UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług, podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 września 2015 r. (data wpływu 18 września 2015 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy, pytania oraz własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym wchodzącym w skład międzynarodowej grupy. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest dostarczanie usług inżynierskich w obszarze teleinformatyki w oparciu o outsourcing usług, z przeznaczeniem dla firm z różnych sektorów gospodarki.

Obecnie Spółka rozważa utworzenie nowej spółki kapitałowej, która przejęłaby podstawową działalność operacyjną Spółki („Spółka projektowa”).

Spółka planuje wniesienie do Spółki projektowej, jako wkładu niepieniężnego odpowiedniego zespołu składników majątkowych i niemajątkowych, niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotem wkładu (,,Aport”) byłyby:

• rzeczowe składniki majątku ( w tym sprzęt komputerowy, wyposażenie, centrale telefoniczne);
  

• środki finansowe ( kapitał obrotowy);
  

• prawa własności intelektualnej (w tym znak towarowy i nazwa przedsiębiorstwa);
  

• prawa do licencji na oprogramowanie komputerowe wraz z dokumentacją;
  

• prawa do domen internetowych wraz z dokumentacją;
  

• prawa do referencji;
  

• prawa z autorskich praw majątkowych wraz z dokumentacją;
  

• prawa z negocjacji handlowych i ofert złożonych do potencjalnych kontrahentów;
  

• certyfikaty jakościowe wraz ze związaną z nimi dokumentacją;
  

• pozwolenia administracyjne wraz ze związaną dokumentacją;
  

• prawa z polis ubezpieczeniowych wraz z dokumentacją;
  

• prawa z umów najmu do powierzchni biurowych;
  

• środki transportu wraz z dokumentacją;
  

• prawa z umów handlowych zawartych przez Spółkę w ramach podstawowej działalności operacyjnej;
  

• tajemnice handlowe i informacje poufne związane z prowadzoną działalnością gospodarczą;
  

• dokumenty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
  
  

Na mocy transakcji na Spółkę projektową zostałyby przeniesione prawa i obowiązki z wszystkich umów gospodarczych zawartych przez Spółkę w ramach podstawowej działalności operacyjnej.

Spółka projektowa przejęłaby również zakład pracy Spółki w trybie art. 23^l (K. Pietrzykowski red. Kodeks cywilny. Komentarz. T. 1, Wyd. C.H. Beck, Wyd. 7, Warszawa 2013). Kodeksu pracy (tj. około 1850 pracowników).

Poza zakresem transakcji pozostałyby w szczególności wysoko cenne aktywa takie jak:

• nieruchomości;
  

• część środków pieniężnych w kasie i na rachunkach (około 1%);
  

• istniejące na dzień wniesienia wkładu należności handlowe wobec wybranych kontrahentów.
  
  

W oparciu o składniki majątku wyłączone z transakcji Spółka kontynuowałaby swój byt prawny. Spółka projektowa prowadziłaby działalność w nieruchomościach, co, do których umowy najmu zostałyby przeniesione oraz w nieruchomościach wynajmowanych od Spółki.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce.
2. Zgodnie z treścią Wniosku, w ocenie Wnioskodawcy Aport będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Szczegółowe uzasadnienie w tym zakresie przedstawione zostało we wniosku. Wnioskodawca zwrócił się we wniosku o potwierdzenie przez Ministra Finansów prawidłowości takiej oceny prawnej.
3. Odnosząc się do przedstawionej w wezwaniu definicji „zorganizowanej części przedsiębiorstwa”, o której mowa w art. 2 pkt 27e Ustawy VAT Wnioskodawca ostrożnościowo wskazuje, że jeżeli składniki Aportu nie zostałyby uznane za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, należałoby uznać je za „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, ponieważ będzie wyodrębnione organizacyjnie (wkład obejmowałby całą strukturę organizacyjną przedsiębiorstwa), finansowo (ewidencja zdarzeń gospodarczych będzie pozwalała na przyporządkowanie do Aportu dotyczących go przychodów i kosztów oraz zobowiązań i należności) oraz funkcjonalnie (Aport będzie obejmował składniki majątku niezbędne i wystarczające do samodzielnego kontynuowania działalności gospodarczej, której służy; nabywca Aportu będzie w oparciu o te składniki kontynuował działalność gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę na bazie składników majątku, które będą stanowić Aport).
4. W oparciu o składniki majątkowe i niemajątkowe przeniesione w ramach Aportu Spółka projektowa przejmie (będzie kontynuowała) podstawową działalność operacyjną Spółki. Jak zaznaczono, Spółka projektowa prowadziłaby działalność w nieruchomościach wynajmowanych od Spółki. Z kolei Wnioskodawca będzie kontynuował swój byt prawny w oparciu o składniki wyłączone z zakresu transakcji. Zatem docelowo zarówno Spółka jak i Spółka projektowa będą prowadziły dalej działalność gospodarczą, z tym że główna działalność operacyjna realizowana dotychczas przez Spółkę, po wniesieniu Aportu będzie przejęta przez Spółkę projektową.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wniesienie Aportu do Spółki projektowej będzie na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy VAT czynnością wyłączoną z opodatkowania VAT? (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Zdaniem Wnioskodawcy, Aport będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy VAT, a tym samym wniesienie Aportu do Spółki projektowej nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

Pojęcie „przedsiębiorstwa” i „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” w przepisach prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 4 a pkt 3 ustawy CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie, oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Ustawa VAT definiuje jedynie pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa wskazując w art. 2 pkt 27 e, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Jak wynika z powyższego, przepisy ustaw podatkowych nie zawierają samodzielnej definicji pojęcia „przedsiębiorstwo”. Przepisy ustawy CIT odsyłają w tym zakresie do definicji sformułowanej w Kodeksie cywilnym.

W ocenie Wnioskodawcy, również na potrzeby opodatkowania VAT powinna znaleźć zastosowanie definicja „przedsiębiorstwa” obowiązująca na gruncie prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm., „Kodeks cywilny”), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej i obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Tak wskazuje się w doktrynie prawa cywilnego, powyższa lista ma charakter otwarty i przykładowy.

Zgodnie ze stanowiskiem komentatorów „w skład przedsiębiorstwa wchodzą wszystkie składniki niemajątkowe i majątkowe powiązane ze sobą funkcjonalnie i przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych (por. wyr. SN z 3.12.2009 r., II CSK 215/09, Legalis). Takie uregulowanie ustawowe oznacza, że możliwe jest wyliczenie składników tylko konkretnego przedsiębiorstwa. (...) Nie może, zatem budzić wątpliwości, że wyliczenie zwarte w komentowanym przepisie ma charakter jedynie przykładowy (K. Pietrzykowski red. Kodeks cywilny. Komentarz. T. 1, Wyd. C.H. Beck, Wyd. 7, Warszawa 2013.). Podkreśla się, że „określając przedsiębiorstwo w art. 55¹ k.c. wskazano przykładowy katalog składników niematerialnych i materialnych, które tworząc pewną całość organizacyjną, służą do prowadzenia działalności gospodarczej. (...) Budowa preambuły komentowanego przepisu oznacza, że zorganizowany zespół, w skład którego wchodzi co najmniej jeden składnik niematerialny i co najmniej jeden materialny, nosi znamiona wymagane dla uznania go za przedsiębiorstwo” (Z. Gawlik, „Komentarz do art. 55 (1) Kodeksu cywilnego” [w:] A. Kidyba (red.), Z. Gawlik, A. Janiak, A. Jedliński, K. Kopaczyńska-Pieczniak, E. Niezbecka, T. Sokołowski, „Kodeks cywilny, Komentarz, Tom I, Część ogólna”).

Również w orzecznictwie wskazuje się na to, że „w skład przedsiębiorstwa wchodzą wszystkie składniki niemajątkowe i majątkowe powiązane ze sobą funkcjonalnie i przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych (Wyrok SN z 3 grudnia 2009 r., sygn. akt II CSK 215/09). Podobne stanowisko zajął WSA w Warszawie, który stwierdził, że ,,...) wymienione wyżej składniki przedsiębiorstwa zostały wskazane w sposób przykładowy a nie enumeratywny, czego dowodzi użyty w przepisie zwrot ,,w szczególności”. Z przywołanej definicji wynika istotna cecha wskazanego zespołu składników - muszą one stanowić zorganizowany kompleks majątkowy przeznaczony do prowadzenia określonej działalności. Poszczególne składniki majątkowe nie stanowią przypadkowego zbioru rzeczy i praw, lecz pozostają ze sobą w relacjach funkcjonalnych i organizacyjnych, które czynią z nich całość zdolną do realizacji określonej działalności (Wyrok WSA w Warszawie z 28 kwietnia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1767/10)”.

Skoro na gruncie prawa cywilnego (a tym samym prawa podatkowego) nie istnieje sztywny katalog składników majątkowych, których obecność lub brak mogłyby przesądzać o istnieniu przedsiębiorstwa należy podzielić formułowane w doktrynie poglądy, zgodnie z którymi „okolicznością determinującą możliwość uznania określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych za przedsiębiorstwo jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespól mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej” (Z. Gawlik w „Kodeks cywilny”, Komentarz, Tom I, Część ogólna, Wyd. WKP 2012 r.).

Wymaga podkreślenia, że w analizowanym zdarzeniu przyszłym, składniki materialne i niematerialne składające się na Aport będą służyły Spółce projektowej do kontynuowania dotychczasowej działalności operacyjnej Spółki. Dodatkowo, na Spółkę projektową zostanie przeniesiony zakład pracy w rozumieniu art. 23¹ Kodeksu pracy. Przesądza to w ocenie Spółki, że Aport będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu prawa cywilnego, a tym samym prawa podatkowego.

Taka kwalifikacja jest zdaniem Spółki uzasadniona również wówczas, gdy niektóre składniki majątku Spółki nie zostaną wniesione do Spółki projektowej.

Zgodnie z art. 55² kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Jak wynika z powyższego, na gruncie uregulowań Kodeksu cywilnego strony mają możliwość wyłączenia z transakcji niektórych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa.

Jak wskazuje się w doktrynie, aby można było mówić o czynności, której przedmiotem jest przedsiębiorstwo, przedmiotem czynności muszą być objęte bezwzględnie te elementy, które umożliwią kontynuowanie działalności gospodarczej. (...) Granicą swobody w omawianym zakresie będzie możliwość uczestnictwa substancji w działalności gospodarczej. (...) zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować, co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo (Ibidem).

Również w orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się, że „aby można było mówić o czynności, której przedmiotem jest przedsiębiorstwo, przedmiotem czynności muszą być objęte bezwzględnie te elementy, które umożliwiają kontynuowanie działalności gospodarczej. Nie można jednak w tym zakresie formułować jakichś jednoznacznych, uniwersalnych wzorów czy kryteriów. Będą się one zmieniały przy każdej dokonywanej czynności, a okoliczności konkretnego przypadku będą podstawą oceny, czy przedmiotem czynności prawnej jest przedsiębiorstwo, czy też przedmiotowa substancja nie nosi takich znamion. Granicą swobody w omawianym zakresie będzie możliwość uczestnictwa substancji w działalności gospodarczej. Nie wydaje się przy tym, żeby zasadne było odbieranie charakteru przedsiębiorstwa zorganizowanemu zespołowi, w części zadysponowanemu przez przedsiębiorcę, w sytuacji, gdy zatrzymuje on pewną, nawet minimalną cześć składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa i dalej, nie zaprzestając dotychczasowej działalności, działalność gospodarcza prowadzi. Swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników przedsiębiorstwa nie może przekreślać istoty przedsiębiorstwa. Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować, co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo” (Wyrok SN z dnia 29 stycznia 2009 r., sygn. akt V CSK 294/08. podobnie Wyrok SN z 15 listopada 2010 r., sygn. akt I CSK 703/09).

Również orzecznictwo organów podatkowych i sądów administracyjnych potwierdza, że dla uznania przedmiotu transakcji za przedsiębiorstwo nie jest wymagane przeniesienie na nabywcę wszystkich składników majątku przedsiębiorstwa (por. np. interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 stycznia 2014 r. nr IPPP1/443-1284/13-4/MP oraz z dnia 25 listopada 2013 r. nr IPPP3/443-757/13-4/KB).

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 28 kwietnia 2011 r. (sygn. akt III SA/Wa 1767/10) ,,Minister Finansów błędnie utożsamia ,,przedsiębiorstwa” w rozumieniu art. 55¹ k.c. z całością majątku danego podmiotu. W opinii Sądu powyższe oznacza, że każdy zespół składników majątkowych, dający się wyodrębnić poprzez funkcjonalne powiązanie polegające na przydatności do realizacji określonego działania gospodarczego będzie przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 55¹ k.c. (...) użyte w art. 6 ust. 1 u.p.t.u. pojęcie ,,przedsiębiorstwo” obejmuje każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, bez względu na to, czy obejmuje on całość, czy jedynie część majątku określonego podmiotu”.

Reasumując, Spółka rozważa wniesienie do Spółki projektowej, jako Aportu składników materialnych i niematerialnych w oparciu, o które Spółka projektowa, (która przejmie również zakład pracy Spółki) będzie kontynuowała podstawową działalność operacyjną Spółki. Aport nie będzie obejmował jedynie kilku składników majątkowych tj. nieruchomości (Spółka projektowa będzie korzystała z nieruchomości na podstawie umowy najmu), części należności istniejących na dzień transakcji oraz części środków pieniężnych w kasie i na rachunkach bankowych, kilku środków transportowych. Jednak niezależnie od tego, że część składników majątku Spółki nie zostanie wniesiona do Spółki projektowej, ze względu na cechy funkcjonalne (zdolność do przejęcia działalności operacyjnej Spółki) Aport będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, a w konsekwencji również prawa podatkowego.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast zgodnie z regulacją art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy CIT, przychodami są w szczególności nominalna wartość udziałów (akcji w spółce) albo wartość wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo i jego zorganizowana część.

Z kolei w myśl art. 2 pkt 6 lit. c) ustawy PCC, nie podlegają PCC umowy spółki i ich zmiany związane z wniesieniem do spółki kapitałowej w zamian za jej udziały lub akcje przedsiębiorstwa spółki kapitałowej lub jego zorganizowanej części.

Biorąc pod uwagę, że Aport będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, a tym samym również prawa podatkowego, wniesienie Aportu do Spółki projektowej:

• zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT, wniesienie Aportu do Spółki projektowej nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT;
  

• na podstawie uregulowań art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy CIT wartość nominalna udziałów Spółki projektowej objętych w zamian za Aport nie będzie stanowiła dla Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu oraz
  

• zgodnie z art. 2 pkt 6 lit. c) ustawy PCC, zmiana umowy Spółki projektowej (podwyższenie kapitału zakładowego Spółki projektowej w wyniku wniesienia Aportu) nie będzie podlegała opodatkowaniu PCC.
  
  

W oparciu o przedstawione powyżej argumenty Wnioskodawca zwraca się o potwierdzenie, że zaprezentowane przez niego stanowisko i rozumienie treści przepisów podatkowych jest prawidłowe.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż wniesienie Aportu do Spółki projektowej będzie na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy VAT czynnością wyłączoną z opodatkowania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Jednocześnie przepis art. 6 ustawy wskazuje na wyłączenie określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 6 pkt 1 przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport). Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Definicję taką zawiera ustawa z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.). Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 55² K.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Należy podkreślić, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku sygn. akt I FSK 1062/10 podtrzymał wyrok WSA w Poznaniu (sygn. akt I SA/Po 132/10) w zakresie uznania za czynność opodatkowaną wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa z wyłączeniem nieruchomości. Sąd I instancji wskazał na składniki wymienione przez Spółkę składające się na jej przedsiębiorstwo i uznał, że charakter prowadzonej działalności gospodarczej (handel), zagwarantowanie korzystania z nieruchomości na podstawie umowy najmu, sprawiają, że wyłączenie ze składników przedsiębiorstwa nieruchomości nie niweczy możliwości kontynuowania działalności gospodarczej w dotychczasowym zakresie.

Ponadto w wyroku z 27 kwietnia 2012 r., sygn. I FSK 1039/11 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że słusznie zatem Sąd pierwszej instancji odniósł się do definicji przedsiębiorstwa, zawartej w art. 55¹ k.c., zgodnie z którą przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. (...) Nie wszystkie elementy wskazane w przepisie muszą wystąpić łącznie, aby można było uznać je za przedsiębiorstwo. Musi być to jednak pewne minimum, bez którego przedsiębiorstwo w zależności od konkretnych okoliczności faktycznych nie mogłoby realizować swoich działań gospodarczych.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl Trybunał stwierdził, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, jest polskim rezydentem podatkowym wchodzącym w skład międzynarodowej grupy. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest dostarczanie usług inżynierskich w obszarze teleinformatyki w oparciu o outsourcing usług, z przeznaczeniem dla firm z różnych sektorów gospodarki. Obecnie Spółka rozważa utworzenie nowej spółki kapitałowej, która przejęłaby podstawową działalność operacyjną Spółki („Spółka projektowa”).

Spółka planuje wniesienie do Spółki projektowej, jako wkładu niepieniężnego odpowiedniego zespołu składników majątkowych i niemajątkowych, niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotem wkładu (,,Aport”) byłyby:

• rzeczowe składniki majątku ( w tym sprzęt komputerowy, wyposażenie, centrale telefoniczne);
  

• środki finansowe ( kapitał obrotowy);
  

• prawa własności intelektualnej (w tym znak towarowy i nazwa przedsiębiorstwa);
  

• prawa do licencji na oprogramowanie komputerowe wraz z dokumentacją;
  

• prawa do domen internetowych wraz z dokumentacją;
  

• prawa do referencji;
  

• prawa z autorskich praw majątkowych wraz z dokumentacją;
  

• prawa z negocjacji handlowych i ofert złożonych do potencjalnych kontrahentów;
  

• certyfikaty jakościowe wraz ze związaną z nimi dokumentacją;
  

• pozwolenia administracyjne wraz ze związana dokumentacją;
  

• prawa z polis ubezpieczeniowych wraz z dokumentacją;
  

• prawa z umów najmu do powierzchni biurowych;
  

• środki transportu wraz z dokumentacją;
  

• prawa z umów handlowych zawartych przez Spółkę w ramach podstawowej działalności operacyjnej;
  

• tajemnice handlowe i informacje poufne związane z prowadzoną działalnością gospodarcza;
  

• dokumenty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
  
  

Na mocy transakcji na Spółkę projektową zostałyby przeniesione prawa i obowiązki z wszystkich umów gospodarczych zawartych przez Spółkę w ramach podstawowej działalności operacyjnej. Spółka projektowa przejęłaby również zakład pracy Spółki w trybie art. 23^l Kodeksu pracy (tj. około 1850 pracowników).W ocenie Wnioskodawcy Aport będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego..

Jak wynika więc z ww. przepisów, jeżeli zostaną spełnione warunki określone w art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny, dotyczące definicji przedsiębiorstwa, to zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy zbycie przedsiębiorstwa w trybie aportu będzie czynnością, która nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższych ustaleń należy zatem stwierdzić, że planowana transakcja – aport przedsiębiorstwa, skutkująca przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy do Spółki projektowej, którą Wnioskodawca planuje utworzyć, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem będzie mieściła się w pojęciu „zbycia przedsiębiorstwa”, do której zastosowanie będzie miał przepis art. 6 pkt 1 ustawy wskazujący, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa.

Końcowo Organ informuje, że w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych, zostanie wydane odrębne rozstrzygniecie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.