INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2012r. (data wpływu do tut. Biura 6 lutego 2012r.), uzupełnionym w dniu 10 kwietnia, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup roweru, który będzie wykorzystywany na cele tej działalności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2012r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup roweru, który będzie wykorzystywany na cele tej działalności. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 4 kwietnia 2012r. Znak: IBPBI/1/415-145/12/AP, IBPBI/1/415-146/12/AP, IBPP2/443-109/12/RSz, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 10 kwietnia 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Od dnia 27 maja 2007r. Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Przedmiotem tej działalności jest:

• działalność agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju,
• pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania,
• pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona poza siecią sklepową, straganami i targowiskami,
• pozostała działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana,
• badanie rynku i opinii publicznej.
  
  

Zakres prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej ogranicza się do terenu, na którym prowadzi tą działalność oraz pobliskich miejscowości i polega głównie na pozyskiwaniu klientów w celu świadczenia na ich rzecz usług marketingowych (tj. pośrednictwo sprzedaży, doradztwo). Dotychczas do realizacji przedmiotu działalności, jako środek transportu wykorzystuje prywatny samochód. Nie posiada samochodu zarejestrowanego na firmę, dlatego wszystkie ponoszone przez niego wydatki związane z użytkowaniem samochodu nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższym Wnioskodawca rozważa ewentualność zakupu nowego samochodu i wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych firm. Jednakże ze względu na natężenie ruchu w dużym mieście, utrudnione i ograniczone możliwości parkowania, jak również rosnące koszty związane z użytkowaniem samochodu, wspomniany tu środek transportu stał się z Jego punktu widzenia mało ekonomiczny, dlatego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej chciałby zakupić rower, który byłby wykorzystywany (w okresie wiosenno-letnio-jesiennym), jako środek transportu umożliwiający realizację przedmiotu działalności. Przede wszystkim chciałby użytkować rower, aby dojeżdżać z ofertą do klientów, dojeżdżać do urzędów i banków w celu załatwiania w tych instytucjach spraw firmy, jak również na dojazdy z domu do miejsca prowadzenia działalności. Wybór roweru, jako środka transportu w zakresie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności byłby dużo bardziej ekonomiczny niż użytkowanie samochodu. Po pierwsze, znacznie ograniczyłoby wydatki na paliwo i inne opłaty związane z utrzymaniem samochodu (tj. ubezpieczenie OC i AC, opłaty parkingowe, przeglądy techniczne itp.), które w momencie zakupu samochodu i jego wprowadzenia do ewidencji środków trwałych mógłby zaliczać do kosztów uzyskania przychodów tej działalności, a po drugie szybsze przemieszczenie się rowerem w zatłoczonym mieście, zwiększyłoby wydajność Jego pracy, co z kolei bezpośrednio przekłada się na przychody z prowadzonej działalności gospodarczej. Dodatkowo, chcąc jak najefektywniej wykorzystać swój czas oraz codzienne przemieszczanie się ulicami miasta, zamierza poszerzyć zakres prowadzonej działalność o usługi kurierskie. Korzystanie z roweru w celu realizacji tego rodzaju usług jest, Jego zdaniem, najlepszym wyborem, pozwala na szybkie dostarczanie przesyłek kurierskich, a więc daje możliwość realizacji większej liczby zleceń w trakcie jednego dnia pracy, a tym samym generuje większe przychody z prowadzonej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 9 kwietnia 2012r., wskazano m.in., iż rower, który Wnioskodawca chciałby zakupić będzie wykorzystywany dla potrzeb realizacji celu prowadzonej działalności gospodarczej. Rower ten będzie środkiem transportu użytkowanym przede wszystkim na dojazdy do klientów, zarówno już pozyskanych, jak i potencjalnych, ale także na dojazdy związane z załatwieniem bieżących spraw administracyjnych firmy (dojazdy do banków, urzędów itp.). Rower zostanie uznany za środek trwały w tej działalności, będzie kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia go do używania i będzie użytkowany w przewidywanym okresie dłuższym niż rok. Wartość początkowa roweru, który Wnioskodawca planuje zakupić będzie wyższa niż 3.500 zł.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej można zaliczyć wydatki poniesione na zakup roweru...

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, aby móc zaliczyć wydatki, które poniesie na transport podczas realizacji przedmiotu prowadzonej działalności gospodarczej, stoi przed koniecznością zakupu nowego środka transportu i jego wprowadzenia do ewidencji środków trwałych firmy. Rozważając różne alternatywy Wnioskodawca doszedł do wniosku, że w jego sytuacji najbardziej ekonomicznym wyborem będzie zakup roweru. Z uwagi na fakt, że użytkowanie roweru, jako środka transportu usprawni i znacznie przyspieszy załatwianie spraw firmy, pozwoli na liczniejsze wizyty u klientów i tym samym umożliwi pozyskanie oraz zrealizowanie większej liczby zleceń, jak również wyeliminuje koszty związane z wykorzystywaniem samochodu. Poniesiony wydatek na zakup roweru będzie miał bezpośredni wpływ na uzyskiwane przychody z prowadzonej działalności gospodarczej. Zachodzi zatem związek przyczynowo-skutkowy między tym wydatkiem a uzyskiwanymi przychodami, dlatego Wnioskodawca uważa, że powinien mieć prawo zakwalifikować wydatki, które poniesie na zakup roweru, jako koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie – wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków, należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Przepisy prawa nie ograniczają możliwości zakupu na potrzeby działalności gospodarczej różnych środków transportu osobowego, w tym także roweru.

Warunkiem koniecznym dla uznania wydatków poniesionych na nabycie określonego składnika majątku, w tym przypadku roweru, za koszt uzyskania przychodu jest jego wykorzystywanie na potrzeby i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga fakt, iż wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy eksploatacją tego roweru a osiągniętym przychodem spoczywa na Wnioskodawcy. To on bowiem osiągać będzie korzyści polegające na możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na nabycie roweru do kosztów uzyskania przychodu i obniżeniu podstawy opodatkowania.

Jednocześnie, zgodnie z przytoczonym przepisem, wydatki wymienione przez ustawodawcę w art. 23, nawet jeżeli zostały poniesione w sposób celowy, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (…).

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Przepis art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego wynika, iż określony składnik majątku podatnika może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
• jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.
  
  

Zgodnie z art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

W myśl art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawca zamierza zakupić rower, który będzie wykorzystywał w ramach i na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Rower ten, jako środek transportu użytkowany będzie przede wszystkim w celu dojazdu do klientów, ale także w celu załatwienia bieżących spraw administracyjnych firmy (dojazdy do banków, urzędów itp.). Rower zostanie uznany za środek trwały w tej działalności, będzie kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia go do używania i będzie użytkowany w przewidywanym okresie dłuższym niż rok. Wartość początkowa roweru będzie wyższa niż 3.500 zł.

Wskazać przy tym należy, iż środki trwałe służą osiąganiu przychodów przez wiele lat, przez co ustawodawca zdecydował, że związane z nimi wydatki powinny być również rozliczane w dłuższym okresie czasu. Stąd wydatki na ich nabycie, wytworzenie lub ulepszenie, stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią kosztu uzyskania przychodów, ale koszt taki stanowi ich zużycie mierzone amortyzacją (art. 22 ust. 8 tej ustawy).

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie rower, który Wnioskodawca zamierza zakupić będzie uznany za środek trwały wykorzystywany w ramach prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej, a wartość początkowa tego roweru będzie wyższa niż 3.500 zł, to Wnioskodawca będzie zobowiązany ująć przedmiotowy rower w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawych, a wydatki poniesione na jego nabycie będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tej działalności jedynie pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej ww. środka trwałego (roweru), na zasadach określonych w przepisach art. 22a-22n ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać przy tym, należy, iż wbrew stanowisku Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup roweru nie będą stanowić kosztów bezpośrednich, wydatki te bowiem, będą elementem niezbędnym w prowadzonej działalności gospodarczej, jednakże, nie mogą być jednoznacznie powiązane z jednym, konkretnym przychodem. Ich ponoszenie wiąże się z funkcjonowaniem podmiotu jako całości i tylko pośrednio mają związek z osiąganym przychodem. Jednakże powyższa kwestia nie miała wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy, dlatego odstąpiono od stwierdzenia w tym zakresie nieprawidłowości stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2-3 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.