Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-241/15/KK
z 28 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2015 r. (data wpływu 1 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie artykułów spożywczych zużywanych w trakcie pracy przez pracowników oraz w trakcie spotkań z udziałem pracowników - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie artykułów spożywczych zużywanych w trakcie pracy przez pracowników oraz w trakcie spotkań z udziałem pracowników.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą Polsce należącą do międzynarodowej Grupy. Spółka oferuje usługi w zakresie projektowania konstrukcji statków i urządzeń hydrotechnicznych. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Spółka wykonuje czynności opodatkowane, jak i czynności nie opodatkowane, w związku z którymi przysługuje Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jednym z podstawowych zasobów, z którego Spółka czerpie korzyści, przekładające się na przychody z działalności gospodarczej, są jej pracownicy. Sukces prowadzonej przez Spółkę działalności opiera się bowiem w zasadniczym stopniu na doświadczeniu, wiedzy i zaangażowaniu pracowników. W związku z powyższym Spółka stara się zapewniać pracownikom jak najlepsze warunki i atmosferę pracy, aby przyciągać do Spółki specjalistów w dziedzinach, w których prowadzi działalność gospodarczą, zatrzymać już zatrudnionych pracowników oraz zmotywować ich do świadczenia usług najwyższej jakości.

Miedzy innymi w tym celu Spółka dokonuje zakupów drobnych artykułów spożywczych z których pracownicy w miejscu pracy mogą przygotować dla siebie przykładowo kanapki (np.: pieczywo, nabiał, wędliny), napojów (np. kawa, herbata, soki, woda, mleko, napoje gazowane) oraz popularnych owoców (dalej łącznie: drobne artykuły spożywcze), z których korzystają nieodpłatnie pracownicy Spółki podczas wykonywania obowiązków służbowych w siedzibie Spółki. Nadto należy wskazać, iż Wnioskodawca na zasadzie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozpoznaje u pracowników przychód opodatkowany.

Niektóre z drobnych artykułów spożywczych Spółka udostępnia w posiadanych pomieszczeniach socjalno - kuchennych. Zdarza się również, że artykuły takie stanowią drobny poczęstunek dla pracowników Spółki podczas spotkań, zebrań, szkoleń czy narad wewnętrznych odbywających się na terenie siedziby Spółki. Drobne artykuły spożywcze mogą być konsumowane wyłącznie w siedzibie Spółki (na miejscu), nie są wręczane jako upominki czy prezenty, które pracownik może zabrać ze sobą. Faktury dokumentujące zakup przedmiotowych drobnych artykułów spożywczych oraz są wystawiane na Wnioskodawcę. W przyszłości Spółka zamierza nadał udostępniać swoim pracownikom drobne artykuły spożywcze w charakterze/okolicznościach przedstawionych powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych:

Czy wydatki na zakup artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym zużywanych w trakcie pracy przez pracowników oraz w trakcie spotkań z udziałem pracowników na terenie siedziby, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zakupy artykułów drobnych artykułów spożywczych, o których mowa w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stanowią koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Należy ponadto wskazać, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża podatnika.

W związku z powyższą definicją do kosztów uzyskania przychodów można również zaliczyć wydatki zarówno bezpośrednio wynikające z zatrudnienia jak i pośrednio związane z zatrudnieniem, ponoszone przez pracodawców na rzecz swoich pracowników. Koszty pracownicze obejmują przede wszystkim wynagrodzenia i inne wypłaty pieniężne oraz świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika.

W stanie faktycznym opisanym we wniosku Wnioskodawca sporządza projekty urządzeń hydrotechnicznych. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka regularnie dokonuje zakupów drobnych produktów spożywczych dla pracowników, które udostępniane są pracownikom w miejscu wykonywania przez nich pracy tj. w siedzibie Spółki. Produkty nabywane przez Wnioskodawcę to przede wszystkim pieczywo, nabiał, wędliny, woda mineralna, kawa, herbata, cukier, śmietanka do kawy, mleko etc. Wnioskodawca wskazuje, że powyższe wydatki nie są finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Jednocześnie Spółka wskazuje, że nabywane produkty żywnościowe oraz posiłki nie są ani okazałe ani wystawne. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej służące stworzeniu oczekiwanego wizerunku podatnika, a także ułatwieniu zawarcia umowy lub stworzeniu korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Zatem jest oczywistym, iż pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności. Odnosząc się do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż wydatki jakie ponosi Wnioskodawca na zakup drobnych artykułów spożywczych dla swoich pracowników nie noszą znamion reprezentacji, są zwyczajowo przyjęte i nie mają charakteru okazałości, a zatem mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe, należy zauważyć, iż wydatki ponoszone przez Spółkę w celu zapewnienia pracownikom posiłków, będą miały pośredni wpływ na uzyskiwanie przez Spółkę przychody z prowadzonej działalności gospodarczej. W ocenie Spółki poniesione wydatki przyczyniają się do poprawy atmosfery w pracy, a także zwiększenia motywacji do jej wykonywania wśród pracowników, co z kolei powoduje wzrost wydajności pracy, a w konsekwencji powstanie lub zwiększenie przychodów Spółki. Ponoszone przez pracodawcę wydatki drobne artykuły spożywcze, nie zostały również wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym, przedmiotowe wydatki na rzecz pracowników stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów, stosownie do regulacji zawartych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, Wnioskodawca prawidłowo ma zamiar zaliczyć wydatki na produkty spożywcze, które są następnie udostępniane pracownikom, do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.