Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-563/15/MW
z 27 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 15 września 2015 r. (data wpływu do BKIP 16 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

1. położenie nowego kabla energetycznego w ziemi w innym miejscu niż obecnie, przy jednoczesnym odłączeniu starego z użytkowania Spółka poprawnie traktuje jako remont głównej linii zasilającej;
2. odłączenie części starego kabla z zasilania (zastąpionego przez nowy) i pozostawienie go w ziemi bez dalszego użytkowania nie obniża wartości całego istniejącego środka trwałego – jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

1. położenie nowego kabla energetycznego w ziemi w innym miejscu niż obecnie, przy jednoczesnym odłączeniu starego z użytkowania Spółka poprawnie traktuje jako remont głównej linii zasilającej;
2. odłączenie części starego kabla z zasilania (zastąpionego przez nowy) i pozostawienie go w ziemi bez dalszego użytkowania nie obniża wartości całego istniejącego środka trwałego.
   
   

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej również: „Wnioskodawca”) zajmuje się recyklingiem odpadowych butelek PET. W ramach swojej działalności wytwarza płatki poliestrowe, które sprzedaje lub przerabia na inne wyroby na posiadanych liniach technologicznych. Spółka prowadzi działalność w dwóch lokalizacjach - w zakładzie B i w zakładzie Ł.

W oddziale Ł Spółka zamierza wykonać prace związane z wymianą części kabla energetycznego zasilającego zakład. Spółka w środkach trwałych posiada główną linię zasilającą pochodzącą z lat 70-tych ubiegłego wieku o długości około 1,5 km, na którą składa się część naziemna oraz część kabla położona w ziemi. Ze względu na zaawansowanie wiekowe linii zasilającej oraz jej zły stan techniczny Spółka zdecydowała o wymianie części kabla położonego w ziemi odługości około 300 m. Kabel ten biegnie od słupa energetycznego w ziemi pod wyasfaltowanym placem składowym i wewnętrzną drogą do stacji ŚN znajdującej się w budynku hali produkcyjnej.

Spółka oszacowała, że wymiana kabla na nowy w miejscu położonego obecnie, będzie bardzo kosztowna. Niezbędne byłoby naruszenie wyasfaltowanej powierzchni, która jest stosunkowo nowa, oraz poszczególnych warstw utwardzających, a następnie przywrócenie stanu pierwotnego. Jednocześnie spowodowałoby to naruszenie struktury powierzchni i obniżyłoby komfort jej użytkowania m.in. przez wózki widłowe.

W związku z powyższym podjęto decyzję o odłączeniu starego kabla energetycznego z zasilania i pozostawieniu go pod ziemią. Nowy kabel będzie ułożony od słupa energetycznego do stacji ŚN w innym miejscu - częściowo pod ziemią, w nieutwardzonej drodze, a częściowo wewnętrznymi kanałami w hali magazynowo-produkcyjnej. Wariant ten jest ekonomiczny. Koszt wymiany wynosi ok. 30 tys. PLN.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy położenie nowego kabla energetycznego w ziemi, w innym miejscu niż obecnie, przy jednoczesnym odłączeniu starego z użytkowania Spółka poprawnie traktuje jako remont głównej linii zasilającej?
2. Czy odłączenie części starego kabla z zasilania (zastąpionego przez nowy) i pozostawienie go w ziemi bez dalszego użytkowania nie obniża wartości całego istniejącego środka trwałego?
   
   

Spółka stoi na stanowisku, że wymiana kabla starego na nowy w ramach głównej linii zasilającej, pomimo, że został on położony w innym miejscu, stanowi remont całego posiadanego środka trwałego i jego wartość zostanie ujęta w kosztach uzyskania przychodów jako koszt ogólny działalności Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od osób prawnych. Natomiast trwałe odłączenie części linii zasilającej, która pozostanie w ziemi, pozostaje wg Spółki bez wpływu na początkową wartość środka trwałego, tzn. Spółka nie będzie zobowiązana do dokonania obniżenia wartości środka trwałego o wartość odłączonej części składowej zgodnie z art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500,00 PLN. Wartość początkową stanowiącą cenę nabycia lub koszt wytworzenia środka trwałego powiększają koszty jego ulepszenia. Wynika to z art. 31 ust. 1 ustawy o rachunkowości. Ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, modernizacji lub rekonstrukcji środka trwałego powodującego, że wartość użytkowa tego środka po zakończeniu ulepszenia przewyższa posiadaną przy przyjęciu do używania wartość użytkową, mierzoną okresem używania, zdolnością wytwórczą jakością produktów uzyskiwanych przy pomocy ulepszonego środka trwałego, kosztami eksploatacji lub innymi miarami. Prace ulepszeniowe polegać mogą przede wszystkim na przebudowie, rozbudowie, całkowitej rekonstrukcji, przystosowaniu do nowych funkcji, a także modernizacji (unowocześnieniu), w wyniku których następuje wzrost wartości użytkowych środka trwałego.

W przedmiotowej sprawie należy uznać, że mamy do czynienia z remontem. Przemawiają za tym następujące argumenty:

• środek trwały jest w złym stanie technicznym - funkcjonuje od kilkudziesięciu lat. Wymiana kabla ma zatem na celu przywrócenie poprzedniego stanu użytkowego,
• pełne odtworzenie środka trwałego jest nieopłacalne - wymiana kabla wiązałaby się z uszkodzeniem nawierzchni placu, co przełożyłoby się na znacznie wyższe koszty, z tego też tytułu stary kabel zostanie w ziemi,
• położenie kabla w innym miejscu, łatwiej dostępnym, jest w pełni racjonalne, ale nie jest celem inwestycji, tylko skutkiem niemożności położenia nowego kabla w dotychczasowym miejscu z uwagi na zbyt wysokie koszty,
• przeprowadzone prace nie spowodują zmiany funkcjonalności środka trwałego lecz doprowadzą do odtworzenia pierwotnej wartości użytkowej głównej linii zasilającej.
  
  

Od wydatków poniesionych na ulepszenie środków trwałych należy odróżnić koszty remontu. W myśl art. 3 pkt 8 ustawy Prawo budowlane, remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Efektem prac remontowych nie jest zwiększenie wartości użytkowej środka trwałego powodującej wzrost wartości początkowej będącej podstawą naliczania odpisów amortyzacyjnych. W związku z powyższym Spółka uznaje, że wykonane prace przyczynią się do odtworzenia wartości użytkowej posiadanej linii zasilającej, nie spowodują wzrostu jej wartości. Pozostawiony, odłączony w ziemi stary kabel nie będzie miał wpływu na obniżenie wartości środka trwałego.

Jeżeli byłoby to możliwe to byłby on wymieniony na nowy, co stanowiłoby ewidentny remont środka trwałego. Względy ekonomiczne przemawiają jednak za pozostawieniem starego w ziemi i położeniem nowego kabla w innym miejscu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.; dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów i to zarówno w zakresie kosztów bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zatem wydatki na ulepszenie środków trwałych nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Jednakże zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do postanowień art. 16g ust. 13 updop, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. W takim wypadku przedmiotowe wydatki, jako nie stanowiące remontu, nie mogą być zaliczone bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów, lecz poprzez odpisy amortyzacyjne.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w jednym z oddziałów Spółka zamierza wykonać prace związane z wymianą części kabla energetycznego zasilającego zakład. Spółka w środkach trwałych posiada główną linię zasilającą pochodzącą z lat 70-tych ubiegłego wieku o długości około 1,5 km, na którą składa się część naziemna oraz część kabla położona w ziemi. Ze względu na zaawansowanie wiekowe linii zasilającej oraz jej zły stan techniczny Spółka zdecydowała o wymianie części kabla położonego w ziemi o długości około 300 m (kabel biegnie od słupa energetycznego w ziemi pod wyasfaltowanym placem składowym i wewnętrzną drogą do stacji ŚN znajdującej się w budynku hali produkcyjnej).

Spółka oszacowała, że wymiana ww. kabla na nowy w miejscu jego obecnego położenia, byłaby bardzo kosztowna. Niezbędne byłoby naruszenie wyasfaltowanej powierzchni, która jest stosunkowo nowa, oraz poszczególnych warstw utwardzających, a następnie przywrócenie stanu pierwotnego. Jednocześnie spowodowałoby to naruszenie struktury powierzchni i obniżyłoby komfort jej użytkowania m.in. przez wózki widłowe.

W związku z powyższym podjęto decyzję o odłączeniu starego kabla energetycznego z zasilania i pozostawieniu go pod ziemią oraz ułożeniu nowego kabla od słupa energetycznego do stacji ŚN w innym miejscu - częściowo pod ziemią, w nieutwardzonej drodze, a częściowo wewnętrznymi kanałami w hali magazynowo-produkcyjnej. Zdaniem Wnioskodawcy jest to wariant ekonomiczny, a koszt wymiany wynosi ok. 30 tys. PLN.

Aby prawidłowo określić charakter poniesionych wydatków, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy dotyczą one wykonania prac o charakterze remontowym, czy też wydatki te związane są z ulepszeniem środka trwałego. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje użytych w niej pojęć przebudowa, adaptacja, rozbudowa, rekonstrukcja, modernizacja. Brak jest także definicji pojęcia remont. Posiłkując się definicją zawartą w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.) przez remont należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów innych niż użyto w stanie pierwotnym. Istotą remontu są więc czynności związane z przywróceniem pierwotnego stanu technicznego i użytkowego użytkowanego obiektu wraz z wymianą zużytych składników technicznych (części zamienne), nie zmieniające jego charakteru i funkcji, następujące w trakcie jego eksploatacji i wynikające z tej eksploatacji - a więc będą to wszystkie zmiany przywracające jego pierwotny poziom techniczny, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji, przy czym pojęcie to nie obejmuje zwykłych zabiegów konserwacyjnych. Wydatki mające charakter remontowy zaliczane są w całości bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, bez względu na wysokość tych wydatków.

Zgodnie z powyższym istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego użytkowanego obiektu wraz z wymianą zużytych składników technicznych, niezmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie jego eksploatacji i będące wynikiem tej eksploatacji (zużycia) oraz niezwiększające jego wartości początkowej.

Natomiast z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia, gdy następuje ich:

1. przebudowa, tj. zmiana (poprawienie) istniejącego stanu na inny,
2. rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
3. rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
4. adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
5. modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.
   
   

Ww. wydatki powiększają wartość początkową środka trwałego tylko wówczas, gdy:

-ich skutkiem jest wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do wartości z dnia przyjęcia go do używania (a więc wartości początkowej), mierzony w szczególności

• okresem używania,
• zdolnością wytwórczą,
• jakością produktów uzyskanych za pomocą ulepszonych środków trwałych,
• kosztami ich eksploatacji,

-ich suma w danym roku podatkowym przekroczyła 3.500 zł.

Zgodnie z treścią art. 16g ust. 16 updop, w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej, wartość początkową tego środka zmniejsza się od następnego miesiąca po odłączeniu o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią w okresie połączenia sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego. Jednocześnie art. 16g ust. 17 updop stanowi, że jeżeli odłączona część zostanie następnie przyłączona do innego środka trwałego, w miesiącu połączenia zwiększy się wartość początkową tego innego środka o różnicę, o której mowa w ust. 16.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia części składowej. Dlatego też niezbędne jest powołanie się na przepisy kodeksu cywilnego, który to w art. 47 § 2 stanowi, że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości, albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Z trwałym odłączeniem części składowej nie ma do czynienia w sytuacji, gdy nastąpi wymiana odłączonej części na inną, natomiast trwałe odłączenie części składowej wystąpi zawsze, gdy przedmiot odłączony zostanie trwale uszkodzony lub zmieni się.

Z przedstawionych powyżej argumentów wynika zatem, że w przypadku gdy odłączony odcinek lub element zostanie zastąpiony innym, art. 16g ust. 16 updop nie będzie miał zastosowania. A zatem należy stwierdzić, że w przypadku gdy odłączana część składowa jest zastępowana inną częścią nie należy pomniejszać wartości początkowej środka trwałego o wartość odłączanej części składowej.

Stosownie do postanowień art. 16g ust. 13 updop, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. W takim wypadku przedmiotowe wydatki, jako nie stanowiące remontu, nie mogą być zaliczone bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów, lecz poprzez odpisy amortyzacyjne.

Głównym warunkiem uznania danego środka trwałego za ulepszony, jest wzrost jego wartości użytkowej. Oznacza to, że po zakończeniu ulepszenia wartość użytkowa przewyższa posiadaną przy przyjęciu do używania wartość użytkową, mierzoną okresem używania, zdolnością wytwórczą jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonego środka trwałego, kosztami eksploatacji lub innymi miarami. Wymienione w art. 16g ust. 13 updop miary wzrostu wartości użytkowej nie stanowią katalogu zamkniętego. Wynika to z literalnej wykładni przepisu art. 16g ust. 13 updop w którym to ustawodawca poprzez użycie sformułowania „w szczególności” wskazał, iż zawarty w nim katalog, jest katalogiem otwartym.

Przed zakwalifikowaniem określonych wydatków do ulepszenia lub remontu należy każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego szczegółowo przeanalizować zakres rzeczowy wykonywanych robót, porównując je do stanu istniejącego na podstawie dokumentacji technicznej, a w przypadku wątpliwości co do prawidłowej kwalifikacji poniesionych wydatków oprzeć się na opinii biegłego do spraw budowlanych, który w oparciu o stosowną dokumentację i oględziny wypowie się co do charakteru poniesionych nakładów.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że wymienione przez Spółkę prace mają charakter odtworzeniowy. Przyczynią się one do odtworzenia wartości użytkowej posiadanej linii zasilającej, nie zmieniając przy tym jej charakteru i funkcji, ponadto są one wynikiem jej eksploatacji. Zatem położenie w ziemi nowego kabla energetycznego, który ma zastąpić położony w innym miejscu stary kabel podlegający odłączeniu z zasilania należy uznać za remont i zaliczyć w myśl art. 15 ust. 1 updop do kosztów uzyskania przychodów.

Odłączenie części starego kabla z zasilania i pozostawienie go w ziemi bez dalszego używania, a następnie zastąpienie go nowym kablem nie będzie skutkowało obniżeniem wartości środka trwałego, tj. linii zasilającej o wartość odłączonej części kabla.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

1. położenie nowego kabla energetycznego w ziemi, w innym miejscu niż obecnie, przy jednoczesnym odłączeniu starego z użytkowania Spółka poprawnie traktuje jako remont głównej linii zasilającej – jest prawidłowe;
2. odłączenie części starego kabla z zasilania (zastąpionego przez nowy) i pozostawienie go w ziemi bez dalszego użytkowania nie obniża wartości całego istniejącego środka trwałego – jest prawidłowe.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.