INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2011r. (data wpływu 12 lipca 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 października 2011r. (data wpływu 5 października 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy przekazanie na potrzeby sekretariatu kawy, herbaty, cukru, mleczka do kawy, słodyczy, owoców, wody mineralnej, soków itp. zużywanych podczas spotkań z kontrahentami, narad z pracownikami oraz posiedzeń rady nadzorczej i zarządu stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT i czy Wnioskodawca ma obowiązek naliczenia podatku VAT należnego z tytułu tej dostawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy przekazanie na potrzeby sekretariatu kawy, herbaty, cukru, mleczka do kawy, słodyczy, owoców, wody mineralnej, soków itp. zużywanych podczas spotkań z kontrahentami, narad z pracownikami oraz posiedzeń rady nadzorczej i zarządu stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT i czy Wnioskodawca ma obowiązek naliczenia podatku VAT należnego z tytułu tej dostawy.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 października 2011r. (data wpływu 5 października 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-1168/11/MS z dnia 27 września 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zgodnie z umową spółki prowadzi działalność w zakresie dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków. Przedmiot działalności Spółki jest w całości opodatkowany – nie prowadzi się działalności zwolnionej od opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W ramach działalności dokonywane są zakupy materiałów na potrzeby sekretariatu, które obejmują: kawę, herbatę, cukier, mleczko do kawy, słodycze, owoce, woda mineralna, soki itp. (dalej: artykuły spożywcze). Produkty te są serwowane podczas spotkań z kontrahentami, narad z pracownikami oraz posiedzeń rady nadzorczej i zarządu. Wydatki na artykuły spożywcze nie mają charakteru reprezentacyjnego, gdyż nie są to wystawne produkty, ale takie których rodzaj jest zwyczajowo przyjęty. W obecnej rzeczywistości gospodarczej trudno bowiem zaprosić kontrahenta, czy przeprowadzić naradę nie oferując drobnego poczęstunku i czegoś do picia.

W związku z faktem, iż Spółka prowadzi działalność wyłącznie opodatkowaną podatkiem od towarów i usług to od wyżej wymienionych zakupów dokonuje się pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego. W odniesieniu do artykułów spożywczych Spółka nalicza podatek VAT należny, gdyż wydatki na ten cel nie mają charakteru obligatoryjnego (Spółka nie jest zobowiązana przepisami prawa do ponoszenia tego typu wydatków).

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, której przedmiotem przeważającej działalności jest pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody oraz działalność usługowa w zakresie odprowadzania ścieków. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT od dnia 1 grudnia 1997r.

Zakupy towarów zużywanych podczas spotkań z kontrahentami, narad z pracownikami oraz posiedzeń rady nadzorczej i zarządu takich jak kawa, herbata, cukier, mleczko do kawy, słodycze, owoce, woda mineralna służą prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Charakter spotkań podczas których te produkty są serwowane jest służbowy tj. omawiane są kwestie dotyczące funkcjonowania Spółki.

Wydatki na zakup zużywanych podczas spotkań z kontrahentami, narad z pracownikami oraz posiedzeń rady nadzorczej i zarządu takich jak kawa, herbata, cukier, mleczko do kawy, słodycze, owoce, woda mineralna, soki służą całokształtowi funkcjonowania Spółki, a zatem mają pośredni związek z działalnością gospodarczą a tym samym z osiąganym obrotem opodatkowanym. Spółka prowadzi działalność w całości opodatkowaną podatkiem od towarów i usług więc przysługuje jej pełne prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach zakupu ww. produktów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. nr 54, poz. 535 z późn. zm. – daej ustawa o VAT) czynności wymienione powyżej są traktowane jako dostawa towarów i Spółka ma obowiązek naliczania podatku VAT należnego...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (...) przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...)”. Zatem, aby podatnik mógł odliczyć zawarty w fakturze podatek VAT musi istnieć związek między dokonanymi zakupami a wykonywaniem czynności opodatkowanych. Związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O bezpośrednim związku możemy mówić, gdy np. zakupione materiały są wykorzystywane do tworzenia produktu, który następnie zostaje sprzedany lub np. gdy dany towar podlega następnie odsprzedaży. Natomiast o związku pośrednim może mówić, jeżeli dany zakup służy funkcjonowaniu przedsiębiorstwa jako całości. W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym nabywane przez Spółkę artykuły spożywcze służą funkcjonowaniu przedsiębiorstwa jako całości i są zgodne z zasadami dobrego obyczaju (nie mają charakteru reprezentacyjnego). Mają zatem związek pośredni z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Również taki związek mają zakupy wynikające z przepisów prawa w zakresie prawa pracy oraz bhp. W związku z powyższym Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach zakupu ww. artykułów.

Co do zasady „opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (..) podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług” – art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Jednak ustawodawca przewidział, że opodatkowaniu może podlegać również nieodpłatna dostawa towarów. Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT „przez dostawę towarów (...) rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

W powołanym przepisie brak jest sprecyzowania celu, na jaki są wydawane towary (w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2011r. były to cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem). W związku z tym opodatkowaniu podatkiem VAT podlega wszelkie nieodpłatne przekazanie towaru spełniające przesłanki przewidziane w tym przepisie.

Ustawa o VAT nie podaje definicji potrzeb osobistych. Zatem posłużyć należy się potocznym rozumieniem tego pojęcia. Potrzeba osobista to taka, która wynika z własnego poczucia braku jakiegoś czynnika (np. głód, pragnienie, samorealizacja, szacunek itp.). Tego rodzaju potrzeb pracodawca nie ma obowiązku zapewnić. W związku z tym, wszelkie przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa, które ma charakter zaspokojenia tego typu potrzeb zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT należy rozumieć jako odpłatną dostawę towarów.

W związku z powyższym przekazywanie artykułów spożywczych na potrzeby sekretariatu na cele spożycia podczas narad z pracownikami, spotkań z kontrahentami, poczęstunku na posiedzeniach rady nadzorczej, pomimo społecznie wymaganego zasadami dobrego obyczaju, w myśl art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT należy traktować jako odpłatną dostawę towarów i opodatkować podatkiem VAT należnym. Również powinno podlegać opodatkowaniu wszelkie inne przekazanie towarów mające charakter osobistego przysposobienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa obowiązujących od dnia 1 kwietnia 2011r., gdyż we wniosku z dnia 4 lipca 2011r. (data wpływu do tut. organu 12 lipca 2011r.) Wnioskodawca zaznaczył, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, a własne stanowisko w sprawie oparte zostało przez Wnioskodawcę na przepisie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r. przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Przepis art. 7 ust. 3 ustawy o VAT stanowi, iż przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Od dnia 1 kwietnia 2011r. nieodpłatne przekazywanie towarów lub zużycie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, co do zasady, w każdym przypadku, gdy podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Wyjątek od tej zasady dotyczy nieodpłatne przekazywanych przez podatników drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Typowym przykładem (wymienionym przez ustawodawcę wprost) sytuacji nieodpłatnego przekazania przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa jest zatem sytuacja przekazania towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Wnioski powyższe potwierdza analiza orzecznictwa sądów administracyjnych.

W wyroku z dnia 8 kwietnia 1997r., sygn. akt SA/Ka 2978/95, NSA stwierdził, że „nie każde bowiem przekazanie towaru rodzi skutki podatkowe lecz jedynie przekazanie na potrzeby określone przez ustawodawcę. Chodzi w tym przypadku o przekazanie na „potrzeby osobiste”, a więc na cele prywatne osób wymienionych w cytowanym przepisie.”

Z kolei w wyroku z dnia 5 maja 2000r., sygn. akt I SA/Lu 176/99, niepubl., NSA wyjaśnił jak należy rozumieć pojęcie przekazania towarów na cele osobiste pracowników. W wyroku tym czytamy, że: „przez przekazywanie towarów lub świadczenie usług na potrzeby osobiste pracowników należy rozumieć zaspakajanie takich potrzeb pojedynczych pracowników lub ogółu pracowników, które nie są przez odpowiednie przepisy prawa uznane za potrzeby pracownicze – nie są one, w świetle regulacji prawnej stosunku pracy, potrzebami pracowniczymi, są zatem potrzebami osobistymi pracowników. Ustawa nie wiąże sposobu opodatkowania towarów przekazanych pracownikom z tym, czy obowiązek przekazania wynika z przepisów, czy też nie, to jednak zakres praw pracowniczych i odpowiadających im obowiązków pracodawcy rozgranicza potrzeby pracownicze (te potrzeby pracownika, które pracodawca obowiązany jest zaspokoić) od potrzeb osobistych pracowników (te potrzeby pracownika, których pracodawca nie jest obowiązany zaspokoić).”

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, iż przesłanką opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów jest, aby podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Nieodpłatne przekazanie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy w związku z nabyciem bądź wytworzeniem towarów będących przedmiotem przekazania podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia.

A zatem aby uznać za opodatkowaną dostawę towarów w postaci przekazania nieodpłatnego przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa muszą zostać spełnione dwa warunki łącznie:

1. dostawa ta musi stanowić przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
   
   

Jak wynika zatem z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części.

Z ww. art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wynika, iż opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a zgodnie z pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny.

Z opisu sprawy wynika, iż w ramach działalności Wnioskodawca dokonuje zakupów artykułów spożywczych na potrzeby sekretariatu, które obejmują: kawę, herbatę, cukier, mleczko do kawy, słodycze, owoce, woda mineralna, soki itp. Produkty te są serwowane podczas spotkań z kontrahentami, narad z pracownikami oraz posiedzeń rady nadzorczej i zarządu. Wydatki na artykuły spożywcze nie mają charakteru reprezentacyjnego, gdyż nie są to wystawne produkty, ale takie których rodzaj jest zwyczajowo przyjęty. W obecnej rzeczywistości gospodarczej trudno bowiem zaprosić kontrahenta, czy przeprowadzić naradę nie oferując drobnego poczęstunku i czegoś do picia.

Zakupy towarów zużywanych podczas spotkań z kontrahentami, narad z pracownikami oraz posiedzeń rady nadzorczej i zarządu takich jak kawa, herbata, cukier, mleczko do kawy, słodycze, owoce, woda mineralna służą prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Charakter spotkań podczas których te produkty są serwowane jest służbowy tj. omawiane są kwestie dotyczące funkcjonowania Spółki.

Wydatki na zakup zużywanych podczas spotkań z kontrahentami, narad z pracownikami oraz posiedzeń rady nadzorczej i zarządu takich jak kawa, herbata, cukier, mleczko do kawy, słodycze, owoce, woda mineralna, soki służą całokształtowi funkcjonowania Spółki, a zatem mają pośredni związek z działalnością gospodarczą a tym samym z osiąganym obrotem opodatkowanym. Spółka prowadzi działalność w całości opodatkowaną podatkiem od towarów i usług więc przysługuje jej pełne prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach zakupu ww. produktów.

W odniesieniu do artykułów spożywczych Spółka nalicza podatek VAT należny, gdyż wydatki na ten cel nie mają charakteru obligatoryjnego (Spółka nie jest zobowiązana przepisami prawa do ponoszenia tego typu wydatków).

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie opodatkowaniu nie podlega zużycie towarów przez pracowników, członków rady nadzorczej i zarządu w trakcie narad z pracownikami oraz posiedzeń rady nadzorczej i zarządu, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z tym nabyciem, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników, członków rady nadzorczej i zarządu, gdyż towary te nie są zużywane według własnych potrzeb ww. osób lecz podczas narad i spotkań służbowych na terenie zakładu pracy i w godzinach służbowych. W tym przypadku poczęstunek jest uzasadniony potrzebami pracodawcy takimi jak zapewnienie sprawnego przebiegu spotkania (narady). Zatem osobista korzyść np. pracownika ma charakter uboczny.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie kwestii poczęstunku dla kontrahentów należy zauważyć, iż ustawodawca w ww. przepisie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT wskazał, iż przekazanie lub zużycie towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele osobiste dotyczy konkretnych ściśle wymienionych w tym przepisie osób, tj. podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia. W przedmiotowym przepisie nie zostali wymienieni m.in. kontrahenci, o których mowa we wniosku.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca serwuje ww. produkty spożywcze również podczas spotkań z kontrahentami, przy czym charakter tych spotkań jest służbowy. Jednocześnie Spółce przysługuje pełne prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach zakupu ww. produktów.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że zużycie ww. produktów spożywczych przez kontrahentów w czasie spotkań służbowych należy również uznać za zużycie związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem, zatem nie stanowi ono zużycia ani przekazania ani też darowizny, które podlegałyby opodatkowaniu w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia opodatkowania nieodpłatnego przekazania ww. towarów (artykułów spożywczych) serwowanych podczas spotkań z kontrahentami, narad z pracownikami oraz posiedzeń rady nadzorczej i zarządu. Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była natomiast kwestia opodatkowania „wszelkiego innego przekazania towarów mającego charakter osobistego przysposobienia”, gdyż w niniejszym zakresie Wnioskodawca nie przedstawił stanu faktycznego ani nie zadał pytania przyporządkowanego do tego stanu faktycznego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była również kwestia prawa do odliczenia przez Wnioskodawcę podatku naliczonego zawartego w fakturach zakupu artykułów spożywczych (kawy, herbaty, cukru, mleczka do kawy, słodyczy, owoców, wody mineralnej, soków na potrzeby sekretariatu), gdyż Wnioskodawca nie zadał w tym zakresie pytania. Wydając niniejszą interpretację tut. organ oparł się na przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, z którego wynika, iż Spółce przysługuje pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach zakupu ww. produktów.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem ORD-IN z dnia 4 lipca 2011r. wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.