2015.04.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-83/15-2/WS
z 24 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania tzw. ulgi abolicyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania tzw. ulgi abolicyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: Pracownik, Wnioskodawca) i posiada miejsce zamieszkania na terytorium Polski, posiadając w Polsce centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Tym samym, będąc polskim rezydentem podatkowym, Zainteresowany podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Wnioskodawca jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę przez podmiot będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce (dalej: Pracodawca). W 2014 roku Zainteresowany został oddelegowany do pracy na terytorium Arabii Saudyjskiej. Okres oddelegowania nie powinien przekroczyć 30 miesięcy, po jego zakończeniu Wnioskodawca zamierza wrócić do Polski. W trakcie oddelegowania do Arabii Saudyjskiej stosunek pracy Wnioskodawcy z Pracodawcą nie został przerwany (tj. Umowa o pracę nie została rozwiązana, nie został też udzielony Wnioskodawcy urlop bezpłatny na okres oddelegowania). Pracodawca pozostaje podmiotem wypłacającym wynagrodzenie, obejmujące wszelkie świadczenia z tytułu stosunku pracy (w tym również dodatkowe świadczenia związane z oddelegowaniem).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w stosunku do dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę w związku z oddelegowaniem do Arabii Saudyjskiej w zeznaniu rocznym za rok 2014 (oraz za ewentualne kolejne lata, w których miałyby miejsce jego wyjazdy do Arabii Saudyjskiej), Zainteresowany będzie mógł zastosować odliczenie, o którym mowa w art. 27g ustawy o PDOF, tj. tzw. ulgę abolicyjną?

Zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do dochodów uzyskiwanych przez niego w związku z oddelegowaniem do Arabii Saudyjskiej w 2014 r. (oraz w ewentualnych kolejnych latach) możliwe będzie zastosowanie w zeznaniu rocznym za dany rok podatkowy odliczenia, o którym mowa w art. 27g ustawy o PDOF, tj. tzw. ulgę abolicyjną.

Instytucję ulgi abolicyjnej reguluje przepis art. 27g ustawy o PDOF. Zgodnie z ustępem 1 wskazanego przepisu podatnik podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu rozliczając przychody ze źródeł określonych m.in. w art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF (obejmującym m.in. przychody z tytułu umowy o pracę) na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a (tj. ma obowiązek stosowania jako metody unikania podwójnego opodatkowania metody zaliczenia proporcjonalnego) uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody ze stosunku pracy ma m.in. prawo odliczyć od podatku dochodowego kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 analizowanego przepisu. Zgodnie z ustępem 2 analizowanej regulacji stosownemu odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o PDOF (tj. w sytuacji kiedy zastosowanie jako metoda unikania podwójnego opodatkowania znajduje metoda zaliczenia proporcjonalnego), a kwotą podatku obliczonego od tych dochodów przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8. (tj. przy zastosowaniu jako metody unikania podwójnego opodatkowania metody zwolnienia a ostatecznie metody wyłączenia z progresją). Dodatkowo, należy mieć również na uwadze dyspozycję ustępu 3 omawianego przepisu, który wskazuje, że brak jest możliwości zastosowania ulgi abolicyjnej, gdy przedmiotowe dochody uzyskane zostały w krajach i na terytoriach wymienionych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 25a ust. 6 ustawy o PDOF, tj. w krajach stosujących szkodliwą konkurencję podatkową

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy w kontekście powyższych regulacji, w celu zastosowania ulgi abolicyjnej, o której mowa w art. 27g ustawy o PDOF konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce;
osiągane przez Pracownika dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należą do katalogu źródeł przychodów wymienionych w przepisie (np. przychody uzyskane na podstawie umowy o pracę);
w odniesieniu do dochodów Pracownika osiąganych z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie ze stosowną umową o unikaniu podwójnego opodatkowania ma zastosowanie metoda proporcjonalnego odliczenia;
kraj, na terytorium którego osiągnięte zostały ww. dochody, nie znajduje się na liście krajów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową.

W opinii Zainteresowanego pierwszy warunek, jak to zostało wskazane w stanie faktycznym, jest spełniony z uwagi na okoliczność, że pracownik spełnia wymogi, określone w ustawie o PDOF, aby uznać go za polskiego rezydenta podatkowego.

Warunek drugi również jest spełniony z uwagi na okoliczność, że osiągane dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należą do źródła przychodów ze stosunku pracy, wymienionego w art. 12 ust. 1 Ustawy o PDOF do którego odnosi się art. 27g ustawy o PDOF.

W odniesieniu do trzeciej przesłanki Zainteresowany stoi na stanowisku, że zgodnie z postanowieniami UUPO w odniesieniu do dochodów osiąganych z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a osiąganych jednocześnie na terytorium Arabii Saudyjskiej, zastosowanie znajduje metoda proporcjonalnego odliczenia. Bowiem zgodnie z art. 23 ust. 1 UUPO, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (w przedmiotowym stanie faktycznym w Polsce) osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie (tj. Arabii Saudyjskiej), pierwsze wymienione Umawiające się Państwo zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w drugim Umawiającym się Państwie. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada w zależności od konkretnej sytuacji na dochód, który może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie.

Zdaniem Wnioskodawcy, aby stwierdzić, że ww. przepis UUPO ma zastosowanie w danej sprawie należy również ustalić, czy zgodnie z postanowieniami UUPO dochód podlega opodatkowaniu w Arabii Saudyjskiej. Zgodnie z art. 15 ust. 1 UUPO wynagrodzenia za pracę otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w jednym kraju (w przedmiotowym stanie faktycznym w Polsce), podlegają opodatkowaniu tylko w tym kraju (w Polsce), chyba że praca jest wykonywana w drugim kraju (tj. Arabii Saudyjskiej). W takim przypadku wynagrodzenie może również podlegać opodatkowaniu w tym drugim kraju (w omawianym przypadku w Arabii Saudyjskiej). Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 2 UUPO wynagrodzenie uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polsce) w związku z wykonywaniem pracy najemnej w drugim Umawiającym się Państwie (Arabii Saudyjskiej), podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie (Polsce), jeżeli łącznie spełnione zostaną poniższe przesłanki:

odbiorca wynagrodzenia przebywa w drugim Państwie (Arabii Saudyjskiej) przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i
wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania ani siedziby w drugim Państwie; i
wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

W opinii Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę fakt, że pobyt na terytorium Arabii Saudyjskiej w związku z oddelegowaniem przekroczy 183 dni w dwunastomiesięcznym okresie, nie zostaną spełnione łącznie warunki pozwalające na opodatkowanie dochodu z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Arabii Saudyjskiej jedynie w Polsce. Tym samym dochód ten może podlegać opodatkowaniu w kraju oddelegowania.

Ostatnią okolicznością warunkującą zastosowanie ulgi abolicyjnej w przedstawionym stanie faktycznym jest brak Arabii Saudyjskiej na wykazie krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w rozumieniu art. 25a ust. 6 ustawy o PDOF. W rozporządzeniu wykonawczym Ministra Finansów z 9 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych Arabia Saudyjska nie została wymieniona, jako państwo stosujące szkodliwą konkurencję podatkową. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, ostatni warunek zastosowania ulgi abolicyjnej jest również spełniony.

Reasumując, z uwagi na fakt, że wszystkie przesłanki określone w art. 27g w celu zastosowania ulgi abolicyjnej w stosunku do dochodów osiąganych w związku z oddelegowaniem do Arabii Saudyjskiej zostały zdaniem Zainteresowanego spełnione, zasadny jest wniosek, że dochody uzyskane na terytorium Arabii Saudyjskiej mogą korzystać z przedmiotowej ulgi.

Dodatkowo dla zastosowania ulgi abolicyjnej bez znaczenia pozostaje w takiej sytuacji okoliczność, że w Arabii Saudyjskiej efektywne opodatkowanie dochodu osób fizycznych nie występuje.

W tym miejscu, Wnioskodawca przytoczył przykładowe interpretacje przepisów prawa Podatkowego, w których organy podatkowe wyraziły opinię analogiczną do jego stanowiska, i tak:

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 27 sierpnia 2014 r. sygn. IBPBII/1/415-448/14/MCZ wskazał m.in.: podkreślić bowiem należy, iż prawo do ulgi abolicyjnej będzie przysługiwało w każdej sytuacji kiedy do dochodów uzyskanych za granicą, ma zastosowanie - zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania - metoda odliczenia proporcjonalnego. W takiej sytuacji (tj. wówczas gdy umowa jest zawarta) bez znaczenia jest czy druga strona umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (drugie państwo) pobiera podatek od danego dochodu.
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 7 kwietnia 2014 r. sygn. IPTPB2/415-3/14-4/TS wskazał m.in. Praca wykonywana jest przez Wnioskodawcę na terenie Arabii Saudyjskiej. Wnioskodawca dodaje że nie płacił żadnego podatku od uzyskanych tam dochodów, gdyż takowy nie istnieje. Jednakże, zatrudniający Wnioskodawcę pracodawca odprowadzał stosowny dla niego podatek przez co Wnioskodawcy wynagrodzenie jest pomniejszone w jakimś stosunku. Wynagrodzenie wypłaca Mu pracodawca, z którym podpisał Wnioskodawca kontrakt, który ma siedzibę w Arabii Saudyjskiej. Wobec powyższego, rozliczając dochody za 2013 r. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do skorzystania z tzw. ulgi abolicyjnej wynikającej z art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując z uwagi na okoliczność, że zgodnie z postanowieniami UUPO dochody podlegają opodatkowaniu na terytorium Arabii Saudyjskiej, a metodą unikania podwójnego opodatkowania określoną w UUPO jest metoda zaliczenia proporcjonalnego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w stosunku do dochodów uzyskiwanych przez niego w związku z oddelegowaniem do Arabii Saudyjskiej w 2014 r. (oraz w ewentualnych kolejnych latach) możliwe będzie zastosowanie w zeznaniu rocznym za dany rok podatkowy odliczenia, o którym mowa w art. 27g ustawy o PDOF, tj. tzw. ulgę abolicyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Tym samym, będąc polskim rezydentem podatkowym, Zainteresowany podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

W myśl art. 15 ust. 1 konwencji z dnia 22 lutego 2011 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Arabii Saudyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji (Dz.U. z 2012 r., poz. 502), z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21 niniejszej Konwencji, pensje, płace oraz inne podobne wynagrodzenia uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednocześnie, zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu wynagrodzenie uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

odbiorca wynagrodzenia przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym; i
wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania ani siedziby w drugim Państwie; i
wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. konwencji, wynagrodzenie osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu w Polsce, chyba, że praca wykonywana jest w Arabii Saudyjskiej. W takim przypadku, dochód ten może być opodatkowany zarówno w Arabii Saudyjskiej, jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce.

Natomiast ust. 2 tego przepisu, określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym takie wynagrodzenie podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tych artykułach warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, że wynagrodzenie podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w ust. 1 tego artykułu, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Arabii Saudyjskiej) oraz w państwie miejsca zamieszkania (w Polsce).

W przypadku Wnioskodawcy powyższe warunki o których mowa w art. 15 ust. 2 ww. konwencji, nie zostaną spełnione łącznie, bowiem pobyt Wnioskodawcy na terytorium Arabii Saudyjskiej w związku z oddelegowaniem przekroczy 183 dni w dwunastomiesięcznym okresie.

Zatem, należy stwierdzić, że dochody Wnioskodawcy z tytułu pracy podlegać będą opodatkowaniu zarówno w Arabii Saudyjskiej, jak i w państwie rezydencji, tj. w Polsce.

Jednocześnie, w Polsce - w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu - należy zastosować określoną w art. 23 ust. 1 ww. umowy metodę unikania podwójnego opodatkowania (tzw. metodę odliczenia proporcjonalnego), zgodnie z którym jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, pierwsze wymienione Umawiające się Państwo zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w drugim Umawiającym się Państwie. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada w zależności od konkretnej sytuacji na dochód, który może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie.

Zgodnie z art. 27 ust. 9a ww. ustawy w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 27 ust. 9 ww. ustawy jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Uwzględniając powyższe, metodę unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją.

Zgodnie z tą metodą, podatnik osiągający dochody z pracy najemnej za granicą ma obowiązek wykazać łączne dochody (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) w zeznaniu, a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie.

Celem wprowadzenia ulgi, o której mowa w art. 27g ustawy jest natomiast wyrównanie różnic pomiędzy metodami unikania podwójnego opodatkowania, tj. metodą proporcjonalnego odliczenia a metodą wyłączenia z progresją, czyli zrównanie obciążenia podatkowego osób pracujących za granicą.

Jak stanowi art. 27g ust. 1 ww. ustawy podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi

– ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.

Na podstawie art. 27g ust. 2 ww. ustawy odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8.

Odliczenia nie stosuje się, gdy dochody ze źródeł, o których mowa w ust. 1, uzyskane zostały w krajach i na terytoriach wymienionych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 25a ust. 6 (art. 27g ust. 3 ww. ustawy), tj. w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 9 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 493). W rozporządzeniu tym nie została wymieniona Arabia Saudyjska.

Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do podatku obliczanego zgodnie z art. 30c (art. 27g ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Z treści ww. uregulowań wynika, iż podatnik uzyskujący dochody z pracy za granicą w państwie, z którym zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania tzw. metodę odliczenia proporcjonalnego, winien dokonać obliczenia rocznego podatku z uwzględnieniem postanowień art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a następnie od tak obliczonego podatku ma prawo odliczyć ulgę abolicyjną, o której mowa w cyt. powyżej art. 27g ww. ustawy.

Ulga polega na odliczeniu od podatku, obliczonego zgodnie z art. 27 ustawy, pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b ustawy, kwoty stanowiącej różnicę między podatkiem obliczonym przy zastosowaniu metody odliczenia proporcjonalnego a kwotą podatku obliczonego przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją.

Przy tym – jak wynika jednoznacznie z dyspozycji art. 27g ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – dla potrzeb określenia wysokości ww. ulgi należy przyjmować podatek obliczony zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a ww. ustawy, tj. od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce (uzyskanych ze źródeł położonych w kraju i poza granicami kraju) oblicza się podatek według skali podatkowej i dokonuje wyłącznie stosownych odliczeń podatku dochodowego zapłaconego w obcym państwie.

Ponadto, należy podkreślić, że prawo do ulgi abolicyjnej będzie przysługiwało w każdej sytuacji kiedy do dochodów uzyskanych za granicą, ma zastosowanie – zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania – metoda odliczenia proporcjonalnego. W takiej sytuacji (tj. wówczas gdy umowa jest zawarta) bez znaczenia jest czy druga strona umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (drugie państwo) pobiera podatek od danego dochodu.

W konsekwencji, odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę uznać należy, że w zeznaniu podatkowym składanym w Polsce z tytułu osiągnięcia przez Niego dochodów w związku z oddelegowaniem do Arabii Saudyjskiej w zeznaniu rocznym za rok 2014 Zainteresowanemu przysługuje odliczenie, o którym mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odliczenie to, będzie przysługiwało Wnioskodawcy również za ewentualne kolejne lata, w których miałyby miejsce jego wyjazdy do Arabii Saudyjskiej, pod warunkiem jednak, że zmianie nie ulegnie przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz stan prawny regulujący powyższe zagadnienie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin