Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-738/15-2/AN
z 12 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2015 r. (według daty wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania w drodze umowy darowizny Nieruchomości do Spółki osobowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania w drodze umowy darowizny Nieruchomości do Spółki osobowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlegającą w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie prowadzić pozarolniczej działalności gospodarczej na moment dokonania czynności opisanych w niniejszym wniosku.

Wnioskodawca będzie właścicielem nieruchomości, na które będą składały się grunty i budynki lub budowle (dalej: „Nieruchomości”).

Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę bądź umowy darowizny, w wyniku których przeniesie własność Nieruchomości na rzecz spółki osobowej (dalej: „Spółka”). Na moment dokonania darowizny Wnioskodawca będzie większościowym wspólnikiem w Spółce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest podejście Wnioskodawcy, zgodnie z którym przekazanie w drodze umowy darowizny Nieruchomości do Spółki osobowej, nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie w drodze umowy darowizny Nieruchomości do Spółki osobowej nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy jakiegokolwiek przychodu podlegającego opodatkowaniu PDOF.

Wnioskodawca chciałby wskazać, iż pojęcie „darowizny” nie zostało zdefiniowane przez ustawodawcę na gruncie PDOF. Na gruncie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 121; dalej: „Kodeks cywilny”) umowa darowizny jest typem umowy nazwanej. Zgodnie z art. 888 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest zatem dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ono polegać zarówno na przesunięciu z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego określonych składników majątkowych, jak również na innych formach dyspozycji majątkowych prowadzących do zmniejszenia majątku darczyńcy, a w konsekwencji do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów po stronie obdarowanego.

Wnioskodawca chciałby wskazać, iż zgodnie przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 851, dalej: „ustawa o PDOP”) spółka osobowa, jako spółka nieposiadająca osobowości prawnej, nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. W związku z powyższym, jej dochód nie podlega co do zasady opodatkowaniu na gruncie ustawy o PDOP. Opodatkowaniu mogą podlegać natomiast wspólnicy spółki osobowej. W związku z tym, iż w analizowanym zdarzeniu przyszłym wspólnikiem Spółki osobowej będzie m.in. Wnioskodawca, niezbędne jest określenie czy Wnioskodawca powinien być zobowiązany do rozpoznania jakiegokolwiek przychodu w związku z faktem przekazania darowizny Spółce osobowej i otrzymania jej przez Spółkę osobową, w której będzie wspólnikiem. Mając na uwadze powyższe, wobec faktu, iż Wnioskodawca jest osobą fizyczną, należy zbadać możliwość powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy na gruncie przepisów ustawy o PDOF.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o PDOF, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z treści wskazanego powyżej przepisu ustawy o PDOF wynika, iż przychód z odpłatnego zbycia powstaje jedynie w wyniku zbycia o charakterze odpłatnym. W tym kontekście, Wnioskodawca chciałby wskazać, iż darowizna ze swej istoty ma charakter nieodpłatny. Zgodnie z poglądem wyrażonym w orzecznictwie, m.in. w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2006 r. (sygn. IV CSK 172/06): „Świadczenie darczyńcy musi być subiektywnie i obiektywnie bezpłatne, tj. niezależne od uzyskania korzyści lub ekwiwalentu od obdarowanego. Czyniąc darowiznę, darczyńca realizuje zamiar przysporzenia obdarowanemu korzyści kosztem własnego majątku”.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca chciałby zaznaczyć, iż darowizna będzie mieć charakter nieodpłatnego, jednostronnego świadczenia. Należy podkreślić, iż Wnioskodawca nie otrzyma z tytułu przekazania darowizny żadnych wartości pieniężnych, jak również żadnego innego ekwiwalentu.

Wnioskodawca chciałby podkreślić, iż jakkolwiek ustawa o PDOF nie zawiera definicji przychodu, to zgodnie z aktualną i jednolitą linią orzecznictwa, jedynie przysporzenie, które ma charakter faktyczny i definitywny może stanowić przychód. Przykładowo, WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 2 października 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 959/13, uznał, że „(...) do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć takie przychody, które są mu należne. Nie są to jednak jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.” Podobne stanowisko zajął NSA w wyroku z dnia z 13 grudnia 2013 r., sygn. akt II FSK 2849/11 „O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje co do zasady definitywny charakter tego przysporzenia w tym rozumieniu, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika”. Należy zatem uznać, że w wyniku dokonania darowizny, o której mowa w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie żadne przysporzenie, które można by zakwalifikować jako przychód, z któregokolwiek ze źródeł, o których mowa w art. 10 ustawy o PDOF.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o PDOF, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Należy przy tym podkreślić, iż co do zasady, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, przychodami podatkowymi są m.in. świadczenia otrzymane nieodpłatnie, a do takich należy zaliczyć niewątpliwie otrzymanie rzeczy, bądź prawa w formie darowizny. Jednocześnie aby nieodpłatne świadczenie stanowiło przychód do opodatkowania, musi być „otrzymane” przez podatnika. W tym kontekście, Wnioskodawca chciałby podkreślić, że Nieruchomości będące przedmiotem darowizny zostaną przeniesione z majątku Wnioskodawcy do odrębnego majątku jakim będzie majątek Spółki osobowej. Dodatkowo należy wskazać, iż nie można uznać, iż u podatnika powstanie przychód sytuacji w której de facto wyzbywa się on własnego majątku dokonując przeniesienia określonych aktywów do odrębnego majątku. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy w przypadku, gdy Wnioskodawca dokona darowizny na rzecz Spółki osobowej, przychód z nieodpłatnych świadczeń nie powstanie, gdyż z punktu widzenia ekonomicznego nastąpi umniejszenie majątku Wnioskodawcy na rzecz majątku Spółki osobowej.

Ponadto, należy podkreślić, iż w analizowanym zdarzeniu przyszłym nie powstanie faktyczne przysporzenie majątkowe po stronie Wnioskodawcy, które stanowi warunek powstania przychodu podatkowego. Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, kiedy Wnioskodawca jako podatnik dokona darowizny na rzecz Spółki osobowej, której jest wspólnikiem, nie dojdzie do efektywnego przysporzenia po stronie Wnioskodawcy, gdyż w rezultacie nic on nie otrzyma. Należy bowiem zaznaczyć, iż „otrzymanie” wiąże się z uzyskaniem czegoś, co nie stanowiło wcześniej własności podmiotu obdarowywanego. Zdaniem Wnioskodawcy w analizowanym zdarzeniu przyszłym będzie miało zatem miejsce przeniesienie własności poszczególnych składników majątkowych do odrębnego majątku - majątku Spółki osobowej, które nie będzie rodziło konsekwencji w postaci przysporzenia po stronie Wnioskodawcy jako wspólnika. Gdyby bowiem uznać, że darowizna dokonana przez Wnioskodawcę powoduje powstanie – po jego stronie, jako wspólnika Spółki osobowej – przychodu, oznaczałoby to de facto, że Wnioskodawca dokonując umniejszenia swojego majątku jednocześnie realizuje przysporzenie, na rzecz samego siebie. Takie rozumowanie nie znajduje uzasadnienia nie tylko w przepisach prawa podatkowego, ale również z perspektywy ekonomicznej (bowiem ekonomicznie Wnioskodawca niczego nie zyska, a co więcej – uszczupli swój majątek).

Reasumując, zważywszy na fakt, iż w analizowanej sytuacji Wnioskodawca nie otrzyma żadnego przysporzenia majątkowego z tytułu dokonanej darowizny, nie uzyska tym samym jakiegokolwiek przychodu podatkowego, zarówno z perspektywy roli darczyńcy, jak również z perspektywy roli wspólnika spółki, która została obdarowana. W konsekwencji powyższego, w związku z dokonaniem darowizny Nieruchomości, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie podlegający opodatkowaniu przychód.

Powyższe podejście zostało również potwierdzone w interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe w analogicznych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych. I tak np.:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej wydanej dnia 30 czerwca 2014 r. (IBPBI/1/415-439/14/ESZ) odstępując od uzasadnienia prawnego, potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(...) dokonanie darowizny przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę na rzecz spółki osobowej, której będzie wspólnikiem, nie będzie skutkowało powstaniem po jego stronie jakiegokolwiek przychodu podatkowego, zarówno z perspektywy darczyńcy, jak również z perspektywy wspólnika spółki, która została obdarowana. W żadnym w obu przypadków nie są spełnione przesłanki umożliwiające uznanie powstania przychodu podatkowego.”;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej wydanej dnia 29 października 2013 r. (sygn. IBPBI/1/415-771/13/AB) odstępując od uzasadnienia prawnego, potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(...) w związku z darowizną znaku towarowego na rzecz spółki jawnej, w której będzie wspólnikiem po Jego stronie nie powstanie przychód do opodatkowania.”;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej wydanej dnia 28 grudnia 2012 r. (sygn. ILPB1/415-946/12-3/AA) stwierdził, że: „(...) przekazanie przez Wnioskodawcę w drodze darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego nie będzie wywoływało u niego skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy - wspólnika spółki komandytowej - przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.”
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.