Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/4513-1-7/15-4/TK
z 11 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2015 r. (data wpływu 6 marca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 maja 2015 r. (data wpływu 11 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obniżenia kwoty akcyzy, do której zapłacenia jest zobowiązany, o kwotę akcyzy zapłaconej od reklamowanych wyrobów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obniżenia kwoty akcyzy, do której zapłacenia jest zobowiązany, o kwotę akcyzy zapłaconej od reklamowanych wyrobów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 maja 2015 r. (data wpływu 11 maja 2015 r.) w zakresie dokumentu, z którego wynika prawo osoby podpisanej na wniosku do reprezentowania Wnioskodawcy w sprawie o wydanie interpretacji indywidualnej oraz doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest producentem wyrobów alkoholowych i posiada trzy składy podatkowe. Spółka dokonuje sprzedaży produkowanych i importowanych wyrobów alkoholowych do swoich kontrahentów ze składów podatkowych. Każdorazowo przy wyprowadzaniu wyrobów alkoholowych ze składów podatkowych poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, Spółka rozpoznaje zobowiązanie podatkowe z tego tytułu. Dnia 30 października 2014 r. dokonano na podstawie faktury, sprzedaży wyrobów alkoholowych (importowanych i wyprodukowanych przez Spółkę wódek) do jednego z kontrahentów Spółki. Od wyprowadzonych ze składu podatkowego na podstawie faktury sprzedaży wyrobów alkoholowych powstało zobowiązanie w podatku akcyzowym, które Spółka uregulowała w ustawowo wymaganym terminie. Dostawa towaru do kontrahenta realizowana była przez przewoźnika zewnętrznego. Towar nie dotarł do kontrahenta, ponieważ miał miejsce wypadek drogowy. Wskutek zdarzenia drogowego część towaru uległa całkowitemu zniszczeniu a część uszkodzeniu. Przeprowadzone zostały oględziny pozostałego towaru i sporządzono protokół z towaru zwróconego po wypadku. Towar po wypadku przechowywany jest w magazynie przewoźnika.

Spółka zwróciła się do dostawcy i producenta importowanych wyrobów alkoholowych czy istnieje możliwość wprowadzenia do obrotu towaru, który znajdował się na samochodzie biorącym udział w kolizji drogowej a obecnie znajduje się w magazynie przewoźnika i otrzymała odpowiedź negatywną.

Takie same stanowisko zajął dostawca butelek, którego służby kontroli jakości stwierdziły, że ponowne wykorzystanie takich butelek stwarza zagrożenie dla zdrowia i życia konsumentów gdyż w trakcie wypadku butelki poddawane są udarom, które naruszają strukturę szkła, prowadzą do powstania mikropęknięć a w niektórych wypadkach mogą powodować powstanie odłamków szkła. Niektóre z tych odłamków mogą być niewidoczne gołym okiem. Odłamki mogą pozostać we wnętrzu butelki a w konsekwencji w przypadku rozlewu alkoholu mogą się w nim znaleźć. Laboratorium i Dział kontroli jakości Spółki również zajął stanowisko, że towar ze względu na bezpieczeństwo konsumentów nie może zostać wprowadzony do obrotu.

Towar w chwili obecnej znajduje się w magazynie przewoźnika. Reklamacja nie została przez nabywcę zgłoszona ponieważ towar nie dojechał do klienta. Nie mamy do czynienia z reklamacją dokonaną przez nabywcę, jednakże wymagania jakościowe wynikające z wewnętrznych norm nie pozwalają na dopuszczenie do obrotu takiego towaru. W związku z opisanym zdarzeniem Spółka zamierza dokonać całkowitego zniszczenia powypadkowego towaru i dokonać obniżenia zobowiązania (zaliczki dziennej) w podatku akcyzowym w okresie rozliczeniowym, w którym dokona zniszczenia powypadkowego towaru w oparciu o art. 23 ust. 4 pkt 2. Spółka zauważa, że jej stanowisko jest zbieżne ze stanowiskiem prezentowanym dotychczas przez Ministra Finansów między innymi w wydanej interpretacji z dnia 24 stycznia 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (ILPP3/443-89/11-2/TW).

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że wyroby, które są przedmiotem zapytania oznaczone są zgodnie z klasyfikacją w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987 r., str. 1 z późniejszymi zm.) następującymi kodami: 2208 60 11, 2208 70 10, 2208 30 30, 2208 30 11. Przewoźnik zewnętrzny dokonywał dostarczenia wyrobów do Kontrahenta Spółki, na zlecenie i w imieniu Spółki (Wnioskodawcy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy od kwoty akcyzy do zapłaty, której zobowiązana jest Spółka będzie ona uprawniona do skorzystania z odliczenia kwoty zapłaconej od sprzedanego towaru, który uległ wypadkowi drogowemu na gruncie art. 83a ustawy o podatku akcyzowym?
2. Czy powyższego odliczenia należy dokonać w rozliczeniu za okres, w którym Spółka dokona utylizacji niepełnowartościowego towaru?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on uprawniony na gruncie art. 83a ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r. do skorzystania z odliczenia kwoty akcyzy zapłaconej od niepełnowartościowego powypadkowego towaru.

Powyższego odliczenia należy dokonać w rozliczeniu za okres, w którym miało miejsce zniszczenie niepełnowartościowego towaru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r., poz. 752, z późn. zm.), zwaną dalej „ustawą”, ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy – wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod poz. 18 tego załącznika został wymieniony alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i pozostałe napoje spirytusowe o kodzie CN 2208.

Zgodnie z art. 83a ust. 1 ustawy – w przypadku reklamacji wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą uznanej przez podatnika może on dokonać obniżenia kwoty akcyzy, do której zapłacenia jest obowiązany, o kwotę akcyzy zapłaconej od reklamowanych wyrobów.

W myśl art. 83a ust. 2 ustawy – podatnik może dokonać obniżenia, o którym mowa w ust. 1, w przypadku całkowitego zniszczenia reklamowanych wyrobów akcyzowych:

1. w składzie podatkowym albo,
2. za zgodą właściwego naczelnika urzędu celnego – w innym miejscu spełniającym warunki niszczenia wyrobów na podstawie przepisów odrębnych, w obecności przedstawiciela organu podatkowego.
   
   

Z czynności zniszczenia wyrobów akcyzowych, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, sporządza się, w dwóch egzemplarzach, protokół zniszczenia wyrobów akcyzowych, w którym podaje się przyczyny tego zniszczenia. Protokół zniszczenia wyrobów akcyzowych podpisuje podatnik oraz obecny przy czynności zniszczenia przedstawiciel organu podatkowego (art. 83a ust. 3 ustawy).

Powyższy przepis uzależnia zatem prawo do obniżenia akcyzy odnośnie zwracanych wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą od spełnienia dwóch warunków. Pierwszym jest zwrot w trybie reklamacji, drugim uznanie jej przez podatnika.

Ustawa o podatku akcyzowym nie zawiera definicji reklamacji zatem w przedmiotowej sytuacji należy odwołać do powszechnego (językowego) znaczenia reklamacji. Reklamacją jest bowiem zwrócenie się do dostawcy, producenta, wykonawcy usługi w sprawie ujawnionych wad towaru, niedokładności w dostawie, rachunku, wykonaniu usługi itp. z żądaniem naprawienia szkód (http://sjp.pwn.pl/). Zatem reklamacja ogranicza się do wad produktu lub usługi ujawnionej po sprzedaży produktu, bądź wykonaniu usługi. W przypadku wyrobów akcyzowych (wyrobów alkoholowych) takimi wadami będą wady jakościowe nabytego towaru, czyli wady odnoszące się do wad jakościowych towaru istniejące już w momencie dopuszczenia go do konsumpcji (rozumianej jako wyprowadzenie towaru z procedury zawieszenia poboru akcyzy). Tym samym za reklamację w znaczeniu językowym nie można uznać wycofania z obrotu handlowego towaru (wyrobu akcyzowego), który utracił swoje cechy jakościowe wskutek wypadku drogowego podczas jego transportu do Kontrahenta Wnioskodawcy wykonywanego na zlecenie Zainteresowanego.

Stosownie do powyższego na gruncie ustawy o podatku akcyzowym nie można utożsamiać pojęcia „reklamacja” z pojęciem „wycofania” towaru z obrotu handlowego, w sytuacji w której powodem wycofania jest sama utrata cech jakościowych produktu powstała podczas jego transportu do Kontrahenta Wnioskodawcy.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest producentem wyrobów alkoholowych i posiada trzy składy podatkowe. Zainteresowany dokonuje sprzedaży produkowanych i importowanych wyrobów alkoholowych do swoich kontrahentów ze składów podatkowych. Każdorazowo przy wyprowadzaniu wyrobów alkoholowych ze składów podatkowych poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, Wnioskodawca rozpoznaje zobowiązanie podatkowe z tego tytułu. Dnia 30 października 2014 r. dokonano na podstawie faktury, sprzedaży wyrobów alkoholowych (importowanych i wyprodukowanych przez Zainteresowanego wódek) do jednego z kontrahentów Wnioskodawcy. Od wyprowadzonych ze składu podatkowego na podstawie faktury sprzedaży wyrobów alkoholowych powstało zobowiązanie w podatku akcyzowym, które Zainteresowany uregulował w wymaganym terminie. Dostawa towaru do kontrahenta realizowana była przez przewoźnika zewnętrznego. Towar nie dotarł do kontrahenta, ponieważ miał miejsce wypadek drogowy. Wskutek zdarzenia drogowego część towaru uległa całkowitemu zniszczeniu a część uszkodzeniu. Przeprowadzone zostały oględziny pozostałego towaru i sporządzono protokół z towaru zwróconego po wypadku. Wnioskodawca zwrócił się do dostawcy i producenta importowanych wyrobów alkoholowych czy istnieje możliwość wprowadzenia do obrotu towaru, który znajdował się na samochodzie biorącym udział w kolizji drogowej i otrzymał odpowiedź negatywną. Takie same stanowisko zajął dostawca butelek, którego służby kontroli jakości stwierdziły, że ponowne wykorzystanie takich butelek stwarza zagrożenie dla zdrowia i życia konsumentów gdyż w trakcie wypadku butelki poddawane są udarom, które naruszają strukturę szkła, prowadzą do powstania mikropęknięć a w niektórych wypadkach mogą powodować powstanie odłamków szkła. Niektóre z tych odłamków mogą być niewidoczne gołym okiem. Odłamki mogą pozostać we wnętrzu butelki a w konsekwencji w przypadku rozlewu alkoholu mogą się w nim znaleźć. Laboratorium i Dział kontroli jakości Zainteresowanego również zajął stanowisko, że towar ze względu na bezpieczeństwo konsumentów nie może zostać wprowadzony do obrotu. Przewoźnik zewnętrzny dokonywał dostarczenia wyrobów do Kontrahenta Wnioskodawcy, na zlecenie i w imieniu Zainteresowanego.

Zatem należy zauważyć, że Wnioskodawca wprowadził do konsumpcji (wyprowadził z procedury zawieszenia poboru akcyzy) pełnowartościowy towar, co do jakości którego nie było żadnych zastrzeżeń, a utrata cech jakościowych umożliwiających jego dalsze wykorzystania w działalności gospodarczej lub sprzedaży nastąpiła podczas niewłaściwego transportu od Wnioskodawcy do jego Kontrahenta dokonywanego przez przewoźnika zewnętrznego, który dokonywał transportu na zlecenie Zainteresowanego. Dlatego też w sprawie będącej przedmiotem wniosku brak jest podstaw do utożsamiania wycofania z obrotu wyrobów alkoholowych z reklamacją, o której mowa w art. 83a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Uznanie bowiem powyższego wycofania wyrobów z obrotu gospodarczego jako reklamacji oznaczałoby rozszerzenie instytucji „reklamacji” o możliwość reklamowania towarów które w momencie ich wprowadzenia do konsumpcji nie posiadają wad jakościowych (jawnych lub ukrytych), a utrata ich cech jakościowych umożliwiających ich dalszą sprzedaż nastąpiła np. podczas nieprawidłowego transportu od dostawcy do jego kontrahenta. Takie rozszerzenie niewątpliwie byłoby możliwe tylko w przypadku gdyby ustawodawca zdecydowałby się na zmianę powszechnego znaczenia pojęcia „reklamacji” poprzez zdefiniowanie na potrzeby ustawy o podatku akcyzowym pojęcia „reklamacji”, bądź odwołania się do innego aktu prawnego zawierającego taką definicję.

Reasumując, mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące przepisy prawa regulujące podatek akcyzowy należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie od kwoty akcyzy do zapłaty, której zobowiązana jest Spółka nie będzie ona uprawniona do skorzystania z odliczenia kwoty zapłaconej od sprzedanego towaru, który uległ wypadkowi drogowemu na gruncie art. 83a ustawy o podatku akcyzowym, gdyż za reklamację, o której mowa w art. 83a ust. 1 ww. ustawy o podatku akcyzowym nie można uznać wycofania z obrotu handlowego towaru (wyrobu akcyzowego), który utracił swoje cechy jakościowe wskutek wypadku drogowego podczas jego transportu do Kontrahenta Wnioskodawcy.

Mając na uwadze fakt, że odpowiedź na pytanie pierwsze jest negatywna – bezprzedmiotowa tym samych jest odpowiedź na drugie z zadanych pytań.

Końcowo należy podkreślić, że przywołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna dotycząca przepisów prawa wydana została w indywidualnej sprawie i nie może być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.