2015.08.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-737/15-3/AN
z 12 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2015 r. (data wpływu 20 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

możliwości ujęcia Nieruchomości w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki Osobowej dla celów amortyzacji podatkowej w wartości wynikającej z umowy darowizny – jako wartości początkowej – jest prawidłowe,
możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej Nieruchomości w pełnej wysokości, proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zyskach Spółki Osobowej – jest prawidłowe,
sposobu ustalenia dochodu w przypadku zbycia Nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ujęcia Nieruchomości w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki Osobowej dla celów amortyzacji podatkowej w wartości wynikającej z umowy darowizny – jako wartości początkowej, możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej Nieruchomości w pełnej wysokości, proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zyskach Spółki Osobowej oraz sposobu ustalenia dochodu w przypadku zbycia Nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie będzie prowadzić jej na moment dokonania czynności opisanych w niniejszym wniosku. Wnioskodawca będzie właścicielem nieruchomości, na które będą składały się grunty i budynki lub budowle (dalej: „Nieruchomości”).

Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę bądź umowy darowizny, w wyniku których przeniesie własność Nieruchomości na rzecz spółki osobowej (dalej: „Spółka”) innej niż spółka komandytowo-akcyjna. Umowa/umowy darowizny będzie określać wartość Nieruchomości, nie wyższą od ich wartości rynkowej (wynikającej z niezależnej wyceny). Na moment dokonania darowizny Wnioskodawca będzie większościowym wspólnikiem w Spółce. Spółka będzie wykorzystywać Nieruchomości w prowadzonej działalności gospodarczej, a przewidywany okres używania Nieruchomości w tym zakresie przekracza rok.

Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości może zostać podjęta decyzja o zbyciu Nieruchomości przez Spółkę (np. w formie sprzedaży).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe jest podejście Wnioskodawcy, zgodnie z którym Nieruchomości powinny zostać ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki osobowej dla celów amortyzacji podatkowej w wartości wynikającej z umowy darowizny (nie wyższej niż wartość rynkowa) – jako wartości początkowej?
Czy odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej Nieruchomości będą stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu w pełnej wysokości, proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zyskach Spółki osobowej?
W jaki sposób Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki, powinien ustalić dochód w przypadku ewentualnego zbycia Nieruchomości przez Spółkę?

Ad. 1.

W opinii Wnioskodawcy, Nieruchomości powinny zostać ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki osobowej dla celów amortyzacji podatkowej w wartości rynkowej wynikającej z umowy darowizny – jako wartości początkowej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o PDOF, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Stosownie natomiast do art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat. Powyższe przepisy potwierdzają zasadę tzw. transparentności spółek osobowych, w świetle której spółki te (z wyjątkiem spółki komandytowo-akcyjnej, której nie dotyczy zapytanie Wnioskodawcy) nie są podatnikami podatku dochodowego. W związku z tym, przychody i koszty uzyskania przychodów wynikające z prowadzonej przez spółkę osobową działalności, rozliczane są przez wspólników tej spółki, proporcjonalnie do ich udziału w zysku spółki. Mając na uwadze, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, podatnikiem PDOF, skutki podatkowe związane z jego udziałem w Spółce, należy oceniać na gruncie przepisów ustawy o PDOF.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PDOF, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PDOF. Natomiast w myśl art. 22 ust. 8 ustawy o PDOF, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 ustawy o PDOF.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ustawy PDOF, amortyzacji podlegają m.in., z zastrzeżeniem art. 22c ustawy o PDOF, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o PDOF, zwane środkami trwałymi.

Z powyższych przepisów wynika, że aby określony składnik majątku mógł być uznany za środek trwały musi łącznie spełniać następujące warunki:

musi stanowić własność lub współwłasność podatnika,
musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, sprawny technicznie i zalegalizowany prawnie w formie ewentualnie wymaganych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,
musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub oddany do używania innym podmiotom, na podstawie umów wymienionych w cyt. art. 22a ust. 1 ww. ustawy, tj. na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady określania zawarto w art. 22g ustawy o PDOF. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. W związku z tym, wartością początkową Nieruchomości, jako środka trwałego, będzie jej wartość rynkowa określona w umowie darowizny.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Ministra Finansów, z których przykładowo można przytoczyć:

interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 lipca 2014 r., sygn. IPPB1/415-557/14-2/KS, w której organ wskazał, że „Biorąc pod uwagę cytowane przepisy stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie uprawniony do ustalenia wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej (wskazanego we wniosku prawa ochronnego na znak towarowy). Wprowadzenia do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych w wysokości wartości rynkowej z dnia nabycia w drodze darowizny (art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy)”;
interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 lipca 2014 r., sygn. IBPBI/1/415-430/14/ZK, w której organ stwierdził, że: „Wnioskodawczyni będzie wykorzystywać na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej całą darowaną część budynku, którą wprowadzi do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych. Otrzymana w drodze darowizny część nieruchomości jest już obecnie zdatna do wykorzystania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawczyni podejmie decyzję o używaniu wskazanego we wniosku budynku mieszkalnego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż 1 rok i zostaną spełnione również pozostałe warunki określone w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do uznania go za środek trwały, to Wnioskodawczyni po ujęciu ww. składnika majątku w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych będzie mogła odpisy amortyzacyjne dokonywane od jego wartości początkowej, ustalonej zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 i ust. 11 tej ustawy, zaliczać do kosztów uzyskania prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej”;
interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 7 kwietnia 2014 r., sygn. IPTPB1/415-20/14-2/DS, w której organ uznał, że: „biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że wartość początkową ww. nieruchomości Wnioskodawczyni powinna ustalić zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wartości rynkowej z dnia nabycia. Jeżeli jednak wartość ta wynikająca z umowy darowizny będzie niższa, wówczas wartość początkowa nieruchomości powinna zostać określona w tej niższej wysokości. Od ustalonej w powyższy sposób wartości nieruchomości Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22a ust. 1 cyt. ustawy, będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych, za wyjątkiem gruntów, które na mocy art. 22c pkt 1 tej ustawy nie podlegają amortyzacji”;
interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 listopada 2013 r., sygn. ILPB1/415-895/13-4/AA, w której organ zgodził się ze stanowiskiem podatnika, zgodnie z którym: „Podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości”.

Ad. 2.

W opinii Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pełnej wartości odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Nieruchomości (za wyjątkiem gruntów, które nie podlegają amortyzacji), proporcjonalnie do udziału w zyskach Spółki osobowej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PDOF, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PDOF. Natomiast stosownie do treści art. 22 ust. 8 ustawy o PDOF, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 ustawy o PDOF.

Jak wskazał Wnioskodawca, Nieruchomości będą wykorzystywane przez Spółkę osobową jako środki trwałe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Dodatkowo Wnioskodawca nadmienił, iż w jego opinii żaden z przepisów art. 23 ustawy o PDOF nie zawiera regulacji mającej potencjalny wpływ na ograniczenie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych (za wyjątkiem gruntów, które nie podlegają amortyzacji) nabytych w drodze darowizny, co ma miejsce w analizowanym przypadku.

Niewątpliwie takiego ograniczenia nie wprowadzają również przepisy zawarte w art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ustawy o PDOF. Zgodnie z przywołanym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw, lub
dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z literalnym brzmieniem powyższego przepisu, wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów nie dotyczy środków trwałych nabytych w drodze darowizny.

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy odpisy amortyzacyjne od nabytych przez Spółkę osobową w formie darowizny Nieruchomości (za wyjątkiem gruntów, które stanowią środki trwałe niepodlegające amortyzacji) stanowić będą w całości, proporcjonalnie do udziału w zyskach Spółki osobowej, koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych, dotyczących nabytych w wyniku darowizny zarówno środków trwałych jak i wartości niematerialnych i prawnych (w odniesieniu do których stosuje się analogiczne przepisy), wydawanych przez Ministra Finansów, z których przykładowo można przytoczyć:

interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 lipca 2014 r., sygn. IPPB1/415-557/14-2/KS, w której organ wskazał, że „kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne. Biorąc pod uwagę cytowane przepisy stwierdzić należy, że Wnioskodawca (...) będzie mógł zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od tej wartości niematerialnej i prawnej (art. 22 ust. 8 ww. ustawy)”;
interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 lipca 2014 r., sygn. IBPBI/1/415-430/14/ZK, w której organ stwierdził, że: „Wnioskodawczyni będzie wykorzystywać na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej całą darowaną część budynku, którą wprowadzi do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych. Otrzymana w drodze darowizny część nieruchomości jest już obecnie zdatna do wykorzystania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawczyni podejmie decyzję o używaniu wskazanego we wniosku budynku mieszkalnego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż 1 rok i zostaną spełnione również pozostałe warunki określone w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do uznania go za środek trwały, to Wnioskodawczyni po ujęciu ww. składnika majątku w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych będzie mogła odpisy amortyzacyjne dokonywane od jego wartości początkowej, ustalonej zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 i ust. 11 tej ustawy, zaliczać do kosztów uzyskania prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej”;
interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 7 kwietnia 2014 r., sygn. IPTPB1/415-20/14-2/DS, w której organ uznał, że: „biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że wartość początkową ww. nieruchomości Wnioskodawczyni powinna ustalić zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wartości rynkowej z dnia nabycia. Jeżeli jednak wartość ta wynikająca z umowy darowizny będzie niższa, wówczas wartość początkowa nieruchomości powinna zostać określona w tej niższej wysokości. Od ustalonej w powyższy sposób wartości nieruchomości Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22a ust. 1 cyt. ustawy, będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych, za wyjątkiem gruntów, które na mocy art. 22c pkt 1 tej ustawy nie podlegają amortyzacji”.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zbycia przez Spółkę otrzymanych w formie darowizny Nieruchomości stanowiących środki trwałe, dochodem Wnioskodawcy będzie przychód ze zbycia Nieruchomości, pomniejszony o niezamortyzowaną część wartości początkowej Nieruchomości w części, w jakiej będzie on, jako wspólnik, uczestniczyć w zysku Spółki.

Jak zostało wskazane w ramach stanowiska Wnioskodawcy do pytania oznaczonego nr 1, wynik podatkowy operacji wykonywanych przez spółkę osobową jest rozliczany przez wspólników tej spółki, proporcjonalnie do przypadającego im udziału w zyskach. Zatem w przypadku zbycia przez Spółkę Nieruchomości, skutki po stronie Wnioskodawcy należy ustalić w oparciu o przepisy ustawy o PDOF.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, dochodem lub stratą z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOF, dokonanych od tych środków i wartości. Należy podkreślić, że przepis powyższy, określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia m.in. środków trwałych (również nabytych nieodpłatnie), nie posługuje się kategorią kosztów podatkowych, lecz wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:

przychodu z odpłatnego zbycia,
wartości początkowej środków trwałych,
sumy odpisów amortyzacyjnych.

W tym kontekście należy wskazać, że ewentualne zbycie Nieruchomości przez Spółkę niewątpliwie powinno zostać uznane za zbycie składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, gdyż ten przepis w dyspozycji art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o PDOF odnosi się do środków trwałych, natomiast, jak Wnioskodawca wykazał powyżej, Nieruchomości powinny zostać zakwalifikowane jako środki trwałe. Jednocześnie od ww. środków trwałych będą dokonywane odpisy amortyzacyjne (z wyjątkiem gruntów, które nie podlegają amortyzacji) zgodnie z metodą określoną w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOF. W związku z tym, w przedmiotowej sprawie zastosowanie powinien znaleźć ww. art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, w przypadku zbycia przez Spółkę otrzymanych w drodze darowizny Nieruchomości stanowiących środki trwałe, dochodem Wnioskodawcy będzie przychód ze zbycia Nieruchomości, pomniejszony o niezamortyzowaną część wartości początkowej Nieruchomości, w części, w jakiej Wnioskodawca, jako wspólnik, będzie uczestniczyć w zysku Spółki.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione powyżej jest podzielane przez Ministra Finansów w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Jako przykładową można wskazać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 5 stycznia 2012 r. (IPPB1/415-944/11-3/ES), dotyczącą sprzedaży środka trwałego (odnośnie którego zastosowanie znajdują analogiczne przepisy, jak w przypadku WNiP): „dochodem (stratą) ze sprzedaży znajdujących się na ww. gruncie budynków, stanowiących środki trwałe w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, będzie różnica między przychodem z ich odpłatnego zbycia a ich wartością początkową, powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych. A zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych zbycia otrzymanych w drodze darowizny środków trwałych jest prawidłowe”.

Na marginesie należy wskazać, że w będącym przedmiotem pytania Wnioskodawcy zdarzeniu przyszłym, nie znajdzie zastosowania art. 22 ust. 8a ustawy o PDOF, który określa zasady ustalania kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do zbycia przez spółkę niebędącą osobą prawną rzeczy i praw będących przedmiotem wkładu do takiej spółki. Należy bowiem podkreślić, że Spółka nabędzie własność Nieruchomości w drodze darowizny, a nie w drodze wkładu.

Powyższe uzasadnienie wynika z wniosku oraz uzupełnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin