Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-350/15/SK
z 24 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 czerwca 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 30 czerwca 2015 r.), uzupełnionym 1 września 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w momencie sprzedaży karty podarunkowej powstanie po stronie Spółki obowiązek podatkowy (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w momencie sprzedaży karty podarunkowej powstanie po stronie Spółki obowiązek podatkowy. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 26 sierpnia 2015 r. Znak: IBPB-1-3/4510-146/15/SK, IBPP2/4512-602/15/IK, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 1 września 2015 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej również jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie dystrybucji obuwia, toreb oraz akcesoriów (dalej: „Towary”). Dystrybucja Towarów prowadzona jest m.in. poprzez sieć sklepów fizycznych (dalej: „Salony”) oraz Sklep Internetowy. W ramach uatrakcyjnienia oferty, Spółka wprowadziła sprzedaż Kart Podarunkowych, będących bonami towarowymi na okaziciela (dalej: „Użytkownik”) w formie kart, wydawanych przez Spółkę i dostępnych w Salonach oraz w Sklepie Internetowym, uprawniających do zakupu Towarów w Salonach lub w Sklepie Internetowym do maksymalnej kwoty odpowiadającej początkowej wartości nominalnej Karty Podarunkowej. Wartość nominalna Karty Podarunkowej odpowiada kwocie środków pieniężnych przekazanej Spółce przez Nabywcę Karty Podarunkowej. Karta Podarunkowa zachowuje ważność przez okres 12 miesięcy od dnia jej aktywacji. Przy wydaniu Karty Podarunkowej Nabywca otrzymuje od Spółki niefiskalny wydruk z kasy, jako potwierdzenie dokonania wpłaty środków pieniężnych, niestanowiący paragonu fiskalnego, ani faktury VAT. Spółka nie wybrała sposobu ustalania przychodu o którym mowa w art. 12 ust. 3g Ustawy CIT. W momencie sprzedaży Karty Podarunkowej przez Spółkę nie jest możliwe określenie Towarów, które zostaną nabyte przy jej wykorzystaniu przez Użytkownika w Salonach lub Sklepie Internetowym, ani daty ich sprzedaży. Co więcej, Użytkownicy nie mają obowiązku wykorzystania Kart Podarunkowych. W praktyce może więc dochodzić do sytuacji, w których pomimo otrzymania środków pieniężnych przez Spółkę nie dojdzie do wykorzystania Karty Podarunkowej i sprzedaży Towarów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym, w momencie sprzedaży Karty Podarunkowej po stronie Spółki nie dojdzie do powstania przychodu na gruncie Ustawy CIT? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Spółki, w momencie sprzedaży Karty Podarunkowej po jej stronie nie dochodzi do powstania przychodu na gruncie Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. W myśl art. 12 ust. 3 Ustawy CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Datą powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3 jest dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Wynika to wprost z art. 12 ust. 3a Ustawy CIT.

Niemniej jednak, jak stanowi art. 12 ust. 4 pkt 1 Ustawy CIT, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Należy podkreślić, że w dacie sprzedaży Karty Podarunkowej nie dochodzi do sprzedaży towarów. Karta podarunkowa jest substytutem środków pieniężnych i umożliwia, w oznaczonym terminie dokonanie zapłaty za Towary. Samo wydanie (sprzedaż) karty nie jest zatem wydaniem Towaru. Brzmienie ww. przepisów nie pozostawia wątpliwości, że w momencie wpłaty dokonywanej na poczet sprzedaży Towarów, które zostaną zrealizowane w przyszłości, po stronie Spółki nie dochodzi do powstania przychodu na gruncie przepisów Ustawy CIT. Wynika to również z faktu, że Spółka nie wybrała sposobu ustalania przychodu o którym mowa w art. 12 ust. 3g Ustawy CIT.

Momentem powstania przychodu będzie natomiast data nabycia Towarów za pomocą Karty Podarunkowej lub data upływu ważności.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołała interpretacje indywidualne wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22 lipca 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-455/14/MS,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 21 stycznia 2014 r. Znak: IPPB5/423-896/13-2/ MK,
• Ministra Finansów z 30 maja 2012 r. Znak: DD9/DD2/033/225/BRT/09/PK-1280.
  
  

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Ogólną zasadę ustalania momentu uzyskania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, określa art. 12 ust. 3a updop. Na mocy tego przepisu, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Ponadto, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f – zgodnie z art. 12 ust. 3e updop – za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 3g updop, w przypadku pobrania wpłat na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, podlegających zarejestrowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, za datę powstania przychodu uznaje się dzień pobrania wpłaty, jeżeli podatnicy w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca roku podatkowego, a w przypadku podatników rozpoczynających ewidencjonowanie obrotów przy zastosowaniu kasy rejestrującej - w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczęli ewidencjonowanie obrotów przy zastosowaniu kasy rejestrującej, zawiadomią właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze tego sposobu ustalania daty powstania przychodu.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie dystrybucji obuwia, toreb oraz akcesoriów. W ramach uatrakcyjnienia oferty, Spółka wprowadziła sprzedaż kart podarunkowych, będących bonami towarowymi na okaziciela. Wartość nominalna karty podarunkowej odpowiada kwocie środków pieniężnych przekazanych Spółce przez nabywcę karty. Karta podarunkowa zachowuje ważność przez okres 12 miesięcy od dnia jej aktywacji. W momencie sprzedaży karty podarunkowej nie jest możliwe określenie towarów, które zostaną nabyte przez posiadacza karty, ani daty ich sprzedaży. Możliwa jest również sytuacja, że pomimo otrzymania przez Spółkę środków pieniężnych nie dojdzie do wykorzystania karty podarunkowej i sprzedaży towarów. Dodatkowo, Spółka wskazała, że nie wybrała sposobu ustalania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 3g updop.

Karta podarunkowa jest dokumentem, który poświadcza przysługujące jego posiadaczowi uprawnienia, np. do otrzymania w oznaczonym terminie pewnego świadczenia. Sprzedaż karty nie skutkuje wydaniem towaru, ani świadczeniem usługi, karta nie jest rzeczą, ani prawem majątkowym, nie mieści się także w pojęciu „usługa”.

Otrzymaną zapłatę za wydanie karty podarunkowej należy traktować jako zaliczkę na poczet późniejszego wydania towaru. Tego rodzaju przysporzenia są wyłączone z przychodów na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 updop, w myśl którego pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych (…) nie zalicza się do przychodów.

Wobec powyższego, momentem powstania przychodu zgodnie ze stanowiskiem Spółki będzie data nabycia towarów zgodnie z cyt. art. 12 ust. 3a updop lub data upływu ważności karty podarunkowej. W przypadku bowiem, gdy w oznaczonym terminie klient nie zrealizuje uprawnień wynikających z karty podarunkowej Spółka będzie miała obowiązek rozpoznania przychodu w wysokości równowartości kwoty niewykorzystanej przez klienta (na ostatni dzień okresu rozliczeniowego). Podstawę zaliczenia tej kwoty do przychodów stanowi art. 12 ust. 1 pkt 1 updop.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w momencie sprzedaży (wydania) karty podarunkowej po stronie Spółki nie dojdzie do powstania przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym przedstawione we wniosku stanowisko Spółki uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem ORD-IN, tj. w zakresie stanu faktycznego oraz w zakresie podatku od towarów i usług wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.