2015.05.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-175/15/DK
z 12 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 października 2014 r., Sygn. akt I FSK 1545/13 (data wpływu akt z prawomocnym orzeczeniem do tut. organu 5 marca 2015 r.), stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 7 maja 2012 r. (data wpływu 11 maja 2012 r.), uzupełnionym pismem z 3 sierpnia 2012 r. (data wpływu 8 sierpnia 2012 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy parkingu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2012 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy parkingu.

Wniosek został uzupełniony pismem z 3 sierpnia 2012 r. (data wpływu 8 sierpnia 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-492/12/AL z 30 lipca 2012 r.

W dniu 16 sierpnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP1/443-492/12/AL uznając, że stanowisko Wnioskodawcy odnośnie stwierdzenia, że sprzedaż przedmiotowego parkingu korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, bowiem od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął już okres dwóch lat, bowiem osoby korzystają z miejsc parkingowych udostępnionych odpłatnie przez Wnioskodawcę od dnia 1 czerwca 2009 r., jest nieprawidłowe.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 16 sierpnia 2012 r. znak: IBPP1/443-492/12/AL złożył skargę z 25 października 2012 r., w której wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2013 r. sygn. akt III SA/Gl 1879/12 oddalił skargę Wnioskodawcy na ww. interpretację indywidualną znak: IBPP1/443-492/12/AL.

Powyższy wyrok WSA został zaskarżony skargą kasacyjną Wnioskodawcy do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach sygn. akt III SA/Gl 1879/12 w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 30 października 2014 r. Sygn. akt I FSK 1545/13 uchylił zaskarżony wyrok oraz uchylił zaskarżoną interpretację Ministra Finansów z dnia 16 sierpnia 2012 r. nr IBPP1/443-492/12/AL.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia.

Wskutek powyższego wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest fundacją posiadającą status organizacji pożytku publicznego, a jednocześnie prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarowi usług. W dniu 10 lutego 2009 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość gruntową celem wybudowania parkingu, na którym miała być prowadzona działalność polegająca na udostępnianiu miejsc parkingowych. Zakupu nieruchomości gruntowej dokonano od gminy miejskiej. Przy nabyciu wystąpił podatek od towarów i usług - czynność była opodatkowana podatkiem VAT. Po nabyciu nieruchomości Wnioskodawca prowadził na nieruchomości prace związane z budową parkingu, a w toku tych prac dokonywał odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z budową parkingu. Inwestycję ukończono z dniem 31 maja 2009 r., a od 1 czerwca 2009 r. parking był użytkowany. Po oddaniu parkingu do użytkowania po zakończonej inwestycji Wnioskodawca nie ponosił nakładów inwestycyjnych związanych z tym parkingiem. Od 1 czerwca 2009 r. parking był użytkowany przez klientów, którzy ponosili w związku z korzystaniem z parkingu stosowne opłaty. Opłaty te były objęte podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca zamierza zbyć parking w czerwcu 2012 r.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 3 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca wskazał, iż aktem notarialnym Repertorium numer 0. z dnia 31 maja 2012 r. dokonał sprzedaży parkingu. Przedmiotem wniosku jest zatem w chwili obecnej stan faktyczny.

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy dokonywane w związku z budowlą parkingu.

Parking jest budowlą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) i Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz.U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.). Budowla w postaci parkingu została w następujący sposób sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: sekcja 2, dział 21, grupa 211, klasa 2112 „ulice i drogi pozostałe”.

Parking stanowi budowlę trwale z gruntem związaną.

W trakcie użytkowania parkingu, w tym od momentu oddania go do odpłatnego użytkowania, Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie parkingu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej parkingu.

Od dnia 1 czerwca 2009 r. do dnia sprzedaży parking był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Przedmiotowy parking nie został oddany do użytkowania konkretnemu podmiotowi na podstawie jakiekolwiek umowy. Z dniem 1 czerwca 2009 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na ogólnodostępnym wynajmowaniu miejsc parkingowych klientom indywidualnym. Wynajem miejsc parkingowych przybierał dwojaką formę. Miejsca parkingowe były użytkowane na skutek zakupu przez klienta miesięcznego abonamentu, objętego wystawioną przez Wnioskodawcę fakturą VAT, bądź też jednorazowo na podstawie paragonu fiskalnego z kasy rejestrującej obejmującego kwotę sprzedaży wraz z podatkiem VAT. Każdorazowo czynnością opodatkowaną podatkiem VAT był więc wynajem miejsc parkingowych.

Parking odpowiada definicji budowli. Nie stanowi tym samym gruntu niezabudowanego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż budowli w postaci parkingu będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarowi usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowego parkingu korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem prawa zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicja pojęcia pierwszego zasiedlenia zawarta została w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem prawa pod pojęciem pierwszego zasiedlenia rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia oddania do użytkowania w wykonaniu czynności opodatkowanej pierwszemu użytkownikowi budowli.

Zdaniem Wnioskodawcy uznać należy, iż użytkownikami budowli w postaci parkingu są osoby korzystające z miejsc parkingowych udostępnianych odpłatnie przez Wnioskodawcę. Osoby te, jak wskazano w opisie stanu faktycznego użytkują parking od dnia 1 czerwca 2009 r., a użytkowanie to następuje w wyniku czynności opodatkowanej, jaką jest odpłatne udostępnienie miejsc parkingowych. W tych okolicznościach uznać należy, iż pierwsze zasiedlenie nastąpiło w dniu 1 czerwca 2009 r., a więc od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął już okres dwóch lat. Tym samym spełnione zostały przesłanki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy pozwalające na zwolnienie dostawy budowli w postaci przedmiotowego parkingu z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na stanie prawnym obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym, gdyż niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygniecie wniosku strony w wyniku orzeczenia sądowego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 117, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie natomiast z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 30 grudnia 2013 r.) w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów, o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z ustawowej definicji „pierwszego zasiedlenia” wynika, że pod tym pojęciem należy rozumieć:

oddanie do użytkowania,
w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu,
pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po wybudowaniu lub ulepszeniu, wynoszącym co najmniej 30% wartości początkowej.

Niewątpliwie przez czynności podlegające opodatkowaniu należy rozumieć nie tylko dostawę, ale również najem, dzierżawę, leasing lub podobne czynności, które w rozumieniu przepisów ustawy stanowią odpłatne świadczenie usług.

Z kolei pod pojęciem oddania do użytkowania należy rozumieć przekazanie budynków, budowli lub ich części ich nabywcy lub użytkownikowi do korzystania w sposób zgodny z zakresem przekazanych do nich praw. Nabywca, na rzecz którego przeniesiono prawo do rozporządzania nieruchomością jak właściciel może w sposób dowolny dysponować tą nieruchomością, tj. może ją sprzedać, używać na własne potrzeby lub przekazać do użytkowania np. na podstawie umów najmu lub dzierżawy.

Podkreślić przy tym należy, że jeżeli podatnik wybuduje obiekt, a następnie obiekt ten po wybudowaniu zostanie oddany do użytkowania na własne potrzeby tego podatnika (i wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych) nie oznacza to, że obiekt taki został zasiedlony. W takim przypadku oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Innymi słowy, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika, które następuje jednak w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Według art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT (obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Jak stwierdzono powyżej ze zwolnienia od podatku od towarów i usług może korzystać dostawa budynków i budowli.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonany z materiałów budowlanych i elementów składowych będący wynikiem prac budowlanych.

W myśl art. 3 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
budowlę stanowiącą całość techniczno - użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
obiekt małej architektury;

3. budowli – należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów usług, w dniu 10 lutego 2009 r. nabył nieruchomość gruntową celem wybudowania parkingu, na którym miała być prowadzona działalność polegająca na udostępnianiu miejsc parkingowych. Zakupu nieruchomości gruntowej dokonano od gminy miejskiej. Przy nabyciu wystąpił podatek od towarów i usług - czynność była opodatkowana podatkiem VAT.

Po nabyciu nieruchomości Wnioskodawca prowadził na nieruchomości prace związane z budową parkingu, a w toku tych prac dokonywał odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z budową parkingu.

Inwestycję ukończono z dniem 31 maja 2009 r., a od 1 czerwca 2009 r. parking był użytkowany.

Od dnia 1 czerwca 2009 r. do dnia sprzedaży parking był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Od 1 czerwca 2009 r. parking był użytkowany przez klientów, którzy ponosili w związku z korzystaniem z parkingu stosowne opłaty. Opłaty te były objęte podatkiem od towarów i usług. Przedmiotowy parking nie został oddany do użytkowania konkretnemu podmiotowi na podstawie jakiekolwiek umowy. Z dniem 1 czerwca 2009 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na ogólnodostępnym wynajmowaniu miejsc parkingowych klientom indywidualnym. Wynajem miejsc parkingowych przybierał dwojaką formę. Miejsca parkingowe były użytkowane na skutek zakupu przez klienta miesięcznego abonamentu, objętego wystawioną przez Wnioskodawcę fakturą VAT, bądź też jednorazowo na podstawie paragonu fiskalnego z kasy rejestrującej obejmującego kwotę sprzedaży wraz z podatkiem VAT. Każdorazowo czynnością opodatkowaną podatkiem VAT był więc wynajem miejsc parkingowych.

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy dokonywane w związku z budowlą parkingu.

Po oddaniu parkingu do użytkowania po zakończonej inwestycji Wnioskodawca nie ponosił nakładów inwestycyjnych związanych z tym parkingiem tj. nie ponosił wydatków na ulepszenie parkingu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej parkingu.

W dniu 31 maja 2012 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży parkingu.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego oraz przedstawione przepisy prawa, w celu ustalenia czy dostawa parkingu może korzystać ze zwolnienia, koniecznym jest zbadanie przesłanek określonych przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W tym miejscu należy wskazać, iż Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpatrzeniu skargi kasacyjnej Wnioskodawcy, w wyroku z dnia 30 października 2014 r. Sygn. akt I FSK 1545/13 podkreślił, że definicja pierwszego zasiedlenia zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT wymaga łącznego spełnienia trzech przesłanek: 1) oddania do użytkowania, 2) w wykonaniu czynności opodatkowanej, 3) pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi.

Dokonując analizy art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż na tle tej sprawy brak jest wątpliwości, że nieruchomość została wydana w wykonaniu czynności opodatkowanej. Wątpliwości budzi natomiast rozumienie wyrażenia „oddania do użytkowania”. Termin użytkowania nie został zdefiniowany w ustawie o VAT. Również wykładnia systemowa zewnętrzna nie pozwala na zdefiniowanie przedmiotowego wyrażenia. Instytucja użytkowania została uregulowana przepisami art. 252 do 270 Kodeksu Cywilnego w Księdze Drugiej „Własność i inne prawa rzeczowe”, Tytuł III Ograniczone Prawa Rzeczowe. Zgodnie z art. 252 K.c. rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie).

Zdaniem NSA, nie ma żadnego uzasadnienia dla takiego wąskiego rozumienia tego pojęcia na gruncie ustawy o VAT, jak rozumiane jest ono przez przepisy Kodeksu cywilnego.

Najem, dzierżawa czy też sprzedaż, są instytucjami stosunków obligacyjnych i w sposób zasadniczy, (zwłaszcza najem i sprzedaż), różnią się od ograniczonego prawa rzeczowego jakim jest użytkowanie.

Zgodnie ze słownikiem Słownik Języka Polskiego PWN użytkować znaczy m.in.:

«korzystać z czegoś, np. z budynku, lokalu»
«korzystać z czegoś w sposób racjonalny, przynoszący jak największy pożytek» (http://sjp.pwn.pl).

Zdaniem sądu, na gruncie ustawy o VAT każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, również poprzez czasowe korzystanie z miejsc parkingowych, spełnia drugi przewidziany w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT konieczny do uznania, że doszło do pierwszego zasiedlenia.

Oprócz tego NSA wskazał, że cyt: „Jeżeli chodzi natomiast o trzeci, przewidziany w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, warunek - aby wydanie nastąpiło na rzecz „pierwszego nabywcy lub użytkownika” budynków, budowli lub ich części, to należy go postrzegać jako niezbędny do określenia momentu, od którego liczony jest okres dwóch lat pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W tym sensie definicję użytkownika będzie spełniał podmiot, który rozpoczął korzystanie z budynków, budowli lub ich części.”

W odniesieniu do przedmiotowej sprawy Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że nie ma żadnych podstaw aby różnicować, pod względem skutków podatkowych w podatku VAT, sytuację podmiotu, który przez okres dłuższy niż dwa lata wynajmie parking w całości lub w części na podstawie umowy najmu sytuacji od podmiotu, który udostępnia taki parking na podstawie abonamentu czy jednorazowego wydruku z kasy rejestrującej, jeżeli w jednym i drugim przypadku następuje to w ramach czynności opodatkowanych. W jednym i drugim przypadku następuje bowiem wydanie nieruchomości w wykonywaniu czynności opodatkowanej.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, przytoczone wyżej przepisy oraz rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 października 2014 r. Sygn. akt I FSK 1545/13 stwierdzić należy, że dostawa parkingu dokonana w dniu 31 maja 2012 r., korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jeśli chodzi natomiast o dostawę gruntu na którym posadowiony jest parking, to stwierdzić należy, że skoro dostawa tej budowli korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, to na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy o VAT w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 tej ustawy również dostawa gruntu będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, iż sprzedaż przedmiotowego parkingu korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin