Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/4512-1-144/15-2/NF
z 27 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2015 r. (data wpływu 14 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę jako komplementariusza na rzecz spółki komandytowej oraz dokumentowania tych czynności fakturami VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę jako komplementariusza na rzecz spółki komandytowej oraz dokumentowania tych czynności fakturami VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, spółka kapitałowa (spółka z ograniczona odpowiedzialnością) posiadająca osobowość prawną jest wspólnikiem spółki komandytowej. Wnioskodawca jest jedynym komplementariuszem w spółce komandytowej. W umowie spółki komandytowej wprowadzono zapis na podstawie którego komplementariusz może otrzymać wynagrodzenie z tytułu prowadzenia przez niego spraw spółki komandytowej. Na mocy uchwały wspólników spółki komandytowej, Wnioskodawcy zostało przyznane wynagrodzenie za prowadzenie spraw Spółki, które należne jest Wnioskodawcy na koniec każdego kwartału.

Ponadto Wnioskodawca zarejestrowany jest jako czynny podatnik podatku od towarów i usług i prowadzi działalność opodatkowaną tym podatkiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie, które otrzyma Wnioskodawca z tytułu prowadzenia spraw spółki komandytowej powinno być opodatkowane podatkiem VAT i udokumentowane fakturą VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności wykonywane przez niego jako komplementariusza na rzecz spółki komandytowej powinny być traktowane jako odpłatne świadczenie usług na podstawie art. 5 w związku z art. 8 ustawy o VAT. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest działanie Wspólnika, który dokumentuje świadczone wyżej opisane usługi, fakturami VAT, wykazując w nich podatek należny według stawki podstawowej.

Aby mówić o powstaniu obowiązku podatkowego w podatku VAT konieczne jest dokonanie przez podmiot mający cechy podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT czynności podlegającej opodatkowaniu VAT wymienionej w katalogu z art. 5 ustawy o VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Świadczenie usług co do zasady musi być odpłatne, to znaczy że powinien istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a wypłacanym wynagrodzeniem. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania konkretnego świadczenia. W przedstawionym stanie faktycznym Wspólnik dokonuje odpłatnego świadczenie usług na rzecz Wnioskodawcy prowadząc sprawy Spółki, za co otrzymuje wynagrodzenie, wykonuje zatem czynności podlegające opodatkowaniu VAT.

Warunkiem koniecznym do uznania czynności za podlegające opodatkowaniu VAT jest jej wykonywanie przez podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Art. 15 ust. 2 ustawy definiuje działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja z art. l5 ustawy o VAT obejmuje swoim zakresem szeroką kategorię podmiotów. Podatnikiem może być w zasadzie każdy samodzielny podmiot prawny, niezależnie od tego, jaką formę prawną przybierze.

Wnioskodawca podkreśla, że jako Wspólnik samodzielnie prowadzi działalność polegającą na prowadzeniu spraw Spółki w sposób stały i ciągły, a z tytułu tych czynności otrzymuje wynagrodzenie. W konsekwencji należy uznać, że jest on podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają interpretacje indywidualne wydane w podobnych sprawach:

• W interpretacji indywidualnej z 16 maja 2013 r. (sygn. ITPP1/443-175/13/DM) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził: "Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że czynności polegające na prowadzeniu spraw spółki komandytowej przez jej komplementariusza, tj. Wnioskodawcę (spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością), stanowią usługi w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, wykonywane przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą, a w konsekwencji podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. W tym przypadku komplementariusz prowadzi sprawy i zarządza spółką komandytową w ramach swojej działalności gospodarczej, świadcząc usługi jako podatnik VAT. Zatem wbrew opinii wyrażonej we wniosku uznać należy, że „zwrot kosztów” wraz z ewentualnym dodatkowym świadczeniem pieniężnym dokonywany na rzecz Wnioskodawcy jako komplementariusza spółki komandytowej na podstawie umowy spółki komandytowej, należy traktować jako zapłatę (wynagrodzenie) za świadczenie usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Konsekwentnie, czynności te powinny być dokumentowane fakturą VAT”.
• W interpretacji indywidualnej z 30 kwietnia 2013 r. (sygn. ITPP1/443-155/13/DM) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdza: „Zatem w opisanych w zdarzeniu przyszłym wariantach, wynagrodzenie wypłacane komplementariuszowi spółki komandytowej na podstawie umowy spółki komandytowej i stosownej uchwały Zgromadzenia Wspólników spółki komandytowej (wariant 1), jak i w oparciu o umowę cywilnoprawną o zarządzanie i prowadzenie spraw (wariant 2) będzie stanowić wynagrodzenie za świadczenie usług, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych”.
• W interpretacji indywidualnej z 27 lutego 2013 r. (sygn. IBPP1/443-1223/12/AW) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził: „Reasumując, w opinii tut. Organu, czynności, polegające na prowadzeniu spraw spółki komandytowo-akcyjnej przez jej komplementariusza będącego Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością za wynagrodzeniem, są usługami w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, wykonywanymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą, a w konsekwencji podlegają opodatkowaniu tym podatkiem”.
• W interpretacji indywidualnej z 1 lutego 2013 r. (sygn. ITPP1/443-1377/12/TS) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał, że: „Zatem wbrew opinii wyrażonej we wniosku, wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy jako komplementariuszowi spółki komandytowej na podstawie umowy spółki komandytowej i stosownej uchwały wspólników spółki komandytowej, stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynności te podlegają opodatkowaniu przy zastosowaniu stawki podatku 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług”.
• W interpretacji indywidualnej z 30 listopada 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPP2/443-936/12-2/MN) stwierdził: „W przedmiotowej sprawie, z tytułu prowadzenia spraw spółki, Wnioskodawcy może przysługiwać wynagrodzenie, którego wysokość będzie określona uchwałą wspólników. Ponadto, umowa spółki komandytowej będzie stanowić, że wynagrodzenie przyznane komplementariuszowi uchwałą posiedzenia wspólników, będzie mu przysługiwać niezależnie od jego udziału w zysku spółki. Komplementariusz będzie otrzymywał również wynagrodzenie dodatkowe na pokrycie kosztów innych niż koszty wynagrodzenia zarządu i pracowników komplementariusza – z tytułu prowadzenia spraw i reprezentowania spółki komandytowej. Zatem w przedmiotowej sprawie relacje pomiędzy spółką komandytową a spółką z ograniczoną odpowiedzialnością wykroczą poza zwykłe relacje spółka-wspólnik, uregulowane w kodeksie spółek handlowych. W związku z powyższym, w opinii tut. Organu, zasadne jest uznanie, iż strony łączyć będzie stosunek cywilnoprawny (umowa), wynikający z podjętego przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością zobowiązania do prowadzenia spraw i reprezentowania spółki komandytowej oraz z zobowiązania się przez spółkę komandytową do wypłacania wynagrodzenia na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z tytułu wykonywanych przez nią usług. (…) Reasumując, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wynagrodzenie komplementariusza oraz wynagrodzenie dodatkowe na pokrycie kosztów ponoszonych przez komplementariusza, przyznane uchwałą wspólników spółki komandytowej, z tytułu prowadzenia spraw i reprezentowania spółki komandytowej, powoduje powstanie obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług”.
• W interpretacji indywidualnej z 11 stycznia 2013 r. (sygn. ILPP2/443-1065/12-2/JK) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził: „Reasumując, czynności polegające na prowadzeniu spraw i reprezentowaniu spółki komandytowej przez jej komplementariusza będącego spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, wykonywane za wynagrodzeniem, są usługami w rozumieniu art. 8 ustawy, wykonywanymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą, a w konsekwencji podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podstawową 23% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.” Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 14 listopada 2012 roku (sygn. ILPP2/443-856/12-2/AK)”.
  
  

Mając na względzie brzmienie przepisów oraz praktykę władz skarbowych w tym zakresie, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wynagrodzenie, które otrzyma z tytułu prowadzenia spraw spółki komandytowej powinno być opodatkowane podatkiem VAT wg stawki podstawowej (obecnie 23%) i udokumentowane fakturą VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika, niebędące dostawą towarów, na rzecz innego podmiotu.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby móc uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Ponadto musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i otrzymanym za jej wykonanie wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Otrzymana zapłata powinna być zatem konsekwencją dokonanego świadczenia.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy według art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarczą obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Opodatkowaniu mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika.

Należy podkreślić, że obie te przesłanki powinny zostać spełnione jednocześnie, co oznacza, że w odniesieniu do danej czynności konkretny podmiot powinien występować w charakterze podatnika. Tak więc wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika – nawet jeśli jest on podatnikiem z innego tytułu – pozostaje poza zakresem opodatkowania.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą kwestii, czy wykonywane na rzecz spółki komandytowej usługi powinny być opodatkowane podatkiem VAT i udokumentowane fakturą VAT.

W opisanej sprawie należy rozstrzygnąć czy znaczenie ma fakt, że Spółka jest komplementariuszem w Spółce komandytowej i wykonywane przez nią czynności są wykonywaną samodzielnie działalnością gospodarczą, a nie realizowaniem uprawnień właścicielskich.

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, z późn. zm.), zwanej dalej Ksh, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

W myśl art. 117 Ksh spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki. W związku z tym, komplementariusz jest co do zasady ustawowym przedstawicielem spółki komandytowej i ma obowiązek jej reprezentowania na zewnątrz. Zgodnie z art. 121 § 1 komandytariusz nie ma prawa ani obowiązku prowadzenia spraw spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej.

Na mocy art. 46 Ksh, wspólnik za prowadzenie spraw spółki nie otrzymuje wynagrodzenia.

W analizowanej sprawie Wnioskodawcy, będącemu jedynym komplementariuszem Spółki, przysługuje prawo do wynagrodzenia. Prawo do świadczenia pieniężnego z tytułu prowadzenia spraw Spółki, które należne jest Wnioskodawcy na koniec każdego kwartału, zostało przyznane na mocy uchwały wspólników Spółki komandytowej.

W związku z powyższym przedstawione w opisie sprawy relacje łączące Wnioskodawcę ze Spółką komandytową, w której jest on komplementariuszem wykraczają poza relacje spółka-wspólnik uregulowane w Ksh. Strony łączy stosunek cywilnoprawny (umowa) wynikający z podjętego przez Wnioskodawcę zobowiązania do prowadzenia spraw i reprezentacji Spółki komandytowej oraz ze zobowiązania się przez Spółkę komandytową do wypłacania wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy z tytułu wykonanych przez nią usług.

W świetle powyższej powołanych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu sprawy należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Zainteresowanego na rzecz Spółki komandytowej, za które Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie, stanowią działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stwierdzić należy także, że czynności polegające na prowadzeniu i reprezentowaniu spółki komandytowej przez jej komplementariusza będącego spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, wykonywane za wynagrodzeniem są usługami w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, świadczonymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik zobowiązany jest wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Art. 106e ustawy, zawiera szczegółowe zestawienie elementów składających się na fakturę.

Przez pojęcie sprzedaży, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016, z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku wynosi 23%.

Ponieważ usługi, których dotyczy zapytanie Wnioskodawcy, polegające na prowadzeniu spraw Spółki komandytowej nie korzystają z opodatkowania stawkami obniżonymi ani ze zwolnienia od podatku VAT, zatem podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według 23% stawki podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca (Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) zobowiązany będzie do opodatkowania podatkiem VAT i udokumentowania fakturą VAT wynagrodzenia otrzymanego z tytułu prowadzenia spraw Spółki komandytowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.