Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-120/15-4/TW
z 7 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2015 r. (data wpływu 29 stycznia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 24 kwietnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczenia przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczenia przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 15 kwietnia 2015 r. znak ILPB1/4511-1-120/15-2/TW, ILPP2/4512-1-62/15-2/AK na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 17 kwietnia 2015 r., a w dniu 24 kwietnia 2015 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 23 kwietnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest posiadaczem spółdzielczego własnościowego mieszkania o powierzchni 48 m². Jest to jego własność odrębna, zakupiona wiele lat przed zawarciem małżeństwa. Mieszkanie to wynajmuje osobie prywatnej na cele wyłącznie mieszkaniowe. Umowa z najemcą (co roku odnawiana na następny rok) przewiduje obecnie opłatę za najem w kwocie 450 zł, którą otrzymuje 15-tego dnia każdego miesiąca w formie gotówki.

Ponadto w umowie najmu jest zawarte, że najemca zobowiązuje się do opłacania wszystkich opłat za media oraz czynsz do spółdzielni.

Wszystkie media figurują na Zainteresowanego, lecz w praktyce opłaca je sam najemca, jedynie czynsz do spółdzielni częściowo wpłaca najemca (ma dopłatę z Urzędu Miasta i Urząd bezpośrednio przelewa na konto spółdzielni), pozostałą kwotę do spółdzielni wpłaca zwykle Wnioskodawca, a najemca zwraca mu ją, gdy odbiera on co miesiąc opłatę za najem. Przychody z najmu rozlicza wg skali podatkowej, co miesiąc doliczając po stronie przychodów 450 zł a po stronie kosztów 0,0 zł.

W załączniku Wnioskodawca dołączył kserokopię fragmentu umowy najmu. Jest to jego jedyne mieszkanie, które komuś wynajmuje.

Do 30 czerwca 2014 r. prowadził działalność wyłącznie w formie spółki cywilnej. Deklaracja VAT-7K była tylko składana za spółkę.

Z dniem 30 czerwca działalność ta została zlikwidowana. Od 15 września 2014 r. Zainteresowany prowadzi indywidualną działalność gospodarczą i stał się czynnym płatnikiem VAT. Co kwartał składa on deklarację VAT-7K. Do tej pory złożył jedynie deklarację za III kwartał 2014 r. Nie do końca jest pewien jak rozliczać przychody z najmu w deklaracjach VAT.

W ramach prowadzonej od 15 września 2014 r działalności Zainteresowany obsługuje wyłącznie firmy i kilka szkół. Nie wystawia, zatem paragonów ani faktur na osoby fizyczne czy rolników.

W związku z tym, nie prowadzi ewidencji za pomocą kasy fiskalnej. Jego limit zobowiązujący go do zakupu kasy fiskalnej na rok 2014 to wg jego obliczeń: (20000/365)*108=5917,81 zł.

Obroty Wnioskodawcy zobowiązujące do zakupu kasy mogą ewentualnie wynikać tylko z zsumowania z przychodami z najmu osiąganymi od września 2014 r. czyli 4*450 zł=1800 zł. Innych przychodów wliczanych do limitu nie ma, gdyż jak wspomniał Zainteresowany wcześniej wystawiał tylko faktury na rzecz firm i szkół.

Czyli wg jego obliczeń w 2014 r. nie przekroczył on obrotu zobowiązującego do zakupu kasy fiskalnej.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że mieszkanie nie jest związane z prowadzoną działalnością i umowa nie jest zawarta w ramach działalności gospodarczej. Przychód jest osiągany ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 updof.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy prawidłowy jest sposób, że jako przychód Wnioskodawca przyjmuje tylko kwotę 450 zł otrzymywaną od najemcy i wcześniej opisany sposób rozliczania?

Zdaniem Wnioskodawcy, jego przychodem jest kwota najmu, którą otrzymuje od najemcy. Opłatami za media, czy do spółdzielni w żaden sposób Zainteresowany nie dysponuje, trudno więc uznać je za jego przychód. W związku z tym jedynym przychodem Wnioskodawcy wynikającym z najmu jest kwota czynszu za najem określona w umowie najmu, tj. na dzień dzisiejszy 450 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami w myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego art. 11 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (np. media), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem mieszkania nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego. W zakresie uiszczania tych opłat Wnioskodawca pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a usługodawcami.

W związku z powyższym, w świetle przedstawionych we wniosku informacji oraz powołanych przepisów uznać należy, że jedynie określona w umowie najmu wysokość czynszu będzie stanowić przysporzenie majątkowe Wnioskodawcy jako wynajmującego, a tym samym generować przychód do opodatkowania, stosownie do wybranej przez siebie formy opodatkowania tych przychodów, tj. wg skali podatkowej. Natomiast należności z tytułu opłat, do których ponoszenia zobowiązany będzie zgodnie z zawieraną umową najmu najemca, nie będą stanowić przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawcy.

Tak więc, podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych będzie jedynie określona w umowie najmu wysokość czynszu otrzymywana od najemcy. Powyższe oznacza również, że opłaty za media uiszczane przez najemców nie będą stanowiły dla Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty w późniejszym terminie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.