Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-822/15-2/AA
z 1 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2015 r. (data wpływu 1 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej pod nazwą „A”. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Spółki są usługi agencji reklamowych oraz badanie rynku i opinii publicznej. W ramach tej działalności Spółka zatrudnia osoby fizyczne na podstawie umowy o dzieło i umowy zlecenia, których przedmiotem jest przeprowadzenie wywiadów ankieterskich polegających na zapisach w formie kwestionariusza zgodnie z instrukcją i zleceniami klientów. Zleceniobiorca otrzymuje wynagrodzenie za wykonane usługi oraz zwrot kosztów podróży wykonanej samochodem zleceniobiorcy. Koszt podróży z tytułu używania własnego samochodu ustalany jest stawką w wysokości 0,50 zł za 1 kilometr. Do rozliczenia zleceniobiorca prowadzi również ewidencję przebiegu pojazdów, która po wykonaniu umowy zatwierdzana jest przez zleceniodawcę. Warunki zwrotu oraz stawki za 1 kilometr określane są każdorazowo w umowie zlecenia lub o dzieło.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na rzecz zleceniobiorców (osób fizycznych, którzy osiągają przychody z działalności wykonywanej osobiście) z tytułu zwrotu kosztów podróży stanowią koszt uzyskania z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki komandytowej pod nazwą „A” w momencie, w którym zostały faktycznie poniesione (przekazane lub postawione do dyspozycji zleceniobiorcy)?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 55 ustawy o podatku dochodowym poniesione przez Spółkę komandytową wydatki na rzecz zleceniobiorców (osób fizycznych, którzy osiągają przychody z działalności wykonywanej osobiście) z tytułu zwrotu kosztów podróży w związku z używaniem ich własnych samochodów osobowych do należytego wykonania zlecenia lub dzieła stanowi koszt uzyskania przychodu Spółki w momencie wypłaty lub postawienia do dyspozycji zleceniobiorcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 i 46, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów (art. 23 ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 23 ust. 7 ww. ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu, o której mowa w ust. 5, powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za 1 km przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane.

Pamiętać przy tym należy, że prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu przez zleceniobiorcę nie zwalnia go z obowiązku posiadania dowodów potwierdzających wysokość ponoszonych wydatków dotyczących eksploatacji samochodu.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej. W ramach tej działalności zatrudnia osoby fizyczne na podstawie umowy o dzieło i umowy zlecenia, których przedmiotem jest przeprowadzanie wywiadów ankieterskich.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że Wnioskodawca do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki komandytowej pozarolniczej działalności gospodarczej może zaliczyć wydatki poniesione tytułem zwrotu zleceniobiorcy wydatków związanych z eksploatacją, stanowiącego jego własność samochodu osobowego, wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Przy czym, zaliczeniu do kosztów podatkowych może podlegać kwota odpowiadająca wysokości faktycznie poniesionych przez zleceniobiorcę i udokumentowanych wydatków związanych z eksploatacją tego samochodu osobowego, nie wyższa niż obliczona zgodnie z cyt. powyżej art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać również należy, że Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, tylko część ww. wydatków - proporcjonalnie do jego udziału w spółce, w której jest wspólnikiem. W myśl bowiem art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie natomiast do treści ust. 2 ww. przepisu, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

Reasumując, wydatki poniesione na rzecz zleceniobiorców z tytułu zwrotu kosztów podróży stanowią koszt uzyskania z działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę w formie spółki komandytowej w momencie, w którym zostały faktycznie poniesione.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z treścią powołanego przez Wnioskodawcę art. 23 ust. 1 pkt 55 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 6ba.

W związku z powyższym tut. Organ wyjaśnia, że na gruncie przedmiotowej sprawy nie znajdzie zastosowania powołany we własnym stanowisku art. 23 ust. 1 pkt 55 ww. ustawy, ponieważ reguluje on kwestie związane z momentem ujęcia w kosztach uzyskania przychodu przez zleceniodawcę wypłaty lub postawienia do dyspozycji zleceniobiorcy należności z tytułu umowy zlecenia lub umowy o dzieło, a nie kwestii związanych ze zwrotem kosztów podróży.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.