2015.07.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-335/15/AW
z 14 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 kwietnia 2015 r. (data wpływu 13 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismami z 15 czerwca 2015 r. (data wpływu 24 czerwca 2015 r.) i 1 lipca 2015 r. (data wpływu 9 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży zabudowanej działki nr 6/8 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2015 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży zabudowanej działki nr 6/8.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 15 czerwca 2015 r. (data wpływu 24 czerwca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 8 czerwca 2015 r. znak: IBPP1/4512-335/15/AW oraz pismem z 1 lipca 2015 r. (data wpływu 9 lipca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 25 czerwca 2015 r. znak: IBPP1/4512-335/15/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym, Wnioskodawca prowadzi egzekucję z majątku Spółki z o.o. (dalej „Dłużnik”), w związku z czym jest płatnikiem podatku VAT z tego tytułu. Dłużnik jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Pierwszą deklarację VAT-7 Spółka złożyła za okres październik 2006 r.

W toku egzekucji komorniczej sprzedaży podlegać będą nieruchomości należące do Dłużnika. Każda z nieruchomości, będąca przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę, składa się z jednej działki i jest objęta odrębną księgą wieczystą. Działki są przedmiotem wspólnej wyceny i będą sprzedane w ramach jednej transakcji za łączną cenę.

Dłużnik prowadzi działalność gospodarczą i wszelkie czynności (w tym zakup nieruchomości) dokonywane były przez niego w ramach tej działalności gospodarczej. Wszystkie obiekty znajdujące się na nieruchomości/ach będących przedmiotem interpretacji znajdowały się na sprzedawanych nieruchomościach już w momencie zakupu ich przez Dłużnika. Wszystkie grunty są gruntami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę. Działka opisana we wniosku oraz inne działki będące przedmiotem sprzedaży zostały nabyte w ramach wielu transakcji od różnych właścicieli (osób fizycznych i prawnych). Wszystkie działki będące przedmiotem egzekucji zostały zakupione w celu zrealizowania inwestycji deweloperskiej Dłużnika. W związku z powyższym wszystkie działki ewidencjonowane są na koncie „Środki trwałe w budowie”, gdzie ewidencjonowane są koszty inwestycji Dłużnika.

Przedmiotem wniosku o interpretację jest wyłącznie działka opisana poniżej:

Działka nr 6/8.

Na nieruchomości znajdują się place produkcyjne, betonowe i magazynowe.

Obiekty te nie są związane z korzystaniem z jakichkolwiek budynków znajdujących się na przedmiotowej działce lub innych działkach.

Działka wraz z obiektami została nabyta jako opodatkowana podatkiem VAT przed 2010 r., a Dłużnik miał prawo do odliczenia w całości podatku VAT z tytułu zakupu przedmiotowej działki wraz z obiektami. Działka jest niezabudowana w żaden sposób w pozostałym zakresie.

Obiekty nie są wpisane do ewidencji środków trwałych Dłużnika.

Natomiast czynności mogące prowadzić do pierwszego zasiedlenia placu na pewno nastąpiły w maju 2008 r. poprzez to, iż Dłużnik wynajął działkę na podstawie umowy najmu na cele użytkowe. Z tytułu wynajmu wystawiane były faktury i rozliczany podatek VAT.

Po nabyciu na działkę (oraz znajdujące się na niej obiekty) nie zostały poniesione (ani przez Dłużnika, ani przez użytkowników obiektów, ani też przez inne osoby trzecie) wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w wysokości równej lub większej niż 30% ich wartości początkowej, liczonej dla każdego z obiektów osobno.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto:

Na pytanie Organu: „Z uwagi na posługiwanie się przez Wnioskodawcę w stosunku do obiektów znajdujących się na działce nr 6/8 raz liczby pojedynczej, a raz mnogiej, prosimy o wyjaśnienie czy place produkcyjne, betonowe, magazynowe stanowią jedną budowlę czy też stanowią trzy (lub więcej – ile?) odrębne budowle, do których stosuje się ten sam symbol PKOB 2420”, Wnioskodawca odpowiedział, że nie ma informacji czy place stanowią jedną budowlę czy wiele. Informacja ta nie ma znaczenia dla sprawy, gdyż niezależnie czy place stanowią jedną budowlę, czy wiele budowli wszystkie z nich istniały już w momencie nabycia działki przez Dłużnika, a więc w takim samym stopniu odnosi się do nich opis stanu faktycznego dotyczący całej działki, w szczególności wszystkie ewentualne place były przedmiotem czynności nabycia, która może prowadzić do pierwszego zasiedlenia w tym samym momencie, jak również były przedmiotem najmu od 2008 r.
Na pytanie Organu: „Który plac (produkcyjny?, betonowy?, magazynowy?) był przedmiotem umowy najmu, na podstawie której Dłużnik wynajął działkę w maju 2008 r. oraz czy przedmiotem tej umowy najmu była wyłącznie działka czy też znajdujący się na niej plac/place”, Wnioskodawca odpowiedział, że przedmiotem najmu była zatem zarówno działka, jak i place.
Działka wraz z obiektami została nabyta w 2008 r.

Wnioskodawca zwrócił uwagę, iż nie ma żadnej sprzeczności logicznej między stwierdzeniem, iż działka została nabyta „przed 2010 r.” oraz tym, że była „nabyta w 2008 r.” – zbiór dat spełniających warunek drugi zawiera się w zbiorze dat spełniających warunek pierwszy.

Na pytanie Organu: „Czy dłużnik w zawartej umowie najmu był najemcą czy wynajmującym”, Wnioskodawca odpowiedział, że wynajmującym.
Na pytanie Organu: „Czy w momencie wynajmowania placu/placów dłużnik był jego/ich właścicielem – jeśli nie to na jakiej podstawie zawarł umowę najmu”, Wnioskodawca odpowiedział, że pytanie jest całkowicie irrelewantne dla sprawy i w żaden sposób nie wpływa na treść rozstrzygnięcia interpretacji, gdyż przepisy dotyczące podatku VAT nie uzależniają skutków oddania w użytkowania od tego czy oddającemu przysługiwało prawo własności. Na gruncie przepisów prawa cywilnego dla zawarcia umowy najmu/dzierżawy nie jest konieczne posiadanie własności przedmiotu umowy przez wynajmującego /wydzierżawiającego. Umowa najmu/dzierżawy zawarta przez osobę niebędącą właścicielem jest ważną umową w świetle prawa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak będzie opodatkowana dostawa działki nr 6/8?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko zmodyfikowane pismem z 15 czerwca 2015 r.), sprzedaż działki będzie zwolniona z VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 UVAT ilekroć mowa o „pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej”.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a UVAT zwalnia się z podatku:

„10) dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;

10a) dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów”.

Stosownie do art. 29 ust. 5 UVAT „W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu”. Przepis ten oznacza, iż jeżeli na działce, będącej przedmiotem dostawy, znajduje się choćby jeden obiekt, który może być zakwalifikowany jako budynek lub budowla trwale z gruntem związana i który jest jednocześnie przedmiotem dostawy, to stawka ustalona dla tego obiektu będzie stawką właściwą dla całego gruntu (działki), na której się znajduje:

„Uwzględniając regulację z art. 29 ust. 5 u.p.t.u. należy stwierdzić, że dostawa gruntu wraz używanym budynkiem (lub budowlą), w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 1 u.p.t.u., którego dostawa podlega zwolnieniu z VAT, również objęta jest zwolnieniem od podatku. W tym wypadku, bowiem o zwolnieniu całej dostawy decyduje charakter dostawy budynku” – wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 kwietnia 2010 r., sygn. akt I FSK 369/09.

W celu ustalenia stawki podatkowej dla sprzedaży działki, na której znajduje się więcej niż jedna budowla lub budynek, konieczne jest natomiast ustalenie sposobu opodatkowania każdego z obiektów na niej się znajdujących. W przypadku gdy na działce znajdują się obiekty, w stosunku do których znajdą zastosowanie różne stawki podatku lub też jedne z nich będą opodatkowane, a drugie zwolnione z opodatkowania, konieczne jest dokonanie alokacji stawek podatku i/lub zwolnienia do całości gruntu w oparciu bądź o powierzchnię zajętą przez obiekty, bądź w oparciu o ich wartość w stosunku do wartości wszystkich obiektów znajdujących się na działce.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 UVAT „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”. Niewątpliwie jako działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów UVAT będzie traktowane długoletni wynajem/dzierżawa poszczególnych obiektów znajdujących się na działce.

Na początek należy stwierdzić, czy na działce znajdują się obiekty, które można uznać za budowle lub budynki w rozumieniu UVAT, gdyż tylko w takim wypadku będą one miały znaczenie dla ustalenia sposobu opodatkowania sprzedaży działki.

Ponieważ UVAT nie odnosi się, co należy rozumieć pod pojęciem budynku lub budowli, konieczne w tym wypadku jest odesłanie do innych aktów prawnych. Takim aktem jest ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 156 poz. 1118 ze zm.) – „PB”.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 PB ilekroć mowa o „obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć:

budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
obiekt małej architektury”.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 3 PB przez budowlę „każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową”.

Przepis ten stanowi domniemanie, iż obiekt podlegający regulacji PB (powstały w toku procesu budowlanego), który nie spełnia definicji budowli lub obiektu małej architektury stanowi budowlę.

Natomiast stosownie do art. 3 pkt 9 PB przez urządzenia budowlane rozumie się: „urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki”.

Z przepisu tego wynika, iż obiekty, takie jak place stanowią „urządzenia techniczne” wyłącznie, gdy związane z innym obiektem budowlanym znajdującym się na nieruchomości (budynkiem), w taki sposób, iż zapewniają możliwość zgodnego z przeznaczeniem użytkowania tego budynku. Natomiast, jeżeli stanowią one jedyne obiekty na działce, to powinny zostać zakwalifikowane jako budowle w rozumieniu PB. Obiekty znajdujące się na działce służą wyłącznie korzystaniu z nich samych, a nie innych obiektów budowlanych (budynków), gdyż na Nieruchomości budynków nie ma. Wobec wymienione obiekty, takie jak place nie stanowią urządzeń technicznych, lecz powinny być zakwalifikowane jako budowle.

Słuszność tych wniosków potwierdza przez analogię liczne orzecznictwo sądów administracyjnych w odniesieniu do dróg: „Podkreślić należy, że w świetle przepisu art. 3 pkt 1 i 3 ustawy – w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonej decyzji – drogi zaliczane były do budowli, stanowiących obiekty budowlane, poddane przepisom ustawy.

W wyroku z dnia 15 kwietnia 2005 r. (OSK 1400/04) Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyjaśnił, że przez wymienione w art. 3 pkt 3 ustawy – Prawo budowlane pojęcie drogi należy rozumieć nie tylko drogi publiczne, ale wszystkie inne, stanowiące wytyczoną trasę wyposażoną w urządzenia techniczne, dostosowaną do ruchu środków transportu, ewentualnie poruszania się ludzi i zwierząt. W szczególności za drogę zaliczaną do obiektów budowlanych, uznał Naczelny Sąd Administracyjny wytyczoną na działce trasę, wysypaną żużlem i gruzem, posiadającą przepusty i odwodnienia, dostosowaną do ruchu samochodowego. Do uznania drogi za obiekt budowlany nie jest zatem wymagane wykonanie jednolitej utwardzonej nawierzchni” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 13 września 2010 r. sygn. akt II SA/Lu 224/10).

„Obie wymienione ustawy są zbieżne co do definicji samej "drogi". Stosownie do art. 4 pkt 2 ustawy o dragach publicznych droga jest budowlą, której istotnymi cechami są przeznaczenie ("do prowadzenia ruchu drogowego") oraz lokalizacja ("w pasie drogowym"). Także zgodnie z art. 3 pkt 3a w związku z art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego droga jest budowlą, tyle że szczególnego rodzaju, tj. obiektem liniowym” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 27 października 2011 r. sygn. akt II SA/Bd 963/11).

Wnioskodawca uważa, iż w zaistniałym stanie faktycznym zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT niewątpliwie znajdzie zastosowanie do znajdujących się na działce obiektów, które mogą być uznane budowle tj. placów produkcyjnych, betonowych i magazynowych. Obiekty te zostały nabyte wraz z działką w drodze czynności podlegających opodatkowaniu w 2008 r., a więc od tego czasu minęło więcej niż 2 lata. Niewątpliwie nabycie własności działki wraz z budowlą wypełnia definicję pierwszego zasiedlenia, a więc nawet jeżeli budowle te nie były zasiedlone po raz pierwszy przed tą datą, to co najmniej od 2008 r. uznać je należy za zasiedlone po raz pierwszy (wyjątek z art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b nie znajdzie zastosowania). Jednocześnie do chwili obecnej nie nastąpiło ich ulepszenie, które powodowałoby stosownie do art. 2 pkt 14 UVAT uznanie ich sprzedaży za ponowną dostawę w ramach pierwszego zasiedlenia (wyjątek z art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a nie znajdzie zastosowania). Zatem zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT znajdzie zastosowanie do nich.

Wobec powyższego, skoro dostawa budowli znajdujących się na działce jest zwolniona z opodatkowania VAT, również dostawa działki będzie zwolniona w całości z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zatem w oparciu o powyższe przepisy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów i na mocy art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący komornikiem sądowym, prowadzi egzekucję z majątku Dłużnika – zarejestrowanego czynnego podatnika podatku od towarów i usług. Dłużnik prowadzi działalność gospodarczą i wszelkie czynności (w tym zakup nieruchomości) dokonywane były przez niego w ramach tej działalności gospodarczej. Pierwszą deklarację VAT-7 Dłużnik złożył za październik 2006 r. Przedmiotem egzekucji komorniczej będzie nieruchomość należąca do dłużnika składająca się z jednej działki nr 6/8.

Na nieruchomości znajdują się place produkcyjne, betonowe i magazynowe.

Działka wraz z obiektami została nabyta jako opodatkowana podatkiem VAT w 2008 r., a Dłużnik miał prawo do odliczenia w całości podatku VAT z tytułu zakupu przedmiotowej działki wraz z obiektami.

Place są budowlą trwale z gruntem związaną, zaklasyfikowaną w klasyfikacji obiektów budowlanych pod nr. PKOB 2420. Budowla została prawdopodobnie wybudowana w latach 80-tych/90-tych ubiegłego wieku, niemniej Wnioskodawca nie ma żadnych danych w tym względzie. Wnioskodawca nie ma żadnych informacji czy wtedy nastąpiło oddanie do użytkowania lub pierwsze zasiedlenie. Natomiast czynności mogące prowadzić do pierwszego zasiedlenia placu na pewno nastąpiły w maju 2008 r. poprzez to, iż Dłużnik wynajął działkę na podstawie umowy najmu na cele użytkowe. Z tytułu wynajmu wystawiane były faktury i rozliczany podatek VAT.

Wszystkie place istniały już w momencie nabycia działki przez Dłużnika, a więc w takim samym stopniu odnosi się do nich opis stanu faktycznego dotyczący całej działki, w szczególności wszystkie ewentualne place były przedmiotem czynności nabycia, która może prowadzić do pierwszego zasiedlenia w tym samym momencie, jak również były przedmiotem najmu od 2008 r. Przedmiotem najmu była zatem zarówno działka, jak i place.

Z powyższego opisu sprawy wynika, że w odniesieniu do tej sprzedaży dłużnik (osoba prawna działająca w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) będzie działał w charakterze podatnika, gdyż jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i budowle o PKOB 2420 należące do dłużnika trwale z gruntem związane zostały nabyte przez dłużnika w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W myśl art. 3 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych;
budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: „Budynki” i „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”.

Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB w sekcji „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej” można wyróżnić klasę 2420 – Obiekty inżynierii lądowej i wodnej pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, która obejmuje:

Obiekty inżynierii wojskowej, np. forty, blokhauzy, bunkry, strzelnice (poligony); wojskowe centra doświadczalne itp.,
Obiekty inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej niesklasyfikowane, łącznie z terenami wyrzutni satelitarnych,
Porzucone obiekty byłych terenów przemysłowych lub miejskich,
Wysypiska śmieci i miejsca składowania odpadów.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że budowle znajdujące się na ww. działce są towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Zatem sprzedaż prawa własności budowli wraz z gruntem, na którym są posadowione – co do zasady – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem z powyższych przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ww. ustawy o VAT, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie należy rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie wykorzystywana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy powinno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie wniesiony aportem, sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę – bowiem zarówno aport, sprzedaż, najem jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu nabywcy czy najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca przewiduje – po spełnieniu określonych warunków – objęcie dostawy zwolnieniem wskazanym w art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy o VAT).

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać w drodze postępowania egzekucyjnego działkę wraz z budowlami znajdującymi się na tej działce należącymi do dłużnika.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy sprzedaż opisanej nieruchomości, objęta będzie zwolnieniem z podatku VAT.

Jak już wcześniej wskazano, dla dostawy nieruchomości – budynków, budowli lub ich części, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku w oparciu o jedną z dwóch podstaw prawnych: art. 43 ust. 1 pkt 10 lub też pkt 10a ustawy. Jednakże dla zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy istotne jest, czy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, czy też nie.

Analizując powołaną w niniejszej interpretacji definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać umowę sprzedaży, najmu, dzierżawy czy wniesienie aportem pod warunkiem, że jest to czynność objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli na podstawie przepisów szczególnych korzysta ona ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Należy jednak mieć na uwadze, że czynności tych musi dokonać każdorazowy właściciel (tj. podmiot dokonujący dostawy) danego budynku czy budowli, a nie ktokolwiek.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że działka wraz z obiektami została nabyta jako opodatkowana podatkiem VAT w 2008 r., a dłużnik miał prawo do odliczenia w całości podatku VAT z tytułu zakupu przedmiotowej działki wraz z obiektami.

Po nabyciu na działkę (oraz znajdujące się na niej obiekty) nie zostały poniesione (ani przez dłużnika, ani przez użytkowników obiektów, ani też przez inne osoby trzecie) wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w wysokości równej lub większej niż 30% ich wartości początkowej, liczonej dla każdego z obiektów osobno. W maju 2008 r. dłużnik jako wynajmujący wynajął działkę na podstawie umowy najmu na cele użytkowe. Z tytułu wynajmu wystawiane były faktury i rozliczany podatek VAT.

Analizując powołaną wcześniej definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie ma miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę.

Aby zatem dostawa wskazanych w opisie sprawy budowli posadowionych na działce nr 6/8 mogła korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT nie może być dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim i pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tych budowli nie może upłynąć okres krótszy niż 2 lata.

Odnosząc powołane przepisy prawa do przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że skoro transakcja nabycia nieruchomości przez dłużnika w 2008 r. była opodatkowana podatkiem VAT, to z tą chwilą budowle zostały wydane do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jednocześnie dłużnik nie poniósł wydatków na ulepszenie budynku w wysokości równej lub większej niż 30% jego wartości początkowej. Zatem czynność sprzedaży przedmiotowych budowli na rzecz dłużnika stanowiła pierwsze zasiedlenie ww. budowli w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z wniosku nie wynika, aby sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości należącej do dłużnika została już dokonana. Zatem pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą budowli nie upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Tak więc planowana przez Wnioskodawcę dostawa budowli znajdujących się na działce nr 6/8 będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zatem w sytuacji, gdy planowana przez Wnioskodawcę dostawa przedmiotowych budowli będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, wówczas dostawa gruntu, z którymi te budowle są trwale związane, również będzie objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Ponieważ planowana przez Wnioskodawcę dostawa budowli objęta będzie zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, to badanie czy w sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę ich dostawa będzie objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT jest bezprzedmiotowe.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedaż działki będzie zwolniona z VAT – należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy podkreślić, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia sądów administracyjnych, bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osądzonych w określonych stanach faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78 poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin