Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/4510-193/15-4/KC
z 28 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2015 r. (data wpływu 1 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 sierpnia 2015 r. (data wpływu 12 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), pismem z dnia 31 lipca 2015 r., (doręczonym w dniu 4 sierpnia 2015 r.) wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca − Spółka z o.o. jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie rekrutacji pracowników. 100% udziałów w Spółce znajduje się w posiadaniu osoby fizycznej, niebędącej rezydentem podatkowym polskim i niemającej miejsca zamieszkania w Polsce. Jedyny wspólnik jest równocześnie Prezesem Zarządu Spółki. Spółka nie posiada nieruchomości, które mogłaby udostępniać na czas przyjazdu do siedziby Spółki swoim pracownikom, bądź udziałowcom.

W związku z powyższym, w czasie pełnienia swoich obowiązków służbowych w Polsce, wspólnik musi korzystać z usług noclegowych, tj. hoteli, hosteli itp. zarówno w przypadku odwiedzania siedziby firmy, jak i podczas podróży służących zdobywaniu nowych kontrahentów.

Prezesa Zarządu Spółki nie łączy ze Spółką stosunek pracy ani równorzędny. Nie otrzymuje on wynagrodzenia z tytułu pełnionej funkcji. Wykonuje jednak zadania związane z pozyskiwaniem nowych kontrahentów oraz nadzorowaniem pracowników.

Ponadto, poza kosztami noclegów, Spółka pokrywa również koszty podróży (tj. wydatki na bilety lotnicze) i częściowo koszt wyżywienia Prezesa Zarządu w Polsce. Spółka zwraca uwagę, że za koszty wyżywienia podlegające refundacji uznaje wyłącznie te, które związane są z posiłkami w towarzystwie kontrahentów, natomiast pozostałe wyżywienie refundacji nie podlega. Cykliczne podróże wspólnika do Polski są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania Spółki i pozostają w ścisłym związku z Jej prognozowanymi przychodami, ponieważ w trakcie pobytu wspólnika w Polsce dochodzi do podejmowania strategicznych decyzji, negocjowania kontraktów, pozyskiwania kontrahentów i ogólnie mówiąc, nadzorowania sprawnego funkcjonowania firmy.

W piśmie z dnia 7 sierpnia 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że Prezes Zarządu pełni swoją funkcję na podstawie powołania go przez Zgromadzenie Wspólników Spółki.

Dokumentami potwierdzającymi wydatki poniesione przez Prezesa Zarządu są faktury VAT (usługi noclegu, czy też zakupu biletów lotniczych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy ponoszone przez Spółkę koszty związane z podróżami Prezesa Zarządu do kraju miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, podróży powrotnej do kraju miejsca zamieszkania oraz koszty zakwaterowania i wyżywienia w kraju prowadzenia działalności gospodarczej będą stanowić dla Spółki podatkowe koszty uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu wniosku), może On zaliczyć część wydatków związanych z pobytem Prezesa Zarządu Spółki w Polsce, a w szczególności koszty noclegów, podróży (biletów lotniczych) i usług gastronomicznych nabywanych w trakcie spotkań z kontrahentami, do kosztów podatkowych. Nie będzie stanowić kosztów podatkowych wyżywienie wspólników pozostające bez związku z prowadzoną działalnością, tj. wartość usług gastronomicznych niezwiązanych ze spotkaniami z kontrahentami.

Podczas wizyt Prezesa Zarządu w Polsce oraz podczas spotkań z kontrahentami podejmowane są decyzje dotyczące dalszego funkcjonowania Spółki a także decyzje dotyczące kierunków Jej rozwoju. Sprawowany jest także nadzór nad bieżącą działalnością Spółki. Prezes Zarządu pełni w ten sposób swoje obowiązki, które wiążą się z uzyskaniem oraz zabezpieczeniem uzyskiwania przychodu, a co za tym idzie wydatki związane z pełnieniem wymienionych funkcji przez Prezesa Zarządu mogą zostać uznane za koszty podatkowe zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów podatkowych musi być wydatkiem związanym, choćby pośrednio, z uzyskaniem przychodu i nie może znajdować się w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe. Pełniona przez Prezesa Spółki funkcja i realizowane przez niego zadania, wskazane w opisie stanu faktycznego, niezaprzeczalnie związane są z uzyskaniem czy zabezpieczeniem uzyskiwania przychodu i temu właśnie służą − brak podejmowania decyzji oraz nadzoru nad pracownikami skutkowałby zmniejszeniem przyszłych przychodów Spółki. Podejmowane decyzje mają charakter strategiczny.

Należy również stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miał zastosowania.

Wydatki Spółki na pokrycie kosztów przelotu Prezesa Zarządu do/z Polski, koszty jego zakwaterowania, poczęstunku dla kontrahentów, czy koszty przemieszczania się w Polsce, jako wydatki związane z uzyskaniem, zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów, spełniają przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym pokrycie przez Spółkę kosztów podróży i pobytu w kraju mieści się w kategorii wydatków stanowiących koszty podatkowe.

Prawidłowość stanowiska Spółki znajduje potwierdzenie w bieżących stanowiskach organów podatkowych, przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 8 października 2013 r. (sygn. ITPB3/423-317b/13/PST), według którego ,,rozważając kwestię kwalifikacji podatkowej przedmiotowych wydatków należy zauważyć, iż pomimo tego, że wykonywane przez prezesa (członka zarządu) zadania nie mogą być powiązane z konkretnym przychodem uzyskiwanym przez Wnioskodawcę, przejawiają jednakże związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Stąd też wydatki wynikające z realizacji obowiązków członka zarządu spółki wypada zakwalifikować jako wypełniające dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy, przy spełnieniu wszystkich wyżej wymienionych warunków ustawowych, pozwala je zaliczyć do kosztów podatkowych.”

Mając na uwadze powyższe, w opinii Wnioskodawcy należy uznać, że ponoszone przez Spółkę wydatki związane z noclegami i podróżą Prezesa Zarządu Spółki, a także wydatki na usługi gastronomiczne, tj. poczęstunek dla kontrahentów, Spółka powinna zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Odrębną kwestią będzie wyżywienie Prezesa niepozostające w ścisłym związku z przyszłym przychodem, a zatem te konkretne wydatki nie będą stanowiły podatkowych kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ww. ustawy.

Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego.

Rolą postępowania w sprawie o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego mającego miejsce w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Niniejszą interpretację oparto o przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.