Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-692/15/KO
z 14 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lipca 2015 r. (data wpływu 27 lipca 2015 r.), uzupełnionym pismem z 25 września 2015 r. (data wpływu 29 września 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki, na której posadowione są budynki przeznaczone do rozbiórki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki, na której posadowione są budynki przeznaczone do rozbiórki.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 25 września 2015 r. (data wpływu 29 września 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 17 września 2015 r. znak: IBPP2/4512-692/15/KO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka w dniu 21 maja 2015 r. dokonała sprzedaży (na podstawie aktu notarialnego z dnia 21 maja 2015 r.) nieruchomości położonej w K, utworzonej z działki nr 392/1, o powierzchni 0,2802 ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta KW nr … i dla której wydano zatwierdzoną decyzję o pozwoleniu na budowę. Przedmiotowa działka zgodnie ze stanem faktycznym i zapisem w akcie notarialnym zabudowana jest budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, oznaczonym nr 240 przy ulicy W w K oraz budynkiem gospodarczym (stodoła), które to budynki znajdują się w złym stanie technicznym i przeznaczone są do rozbiórki. W stosunku do ww. budynków wydano decyzję nr …. z dnia 9 sierpnia 2011 r. w której Prezydent Miasta udziela zezwolenia na ich rozbiórkę. Budynki te jednak na dzień sprzedaży przez Spółkę tj. 21 maja 2015 r. nie były jeszcze wyburzone. Informuje się również, że przedmiotowa nieruchomości została nabyta od osoby fizycznej przez Wspólników Spółki jawnej w dniu 22 listopada 2001 r. na majątek osobisty (transakcja ta nie była opodatkowaniu podatkiem VAT), którzy następnie w dniu 10 czerwca 2008 r. dokonali zniesienia współwłasności (przedmiotowej nieruchomości) z czterech na trzech właścicieli, po czym aktem notarialnym z dnia 10 czerwca 2008 r. udziałowcy będący jednocześnie wspólnikami w Spółce, wnieśli aportem udziały w ww. nieruchomości do Spółki jawnej. Nadmienia się, że budynki znajdujące się na ww. nieruchomości nie były zamieszkiwane ani nie poczyniono względem nich żadnych nakładów inwestycyjnych w całym okresie ich posiadania. Spółka jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, po siedmiu latach dokonała sprzedaży ww. nieruchomości i zastosowała przy tej transakcji stawkę podatku VAT w wysokości 23%, przyjmując stawkę jak dla sprzedaży gruntów niezabudowanych, z uwagi na fakt że znajdujące się na działce budynki są w bardzo złym stanie, stanowiąc tzw. ruinę a koszty ich rozbiórki przewyższają ich wartość. Zaznaczyć należy, iż budynki te nie nadawały się do użytku już w momencie ich zakupu w 2001 r. ze względu na ich zły stan techniczny. Z uwagi na powyższe w dniu sprzedaży budynki te nie przedstawiały żadnej wartości.

Pismem z 25 września 2015 r. Wnioskodawca uzupełnił opis zaistniałego stanu faktycznego następująco:

• Ww. budynki nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze i nie były w żadnym stopniu wykorzystywane w działalności Spółki (ani w działalności zwolnionej ani też w opodatkowanej podatkiem VAT).
• Spółka przed dokonaniem transakcji sprzedaży nieruchomości wraz z budynkiem mieszkalnym i gospodarczym nie rozpoczęła żadnych prac związanych z rozbiórką tych budynków.
• Ponadto Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu (10 czerwca 2008 r.) przedmiotowej nieruchomości.
• Zabudowania znajdujące się na przedmiotowej działce (dom i stodoła) przeznaczone są do rozbiórki (dowodem zapisy w akcie notarialnym i decyzja nr … z dnia 09 sierpnia 2011 r. wydana przez Prezydenta Miasta, udzielająca pozwolenia na rozbiórkę ww. budynków.)
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 25 września 2015 r.):

Czy w świetle przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe i czy dostawa opisanej nieruchomości będzie opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 23%?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z 25 września 2015 r.):

Spółka stoi na stanowisku, że dokonała sprzedaży nieruchomości gruntu niezabudowanego, przeznaczonego pod zabudowę i w związku z tym sprzedaż ta opodatkowana jest podatkiem VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Natomiast opisane wcześniej budynki (znajdujące się na ww. nieruchomości), nie nadające się do użytkowania i przeznaczone przez Spółkę do rozbiórki (potwierdzeniem wydana decyzja udzielająca pozwolenia na rozbiórkę), nie mają wpływu na zwolnienie z podatku VAT, gdyż przedmiotem sprzedaży w mniemaniu Spółki był grunt przeznaczony pod zabudowę a nie zabudowania znajdujące się na przedmiotowej działce.

Spółka uważa również, że w przedmiotowym przypadku nie ma zastosowania zwolnienie z podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 w powiązaniu z art. 29a ust. 8 ustawy o podatku VAT. Wnioskodawca informuje również, że w podobnej sprawie wydana została interpretacja przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu o sygnaturze nr ILPP1/443-362/14-4/JSK, w której przyjęto jako właściwą stawkę podatku VAT 23%.

Ponadto zdaniem Spółki zastosowana stawka podatku VAT w wysokości 23% jest właściwa, gdyż znajdujące się na przedmiotowej nieruchomości budynki, nie przedstawiają żadnej wartości, są bardzo zniszczone i nie nadają się do użytku ze względu na zły stan techniczny i zgodnie z zapisami aktu notarialnego przeznaczone są do rozbiórki. Dowodem tego jest również decyzja nr 1738/2011 z dnia 09 sierpnia 2011 r. udzielająca pozwolenia na rozbiórkę ww. budynków. Budynki te nie były również nigdy wykorzystywane w działalności Spółki. Z tego powodu, zdaniem Spółki należy te budynki pominąć a grunt potraktować jako niezabudowany, ale przeznaczony pod zabudowę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Podstawowa stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy o VAT).

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie, w myśl art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany w stopniu nie niższym niż 30% wartości początkowej obiekt budowlany będzie przedmiotem dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub np. przedmiotem najmu, dzierżawy (przedmiotem świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy). Bowiem zarówno dostawa, jak i najem czy dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie od podatku od towarów i usług stosuje się w odniesieniu do sprzedaży całości budynków, budowli lub ich części, jeżeli w momencie ich dostawy są one już zasiedlone, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

W przypadku, gdy budynek, budowla lub ich części nie podlegają zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia dostawy budynku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy o VAT).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 21 maja 2015 r. dokonał sprzedaży działki nr 392/1. Przedmiotowa działka zabudowana była budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym oraz budynkiem gospodarczym (stodoła), które to budynki znajdują się w złym stanie technicznym i przeznaczone są do rozbiórki. W stosunku do ww. budynków wydano decyzję nr … z dnia 9 sierpnia 2011 r., w której Prezydent Miasta udzielił zezwolenia na ich rozbiórkę. Budynki te jednak na dzień sprzedaży przez Spółkę tj. 21 maja 2015 r. nie były jeszcze wyburzone. Ww. budynki nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze i nie były w żadnym stopniu wykorzystywane w działalności Spółki (ani w działalności zwolnionej ani też w opodatkowanej podatkiem VAT). Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu (10 czerwca 2008 r.) przedmiotowej nieruchomości. Budynki znajdujące się na ww. nieruchomości nie były zamieszkiwane ani nie poczyniono względem nich żadnych nakładów inwestycyjnych w całym okresie ich posiadania. Spółka przez dokonaniem transakcji sprzedaży nieruchomości wraz z budynkiem mieszkalnym i gospodarczym nie rozpoczęła żadnych prac związanych z rozbiórką tych budynków. Dla ww. działki wydano decyzję o pozwoleniu na budowę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż działki, na której posadowione są opisane budynki przeznaczone do rozbiórki oraz dla której została wydana decyzja o warunkach zabudowy podlega podatkowi od towarów i usług.

W rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiekt małej architektury.
   
   

Natomiast stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast, w świetle regulacji zawartych w ww. rozporządzeniu, to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Kwestia dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki przeznaczone do rozbiórki wraz z oceną co w istocie jest przedmiotem dostawy, była rozstrzygana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W tym miejscu należy przytoczyć wyrok TSUE z 19 listopada 2009 r. w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV (C-461/08), w którym Trybunał w podsumowaniu orzekł, że: „Artykuł 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku w związku z art. 4 ust. 3 lit. a) tej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidzianym w pierwszym z tych przepisów zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki”.

Również rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-543/11 (Woningstichting Maasdriel) z dnia 17 stycznia 2013 r., wydane już na gruncie Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy podobnej sprawy. W przywołanym wyroku strony umówiły się, że sprzedający dokona rozbiórki. W dacie wydania kupującemu, nieruchomość nie miała już statusu zabudowanej. Trybunał uznał, że zwolnienie z VAT nie obejmuje dostawy terenu niezabudowanego po rozbiórce budynku, który się na nim znajdował, nawet wówczas, gdy w dniu dostawy nie zostały dokonane inne prace związane z uzbrojeniem poza wskazaną rozbiórką, o ile z ogólnej oceny okoliczności związanych z ową transakcją i istniejących w dacie dostawy włącznie z zamiarem stron - pod warunkiem, że zostanie on ustalony na podstawie obiektywnych wskazówek - wynika, że w owej dacie sporna działka była rzeczywiście przeznaczona pod zabudowę.

W odniesieniu do powyższego podkreślenia wymaga, że o statusie gruntu nie decyduje fakt, że budynki znajdują się w złym stanie technicznym i przeznaczone są do rozbiórki. Istotnym elementem jest to, czy przed dostawą podjęto czynności zmierzające do fizycznej rozbiórki tych budynków oraz to, czy w chwili sprzedaży stanowią one budynki w rozumieniu przepisów prawa budowlanego.

Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wskazał, że przedmiotem dostawy w dniu 21 maja 2015 r. była działka z budynkami przeznaczonymi do rozbiórki, a przed dokonaniem transakcji sprzedaży nie rozpoczął żadnych prac związanych z rozbiórką.

W związku z powyższym należy zauważyć, że przedmiotem dostawy w dniu 21 maja 2015 r. nie był grunt niezbudowany, ale grunt z posadowionymi na nim budynkami. Samo stwierdzenie, że budynki są w bardzo złym stanie i należy je rozebrać (a w związku z tym została wydana decyzja pozwalająca na ich rozbiórkę), nie skutkuje – w świetle powołanych przepisów oraz orzeczenia TSUE – uznaniem, że dostawa dotyczyła wyłącznie gruntu.

W tej sytuacji dla rozstrzygnięcia kwestii opodatkowania dostawy ww. nieruchomości, należy ustalić, jaką stawką podatku VAT powinna być opodatkowana dostawa ww. budynków, a następnie gruntu, na którym posadowione są te budynki.

W przypadku budynków (tj. budynku mieszkalnego i gospodarczego) nie doszło pierwszego zasiedlenia, a więc dostawa budynków nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Natomiast z uwagi na fakt, że Wnioskodawcy przy ich nabyciu budynków nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz Wnioskodawca nie poczynił względem nich żadnych nakładów inwestycyjnych, dostawa przedmiotowych budynków korzysta ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie.

W związku z powyższym dostawa działki nr 392/1 wraz z posadowionymi na niej budynkami korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, że powołana przez Wnioskodawcę interpretacja o sygn. ILPP1/443-362/14-4/JSK dotyczy sytuacji, w której przed dniem zakupu nieruchomości zostaną rozpoczęte działania przygotowawcze, poprzedzające prace rozbiórkowe, mające na celu wyburzenie położonych na nieruchomości budynków, a więc innego stanu faktycznego niż przedstawiony przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zmiana któregokolwiek z elementów opisu zaistniałego stanu faktycznego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.