Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-361/15/PC
z 27 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 26 sierpnia 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 3 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku akcyzowego określonego na podstawie decyzji organu podatkowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku akcyzowego określonego na podstawie decyzji organu podatkowego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca dalej również jako „Spółka” prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży wyrobów energetycznych, w szczególności benzyn silnikowych, olejów opałowych oraz olejów napędowych. Realizowana sprzedaż wiąże się z koniecznością zapłaty podatku akcyzowego, zgodnie z treścią ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 752 ze zm.; dalej: „ustawa o AKC”).

W związku z przeprowadzonymi postępowaniami kontrolnymi, właściwy w sprawie organ, na podstawie wydanych decyzji określił Spółce kwoty zobowiązania podatkowego w poszczególnych miesięcznych okresach rozliczeniowych odpowiednio od marca 2009 r. do kwietnia 2010 r. oraz od maja 2010 r. do stycznia 2011 r. Z uwagi na przyjęcie przez organ, że zastosowanie znajdzie stawka podatkowa wyższa od pierwotnie zastosowanej przez Spółkę, suma podatku do zapłaty wynikająca z decyzji określających przekraczała kwotę wpłaconą i zadeklarowaną przez Wnioskodawcę w złożonych deklaracjach podatkowych AKC-4 oraz AKC-4zh za wskazane okresy rozliczeniowe, co skutkowało jednocześnie powstaniem zaległości podatkowej po stronie Spółki.

Pierwotnie Spółka uiszczała podatek akcyzowy opierając się o stawkę określoną w art. 89 ust. 1 pkt 9 ustawy o AKC, natomiast w ocenie organu podatkowego, podatek należało uiścić według stawki określonej w art. 89 ust. 4 pkt 1 (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r.) w zw. z art. 89 ust. 16 ustawy o AKC. Od decyzji organu I instancji Wnioskodawca wniósł odwołanie. Organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzje organu I instancji.

W związku z tym, że decyzje określające zobowiązanie podatkowe we wskazanym powyżej zakresie stały się ostateczne, Spółka uiściła powstałą zaległość podatkową, tj. różnicę w kwocie podatku, jaka wynikała z kwoty obliczonego i wpłaconego przez nią pierwotnie zobowiązania podatkowego oraz kwoty zobowiązania podatkowego określonego przez organ podatkowy. Dnia 12 maja 2014 r. dokonano płatności na poczet zaległości podatkowej z tytułu podatku akcyzowego za okresy od maja 2010 r. do stycznia 2011 r., natomiast 31 października 2014 r. zrealizowano płatność odnoszącą się do zaległości za okresy od maja 2009 r. do kwietnia 2010 r. (rozwiązując tym samym zawiązaną uprzednio rezerwę księgową). W miesiącach, w których dokonano płatności poszczególnych kwot z tytułu podatku akcyzowego Spółka ujęła (zaksięgowała) jednocześnie kwoty tych zaległości w prowadzonych księgach rachunkowych.

Na potrzeby rozliczeń w zakresie podatku dochodowego Spółka ujmuje koszt podatku akcyzowego, związanego ze sprzedażą wyrobów akcyzowych, jako koszt uzyskania przychodu bezpośredni i rozlicza zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz ust. 4 i 4b-4c ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zapłacony przez Spółkę podatek akcyzowy, w zakresie w jakim wynika on z konieczności zastosowania innej stawki podatku na podstawie ostatecznych decyzji organu podatkowego, będzie na gruncie ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodu w momencie, na który został on ujęty w księgach, pokrywającym się z miesiącem dokonania przez Spółkę płatności na poczet zaległości podatkowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym, zapłacony przez Spółkę podatek akcyzowy, w zakresie w jakim wynika on z konieczności zastosowania przez nią innej stawki podatku na podstawie ostatecznych decyzji organu podatkowego, będzie na gruncie ustawy o CIT, podatkowym kosztem uzyskania przychodu w momencie na który został on ujęty w księgach, pokrywającym się z miesiącem dokonania przez Spółkę płatności na poczet zaległości podatkowej.

Na wstępie należy wskazać, że podatek akcyzowy zapłacony przez Spółkę w zaistniałym stanie faktycznym stanowić będzie podatkowy koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Ze względu na istnienie funkcjonalnego związku tego kosztu z przychodami osiąganymi ze sprzedaży paliw powinien zostać zakwalifikowany jako koszt o charakterze bezpośrednim (tak m.in Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 26 maja 2011 r. nr ITPB3/423-109/11/MK, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 23 sierpnia 2012 r. nr IPPB5/423-522/12-2/RS odnoszącej się do akcyzy płaconej w związku ze sprzedażą energii elektrycznej).

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast, w świetle art. 15 ust. 4b ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
   
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego
   
   

-są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Z kolei art. 15 ust. 4c ustawy o CIT stanowi, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie. Zasadniczo za dzień poniesienia kosztu, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, uznaje się dzień na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury.

Biorąc pod uwagę treść powołanych przepisów, podatek akcyzowy zapłacony w oparciu o ostateczne decyzje właściwego organu należy ująć dla celów CIT jako koszt uzyskania przychodu w dacie jego poniesienia (w dniu, na który ujęto go w księgach rachunkowych), która jednocześnie pokrywa się z miesiącem płatności tego podatku akcyzowego na rachunek właściwego organu. W świetle powołanych przepisów, w szczególności art. 15 ust. 4c ustawy o CIT, nie jest bowiem możliwe inne ujęcie analizowanych kosztów, w szczególności ujęcie ich jako koszt roku, w którym osiągnięte zostały związane z nimi przychody. Nie jest bowiem możliwe ujęcie kosztu w księgach wskazanego roku (tj. jego „poniesienie” zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT w roku, w którym wykazano związane z kosztem przychody), co wynika zarówno z upływu terminu sporządzenia sprawozdania finansowego, jak również upływu terminu na złożenie zeznania podatkowego za dany okres.

Jednocześnie wskazać należy, że wcześniejsze zawiązanie rezerwy księgowej nie dawało podstawy ujęcia jej w kosztach podatkowych, ponieważ art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, określa dzień poniesienia, jako dzień na który ujęto koszt w księgach rachunkowych, z wyjątkiem sytuacji kiedy dotyczyłoby to rezerw.

Stanowisko zaprezentowane przez Spółkę w odniesieniu do zagadnień będących przedmiotem interpretacji, w zakresie zaliczenia zapłaconej należności publicznoprawnej na podstawie decyzji określającej i daty ujęcia kosztu, znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych. Tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 26 maja 2011 r. nr ITPB3/423-109/11/MK, gdzie wskazuje, że: Z uwagi na okoliczność, że zapłata przedmiotowego podatku akcyzowego przez Wnioskodawcę nastąpiła w 2010 r., nie ma możliwości ujęcia tego podatku jako kosztu uzyskania przychodów w rozliczeniach podatkowych roku podatkowego 2008, tj. roku, w którym dokonano sprzedaży oleju opałowego (rozpoznano przychody z tytułu tej sprzedaży). Stosownie do art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zapłacony przez Wnioskodawcę podatek akcyzowy jest potracalny w 2010 r. Zapłata tego podatku nie ma zatem wpływu na rozliczenia podatkowe Spółki za rok podatkowy 2008 i nie wiąże się z koniecznością złożenia przez nią korekty zeznania o wysokości osiągniętych dochodów (poniesionej straty) za ten rok podatkowy. Reasumując, w przedstawionej sytuacji faktycznej, w której poniesienie przedmiotowego kosztu z tytułu podatku akcyzowego przez Wnioskodawcę nastąpiło w 2010 r. - zapłacony podatek akcyzowy stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki, potrącalny w roku podatkowym 2010 r. (art. 15 ust. 1, art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Zapłata tego podatku powinna zatem zostać uwzględniona w rozliczeniach podatkowych Wnioskodawcy za rok podatkowy 2010. Nie ma natomiast znaczenia dla jego rozliczeń podatkowych za rok podatkowy 2008 czy też 2009 i w szczególności nie skutkuje wbrew stwierdzeniom Wnioskodawcy - koniecznością dokonania korekty zeznania o wysokości osiągniętych dochodów (poniesionej straty) za 2009 rok podatkowy.

Analogicznie ten sam organ stwierdził w interpretacji z 8 września 2014 r. nr ITPB4/423-66/14/AM zwracając uwagę, że (…) mając na uwadze przytoczoną argumentację, w przypadku poniesionych przez Spółkę w 2014 r. wydatków na zapłatę zaległego podatku akcyzowego za lata 2007-2008 oraz zaległego podatku akcyzowego za lata 2007-2009, do której zapłaty Spółka będzie zobowiązana po otrzymaniu decyzji, kwota wydatków z tego tytułu powinna zostać rozpoznana w całości w kosztach uzyskania przychodów w momencie ich faktycznego poniesienia.

Mając na uwadze powyższe (w tym również interpretacje wydane w imieniu Ministra Finansów), Spółka pozostaje uprawniona do ujęcia w koszty zapłaconego podatku akcyzowego w dacie poniesienia (tj. dacie, na którą ujęto w księgach koszt), pokrywającej się z miesiącem zapłaty - odpowiednio w maju 2014 r. oraz październiku 2014 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „updop”). Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Updop przewiduje dwie kategorie kosztów:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, czyli takie których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
  
  

Ww. ustawa nie definiuje pojęć „koszty bezpośrednio związane z przychodami” oraz „koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami”. Jednakże sens tych pojęć można ustalić posługując się ich językowym znaczeniem. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło/wpłynie bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu.

Kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika są koszty związane z jego funkcjonowaniem.

Przepis powyższy nie określa terminu, kiedy – dla ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu – należy potrącić koszty. Sposób, w jaki należy rozliczyć koszty uzyskania przychodów jest uzależniony od stopnia ich powiązania z uzyskiwanymi przychodami, tj. od tego, czy dany wydatek można zakwalifikować do kosztów bezpośrednio, czy też innych niż bezpośrednio związanych z przychodami.

Kwestia związana z momentem potrącalności bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisach art. 15 ust. 4-4c updop.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 4b updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

-są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Art. 15 ust. 4c updop stanowi z kolei, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Generalną zasadą podatkowego rozliczania kosztów bezpośrednich jest ujęcie (potrącenie) w rachunku podatkowym kosztu bezpośrednio związanego z przychodem w roku jego związania z odpowiadającym mu przychodem, chyba że koszt bezpośredni został poniesiony po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego po zakończonym roku podatkowym – w takim przypadku jest on potrącalny w roku podatkowym następującym po roku, którego dotyczy. Koszty bezpośrednie należy więc ujmować podatkowo w momencie wykazania odpowiadających im przychodów.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży wyrobów energetycznych, w szczególności benzyn silnikowych, olejów opałowych oraz olejów napędowych. Realizowana sprzedaż wiąże się z koniecznością zapłaty podatku akcyzowego. W związku z przeprowadzonymi postępowaniami kontrolnymi, właściwy w sprawie organ, na podstawie wydanych decyzji określił Spółce kwoty zobowiązania podatkowego w poszczególnych miesięcznych okresach rozliczeniowych odpowiednio od marca 2009 r. do kwietnia 2010 r. oraz od maja 2010 r. do stycznia 2011 r. Z uwagi na przyjęcie przez organ, że zastosowanie znajdzie stawka podatkowa wyższa od pierwotnie zastosowanej przez Spółkę, suma podatku do zapłaty wynikająca z decyzji określających przekraczała kwotę wpłaconą i zadeklarowaną przez Wnioskodawcę w złożonych deklaracjach podatkowych AKC-4 oraz AKC-4zh za wskazane okresy rozliczeniowe, co skutkowało jednocześnie powstaniem zaległości podatkowej po stronie Spółki. W związku z tym, że decyzje określające zobowiązanie podatkowe we wskazanym powyżej zakresie stały się ostateczne Spółka uiściła powstałą zaległość podatkową, tj. różnicę w kwocie podatku, jaka wynikała z kwoty obliczonego i wpłaconego przez nią pierwotnie zobowiązania podatkowego oraz kwoty zobowiązania podatkowego określonego przez organ podatkowy. Dnia 12 maja 2014 r. dokonano płatności na poczet zaległości podatkowej z tytułu podatku akcyzowego za okresy od maja 2010 r. do stycznia 2011 r., natomiast 31 października 2014 r. zrealizowano płatność odnoszącą się do zaległości za okresy od maja 2009 r. do kwietnia 2010 r. (rozwiązując tym samym zawiązaną uprzednio rezerwę księgową). W miesiącach, w których dokonano płatności poszczególnych kwot z tytułu podatku akcyzowego Spółka ujęła (zaksięgowała) jednocześnie kwoty tych zaległości w prowadzonych księgach rachunkowych. Na potrzeby rozliczeń w zakresie podatku dochodowego Spółka ujmuje koszt podatku akcyzowego, związanego ze sprzedażą wyrobów akcyzowych, jako koszt uzyskania przychodu bezpośredni i rozlicza zgodnie z postanowieniami art. 15 ust. 1 oraz ust. 4 i 4b-4c updop.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że poniesienie przez Spółkę wydatku w postaci podatku akcyzowego, który został nałożony na nią w drodze decyzji organu podatkowego za miesiące od marca 2009 r. do kwietnia 2010 r. oraz od maja 2010 r. do stycznia 2011 r., powinno co do zasady zwiększać koszty podatkowe w tym roku podatkowym, w którym został pierwotnie ujęty przez Spółkę w kosztach podatkowych (na podstawie deklaracji); nie zmienił się bowiem moment poniesienia kosztu, lecz jedynie jego wysokość. Tym samym, Spółka powinna dokonać wstecz korekty kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując, Spółka winna dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów w okresie którego dotyczy zapłata podatku akcyzowego, zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, tj. odpowiednio w miesiącach od marca 2009 r. do kwietnia 2010 r. oraz od maja 2010 r. do stycznia 2011 r.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych potwierdzających jego stanowisko, stwierdzić należy, że jednolitość orzecznictwa chociaż jest cechą pożądaną nie stanowi wartości samej w sobie. Organ wydający interpretację indywidualną jest nią związany tylko w skonkretyzowanej, indywidualnej sprawie, co oznacza, że jego poglądy mogą ewoluować np. pod wpływem orzecznictwa sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zmiana stanowiska w konkretnych sprawach została przewidziana przez ustawodawcę, co znalazło wyraz w treści art. 14e Ordynacji podatkowej, a skorzystanie z tej instytucji służy w istocie realizacji zasady jednolitości interpretacji. Przyjęcie odmiennej koncepcji powodowałoby, że jednostkowe zajęcie stanowiska przez Organ podatkowy skutkowałoby zawsze obowiązkiem powielenia tego stanowiska przez wszystkie inne organy bez względu na to czy stanowisko to byłoby słuszne, czy nie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.