Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-420/15/BJ
z 19 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. 2015, poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 maja 2015 r. (data wpływu 26 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej obrotu i kwot podatku należnego z tytułu świadczenia odpłatnych usług i wydawania wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej obrotu i kwot podatku należnego z tytułu świadczenia odpłatnych usług i wydawania wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca(...) świadczy usługi określone w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca posiada status czynnego podatnika podatku od towarów i usług i w związku z przedmiotem prowadzonej działalności nie podlega zwolnieniu od VAT wynikającemu z wysokości obrotu. Wnioskodawca m.in. wykonuje usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych. W związku z tym faktem Wnioskodawca jest podatnikiem, którego dotyczy obowiązek rejestrowania sprzedaży przy użyciu kas rejestrujących, uregulowany w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawy o VAT”). Nakłada on na podatników dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych obowiązek rejestracji sprzedaży przy pomocy kas rejestrujących. Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 1 podatnik prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących jest obowiązany dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz, co istotne, wydawać tenże wydrukowany dokument nabywcy.

Art. 106 ust. 1 ustawy o VAT stanowi natomiast, że podatnicy VAT są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Podatnicy nie mają przy tym obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej. W przypadku żądania nabywcy, podatnik ma jednak obowiązek wystawić fakturę (art. 106b ust. 3 ustawy o VAT).

Istotnym jest, iż wedle art. 106h ust. 1 w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy, rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Dostosowując się do powyższych przepisów, Podatnik w przypadku wykonania usługi na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej lub rolnika ryczałtowego wydaje takiej osobie paragon. W przypadku, gdy usługa wykonana jest na odległość (w chwili wykonania usług Podatnik nie ma fizycznego kontaktu z klientem); paragon wysyłany jest nabywcy usługi pocztą (ponieważ brak jest przepisów dotyczących wydania paragonu w przypadku usług świadczonych na odległość).

Podatnik nie stosuje kasy rejestrującej do wystawiania faktur.

Może się zdarzyć, że osoba fizyczna, której zgodnie z ww. przepisami Podatnik powinien wydać paragon zażąda wystawienia faktury jeszcze przed wydaniem paragonu, a w szczególności momentem, w którym powstanie obowiązek wystawienia paragonu zgodnie z art. 111 Ustawy o VAT.

W takiej sytuacji Podatnik wystawi takiej osobie fakturę (w formie zwykłej lub elektronicznej),

W takiej sytuacji Podatnik zgodnie z ww. art. 106h ust. 1 ustawy o VAT będzie miał obowiązek dołączyć paragon do ;swojego egzemplarza faktury, a w przypadku faktury wystawionej w formie elektronicznej, będzie miał obowiązek pozostawić w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji w której klient, będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej lub rolnikiem ryczałtowym, żąda wydania faktury jeszcze przed pojawieniem się obowiązku wydania paragonu fiskalnego lub już w momencie wykonania usługi doradztwa prawnego, podatnik ma obowiązek wydania paragonu klientowi, pomimo obowiązku wynikającego z art. 106h ust. 1, aby do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż lub (w przypadku wystawienie faktury elektronicznej) aby pozostawić paragon w dokumentacji Podatnika?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Na gruncie powyższego stanu faktycznego Wnioskodawca uważa, że w przypadku, gdy nabywca jego usługi jeszcze przed otrzymaniem paragonu (w szczególności zanim jeszcze powstanie obowiązek wydania paragonu) zażąda wydania faktury, to Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wydawać mu paragonu i odbierać go od niego, a będzie mógł od razu po wystawieniu paragonu dołączyć paragon do swojego egzemplarza faktury, wydając jednocześnie nabywcy usługi jego egzemplarz faktury (ewentualnie, w przypadku wystawienia faktury elektronicznej od razu pozostawić paragon w dokumentacji z danymi identyfikującymi tę fakturę).

Na gruncie powyższego stanu faktycznego wnioskodawca uważa, że przywołany powyżej art. 106h ust.1 ustawy o podatku l od towarów i usług, mówiący o konieczności dołączenia do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika paragonu dokumentujący tę sprzedaż, stanowi lex specialis w stosunku do art. 111 ust. 3a ustawy. W myśl zasady „lex specialis derogat legi generali” przepisy szczególne derogują przepisy o charakterze ogólnym. Obowiązek dołączenia do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika paragonu dokumentującego tę sprzedaż (względnie – pozostawienia paragonu w dokumentacji podatnika) deroguje więc konieczność wydania paragonu nabywcy usługi. Z tego względu Wnioskodawca uważa, że nie ma obowiązku wydawania paragonu fiskalnego klientowi będącemu osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, który zażąda wydania faktury dokumentującej przeprowadzenia czynności podlegającej opodatkowaniu, jeżeli do wydania paragonu jeszcze nie doszło (w szczególności zanim jeszcze powstanie obowiązek wydania paragonu).

Wnioskodawca zwraca uwagę na kwestię ewidentnej niezgodności przywołanych norm w przypadku praktycznego ich zastosowania. Przywołać można hipotetyczną sytuację, gdy po wykonaniu danej usługi przez podatnika, podatnik będzie chciał wydać usługobiorcy paragon fiskalny dokumentujący sprzedaż. Gdy w tym momencie usługobiorca zażąda wystawienia faktury, należy mimo wszystko wręczyć mu do ręki wspomniany paragon, po czym zaraz go odebrać, by zadośćuczynić wymaganiu z art. 106h ust.1. Pomijając już całkowitą niepraktyczność i nieużyteczność wyżej opisanej procedury, zachodzi realna obawa, iż paragon raz wręczony może nie być już przez usługobiorcę zwrócony. Ustawa nie nakłada na nabywcę obowiązku zwrotu paragonu, a podatnik wystawiający paragon nie ma skutecznych środków domagania się wydania mu paragonu.

Do podobnej sytuacji może dojść w przypadku świadczenia usług na odległość Aby spełnić wymaganie z art. 106h ust.1, koniecznym byłoby wysyłanie pocztą paragonu fiskalnego usługobiorcy w celu jego bezpośredniego wydania, z jednoczesną prośbą o jego natychmiastowe odesłanie w celu dołączenia do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika (względnie – pozostawienia w dokumentacji podatnika).

Ponownie zachodzi tu obawa, iż paragon ten nie zostanie jednak zwrócony. Może również dojść po drodze do jego zagubienia, co naraża podatnika na konsekwencje powstałe w wyniku braku realizacji obowiązku ze wspomnianego art. 106h ust. 1 lub art. 106h ust. 3. W ten sposób wzrastają niepewność oraz koszty wykonania usługi.

Co istotne, ustawa nie przewiduje w ogóle przypadku zaginięcia paragonu lub zastąpienia go innym dokumentem w przypadku, gdy nabywca nie zwróci go podatnikowi.

Należy zwrócić także uwagę na niebezpieczeństwo naruszenia w ten sposób swobody przepływu usług w rozumieniu Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej ze względu na fakt, że wykonywanie na odległość usług dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zamieszkałych poza Polską na terytorium Unii, obarczone byłoby od samego początku ryzykiem niemożliwości spełnienia obowiązków wynikających z polskiego prawa. Wysyłając paragon do usługobiorcy np. w Hiszpanii usługodawca nie miałby w praktyce żadnej pewności, że paragon zostanie mu odesłany, a więc nie mógłby spełnić obowiązku dołączenia go do swojego egzemplarza faktury – w szczególności, że odesłanie paragonu generuje dodatkowe koszty dla usługobiorcy.

Przepisy te doprowadzałyby do sytuacji, w której realizując jedną normę, może się stać niemożliwe zadośćuczynienie realizacji drugiej obowiązującej normy. Sytuację tę należy uznać za konflikt norm prawnych, który rozwiązać można poprzez zastosowanie jednej z reguł wykładni jaką jest ww. zasada lex specialis derogat legi generali, przy czym za przepis szczególny (lex specialis) należy uznać w tym przypadku nakaz dołączenia paragonu do egzemplarza faktury pozostającego w dokumentacji podatnika (ponieważ wystawianie faktur, dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej stanowi wyjątek od dokumentowania tej transakcji wyłącznie paragonem). Wnioskodawca podnosi także, że obligatoryjność wydania paragonu w sytuacji, gdy usługobiorca otrzyma fakturę, jest niefunkcjonalna i kłóci się z celem tego unormowania. Oba te dokumenty łączą się przecież w realizacji tego samego obowiązku – potwierdzenia dokonania sprzedaży.

Pojęcie paragonu fiskalnego zostało zdefiniowane w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące. Zgodnie z brzmieniem § 2 pkt 14 rozporządzenia przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Natomiast faktura zdefiniowania w art. 2 pkt 31 ustawy o podatku od towarów i usług, to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie; umieszczenie w nim elementów składowych wymienionych w art. 106e ustawy pozwala na jednoznaczne potwierdzenie przeprowadzenia czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

Zatem wydanie faktury spełnia tą samą funkcję, co wydanie paragonu fiskalnego w zakresie potwierdzenia dokonania czynności sprzedaży. Nieuzasadnionym wydaje się więc być obowiązek wydania paragonu fiskalnego w sytuacji gdy wydana zostaje również faktura dokumentująca daną sprzedaż. Wydanie faktury powinno zastępować obowiązek wydania paragonu ze względu na tą samą funkcję oraz celowość przepisów.

Co istotne, sam cel udokumentowania transakcji paragonem, tj. pewność odnośnie wysokości obrotu podatnika nie zostaje zniweczony, ponieważ niezależnie od przekazania faktury nabywcy, transakcja zostaje zapisana w pamięci kasy fiskalnej i uwidoczniona w raporcie dobowym z kasy.

Mając powyższe na uwadze Podatnik stoi na stanowisku, że w przypadku, gdy nabywca jego usługi jeszcze przed otrzymaniem paragonu (w szczególności zanim jeszcze powstanie obowiązek wydania paragonu) zażąda wydania faktury, to Podatnik nie będzie miał obowiązku wydawać mu paragonu i odbierać go od niego, a będzie mógł od razu po wystawieniu paragonu dołączyć paragon do swojego egzemplarza faktury, wydając jednocześnie nabywcy usługi jego egzemplarz faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o VAT. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonego w nim kręgu odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Oznacza to, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dostawa towarów/świadczenie usług w części, w jakiej te czynności są opłacane przez inne podmioty niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są zobowiązani do przestrzegania zasad zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363), zwanego dalej „rozporządzeniem”.

Podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy (§ 3 ust. 1 rozporządzenia).

W myśl § 6 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia podatnicy prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania paragon fiskalny.

Natomiast zgodnie § 2 pkt 12, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Z powyższych przepisów wynika, że obowiązek wydawania wydrukowanego dokumentu nabywcy istnieje w przypadku dokonania każdej sprzedaży rejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Zatem sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań, aby przekazać do dyspozycji nabywcy wydrukowany z kasy rejestrującej dokument potwierdzający sprzedaż.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 – jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.
   
   

Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

W myśl art. 106g ust. 3 pkt 1 ustawy, w przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia przesyła je lub udostępnia nabywcy.

Zgodnie z art. 106h ust. 1 ustawy, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Natomiast ust. 3 powyższego przepisu stanowi, że w przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.

Stosownie do art. 2 pkt 31 ustawy o VAT przez pojęcie faktura rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Przez fakturę elektroniczną zgodnie z art. 2 pkt 32 ustawy o VAT – rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.

Należy zauważyć, że niezależnie od zarejestrowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej klient może wystąpić o wystawienie faktury VAT. Spełnienie żądania wystawienia faktury VAT nie zwalnia jednak sprzedawcy z obowiązku ewidencji sprzedaży na kasie fiskalnej. Jeżeli osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej zażąda wystawienia faktury dokumentującej dokonaną sprzedaż, paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę sprzedaż, podatnik pozostawia w swojej dokumentacji.

Jak wynika z powołanych przepisów, podatnik obowiązany jest wydrukować oraz wydać nabywcy, dokument potwierdzający dokonaną transakcje, w momencie sprzedaży. Dokumentem potwierdzającym sprzedaż może być paragon lub faktura. Zatem, jeżeli nabywca jako dokument potwierdzający dokonanie transakcji otrzyma fakturę, sprzedawca nie ma obowiązku wydawania mu również paragonu. Wręcz przeciwnie, jak wskazuje przepis art. 106h ust. 1 i ust. 3 w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej za pomocą kasy rejestrującej, paragon dokumentujący tę sprzedaż zostaje u sprzedawcy.

W sytuacji, w której klient będący osoba fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej lub rolnikiem ryczałtowym, żąda wydania faktury jeszcze przed pojawieniem się obowiązku wydania paragonu fiskalnego lub już w momencie wykonania usługi, Wnioskodawca (sprzedawca) będzie mógł od razu po wydrukowaniu paragonu dołączyć go do egzemplarza faktury pozostającego u sprzedawcy, wydając jednocześnie nabywcy usługi jego egzemplarz faktury (ewentualnie w przypadku wystawienia faktury elektronicznej pozostawić paragon w dokumentacji z danymi identyfikującymi te fakturę).

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.