Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-708/15/BW
z 9 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 lipca 2015r. (data wpływu 31 lipca 2015r.), uzupełnionym pismem z 9 lipca 2015r. (data wpływu 14 października 2015r.), pismem z 20 października 2015r. (data wpływu 22 października 2015r.) oraz pismem z 6 listopada 2015r. (data wpływu 6 listopada 2015r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia VAT naliczonego z faktur wystawionych przez emitenta kart serwisowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2015r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia VAT naliczonego z faktur wystawionych przez emitenta kart serwisowych.

Ww. wniosek został uzupełniony:

• pismem z 9 lipca 2015r. (data wpływu 14 października 2015r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 2 października 2015r. znak: IBPP2/4512-708/15/BW,
• pismem z 20 października 2015r. (data wpływu 20 października 2015r.) oraz
• pismem z 6 listopada 2015r. (data wpływu 6 listopada 2015r.).
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w piśmie, przesłanym jako uzupełnienie wniosku):

Wnioskodawca (Spółka) jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja odlewów z metali lekkich jak również wszelkie procesy z tym powiązane np. obróbka odlewów, montaż - aż po transport odlewów do klienta.

W przedsiębiorstwie pracownicy Wnioskodawcy (kierowcy) używają kart serwisowych A do bezgotówkowego zakupu towarów i usług związanych z pojazdem. Takie rozwiązanie jest bardzo korzystne dla Wnioskodawcy ponieważ kierowca nie musi posiadać dużych ilości gotówki aby zapłacić za niezbędne towary i usługi w czasie podróży służbowych. Wnioskodawca otrzymuje od emitenta kart faktury VAT ze specyfikacją poszczególnych wydatków za kolejne okresy rozliczeniowe.

W odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku Wnioskodawca wyjaśnił:

Ad. 1 Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja odlewów z metali lekkich.

Ad. 2 Emitentami i właścicielem kart jest X. Karty udostępnia Wnioskodawcy firma Y . jako wyłączny przedstawiciel na terenie Polski firmy X.

Karty serwisowe (zwane dalej kartami A) służą do dokonywania bezgotówkowych zakupów paliwa, olejów, smarów oraz innych towarów i usług związanych z pojazdem oraz dokonywania opłat za drogi, autostrady, mosty i tunele. Ww. zakupów można dokonywać w tzw. punktach autoryzacji czyli na przykład stacjach benzynowych akceptujących płatności kartami A.

Ad. 3, 4 Wnioskodawca nabywa towary i usługi bezpośrednio na stacji benzynowej lub w punkcie poboru opłat. Wystawca, emitent jedynie pośredniczy w ofercie bezpośredniego dostawcy towarów i usług. Następnie firma Y przesyła zbiorczą fakturę VAT obciążającą Wnioskodawcę za wszystkie transakcje wykonane za pomocą kart A naliczając do wartości zakupów swoją marżę.

Ad. 5 W umowie zawartej między Wnioskodawcą a emitentem jest określone jakie towary i usługi można nabywać za pośrednictwem kart A. Za pośrednictwem kart można nabyć: paliwo, oleje, smary oraz inne towary i usługi związane z pojazdem oraz dokonywać opłat za drogi, autostrady, mosty i tunele.

Ad. 6 Podmiot udostępniający karty serwisowe nie ma wpływu na ceny towarów i usług, ale do każdej transakcji dolicza marżę za pośrednictwo.

Ad. 7 Odpowiedzialność za wady towarów i usług ponoszą punkty w których usługi są bezpośrednio nabywane.

Ad. 8 Wnioskodawca reklamuje towary i usługi w miejscach bezpośredniego zakupu. Emitent kart ceduje na użytkownika kart prawo dochodzenia roszczeń gwarancyjnych wobec punktów współpracujących z emitentem.

Ad. 9 Towary i usługi nabywane przez pracowników Spółki służą wyłącznie wykonywaniu czynności opodatkowanych.

Ponadto Wnioskodawca dodał, że nie prosi o interpretację w zakresie art. 86a ustawy o podatku towarów i usług.

Natomiast w piśmie z 6 listopada 2015r., w uzupełnieniu do pisma stanowiącego uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że towary i usługi są kupowane przez emitenta kart serwisowych w celu ich odsprzedaży na rzecz Spółki (fizycznie proces zakupu ma miejsce na stacji benzynowej a płatnikiem karty jest wtedy wystawca karty).

Jednocześnie w ww. piśmie Wnioskodawca sprostował wyjaśnienia dotyczące roszczeń reklamacyjnych i wpływu na wartość zakupionych towarów (dotyczy punktu 6 i 8 uzupełnienia do wniosku) w następujący sposób:

• Emitent ceduje na Spółkę prawo do roszczeń reklamacyjnych, gwarancyjnych dotyczących zakupionych towarów i usług zgodnie z zapisami umowy,
• Emitent ma wpływ na cenę poprzez doliczenie marży do wartości zakupionych towarów.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez emitenta kart?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawione w ww. piśmie z 20 października 2015r.):

Spółce przysługuje prawo do odliczania VAT naliczonego, z faktur VAT wystawionych przez emitenta kart, dokumentujących nabywanie towarów i usług.

Wnioskodawca uznaje, że dokonuje nabycia towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 8 ustawy o VAT. Wyżej wymieniony artykuł stanowi, że w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonujących dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, to uznaje się, że dostawy dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z powyższego, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy, wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT. Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja odlewów z metali lekkich jak również wszelkie procesy z tym powiązane np obróbka odlewów, montaż - aż po transport odlewów do klienta.

W przedsiębiorstwie pracownicy Wnioskodawcy (kierowcy) używają kart serwisowych do bezgotówkowego zakupu towarów i usług związanych z pojazdem, w szczególności do zakupów paliwa, olejów, smarów oraz innych towarów i usług związanych z pojazdem oraz dokonywania opłat za drogi, autostrady, mosty i tunele.

Ww. zakupów można dokonywać w tzw. punktach autoryzacji czyli na przykład stacjach benzynowych akceptujących płatności kartami.

Emitentami i właścicielem kart jest X. Karty udostępnia Wnioskodawcy firma Y jako wyłączny przedstawiciel na terenie polski firmy X. Firma udostępniająca karty serwisowe jest czynnym podatnikiem VAT.

Towary i usługi są kupowane przez emitenta kart serwisowych w celu ich odsprzedaży na rzez Wnioskodawcy (fizycznie proces zakupu ma miejsce na stacji benzynowej a płatnikiem jest wtedy wystawca karty). Następnie firma Y przesyła zbiorczą fakturę VAT obciążającą Wnioskodawcę za wszystkie transakcje wykonane za pomocą kart naliczając do wartości zakupów swoją marżę.

W umowie zawartej między Wnioskodawcą a emitentem jest określone jakie towary i usługi można nabywać za pośrednictwem kart serwisowych.

Emitent ma wpływ na cenę poprzez doliczenie marży do wartości zakupionych towarów.

Emitent ceduje na Wnioskodawcę prawo do roszczeń reklamacyjnych, gwarancyjnych dotyczących zakupionych towarów i usług zgodnie z zapisami umowy.

Towary i usługi nabywane przez pracowników Spółki służą wyłącznie wykonywaniu czynności opodatkowanych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez emitenta kart serwisowych.

W związku z powyższym w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć czy emitent kart (firma X, której przedstawicielem jest Y) jako drugi w łańcuchu podmiot jest czynną stroną transakcji, która dokonuje dostawy towarów na rzecz Wnioskodawcy.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy określa, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Na podstawie art. 7 ust. 8 ustawy o VAT w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Z kolei art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w „stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. Zgodnie z tą regulacją, jest on traktowany tak, jak gdyby sam świadczył tą usługę.

Odnosząc się do możliwości zakwalifikowania transakcji z udziałem kart paliwowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych, o których mowa w ww. art. 7 ust. 8 ustawy o VAT należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmiot pośredniczący w ogóle nie wchodzi w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Wskazany artykuł bazuje zatem na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą - dla potrzeb podatku od towarów i usług - przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz.

W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli w istocie - przeniesienie (uznanie, że dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku zatem, gdy kolejny w łańcuchu podmiot ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, ale także przykładowo obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.

W tym kontekście duże znaczenie mają postanowienia umowne pomiędzy emitentem kart a Wnioskodawcą. Jeżeli zatem z treści umowy wynika, że drugi w łańcuchu podmiot będzie miał wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli - biorąc pod uwagę analizowaną kwestię - jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa, tj. dostawa na rzecz nabywcy, będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez niego. Podkreślenia, w tym aspekcie wymaga również fakt, że ust. 8 art. 7 ustawy posługuje się wprost stwierdzeniem, iż „uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach”, czyli uznaje się, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel miał każdy z podmiotów występujących w ww. łańcuchu, tj. uznaje się że podmiot taki miał możliwość władania rzeczą w sensie ekonomicznym, np. czerpania z niej pożytków. Dostawa łańcuchowa nie musi zatem oznaczać (i nie oznacza) faktycznego wydania towaru na każdym etapie łańcucha, ani nie musi oznaczać, że podmiot uznany za rozporządzający powinien rzeczywiście rozporządzać rzeczą w tym znaczeniu, iż przykładowo winien być świadomy wszystkich czynności związanych z dysponowaniem towarem, tj. np. kiedy i kto faktycznie obraca (obracał) rzeczą. Termin „uznaje się” oznacza bowiem, że bez względu na faktyczne działania, przyznawane jest im - niejako a priori - takie, a nie inne znaczenie.

Natomiast jeżeli w ramach umowy zawarta byłaby klauzula, że emitent kart, przykładowo, nie posiada żadnych uprawnień decyzyjnych co do istotnych elementów związanych z dostawą towarów, np. nie kształtuje ceny towaru oraz nie ponosi odpowiedzialności za wady produktu, należałoby w takim stanie faktycznym przyjąć, że nie jest podmiotem, którego można by określić jako dostawcę (paliwo przekazywane jest bezpośrednio pomiędzy stacją paliw i Wnioskodawcą), zaś transakcja pomiędzy emitentem i Wnioskodawcą nie nosi znamion dostawy.

W rozpatrywanej sprawie fizyczna dostawa towarów i usług następuje poprzez ich zakup w tzw. punktach autoryzacji honorujących karty serwisowe wydane przez X działającą przez przedstawiciela, tj. Y bezpośrednio pomiędzy uprawnionym podmiotem (tzw. punktami autoryzacji) jako pierwszym w łańcuchu a Wnioskodawcą wskazanym jako ostatnim podmiotem w tym łańcuchu. X działająca przez przedstawiciela, tj. Y występuje zatem w tym przypadku zarówno jako nabywca, jak i dostawca biorący udział w łańcuchu dostaw. Na udział X działającą przez przedstawiciela, tj. Y w łańcuchu dostaw towarów wskazuje nie tylko umiejscowienie jej w łańcuchu (tj. jako podmiotu „środkowego”), lecz również sam charakter wykonywanych przez nią czynności. Jest ona bowiem aktywnym uczestnikiem tych transakcji, gdyż to ona określa w umowie towary i usługi, które mogą być nabywane na podstawie kart serwisowych A, ma wpływ na cenę towarów i usług poprzez doliczenie marży do wartości zakupionych towarów. Ponadto zgodnie z zapisami umowy ceduje na Wnioskodawcę prawo do roszczeń reklamacyjnych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca sam wskazał, że towary i usługi są kupowane przez emitenta kart serwisowych w celu ich odsprzedaży na rzecz Wnioskodawcy (fizycznie proces zakupu ma miejsce na stacji benzynowej płatnikiem karty jest wtedy wystawca karty).

Powyższe wskazuje, że X działająca przez przedstawiciela, tj. Y posiada prawo do faktycznego rozporządzania nabywanymi towarami jak właściciel, gdyż ma wpływ na istotne elementy kształtujące obrót tymi towarami.

Zatem w niniejszej sprawie czynności dokonywane pomiędzy X działającą przez przedstawiciela, tj. Y a Wnioskodawcą stanowią odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z art. 7 ust. 8 i art. 8 ust. 2a, opodatkowane właściwą stawką podatku VAT dla danego przedmiotu sprzedaży.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług przy użyciu kart serwisowych A na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy pod warunkiem, że te towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zachowaniem warunków i ograniczeń wynikających z art. 86a i 88 ustawy.

Zatem, przedstawione we wniosku, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie rodzi skutków po stronie emitenta kart serwisowych.

Ponadto, zgodnie z wolą Wnioskodawcy, interpretacja nie rozstrzyga o zastosowaniu ograniczeń wynikających z art. 86a ustawy o VAT.

Tut. organ pragnie dodatkowo wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Końcowo nadmienia się, że zmiana któregokolwiek z elementów opisu przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.) Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.