Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-301/15/DW
z 28 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 czerwca 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 9 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na działania promocyjne i marketingowe, o których mowa we wniosku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na działania promocyjne i marketingowe, o których mowa we wniosku.

We wniosku został przedstawiony m.in. następujący stan fatyczny:

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej (dalej: „Spółka”). Spółka komandytowa, jako osobowa spółka prawa handlowego, nie posiada osobowości prawnej. Spółki niemające osobowości prawnej nie są podatnikami podatku dochodowego. Opodatkowaniu tym podatkiem podlegają natomiast poszczególni wspólnicy spółki osobowej, w przypadku osoby fizycznej stanowi o tym art. 8 ustawy o PDOF, zgodnie z którym przychody w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku tej spółki. Zasady te obowiązują również w rozliczaniu kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.

Wnioskodawca jako wspólnik rozlicza przychody i koszty podatkowe zgodnie w procentowym udziałem w zysku Spółki. Spółka zajmuje się sprzedażą i produkcją maszyn i urządzeń pszczelarskich, jak również sprzedażą wszelkiego rodzaju kosmetyków wytworzonych na bazie wosku pszczelego, sprzedażą form silikonowych na świece, słodyczy produkowanych na bazie miodu, sprzedażą węzy pszczelej oraz odzieży pszczelarskiej.

Spółka podejmuje szereg działań promocyjnych i marketingowych, mających na celu budowanie relacji z kontrahentami, siły marki na rynku oraz zwiększenie wolumenu sprzedaży. Jednym z takich działań jest wydawanie próbek, czy umożliwienie degustacji - np. otworzenie słoiczka miodu - gdzie klient może spróbować jego smaku, otworzenie kremu, którym można się posmarować, zapalenie świecy o odpowiednim zapachu, poczęstowanie słodyczami miodowymi. Próbki mogą mieć też postać np. mydełka, peelingu, masła do ciała czy kremu. Spółka przeznacza również węzę pszczelą do robienia świec przez dzieci, na przykład podczas dni otwartych, czy wycieczek z przedszkoli i szkół. Spółka organizuje również pokazy i konferencje, w trakcie których prezentowane i wydawane są nowe produkty, są to również próbki sprzedawanego towaru. Spółka przekazuje także towary dla organizacji szkolących pszczelarzy, którzy tworzą np. ścieżkę edukacyjną. Próbka, czy degustacja jest w ilości odpowiedniej, aby klient mógł sprawdzić właściwości smakowe oraz inne – niezbędne dla ich efektywnej sprzedaży. Degustacje są organizowane z inicjatywy spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy próbki i degustacje rozdawane klientom na targach czy w sklepie mogę być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów?

(pytanie oznaczono we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, promocja towarów oparta na przekazaniu próbki lub zorganizowaniu degustacji jest typowym kosztem reklamy firmy, który powinien być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Dokonywane przez Spółkę w ramach podejmowanych działań marketingowych nieodpłatne przekazanie towarów w formie próbki, czy degustacji należy zakwalifikować jako koszt reklamy, a tego typu wydatki nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów w przeciwieństwie do dokonywanych na cele reprezentacji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o PDOF. Przekazywanie próbek klientom ukierunkowane jest bowiem na zademonstrowanie danego produktu i zachęcenie do jego nabycia, co w efekcie powinno znaleźć wymierne odzwierciedlenie w przychodach firmy. Z tego względu Wnioskodawca uważa, że wydatki na ich wyprodukowanie, czy zakup stanowią koszt podatkowy w pełnej poniesionej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm., dalej: „ustawa PIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• musi być właściwie udokumentowany.
  
  

Ustawa PIT nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Należy jednak pamiętać o tym, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu. Dokonując powyższej kwalifikacji podatnik winien mieć również na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki poniesione na reklamę, nie zostały wymienione w art. 23 ust. 1 ww. ustawy, co oznacza, że mogą w pełnej wysokości stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile spełniają kryteria określone w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

W myśl jednakże art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o PIT nie definiuje pojęcia reprezentacji i reklamy, wobec powyższego należy posłużyć się słownikową definicją tych pojęć. I tak według Słownika Języka Polskiego (red. M. Szymczak, PWN Warszawa 1989) „reprezentacja” to: „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”. Przenosząc definicję słownikową na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, że wydatki na reprezentację to wydatki jakie podatnik ponosi w celu kształtowania i utrwalania korzystnego wizerunku firmy na zewnątrz.

Natomiast według ww. słownika „reklama” to: „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi.” Pod pojęciem reklamy należy rozumieć ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania pochlebnych informacji o firmie, zaletach jej towarów bądź usług, informacji o miejscach i możliwościach ich nabycia - w celu zwrócenia uwagi na towar lub usługę i zachęcenia do ich zakupu. Może to być realizowane przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez wydawanie klientom bądź potencjalnym klientom próbek produktów, czy też materiałów degustacyjnych. Istotnym przy tym jest, by ww. produkty były oznakowane w odpowiedni sposób, umożliwiający identyfikację ich marki i ustalenie, że pochodzą one od konkretnego podmiotu. W innym przypadku środki przeznaczane na wydawane osobom trzecim próbki czy produkty mogą zostać uznane za koszty reprezentacji.

W świetle powyższego, istotne jest rozróżnienie między nakładami ukierunkowanymi na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), a wydatkami mającymi na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z przedsiębiorcą oraz nabywania towarów lub usług jego firmy (reklama). Właściwa kwalifikacja wydatku możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania prezentów, celu, jaki spełnić ma wręczany upominek, itp. Należy podkreślić, że o zakwalifikowaniu poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, który w swoim własnym interesie winien wykazać istnienie związku przyczynowo – skutkowego poniesionych wydatków z uzyskiwanymi przychodami oraz brak istnienia ww. przesłanek negatywnych.

Jeżeli chodzi o materiały reklamowe o niewielkiej wartości, wydawane masowo klientom, w tym próbki oraz materiały degustacyjne, to trudno raczej przypisać im funkcję reprezentacyjną, zwłaszcza w sytuacji, gdy wręczanie ww. materiałów nie przyczynia się w znacznym stopniu do budowy wizerunku firmy, a stanowi jedynie swojego rodzaju informację handlową, czy zachętę do zakupu. W tym też rozumieniu, wydatki ponoszone na wydawanie próbek, czy też umożliwianie klientom degustacji produktów mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w sytuacji, gdy celem ww. wydatków jest tworzenie pozytywnego wizerunku firmy i budowa odpowiednich relacji z klientami to wydatki takie będą miały charakter reprezentacyjny i w efekcie na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej, która w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podejmuje szereg działań promocyjnych i marketingowych, mających na celu budowanie relacji z kontrahentami, siły marki na rynku oraz zwiększenie wolumenu sprzedaży. Jednym z takich działań jest wydawanie próbek czy umożliwienie degustacji - np. otworzenie słoiczka miodu – gdzie klient może spróbować jego smaku, otworzenie kremu, którym można się posmarować, zapalenie świecy o odpowiednim zapachu, poczęstowanie słodyczami miodowymi. Próbki mogą mieć też postać np. mydełka, peelingu, masła do ciała czy kremu. Spółka przeznacza również węzę pszczelą do robienia świec przez dzieci np. podczas dni otwartych czy wycieczek z przedszkoli i szkół. Spółka organizuje także pokazy i konferencje, w trakcie których prezentowane i wydawane są nowe produkty, są to również próbki sprzedawanego towaru. Spółka przekazuje również towary dla organizacji szkolących pszczelarzy, którzy tworzą np. ścieżkę edukacyjną. Próbka czy degustacja jest w ilości odpowiedniej aby klient mógł sprawdzić właściwości smakowe oraz inne – niezbędne dla ich efektywnej sprzedaży. Degustacje są organizowane z inicjatywy spółki.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wydatki ponoszone na wydawanie próbek czy umożliwienie degustacji spełniają funkcję reklamową, jeśli pozostają w ścisłym związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą oraz mają na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu oferowanych produktów. Przy czym, przekazywane produkty powinny być oznaczone w sposób pozwalający na zidentyfikowanie Spółki, jako ich producenta W takim przypadku ww. wydatki stanowić będą koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy PIT, pod warunkiem należytego ich udokumentowania, stosownie do rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.

Należy jednak zauważyć, że jeżeli jednak upominki przekazywane zostaną wyselekcjonowanym klientom, w celu tworzenia pozytywnego wizerunku firmy Wnioskodawcy i budowania odpowiednich relacji z klientami, to będą miały charakter reprezentacyjny i w efekcie na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będą mogły zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Przy czym dla Wnioskodawcy, jako wspólnika spółki komandytowej, ww. wydatki będą stanowić koszt podatkowy proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku spółki. W myśl bowiem art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia tych wydatków (w szczególności związek pomiędzy ich poniesieniem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu), do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na działania promocyjne i marketingowe, z powyższym zastrzeżeniem dotyczącym charakteru prawnego wydatków należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.