?
3. Czy Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od nakładów poniesionych na zakup i uruchomienie modułowej automatycznej toalety publicznej oraz wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem przedmiotowego szaletu miejskiego?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług tj. Dz.U. z 2011 nr 177, poz. 1054; podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemajace osobowości prawnej i osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel łub rezultat takiej działalności.

Jako, że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, że spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych wykonywanych przez Gminę, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT. Zatem w przypadku, gdy Gmina realizuje należące do niej zadania na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą — powinna być ona traktowana jako podatnik VAT.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W świetle powyższych regulacji, Gmina stoi na stanowisku, że udostępnianie przez nią szaletów miejskich dokonywane jest na podstawie umów cywilnoprawnych, mających charakter umów wzajemnych, w przypadku których dwie strony zobowiązują się do wzajemnego świadczenia. W przedmiotowej sytuacji Gmina jako jedna ze stron, zobowiązała się do udostępniania szaletów, natomiast druga strona — do uiszczenia zapłaty za tę usługę. W tym przypadku zatem Gmina świadczy odpłatne usługi, działając w charakterze podatnika VAT. W konsekwencji, zdaniem Gminy usługi odpłatnego udostępniania szaletu miejskiego przez Gminę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2

Na podstawie art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – VAT, podatnicy dokumentujący sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieporowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Jednocześnie, stosownie do brzemienia § 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 41 ww. załącznika zawierającego wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania wymieniono usługi świadczone przy użyciu urządzeń, w tym wydających bilety, obsługiwanych przez klienta, które również w systemie bezobsługowym przyjmują należność w bilonie, banknotach lub innej formie jeżeli z dokumentów jednoznacznie wynika jakiej transakcji zapłata dotyczyła.

W świetle powyższych regulacji, zdaniem Gminy, w przedmiotowej sytuacji, nie jest ona zobowiązana do ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego z tytułu świadczenia usług udostępniania szaletów miejskich za pomocą kasy rejestrującej. Szalet ten jest bowiem wyposażony w automatyczny, bezobsługowy system wrzutników monet. Zdaniem Gminy na powyższe nie ma wpływu fakt, że automatyczny mechanizm pobierania opłat, w który wyposażony jest szalet, nie posiada funkcji wydawania biletów, czy jakichkolwiek potwierdzeń płatności. Gmina bowiem regularnie, raz w miesiącu, po opróżnieniu wrzutnika monet sporządza raport dokumentujący wartość wyświadczonych w przedmiotowym zakresie usług. Z dokumentu tego jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy, bowiem we wrzutniku monet znajdują się wyłącznie płatności za korzystanie z szaletu miejskiego. W konsekwencji, zdaniem Gminy, w przedmiotowej sytuacji spełniona jest przesłanka warunkująca możliwość korzystania przez Gminę ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu z tytułu świadczonych usług udostępniania szaletu miejskiego za pomocą kasy rejestrującej.

AD. 3

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zdaniem Gminy, w analizowanym przypadku powyższe przesłanki są spełnione i tym samym, stosownie do art. 86 ust 1 ustawy o VAT, Gminie przysługuje prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego od wydatków poniesionych na zakup i uruchomienie automatycznej toalety publicznej oraz od zakupów związanych z utrzymaniem szaletu miejskiego w tym zarówno od wydatków związanych z bieżącym funkcjonowaniem obiektu, remontu, jak i od ewentualnych wydatków inwestycyjnych, ponoszonych przez Gminę w tym zakresie.

W ocenie Gminy, za bezsporny należy uznać bowiem fakt, że poniesienie wydatków na zakup oraz utrzymanie modułowej automatycznej toalety publicznej jest bezpośrednio związane z ich odpłatnym udostępnianiem. Bez ich poniesienia, świadczenie przez Gminę usług udostępniania szaletu nie byłoby możliwe.

Skoro bowiem Gmina, jako czynny podatnik VAT, zobowiązana jest uiszczać VAT należny z tytułu odpłatnego udostępniania szaletów miejskich, powinna ona mieć jednocześnie prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków warunkujących możliwość świadczenia tych usług. Gmina, nie powinna być traktowana mniej korzystnie niż inne podmioty gospodarcze, dokonujące sprzedaży opodatkowanej VAT i korzystające w związku z tym z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów/usług niezbędnych w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z regulacji art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według uregulowania art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z powyższych przepisów wynika, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Dla uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, zaś pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a beneficjentem i w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W treści wniosku wskazano, że Gmina świadczy usługę odpłatnego udostępniania na rzecz osób korzystających z szaletów miejskich – toalety modułowej stanowiącej własność Gminy. Analiza powyższych przepisów prawa w odniesieniu do przedstawionego opisu sprawy prowadzi do stwierdzenia, że odpłatne udostępnianie na rzecz osób korzystających z szaletów miejskich – toalety modułowej, stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu.

Jednakże, aby uznać czynność za podlegającą opodatkowaniu, w pierwszej kolejności podmiot wykonujący tę czynność winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w świetle ust. 2 ww. artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi ust. 6 tego artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz.Urz. UE. L. Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. w zakresie utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle powołanych powyżej przepisów, odpłatnie realizowane w ramach umów cywilnoprawnych świadczenie usług przez jednostki samorządu terytorialnego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Czynności wykonywane na podstawie zawartych przez Gminę umów cywilnoprawnych nie podlegają wyłączeniu z opodatkowania na mocy powołanego wyżej art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, co skutkuje opodatkowaniem tej czynności.

Tym samym, odpłatne udostępnianie szaletu miejskiego przez Gminę, skutkujące uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie Gminy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Gmina dla tej czynności niewątpliwie występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, bowiem czynność ta wykonywana jest w sferze cywilnoprawnej. W konsekwencji oznacza to, że odpłatne udostępnianie szaletu miejskiego przez Gminę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, odpłatne udostępnianie szaletu miejskiego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jest prawidłowe.

Przechodząc do prawa do odliczenia podatku naliczonego od nakładów poniesionych na zakup i uruchomienie modułowej automatycznej toalety publicznej oraz wydatków związanych z bieżącym jej utrzymaniem, wskazać należy na uregulowanie zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z powyższych regulacji wynika, że podstawową zasadą dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek tego podatku z wykonywaniem czynności opodatkowanych przez podatnika tego podatku. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych (czynności zwolnione od podatku VAT, czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT). Ustawodawca dopuszcza zatem możliwość obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi czyli takimi, w wyniku których następuje określenie podatku należnego.

Zatem odliczenie podatku naliczonego to przysługujące zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług całkowite bądź częściowe prawo do obniżenia kwoty podatku należnego dotyczącego opodatkowanych dostaw towarów i świadczenia usług o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W kontekście powyższych ustaleń, odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego, należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, jest wykonywanie czynności opodatkowanych.

Z okoliczności sprawy wynika, że Gmina poniosła wydatki na zakup i zamontowanie środka trwałego o wartości powyżej 15 000 zł w postaci automatycznej toalety publicznej. Gmina ponosi również wydatki bieżące związane z utrzymaniem szaletu w odpowiednim stanie technicznym i porządku, w tym kosztów wody, prądu, remontów, przeglądów. Wydatki te dokumentowane są przez wykonawców fakturami VAT wystawianymi na Gminę. Automatyczna toaleta publiczna została w 2013 roku zakupiona przez Gminę i zamontowana na terenie parku zdrojowego. Automatyczna toaleta modułowa wyposażona jest we wrzutnik monet, przez co nie wymaga obecności osoby, która pobierałaby opłaty za udostępnienie. Szalet otwiera się automatycznie, po wrzuceniu do wrzutnika monety o odpowiednim nominale i również automatycznie się zamyka. Nie ma możliwości bezpłatnego skorzystania z automatycznego szaletu. Opłaty za korzystanie z toalety stanowią dochód Gminy.

Analiza przywołanych powyżej regulacji prawnych, prowadzi do stwierdzenia, że w sytuacji gdy Gmina wykorzystuje automatyczną toaletę publiczną wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to przysługiwać jej będzie prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup i uruchomienie toalety. Gminie będzie również przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur związanych z bieżącym utrzymaniem toalety, ponieważ bieżąco będzie realizowany warunek związku dokonanych zakupów z czynnościami opodatkowanymi, czyli odpłatnym udostępnianiem toalety.

Prawo do odliczenia podatku będzie Gminie przysługiwało pod warunkiem nieistnienia przesłanek negatywnych ograniczeń wskazanych w art. 88 ustawy.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest prawidłowe.

Kolejną wątpliwość Wnioskodawcy budzi obowiązek ewidencjonowania uzyskiwanych przychodów z tytułu odpłatnego udostępniania toalety, za pomocą kasy rejestrującej.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy o VAT. Stosownie do ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Należy jednak zauważyć, że na mocy delegacji ustawowej zawartej w przepisie art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Od 1 stycznia 2015 r. kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r., poz. 1544), zwane dalej nowym rozporządzeniem.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W załączniku do rozporządzenia, stanowiącym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, w poz. 41 wymieniono usługi świadczone przy użyciu urządzeń, w tym wydających bilety, obsługiwanych przez klienta, które również w systemie bezobsługowym przyjmują należność:

1. w bilonie lub banknotach, lub
2. innej formie (bezgotówkowej), jeżeli z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła.
   
   

W myśl § 8 ust. 3 rozporządzenia, w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2015 r. rozpoczęli ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 35, 40 lub 41 załącznika do rozporządzenia, zwolnienia, o którym mowa w § 2 ust. 1, w zakresie tych czynności ewidencjonowanych nie stosuje się.

Z opisu sprawy wynika, ze automatyczna toaleta modułowa wyposażona jest we wrzutnik monet, przez co nie wymaga obecności osoby, która pobierałaby opłaty za udostępnienie. Szalet otwiera się automatycznie, po wrzuceniu do wrzutnika monety o odpowiednim nominale i również automatycznie się zamyka. Nie ma możliwości bezpłatnego skorzystania z automatycznego szaletu. Opłaty za korzystanie z toalety stanowią dochód Gminy.

W analizowanej sprawie upoważniony przez Gminę pracownik dokonuje okresowo – raz w miesiącu otwarcia automatu wrzutowego i opróżnienia jego zawartości. Z czynności tej sporządzany jest raport dokumentujący wartość środków pieniężnych zawartych we wrzutniku monet za dany okres. Gmina nie prowadziła i nie prowadzi ewidencji za pomocą kasy rejestrującej, usług odpłatnego udostępniania automatycznej toalety publicznej. Zatem, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowanie wyłączenie ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, o którym mowa i § 8 ust. 3 rozporządzenia.

Mając na względzie przywołane regulacje oraz przedstawione okoliczności stwierdzić należy, że Wnioskodawca świadczy usługi przy użyciu urządzenia, obsługiwanego przez klienta, które również w systemie bezobsługowym przyjmują należność w bilonie. Zaznaczenia wymaga, że posiadanie ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję, z których jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła, obowiązuje wyłącznie sytuacji, gdy należność przyjmowana jest w formie bezgotówkowej.

Podsumowując, usługi odpłatnego udostępniania szaletu miejskiego korzystają ze zwolnienia (przedmiotowego) z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej, na mocy § 2 ust. 1 w powiązaniu z poz. 41 załącznika do rozporządzenia, do 31 grudnia 2016 r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.