2015.07.23 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4511-66/15/MK
z 23 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 kwietnia 2015 r. (wpływ do Biura – 23 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym 8 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykorzystywania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych:

w części dotyczącej zakwalifikowania do przychodów ze stosunku pracy wartości pieniężnej nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych – jest prawidłowe,
w części dotyczącej uwzględnienia w kwocie ryczałtu kosztów paliwa – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych wykorzystywania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 24 czerwca 2015 r. wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie.

Wniosek uzupełniono 8 lipca 2015 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą (Kancelarię). Przedmiotem prowadzonej działalności jest świadczenie pomocy prawnej, w tym w szczególności udzielanie porad i konsultacji prawnych, opracowywanie opinii, przygotowywanie projektów uchwał, statutów oraz aktów założycielskich spółek prawa handlowego, jak również reprezentacja kontrahentów w negocjacjach przed sądami oraz organami administracji rządowej i samorządowej w różnych miejscach na terenie Polski i zagranicą.

Wnioskodawca, dla celów związanych z wykonywaniem działalności gospodarczej rozważa nabycie prawa do dysponowania samochodami osobowymi, które zostaną oddane mu do korzystania na podstawie zawartych umów najmu lub podnajmu. Wnioskodawca następnie udostępni samochody służbowe osobom u niego zatrudnionym bądź to w ramach stosunku pracy, bądź to na podstawie innego tytułu prawnego (w tym umów cywilnoprawnych), jeżeli będzie to uzasadnione charakterem wykonywanych przez te osoby czynności.

Zasady udostępniania pracownikom pojazdów służbowych zostaną określone w specjalnie na ten cel przeznaczonym i przygotowanym regulaminie używania samochodów służbowych. Zgodnie z warunkami określonymi w regulaminie używania samochodów służbowych, oddanie samochodu do używania następować będzie na podstawie umowy.

Od 1 stycznia 2015 roku zmianie uległ sam mechanizm obliczania wysokości świadczenia z tytułu wykorzystania samochodu służbowego do celów prywatnych. Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 2a, 2b i 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość tego świadczenia ustalana jest w oparciu o zryczałtowaną stawkę, na którą wpływ mają elementy takie jak odpłatność oraz czas posiadania samochodu (tj. ilość dni, w których samochód znajduje się w posiadaniu pracownika). Z systemem tym, jako rozwiązaniem nowym, wiąże się jednak szereg wątpliwości.

Z uzupełnienia wniosku, które wpłynęło do Biura 8 lipca 2015 r. wynika, że:

Samochody oddawane będą zarówno do użytku służbowego, jak i również do użytku prywatnego.
Korzystanie z samochodów służbowych do celów osobistych przez ww. osoby następować będzie nieodpłatnie.
Pracownicy nie będą pokrywać kosztów związanych z zakupem paliwa do ww. celów. Koszty zakupu paliwa, zużywanego w związku z korzystaniem z samochodu służbowego, niezależnie od celów, pokrywane będą przez Wnioskodawcę.
Wnioskodawca nie będzie ponosić kosztów niezwiązanych z eksploatacją i utrzymaniem dobrego stanu technicznego samochodu służbowego, w tym np. kosztów przejazdu po autostradach, kosztów parkingów lub innych kosztów o podobnych charakterze. Wnioskodawca ponosić będzie natomiast koszty serwisowania samochodu, oraz inne koszty związane z utrzymaniem samochodu służbowego w dobrym stanie technicznym (np. ogólne koszty serwisu, przeglądów itp.).
Koszty dotyczące pokrywania zakupu paliwa zużywanego w związku z korzystaniem samochodu służbowego do celów prywatnych przez zleceniobiorców będą pokrywane przez Wnioskodawcę.
Wnioskodawca będzie ponosić wyłącznie te koszty związane z samochodami służbowymi wykorzystywanymi przez zleceniobiorców do celów prywatnych, które związane są z utrzymaniem samochodu w dobrym stanie technicznym, a mianowicie koszty serwisowania, przeglądów, itp.
Zasada pokrywania kosztów paliwa przez Wnioskodawcę wynika z konstrukcji ryczałtu wprowadzonej art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca zwraca uwagę, że koszty paliwa zużytego przez pracownika w ramach nieodpłatnego użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych zawierają się bowiem w kwocie tego ryczałtu (tak również uzasadnienie do projektu ustawy wprowadzającej konstrukcję ryczałtu). Skoro natomiast ustawodawca postanowił uwzględnić koszty paliwa w kwocie ryczałtu, to również należy stwierdzić, że brak jest podstaw do obciążania tymi kosztami pracowników (odpowiednio zleceniobiorców). Nadto, gdyby jednak Wnioskodawca kosztami takimi obciążył ww. osoby, to wówczas korzystanie z samochodów służbowych do celów prywatnych w istocie następowałoby pod tytułem odpłatnym (ewentualnie częściowo odpłatnym, a to w zależności od wygenerowanych w danym miesiącu kosztów paliwa). Zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku dotyczy natomiast takiego korzystania z samochodów służbowych do celów prywatnych, które będzie miało charakter nieodpłatny.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy koszty paliwa zużytego przez pracownika w ramach użytkowania samochodu do celów prywatnych zawierają się w kwocie ryczałtu określonej przepisem art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, pracownik korzystający z samochodu służbowego do celów prywatnych nieodpłatnie, uzyska zgodnie z art. 11 ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód ze stosunku pracy z tytułu nabycia nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia. Wśród źródeł przychodu ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy ustawodawca wymienia bowiem wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W związku z przyjęciem ustawy o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej wprowadzającej zmiany w zakresie sposobu określania wartości pieniężnej nieodpłatnego i częściowo odpłatnego świadczenia z tytułu wykorzystania samochodu służbowego do celów prywatnych, od 1 stycznia 2015 roku uzyskany z tego tytułu przychód obliczany jest zgodnie ze stawką zryczałtowaną podaną przez ustawodawcę. Wielkość ryczałtu ustalana jest w oparciu o pojemność silnika samochodu służbowego (250 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm³; 400 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm³).

Pracownik, który wykorzystuje nieodpłatnie służbowy samochód do celów prywatnych uzyskuje zatem przychód w zryczałtowanej wysokości, tj. 250 lub 400 złotych, zaś od tak ustalonego przychodu pracodawca zobowiązany jest do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Mając na uwadze, że to na Wnioskodawcy jako pracodawcy ciąży obowiązek obliczenia oraz pobrania zaliczki na podatek dochodowy, stwierdzić należy, że ochrona jego interesu prawnego wymaga określenia jednoznacznych reguł odnoszących się do sposobu określenia wysokości takiego świadczenia. Rozstrzygnięcia wymaga zatem kwestia dotycząca kosztów paliwa, a mianowicie tego, czy koszty te zawarte są w określonej przez ustawodawcę kwocie ryczałtu.

W opinii Wnioskodawcy koszty paliwa zużytego przez pracownika w ramach nieodpłatnego użytkowania samochodu do celów prywatnych zawierają się w kwocie ryczałtu określonej przepisem art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za powyższym twierdzeniem przemawia ratio legis wprowadzonej regulacji, jak i wyraźna intencja ustawodawcy wyrażona w treści uzasadnienia do projektu ustawy adaptującej system zryczałtowanej opłaty.

Odnosząc się do ratio legis systemu opartego na zryczałtowanej opłacie, Wnioskodawca zauważa, że była nią potrzeba uproszczenia zasad obliczania świadczenia z tytułu korzystania z samochodów służbowych do celów prywatnych, a przez to również zmniejszenia nadmiernych obciążeń administracyjnych dla pracodawców związanych z obowiązkiem wyliczenia wysokości takiego świadczenia. Jak wskazano w uzasadnień do projektu ustawy: „W wyniku braku precyzyjnych i prostych przepisów w tym zakresie wiele osób narażonych jest na ryzyko podatkowe. Wiąże się to też z dodatkowymi obowiązkami dla przedsiębiorcy z tytułu ustalenia właściwej stawki wynajmu dla danego pojazdu i ewidencją przebiegu. W konsekwencji sprzyja to nieujawnianiu takiej czynności do celów podatkowych. Proponuje się zatem rozwiązanie polegające na określeniu wartości tego świadczenia, co pozwoli uniknąć wątpliwości co do sposobu ustalenia przychodu z tego tytułu.”

Przyjęcie natomiast, iż koszt paliwa pozostaje poza nowymi regulacjami i nie zawiera się w kwocie ryczałtu byłoby równoznaczne z unicestwieniem powyższej idei. Należy mieć na uwadze, że rozwiązanie takie wiązałoby się z koniecznością prowadzenia odpowiednich ewidencji, w oparciu o które następowałoby wyliczenie kosztów paliwa, jak również szeregiem dalszych obowiązków i utrudnień natury faktycznej. Wskazując na przykładowe trudności natury faktycznej Wnioskodawca zauważa, że wyliczenie wysokości świadczenia (tj. kosztów paliwa) wymagałoby ustalenia rzeczywistego jego zużycia, nie zaś jedynie średniego zużycia paliwa dla samochodu danej klasy i marki – wyliczenie takie mogłoby być w danych okolicznościach bądź to w ogóle niemożliwe, bądź też obarczone błędem.

Odnosząc się zaś do wyraźnej intencji ustawodawcy ujęcia w kwocie ryczałtu kosztów paliwa, Wnioskodawca przywołuje w tym celu fragment uzasadnienia, w którym podano, że: „Do obliczenia wartości przychodu za każdy miesiąc korzystania z samochodu przyjęto:

dla samochodów o pojemności skokowej silnika do 1600 cm³ – iloczyn 300 km i stawki za 1 kilometr przebiegu pojazdu o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm³, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, tj. 300 km x 0,8358 zł. Tak obliczony przychód wynosi 250,74 zł, po odrzuceniu groszy 250 zł,
dla samochodów o pojemności skokowej silnika powyżej 1600 cm³ – przyjęto 160% przychodu obliczonego w sposób wskazany w pkt 1 (400 zł).”

Z powyższego wynika, że zasady, w oparciu o które przeprowadzono kalkulacje ryczałtu i wyliczono proponowaną jego kwotę są stosunkowo proste. Zasady te w całości i w sposób bezpośredni oparto na stawkach właściwych przy „kilometrówce”, to jest – co należy podkreślić – stawkach uwzględniających koszty paliwa. Tym samym pozwala to dojść do wniosku, że wielkość ryczałtu została określona przez ustawodawcę w sposób uwzględniający zarówno koszty paliwa jak również koszty samej amortyzacji.

Z daleko posuniętej ostrożności Wnioskodawca wskazuje również, że nawet jeżeli przyjąć, że wniosek powyższy nie wynika z samej tylko literalnej wykładni przepisu art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to jednak i przede wszystkim należy pamiętać o tym, że przepisu tego nie można odczytywać w oderwaniu od celu dla którego został przyjęty, ani również będącego wyrazem tego celu uzasadnienia przygotowanego przez ustawodawcę. Cel taki oraz treść uzasadnienia do projektu ustawy przemawiają natomiast za przyjęciem stanowiska Wnioskodawcy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykorzystywania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych.

W zakresie skutków podatkowych wykorzystywania przez zleceniobiorcę samochodu służbowego zleceniodawcy do celów prywatnych – wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując więc wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenie „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem – co do zasady – wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców – jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 2a cyt. ustawy wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

250 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm³;
400 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm³.

W myśl art. 12 ust. 2b ww. ustawy w przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a.

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 2c cyt. ustawy jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika.

Powołane wyżej przepisy dotyczące wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych weszły w życie z dniem 1 stycznia 2015 r. a zostały wprowadzone ustawą z dnia 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (Dz.U. z 2014 r., poz. 1662).

W świetle powołanych przepisów wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości 250 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm³ – co przy stawce podatkowej 18% oznacza kwotę 45 zł miesięcznego podatku, natomiast 400 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm³ – czyli 72 zł miesięcznego podatku. W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustalana będzie za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych – w wysokości 1/30 ww. kwot.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Przy czym z treści art. 11 ust. 2 ww. ustawy wynika, że wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, dla celów związanych z wykonywaniem działalności gospodarczej rozważa nabycie prawa do dysponowania samochodami osobowymi, które zostaną oddane mu do korzystania na podstawie zawartych umów najmu lub podnajmu. Wnioskodawca następnie udostępni samochody służbowe osobom u niego zatrudnionym bądź to w ramach stosunku pracy, bądź to na podstawie innego tytułu prawnego (w tym umów cywilnoprawnych), jeżeli będzie to uzasadnione charakterem wykonywanych przez nie czynności.

Osoby korzystające z pojazdów będą uprawnione do eksploatowania przekazanych im samochodów służbowych nieodpłatnie, jeżeli eksploatacja taka nie będzie pozostawała w sprzeczności z wykonywanymi przez te osoby obowiązkami. Samochody oddawane będą zarówno do użytku służbowego, jak i również do użytku prywatnego. Korzystanie z samochodów służbowych do celów osobistych przez ww. osoby następować będzie nieodpłatnie. Pracownicy nie będą pokrywać kosztów związanych z zakupem paliwa do ww. celów. Koszty zakupu paliwa, zużywanego w związku z korzystaniem z samochodu służbowego, niezależnie od celów, pokrywane będą przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie będzie ponosić kosztów niezwiązanych z eksploatacją i utrzymaniem dobrego stanu technicznego samochodu służbowego, w tym np. kosztów przejazdu po autostradach, kosztów parkingów lub innych kosztów o podobnych charakterze. Wnioskodawca ponosić będzie natomiast koszty serwisowania samochodu, oraz inne koszty związane z utrzymaniem samochodu służbowego w dobrym stanie technicznym (np. ogólne koszty serwisu, przeglądów itp.).

W świetle przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz wskazanych powyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że wartość nieodpłatnych świadczeń z tytułu udostępnienia przez pracodawcę pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych, stanowi dla tychże osób przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy art. 12 ust. 2a, 2b i 2c ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r., będą miały zastosowanie wyłącznie, jeśli pracownicy Spółki będą korzystać z samochodów służbowych do celów prywatnych bez odpłatności albo za odpłatnością ustaloną na poziomie niższym niż przewidziany w powyższych przepisach.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy – w części dotyczącej zakwalifikowania do przychodów ze stosunku pracy wartości pieniężnej nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych – należało uznać za prawidłowe.

Nie można się jednakże zgodzić z opinią Wnioskodawcy, że koszty paliwa zużytego przez pracownika w ramach nieodpłatnego użytkowania samochodu do celów prywatnych zawierają się w kwocie ryczałtu określonej przepisem art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy wskazać, iż ryczałtowo określona wartość przedmiotowego nieodpłatnego świadczenia obejmuje wyłącznie koszty pracodawcy wynikające z udostępnienia pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych, a w związku z tym również koszty eksploatacji takie jak: koszty naprawy, koszty zmiany opon, do których poniesienia Wnioskodawca jest zobowiązany niezależnie od tego czy pracownik będzie wykorzystywał samochód służbowy do celów prywatnych czy też nie. Używanie tak udostępnionego samochodu wiąże się jednak z dodatkowymi kosztami, podobnie jak w sytuacji gdy samochód jest np. wypożyczany. Te koszty to koszty zużytego paliwa, opłat parkingowych czy opłat za przejazdy autostradą.

Należy jeszcze raz podkreślić, że ustawodawca w art. 12 ust. 2a ustawy wskazał wyraźnie, że chodzi o świadczenia związane z wykorzystaniem samochodu służbowego (czy z oddaniem do używania – bezpłatnie – dla celów prywatnych) a nie wszelkie pochodne koszty związane z używaniem.

Kwota ryczałtu określona w ustawie nie obejmuje zatem kosztów paliwa, w sytuacji gdy samochód służbowy wykorzystywany jest do celów prywatnych pracownika.

W sytuacji zatem, gdy pracodawca zdecyduje się dodatkowo pokrywać wydatki pracownika na paliwo zużyte w innych celach niż służbowych, wówczas wartość tego paliwa będzie stanowić opodatkowany przychód pracownika ze stosunku pracy, którego wysokość należy ustalać na podstawie art. 12 ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Organ nie zgadza się również z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż z uzasadnienia do projektu ustawy wprowadzającej opisywany ryczałt wynika, że kwota ryczałtu obejmuje również koszty paliwa. Jest to zbyt swobodna interpretacja, która nie znajduje podstaw w sformułowaniach zawartych w treści uzasadnienia.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy – w części dotyczącej uwzględnienia w kwocie ryczałtu kosztów paliwa – należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin