Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-128/15-2/DK
z 15 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.). Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru podatku w związku z dokonaną transakcją zakupu znaku towarowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru podatku w związku z dokonaną transakcją zakupu znaku towarowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia aptek. Na potrzeby powyższej działalności Wnioskodawca nabył w grudniu 2014 r. od spółki kapitałowej z siedzibą na Cyprze (i będącej cypryjskim rezydentem podatkowym) zarejestrowany znak towarowy, którym oznaczone są apteki (dalej: „Znak”). Zgodnie z umową sprzedaży Znaku termin płatności został określony w sposób następujący:

• cena sprzedaży zapłacona zostanie w całości najpóźniej do dnia 31 grudnia 2019 r., z zastrzeżeniem poniższych postanowień;
• kupujący (Wnioskodawca) zobowiązuje się wpłacać Sprzedającemu raty na poczet ceny sprzedaży w wysokości co najmniej 20% wskazanej wyżej ceny, najpóźniej na koniec każdego roku kalendarzowego do czasu pełnej zapłaty ceny.

Płatność pierwszej raty nastąpi do dnia 31 grudnia 2015 r. (oznacza to, że Wnioskodawca jest obowiązany do zapłaty w każdym z najbliższych pięciu lat co najmniej 20% ceny zakupu Znaku).

Nabycie Znaku zostało udokumentowane fakturą wystawioną przez sprzedawcę 31 grudnia 2014 r. Znak jest jednym z praw określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.) – stanowi wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dotychczasowy właściciel Znaku nie prowadzi na terytorium Polski działalności zarobkowej przez zakład w rozumieniu umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym zadana następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, od kwot należności składających się na cenę za nabycie prawa własności Znaku, płaconych w ratach w przyszłości przez Wnioskodawcę na rzecz dotychczasowego właściciela Znaku (spółki cypryjskiej), będzie istniał obowiązek poboru podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oraz art. 7 i art. 12 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Cypru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 4 czerwca 1992 r. (Dz. U. z 1993 r., Nr 117, poz. 523 z późn. zm.) – dalej: UPO, przy założeniu, iż Wnioskodawca będzie posiadał certyfikat rezydencji podatkowej sprzedawcy Znaku ważny na dzień dokonywania poszczególnych zapłat?

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, od kwot należności składających się na cenę za nabycie prawa własności Znaku, płaconych w ratach w przyszłości przez Wnioskodawcę na rzecz dotychczasowego właściciela Znaku (spółki cypryjskiej), nie będzie istniał obowiązek poboru podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 7 i art. 12 UPO przy założeniu, iż Wnioskodawca będzie posiadał certyfikat rezydencji podatkowej sprzedawcy Znaku ważny na dzień dokonywania poszczególnych zapłat.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – ustala się w wysokości 20% przychodów.

Ważnym jednak jest, że stosownie do art. 21 ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Tym samym, obowiązek poboru podatku, jak też ewentualnie właściwą stawkę tego podatku należy ustalać w oparciu o postanowienia właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z kolei w myśl art. 26 ust. 1 wskazanej ustawy, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e.

Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Mając na uwadze, że podmiot będący odbiorcą należności posiada siedzibę na terytorium Cypru, w analizowanym stanie faktycznym, zastosowanie znajdzie UPO.

Stosownie do art. 12 ust. 1 UPO, należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże zgodnie z ust. 2 tegoż artykułu takie należności mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli osoba uzyskująca należności jest osobą do nich uprawnioną, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty należności licencyjnych brutto. Przy czym podkreślenia wymaga, że określenie „należności licencyjne”, użyte w przedmiotowej UPO (art. 12 ust. 3), oznacza wszelkiego rodzaju należności otrzymywane w związku z użytkowaniem lub prawem do użytkowania wszelkich praw autorskich, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje (know-how) związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej; określenie to oznacza również wszelkiego rodzaju należności otrzymywane w związku z użytkowaniem lub prawem do użytkowania wszelkich praw do filmów dla kin oraz filmów lub taśm do transmisji w radiu lub telewizji.

W świetle ww. definicji „należnością licencyjną” jest wyłącznie wynagrodzenie z tytułu „użytkowania lub prawa do użytkowania” wymienionych w nim rodzajów dóbr intelektualnych. Tym samym, opłata za przeniesienie tych praw nie jest należnością licencyjną.

Zatem, w okolicznościach kiedy przedmiotem transakcji jest przeniesienie prawa własności majątku, płatności z tego tytułu, w świetle umów międzynarodowych, powinny być kwalifikowane do „zysków z przedsiębiorstwa” a nie do „należności licencyjnych”.

Powyższe znajduje potwierdzenie w komentarzach do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (OECD), (dla przykładu Józef Banach – Polskie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, Wydanie 2, Wydawnictwo GH. Beck, 2002 r. str. 249), która stanowi ogólnie akceptowane źródło interpretacji zapisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (jest akceptowany także przez polskie władze podatkowe oraz sądy administracyjne).

W Komentarzu wskazuje się, iż jeżeli wynagrodzenie przekazywane jest z tytułu przeniesienia całości praw, płatność nie może stanowić należności licencyjnej i przepisy artykułu dotyczącego podatkowego traktowania licencji nie mają zastosowania. Wynika to z faktu, iż w przypadku przeniesienia całości lub części praw wynagrodzenie nie może być przekazywane z tytułu „korzystania” z praw.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym do przychodów z tytułu przeniesienia (sprzedaży) prawa własności Znaku, zastosowanie znajdą uregulowania dotyczące zasad opodatkowania „zysków z prowadzenia przedsiębiorstwa”, tj. art. 7 ust. 1 UPO. Przedmiotowy przepis wskazuje, że zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład (przesłanka ta, tj. istnienie zakładu, nie zachodzi w stanie faktycznym).

Skutkiem zakwalifikowania przychodów z tytułu zbycia prawa własności Znaku do „zysków z przedsiębiorstwa” jest brak obowiązku poboru podatku u źródła przy realizacji płatności na rzecz kontrahenta mającego siedzibę na terytorium Cypru - pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym certyfikatem rezydencji podatkowej.

Reasumując, w świetle obowiązujących uregulowań prawnych, zdaniem Wnioskodawcy, należność (cenę) za przeniesienie prawa własności Znaku należy zakwalifikować do „zysków z przedsiębiorstwa”, a nie do „należności licencyjnych”. Ponadto mając na uwadze, że podmiot, na rzecz którego zostanie wypłacona należność, posiada siedzibę na terytorium Cypru oraz fakt, że nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Polski poprzez położony tutaj zakład, a także okoliczność, że przedłoży on Wnioskodawcy ważny na dzień dokonywania poszczególnych płatności certyfikat rezydencji podatkowej, wydany przez właściwą cypryjską administrację podatkową – Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku poboru podatku u źródła od kwoty należności będącej ceną za nabyte prawo własności Znaku.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacjach wydanych w imieniu ministra finansów przez Dyrektorów poszczególnych Izb Skarbowych, w tym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. IPTPB3/423-149/12-2/IR z dnia 13 lipca 2012 r.), przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPB3/423-693/08/BG z dnia 30 października 2008 r.) lub przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB3/423-464/08-2/MK z dnia 19 czerwca 2008 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Przy czym organ podatkowy dokonując ustalenia treści rzeczywistej czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności (art. 199a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.