Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4514-409/15-2/KW1
z 23 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2015 r. (data wpływu 21 września 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia udziałów własnych w celu umorzenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia udziałów własnych w celu umorzenia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, prowadzącą działalność w zakresie zarządzania własnością intelektualną. Spółka należy do grupy kapitałowej spółek (dalej: „Grupa”). W ramach rozważanej przez Grupę restrukturyzacji nastąpić może wycofanie się ze Spółki jednego z jej wspólników będącego osobą prawną - spółką kapitałową (dalej: „Wspólnik”). Rozważane jest dobrowolne umorzenie udziałów Wspólnika w Spółce bez wynagrodzenia. Procedura umorzenia przebiegać będzie w ten sposób, że pomiędzy Spółką ze Wspólnikiem zawarta zostanie umowa nieodpłatnego przeniesienia własności udziałów celem umorzenia, ze skutkiem w postaci unicestwienia nabytych udziałów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne nabycie od Wspólnika przez Spółkę udziałów własnych celem ich umorzenia będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki, umowa przenosząca własność udziałów celem ich umorzenia stanowiąca część procedury dobrowolnego umorzenia udziałów nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Przedmiot opodatkowania PCC

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC, podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona),
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.

Podatkowi PCC podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o PCC).

Wnioskodawca podkreślił, że doktryna prawa podatkowego i organy podatkowe konsekwentnie prezentują stanowisko, zgodnie z którym art. 1 ust. 1 ustawy o PCC stanowi zamknięty katalog czynności, w sposób wyczerpujący określający zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym, czynności niewymienione w ww. przepisie ustawy o PCC nie podlegają temu podatkowi, bowiem w stosunku przedmiotu opodatkowania nie można dokonywać wykładni rozszerzającej.

Charakter umowy będącej przedmiotem zapytania

Umorzenie udziałów polega na ich prawnym unicestwieniu, tzn. wygaśnięciu wszelkich praw, zarówno o charakterze majątkowym, jak i korporacyjnym wynikających z tych udziałów. Zasady umarzania udziałów zawarte zostały w art. 199 § 1-7 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm.; dalej: „KSH”). Umorzenie udziału wymaga uchwały zgromadzenia wspólników, która powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział. Jednocześnie, zgodnie z art. 199 § 3 KSH, za zgodą wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, umorzenie udziału może nastąpić bez wynagrodzenia.

Wnioskodawca wskazał, że choć KSH przewiduje 3 metody umorzenia udziałów:

• umorzenie dobrowolne - składające się z dwóch etapów:
  1. nabycia udziałów własnych przez spółkę od wspólnika celem umorzenia i
  2. umorzenia udziałów,

• umorzenie przymusowe - określone postanowieniami umowy spółki, gdy nie dochodzi jednak do zbycia udziałów przez udziałowca na rzecz spółki,
  

• umorzenie automatyczne - gdy udział ulega umorzeniu po ziszczeniu się określonego zdarzenia, bez powzięcia uchwały (odpowiednie zastosowanie znajdują przepisy o umorzeniu przymusowym),
  

to jednak obowiązek zawarcia umowy przenoszącej własność udziałów celem ich umorzenia występuje wyłącznie w przypadku procedury umorzenia dobrowolnego, tj. następującego za zgodą wspólnika.

Wnioskodawca podkreślił, że z perspektywy prawa cywilnego wskazany etap, zmierzający do umorzenia dobrowolnego, tj. zawarcie ze wspólnikiem umowy przenoszącej własność udziałów własnych na spółkę celem umorzenia, nie jest identyfikowany jako umowa sprzedaży, bądź darowizny, ale ma charakter szczególnej umowy nienazwanej. Prowadzi ona bowiem do zmiany struktury praw udziałowych (A. Opalski, Kapitał zakładowy, zysk, umorzenie, wyd. Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2002, s. 296).

W ocenie Wnioskodawcy dobrowolne umorzenie udziałów należy zatem rozumieć, jako umorzenie udziałów za zgodą udziałowca w drodze ich nabycia przez spółkę. Dzięki instytucji dobrowolnego umorzenia wspólnik może wyzbyć się praw udziałowych bez konieczności znajdowania na nie nabywcy. Jak wskazano, pierwszą fazą umorzenia dobrowolnego jest nabycie przez spółkę od wspólnika udziałów przeznaczonych do umorzenia. Na fazę drugą składa się podjęcie przez walne zgromadzenie uchwały w przedmiocie umorzenia udziałów oraz równoległej uchwały o obniżeniu kapitału zakładowego. Moment umorzenia udziałów następuje zatem z reguły później niż ich nabycie przez spółkę. Należy jednak podkreślić, że w przypadku umorzenia dobrowolnego czynność prawna nabycia udziałów własnych jest ściśle powiązana, prawnie i faktycznie, z samą czynnością umorzenia. Stan posiadania udziałów własnych przez spółkę zasadniczo skonstruowany jest jako sytuacja przejściowa, ponieważ z upływem czasu prowadzi on do umorzenia.

Wnioskodawca podkreślił, że nabycie udziałów własnych przez spółkę w celu ich umorzenia jest w konsekwencji czynnością szczególną, jednym z etapów procesu umorzenia, określanego jako umorzenie dobrowolne.

Zbycie udziałów w celu umorzenia pełni inną funkcję niż ich „zwykła” sprzedaż i jest odrębną transakcją gospodarczą.

Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. 2014 r. poz. 121 ze zm.), przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Zakres swobody spółki nabywającej własne udziały, celem ich umorzenia jest zdecydowanie bardziej ograniczony, aniżeli zakres swobody nabywcy takich udziałów w ramach zwykłej umowy sprzedaży.

Wnioskodawca wskazał, że w interpretacjach wydanych na gruncie przepisów ustawy o PCC podkreśla się, że pojęcie ceny, o którym mowa w art. 535 Kodeksu cywilnego i pojęcie „wynagrodzenia” określone w art. 199 KSH nie są pojęciami tożsamymi. Jest to dodatkowy argument przemawiający za uznaniem, że umowa nabycia udziałów przez spółkę celem ich umorzenia nie jest tym samym, co umowa sprzedaży w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Co więcej, KSH wprost przewiduje możliwość zrzeczenia się wynagrodzenia przez wspólnika, podczas gdy istotnym elementem umowy sprzedaży jest cena.

Wnioskodawca zwrócił uwagę, że termin „nabycia” w kontekście nabycia udziałów zawarty w art . 199 KSH jest znacznie szerszy niż termin „sprzedaż”. Nabycie obejmuje swoim zakresem niemal każdy rodzaj wejścia w prawo własności, w tym na przykład zamianę, darowiznę.

Zgodnie z brzmieniem art. 199 ust. 3 KSH za zgodą wspólnika umorzenie udziałów może nastąpić bez wynagrodzenia. Zatem również nabycie nieodpłatne, czy też tytułem darmym wchodzi w zakres art. 199 KSH, podczas gdy art. 1 ustawy o PCC obejmuje w przedmiocie opodatkowania wyłącznie pewien szczególny przypadek umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy (art. 1 ust. 1 pkt 1 ppkt d) ustawy o PCC). Natomiast Spółka, przejmując nieodpłatnie udziały od wspólnika, nie zobowiązuje się, ani też nie przejmuje na siebie jakichkolwiek długów, ciężarów lub zobowiązań powstałych wcześniej po stronie udziałowca. Dlatego w tym aspekcie trudno doszukiwać się nawet podobieństwa pomiędzy nieodpłatnie nabytymi udziałami, a czynnością opisaną w art. 1 ust. 1 pkt 1 ppkt d) ustawy o PCC.

Podsumowując Wnioskodawca wskazał, że zbycie udziałów na rzecz spółki w celu ich umorzenia jest transakcją szczególną. Celem zbycia udziałów w celu umorzenia jest bowiem dokonanie rozliczeń między wspólnikiem i spółką w związku wygaśnięciem praw udziałowca w spółce. Jest to element techniczny szerszego procesu umorzenia udziałów. Dla skutecznego przeprowadzenia umorzenia dobrowolnego niezbędne jest, obok omawianego nabycia, zawarcie odpowiednich zapisów w umowie spółki, podjęcie stosowniej uchwały przez walne zgromadzenie wspólników oraz końcowa rejestracja obniżenia kapitału przez Sąd Rejestrowy. Zbycie udziałów w celu ich umorzenia w ramach procedury umorzenia dobrowolnego na podstawie przepisów KSH nie jest umową sprzedaży, nie można też utożsamiać jej z nabyciem na podstawie umowy kupna - sprzedaży. Nie jest również żadną inną umową wymienioną w art. 1 ustawy o PCC, w szczególności umową darowizny (dotyczącą przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy, pomimo że z przepisów KSH wynika, że wspólnik może zrzec się wynagrodzenia za umarzane udziały), zamiany czy umową spółki (umorzenie nie prowadzi do podwyższenia kapitału zakładowego - a przeciwnie, do jego zmniejszenia).

Wnioskodawca zwrócił uwagę, że powyższe stanowisko prezentowane jest również w doktrynie. Przykładowo T. Nierobisz i A. Wacławczyk [w:] Podatek od czynności cywilnoprawnych. Komentarz. C.H. Beck Warszawa 2011 (komentarz do art. 1 ustawy o PCC) wskazują, że: „Zgodnie z postanowieniami KSH udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością oraz akcje w spółce akcyjnej mogą zostać umorzone albo w drodze tzw. umorzenia dobrowolnego (tj. za zgodą wspólnika, co wiąże się z nabyciem udziału/akcji przez spółkę), albo tzw. umorzenia przymusowego (tj. bez zgody wspólnika). Kodeks Spółek Handlowych przewiduje także możliwość tzw. umorzenia automatycznego, w przypadku ziszczenia się określonego w umowie spółki zdarzenia. Biorąc pod uwagę, że zarówno umorzenie przymusowe, jak również automatyczne nie wiąże się z oświadczeniem woli podmiotu zbywającego, nie jest możliwe zaklasyfikowanie tego rodzaju czynności do katalogu określonego w art. 1 Ustawy. Rozważenia wymaga jedynie ewentualna możliwość opodatkowania PCC umorzenia dobrowolnego. W szczególności wymaga odpowiedzi pytanie, czy instytucja umorzenia dobrowolnego może być utożsamiana z jedną z czynności prawnych, które zostały wyraźnie wskazane w Ustawie, a konkretnie: umową sprzedaży lub też umową zamiany. Ewentualne podobieństwo do tej ostatniej może bowiem wykazywać nabycie udziałów w celu umorzenia, w którym zamiast określonej sumy pieniężnej udziałowiec uzyskuje tytułem wynagrodzenia inne aktywo. W praktyce dotyczyć może to przeniesienia własności nieruchomości lub przeniesienia praw w zamian za zbycie posiadanych dotychczas udziałów/akcji.

W opinii Wnioskodawcy odpowiedź na tak postawione pytanie będzie negatywna - mimo pewnych podobieństw (czynność „umorzenia dobrowolnego” oraz umowa sprzedaży udziałów mają zasadniczo ten sam przedmiot, tzn. udziały spółki), instytucja umorzenia stanowi całkowicie odrębną od umów sprzedaży/zamiany instytucję prawa spółek, posiadającą odmienną podstawę prawną. O ile bowiem w przypadku umorzenia będą stanowić ją łącznie: umowa spółki, uchwała zgromadzenia wspólników oraz zgoda wspólnika spółki, o tyle w drugim przypadku podstawę zbycia praw stanowi zawarta między sprzedającym i kupującym umowa sprzedaży lub zamiany. Jak widać, instytucja umorzenia jest ściśle związana z samym uczestnictwem wspólnika w spółce (brzmieniem umowy spółki), stanowiąc tym samym lex specialis w stosunku do przepisów KC.

Warto też pamiętać o różnicach wynikających z samej konstrukcji elementów przedmiotowo istotnych obydwu instytucji, na co wskazuje Minister Finansów (tak: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 21 października 2008 r., IBPB2/436-158/08/MZ, podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 7 maja 2009 r., IPPB2/436-45/09-2/AF; Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 24 lutego 2009 r., ITPB2/436-150/08/IL, czy Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 29.10.2008 r., ILPB2/436-81/08-2/AJ - przyp. Wnioskodawcy za cytowanym komentarzem): „[W związku z tym to właśnie cena obok oznaczenia przedmiotu sprzedaży stanowi niezbędny przedmiotowo element umowy sprzedaży. Cena jest ekwiwalentem rzeczy łub praw nabytych w drodze umowy sprzedaży. (...) W przypadku, określonego w art. 359 KSH nabycia od akcjonariusza akcji przez spółkę w celu ich umorzenia występuje wynagrodzenie. Termin „ wynagrodzenie ” nie jest jednak tożsamy z pojęciem ceny. Z uwagi na zupełnie inną funkcję gospodarczą transakcji sprzedaży i umorzenia, wynagrodzenie pełni inną funkcję niż cena. Wynagrodzenie stanowi bowiem element odszkodowawczy, rekompensujący umorzenie akcji (udziału) dotychczasowemu wspólnikowi. W związku z powyższym, należy uznać, iż użycie w art. 359 KSH terminu „wynagrodzenie” świadczy, iż na gruncie tego przepisu nie chodzi o sprzedaż w rozumieniu art. 535 Kodeksu cywilnego. W konsekwencji, nabycie własnych akcji przez spółkę w celu ich umorzenia za wynagrodzeniem, jako szczególny rodzaj umowy niewymienionej w katalogu przedmiotowym podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlega temu podatkowi]”.

Wnioskodawca wskazał, że identyczny pogląd przyjmują M. Gargul i W. Oleś [w:] Podatek od czynności cywilnoprawnych. Komentarz, Lexis Nexis, Warszawa 2013 (komentarz do art. 1 ustawy o PCC): „Umorzenie może być przeprowadzone:

• za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziałów (akcji) przez spółkę, tzw. umorzenie dobrowolne;
  

• bez zgody wspólnika, tzw. umorzenie przymusowe;
  

• w razie ziszczenia się określonego zdarzenia w umowie spółki, tzw. umorzenie warunkowe (automatyczne).
  
  
  

Natomiast, aby dokonać oceny w aspekcie podatku od czynności cywilnoprawnych tych czynności, z uwagi na art. 1 u.p.c.c., należy ocenić, czy czynności te mają elementy przedmiotowo istotne (essentialia negotii) właściwe dla umowy sprzedaży. Na tle omawianych wcześniej przepisów komentowanej ustawy (art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.c.c. oraz art. 535 kc.) rozstrzygnięcia wymaga, czy powołane sposoby umorzenia akcji (a także udziałów) stanowią szczególny typ umowy sprzedaży rzeczy lub praw majątkowych i wobec tego podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

(...) Zgodnie z art. 535 i 555 k.c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy (odpowiednio praw) i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Tym samym do essentialia negotii umowy sprzedaży należy: zobowiązanie się sprzedawcy do przeniesienia własności rzeczy łub prawa na kupującego oraz jego wydania, a z drugiej strony - zobowiązanie się kupującego do zapłacenia sprzedawcy umówionej ceny. Nabycie akcji (udziałów) w celu umorzenia obejmuje zobowiązanie do przeniesienia własności akcji (udziałów) przez akcjonariusza (wspólnika) na spółkę. Nabycie to następuje jednak w ściśle określonym celu, tj. w celu umorzenia akcji (udziałów) przez spółkę. W tym przypadku spółka nie ma dowolności w dysponowaniu nabytymi akcjami (udziałami) tak, jak miałoby to miejsce w przypadku umowy sprzedaży.

Kluczową różnicą, jaka występuje przy porównaniu cech konstytutywnych nabycia akcji (udziałów) w celu umorzenia z essentialia negotii umowy sprzedaży, jest skrajnie odmienny charakter ukształtowania odpłatności w ramach tych dwóch czynności. Przy nabyciu akcji (udziałów) w celu umorzenia mowa jest o wynagrodzeniu, a nie o zapłacie ceny. Cena jest bowiem ekwiwalentem rzeczy lub praw, nabytych w drodze umowy sprzedaży. Zawiera ona w sobie trzy elementy: wartość rzeczy, zysk sprzedawcy oraz koszty ponoszone przez niego. W przypadku zawarcia takiej umowy występuje obustronne świadczenie, tj. wydanie rzeczy w zamian za określoną cenę. Natomiast w przypadku nabycia od akcjonariusza (wspólnika) akcji (udziałów) przez spółkę w celu ich umorzenia używa się pojęcia „wynagrodzenie”, które nie jest tożsame z ceną. Czynności tej zatem nie można zakwalifikować jako umowy sprzedaży. Wynagrodzenie stanowi odpłatność nie z tytułu samej umowy nabycia akcji, lecz należy je widzieć w szerszym kontekście - jako wynagrodzenie za utratę statusu akcjonariusza (udziałowca), natomiast spółka nabywa akcje (udział) w celu ich unicestwienia.

(...) Nabycie akcji (udziałów) własnych przez daną spółkę w celu ich umorzenia, jako szczególny rodzaj umowy niewymienionej w katalogu zawartym w art. 1 u.p.c.c. nie jest opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym nie powstanie obowiązek podatkowy w powyższym podatku (tak samo Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 sierpnia 2011 r., IPPB2/436-162/10-4/MZ)”.

Wnioskodawca wskazał, że podobnie w stosunku do umorzenia dobrowolnego udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością wskazuje M. Waługa [w:] Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych. Komentarz, Lexis Nexis, Warszawa 2009 (komentarz do art. 1 ustawy o PCC): „(...) Natomiast nabycie udziałów przez spółkę w celu ich umorzenia za wynagrodzeniem stosownie do art. 199 § 1 k.s.h, jako szczególny rodzaj umowy niewymienionej w katalogu przedmiotowym podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlega temu podatkowi. Czynności tej nie można zakwalifikować jako umowy sprzedaży między innymi z tego powodu, iż jednym z istotnych elementów umowy jest wynagrodzenie zamiast ceny; natomiast instytucja umorzenia udziału w spółce w drodze nabycia przez spółkę udziału jest ściśle związana ze stosunkiem uczestnictwa w spółce i musi wynikać z umowy spółki (pismo Ministerstwa Finansów z 18 lutego 2003 r., LK-399/LM/BG/2003, Biul.Skar. 2003, nr 3)”.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy umorzenie dobrowolne udziałów na podstawie przepisów KSH - w tym takie, w ramach którego następuje nieodpłatne zbycie akcji na rzecz spółki w celu ich umorzenia - nie zostało wymienione w art. 1 ustawy o PCC i nie mieści się w żadnej z kategorii czynności wskazanych w tym przepisie.

W szczególności zbycie udziałów w ramach procedury umorzenia dobrowolnego nie jest równoważne z umową sprzedaży. W ramach takiego umorzenia nie występuje bowiem „cena” (zgodnie z art. 535 Kodeksu cywilnego), a ewentualnie „wynagrodzenie” (art. 199 KSH). Dodatkowo należy natomiast wskazać, że w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym planowane jest nabycie przez Spółkę udziałów własnych od Wspólnika bez wynagrodzenia (za zgodą tego Wspólnika na podstawie art. 199 § 3 KSH), zatem w analizowanej sprawie nie wystąpi jakikolwiek substrat „ceny”, który stanowi essentialia negotii umowy sprzedaży opodatkowanej podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Planowanej transakcji nie można także utożsamiać z umową darowizny (dotyczącą przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy), ponieważ mimo braku wynagrodzenia nie dochodzi do spełnienia warunku przejęcia długów lub ciężarów darczyńcy, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. d) ustawy o PCC. Transakcja taka nie jest również umową zamiany, ponieważ zgodnie z art. 603 kodeksu cywilnego, przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy, co w przypadku umorzenia dobrowolnego bez wynagrodzenia nie następuje. Opisywana transakcja umorzenia dobrowolnego udziałów nie jest także umową spółki lub jej zmianą w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 1 lit k) ustawy o PCC, ponieważ nie prowadzi do zwiększenia podstawy opodatkowania (m.in. podwyższenia kapitału zakładowego).

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dobrowolne umorzenie udziałów własnych Spółki, za zgodą Wspólnika, które zostaną nieodpłatnie zbyte przez Wspólnika na rzecz Spółki nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca wskazał, że powyższe stanowisko jest powszechnie akceptowane w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe:

• interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 marca 2015 r., sygn. ILPB2/436-364/14-2/MK,
  

• interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 lutego 2015 r., sygn. IPPB2/4514-1I/15-2/MZ, w którym organ podsumował, że „Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że zawarcie przez Wnioskodawcę umowy nabycia udziałów w celu ich umorzenia za wynagrodzeniem, jako szczególny rodzaj umowy niewymienionej w katalogu zawartym w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie jest opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy w powyższym podatku. ”
  

• interpretację Dyrektora Izby skarbowej w Poznaniu z dnia 25 listopada 2014 r., sygn. ILPB2/436-233/14-2/WS, w której organ stwierdził, że: „Tym samym nabycie przez Spółkę własnych udziałów w celu ich umorzenia za wynagrodzeniem lub bez wynagrodzenia należy traktować jako szczególny rodzaj umowy, który nie został wymieniony w ustawowym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Umowy tego typu nie można zakwalifikować jako umowy sprzedaży albo umowy zamiany rzeczy lub praw, wymienionych w tym katalogu.”
  

• interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2014 r., sygn. IPPB2/436-89/I4-2/LS, w której argumentowano, że: „ (...) zawarcie przez Wnioskodawcę umowy nabycia własnych udziałów w celu ich dobrowolnego umorzenia, jako szczególny rodzaj umowy niewymienionej w katalogu zawartym w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie jest opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy";
  
  

Wnioskodawca podkreślił, że przedstawione powyżej interpretacje indywidualne nie posiadają waloru ochronnego w stosunku do Spółki, jednak ze względu na tożsamość stosowanych regulacji prawa podatkowego, stanowią potwierdzenie ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych i sądów administracyjnych a zatem mogą zostać potraktowane, jako wskazówka interpretacyjna na gruncie zdarzenia przyszłego przedstawionego w niniejszym wniosku.

Końcowo Wnioskodawca wniósł o potwierdzenie przedstawionego stanowiska w sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.