Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-957/15-2/EK
z 14 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2015 r. (data wpływu 14 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawionych przez dostawcę a dokumentujących nabycie towarów i usług przy wykorzystaniu kart paliwowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawionych przez dostawcę a dokumentujących nabycie towarów i usług przy wykorzystaniu kart paliwowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Podstawowa działalność Sp. z o.o. („Spółka", „S.") obejmuje dystrybucję i wdrażanie zaawansowanego oprogramowania wspierającego funkcjonowanie przedsiębiorstw, jak również związaną z tym oprogramowaniem działalność doradczą i szkoleniową. Spółka jest zarejestrowana, jako podatnik VAT czynny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje pojazdy samochodowe. Obecnie są to wyłącznie samochody osobowe będące własnością S. Samochody te wykorzystywane są do tzw. użytku mieszanego, tj. oprócz celów służbowych pracownicy mają możliwość używania samochodów do celów prywatnych. W związku z tym, Spółka nie prowadzi dla tych samochodów ewidencji przebiegu pojazdów i nie składała w odniesieniu do tych samochodów informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (VAT-26].

W przyszłości możliwe jest, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka będzie wykorzystywała pojazdy samochodowe również na podstawie umów wynajmu długoterminowego, leasingu itp.

Spółka zawarła „Umowę o korzystanie z kart paliwowych" („Umowa"], której stronami oprócz S. są (i] B. w Hamburgu, działająca na terenie Polski poprzez B. Oddział w Polsce („B.") oraz (ii) I. z siedzibą w Wielkiej Brytanii („I.”). B. oraz I. są zarejestrowane dla celów podatku VAT w Polsce jako podatnicy VAT czynni.

W ramach prowadzonej działalności B. i I. emitują i wydają swoim klientom karty systemu „Routex" („Karty paliwowe", „Karty") oraz oferują klientom możliwość rejestrowania przy użyciu Kart transakcji dokonywanych w placówkach Operatorów oraz następnie rozliczanie tych transakcji. Operatorem w rozumieniu Umowy jest podmiot prowadzący jedną lub więcej stacji paliw objętych systemem Routex oraz inny sprzedawca towarów lub usług wskazany przez B./I. rozliczający transakcje w systemie Routex (przy czym Umowa dzieli Operatorów na Operatorów firmowanych przez B. oraz Operatorów niefirmowanych przez B.).

Korzystając z Kart paliwowych, na zasadach określonych w Umowie (w tym Regulaminie stanowiącym integralną część Umowy) S. nabywa towary i usługi związane z korzystaniem z ww. pojazdów samochodowych, tj. przede wszystkim paliwa (benzyna, olej napędowy], płyny eksploatacyjne, żarówki samochodowe, usługi myjni samochodowej, przejazdy płatnymi odcinkami autostrad.

Karty paliwowe są własnością B. i I.. Karty dzielą się na (i] karty przypisane do pojazdu (może z nich korzystać każdy użytkownik posługujący się pojazdem o numerze rejestracyjnym wskazanym na karcie), (ii) karty imienne (korzystającym może być jedynie użytkownik wskazany na karcie) oraz (iii) karty na okaziciela (korzystającym może być każdy użytkownik). Użytkownikiem w rozumieniu Umowy jest klient (w tym przypadku Spółka) oraz osoby upoważnione przez Spółkę do korzystania z Karty oraz składnia w jej imieniu i na jej rzecz oświadczeń woli, a w szczególności nabywania towarów lub usług u Operatora. Kartą może posługiwać się wyłącznie użytkownik.

Każda Karta paliwowa zawiera informację na temat rodzaju towarów i usług, do nabywania których Karta może być wykorzystywana (wytłoczony jest odpowiedni symbol - liczba). Nie jest możliwe wykorzystywanie Karty do nabywania towarów lub usług innych, niż te, które są do niej przypisane.

Umowa określa szczegółowo zasady zawierania umów przy wykorzystaniu Kart paliwowych.

Karty dostarczone Spółce przez B. i I. upoważniają, po przedstawieniu ich przez użytkownika danemu Operatorowi, do nabywania towarów lub usług dostępnych u Operatora lub za jego pośrednictwem.

Zgodnie z Umową, sprzedającym towary i świadczącym usługi na rzecz Spółki (jako klienta, któremu wydano Kartę) jest:

• w przypadku towarów wydawanych w Polsce przez Operatora niefirmowanego przez B. bądź wydawanych za granicą - I.,
  

• w przypadku towarów wydawanych w Polsce przez Operatora firmowanego przez B. -B.,
  

• w przypadku usług podlegających wykonaniu w Polsce przez Operatora niefirmowanego przez B., bądź podlegających wykonaniu przez Operatora za granicą - I.,
  

• w przypadku usług podlegających wykonaniu w Polsce przez Operatora firmowanego przez B. - B.
  
  
  

Nabycie przez Spółkę towarów (w tym paliw) od B. lub I. poprzedzone jest zawarciem umowy sprzedaży tych towarów pomiędzy B. lub I. (w zależności od sytuacji - por. powyżej), reprezentowanym przez Spółkę, a Operatorem. Zawarcie umowy sprzedaży towarów pomiędzy B. lub I. a Operatorem następuje poprzez i z chwilą zakomunikowania Operatorowi przez Spółkę (działającego w jej imieniu użytkownika Karty) o skorzystaniu z Karty w odniesieniu do towarów wskazanych przez Spółkę, dostępnych u Operatora. Umowa zawiera upoważnienie dla S. i działających w imieniu S. użytkowników do zawierania wspomnianych umów sprzedaży towarów w imieniu i na rzecz odpowiednio B. lub I.. Na podstawie Umowy Spółka jest uprawniona i zobowiązana w następstwie zawartej przez B. lub I. a Operatorem Umowy do odbioru i posiadania towarów w imieniu odpowiednio B. lub I.. Jednocześnie B. / I. zobowiązują się bezpośrednio po uzyskaniu posiadania przenieść własność tych towarów na rzecz Spółki, a Spółka zobowiązuje się do zapłaty na rzecz B. / I. ceny wynikającej z Umowy.

W przypadku usług, zawarcie umowy o świadczenie usług następuje poprzez i z chwilą zakomunikowania Operatorowi przez Spółkę (działającego w jej imieniu użytkownika Karty) o skorzystaniu z Karty w odniesieniu do usług wskazanych przez Spółkę, dostępnych u Operatora. W zależności od statusu Operatora, stronami umowy o świadczenie usługi są odpowiednio Spółka oraz I. lub Spółka oraz B., a Operator jest tylko upoważnionym przez I. lub B. wykonawcą.

Umowa przewiduje ograniczenia dotyczące liczby oraz łącznej wartości transakcji dokonywanych z wykorzystaniem Karty w trakcie jednej doby (B. oraz I. mogą zmienić wartość limitów na żądanie klienta zgłoszone drogą mailową lub pisemnie).

Zgodnie z Umową, sprzedaż towarów lub usług co do zasady następuje w oparciu o ceny obowiązujące u Operatora w momencie sprzedaży lub świadczenia usług. Niemniej, w wyniku negocjacji handlowych strony Umowy ustaliły, że Spółka jest uprawniona do:

• rabatu kwotowego od ceny każdego litra paliwa tankowanego na stacjach B. w Polsce -przy wolumenie miesięcznym powyżej określonej liczby litrów,
  

• rabatu procentowego na stacjach B. w Polsce w odniesieniu do nabywanych usług myjni oraz nabywania płynu do spryskiwaczy.
  
  

Zgodnie z Umową, faktury za sprzedane S. towary lub usługi wystawiane są przez B. lub I., dwa razy w miesiącu z dołu, a płatność określonych w nich kwot wynagrodzenia dokonywana jest przelewem na rachunek bankowy wskazany przez B..

W określonych w Umowie przypadkach (np. gdy transakcje nierozliczone przekroczą określony limit, występują opóźnienia w płatnościach dotyczące kwot przekraczających wniesione zabezpieczenie) B. i / lub I. mogą okresowo wstrzymać możliwość dokonywania transakcji przy użyciu Karty (Kart).

Umowa określa również zasady odpowiedzialności pomiędzy stronami. Po stronie Spółki jako klienta przewiduje zobowiązanie do pokrycia wszelkich szkód poniesionych przez B. lub I. bezpośrednio lub pośrednio w związku lub w wyniku m.in. nieuczciwego lub sprzecznego z Umową posługiwania się przez kogokolwiek Kartą wydaną Spółce.

Umowa określa ponadto zasady odpowiedzialności B. oraz I. za wady towarów sprzedawanych Spółce zgodnie z postanowieniami Umowy. W zakresie odpowiedzialności za wady towarów, odpowiedzialność B. oraz I. zachodzi wyłącznie w przypadku powstania szkody poniesionej na skutek istnienia wady, w sytuacji, gdy podmiot odpowiedzialny został zawiadomiony o ww. wadzie w terminie 14 dni od jej wykrycia. Umowa precyzuje wyraźnie, że tym podmiotem odpowiedzialnym jest w zależności od sytuacji B. albo I..

Faktury wystawiane na rzecz S. przez B. oraz I. zgodnie z postanowieniami Umowy, w zakresie w jakim dotyczą sprzedaży towarów (w tym paliw) na terytorium Polski oraz usług przejazdu płatnymi odcinkami autostrad na terytorium Polski, zawierają kwoty podatku VAT wg stawki 23%. Podatek VAT nie jest natomiast wykazywany na fakturach wystawianych przez I., dotyczących usług myjni samochodowych (w tym zakresie Spółka rozlicza VAT z tytułu importu usług).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych na jej rzecz przez B. oraz I., dokumentujących nabycie przez Spółkę towarów lub usług z wykorzystaniem Kart paliwowych, z uwzględnieniem ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi wynikającego z art . 86a ust. 1 ustawy o VAT?

Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych na jej rzecz przez B. oraz I., dokumentujących nabycie przez Spółkę towarów lub usług z wykorzystaniem Kart paliwowych, z uwzględnieniem ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi wynikającego z art . 86a ust. 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zdaniem Spółki, z perspektywy przedmiotu niniejszego wniosku kluczowe jest wykazanie, że w przypadku nabywania przez nią towarów lub usług z wykorzystaniem Kart paliwowych, ma miejsce dostawa towarów lub świadczenie usług na rzecz Spółki przez odpowiednio B. lub I..

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Pojęcie dostawy towarów zostało zdefiniowane w art. 7 ust 1 ustawy o VAT. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Art. 7 ust 8 ustawy stwierdza natomiast, że w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Z kolei zgodnie z art . 8. ust 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art . 7 (...). Jednocześnie art . 8 ust. 2a ustawy stwierdza, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Jeśli chodzi o towary nabywane przez Spółkę z wykorzystaniem Kart paliwowych, jak już wspomniano, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie dostawy towarów nie jest równoznaczne z przeniesieniem, samego tytułu prawnego do towarów, jak również z samym faktycznym wydaniem towaru. Zakłada bowiem przeniesienie ekonomicznego władztwa nad towarem, związanych z nim uprawnień oraz ryzyk. Zgodnie natomiast z przytoczonym art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, na zasadzie fikcji prawnej uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podatników biorących udział w transakcji „łańcuchowej" (poza ostatnim nabywcą), podczas gdy wydanie towaru następuje tylko raz. Jak zauważył Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w jednej z interpretacji indywidualnych, „istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, czyli - w istocie -przeniesienie (uznanie, że dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku, gdy pośrednik ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, ale także przykładowo obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to należy uznać, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.” (por. interpretacja z 24 grudnia 2014 r., nr IPPP1/443-1101/14-6/KC)

W świetle powyższych regulacji należy, zdaniem Spółki, stwierdzić, że w przypadku nabywania przez nią, na zasadach określonych w Umowie, towarów (w tym paliw) z wykorzystaniem Kart paliwowych, Spółka nabywa te towary w ramach dostawy dokonywanej na jej rzecz przez odpowiednio B. lub I. (tj. B. lub I. nabywają, a następnie przenoszą na rzecz S. prawo do dysponowania jak właściciel towarami nabywanymi z wykorzystaniem Kart paliwowych). Za taką kwalifikacją przemawiają chociażby okoliczności wymienione poniżej.

Ceny nabywanych towarów określa Umowa zawarta pomiędzy Spółką a B. / I.. Wprawdzie podstawą dla określenia tych cen są ceny stosowane w momencie sprzedaży u danego Operatora, jednak w odniesieniu do paliw oraz płynu do spryskiwaczy nabywanych na stacjach B. zostały ustalone określone w Umowie rabaty. Tak więc faktyczne warunki finansowe, na których nabywane są towary (w tym ceny), stanowią efekt negocjacji handlowych prowadzonych pomiędzy Spółką a B. / I.. Wskazuje to na aktywny udział B. / I. jako pośredników w kształtowaniu cen sprzedawanych towarów (przy czym Spółce nie są znane warunki finansowe, w tym ceny, ustalone w relacjach pomiędzy Operatorami a B. / I.).

Umowa przewiduje odpowiedzialność B. oraz I. w przypadku poniesienia przez Spółkę szkody na skutek istnienia wad towarów nabywanych przez Spółkę z wykorzystaniem Kart paliwowych (zgłoszonych w odpowiednim terminie). Umowa wyraźnie precyzuje, że podmiotem odpowiedzialnym za przyjmowanie takich zgłoszeń (reklamacji) jest odpowiednio B. lub I..

Z kolei po stronie Spółki Umowa przewiduje odpowiedzialność bezpośrednio względem B. oraz I. w zakresie pokrycia wszelkich szkód poniesionych przez B. lub I. bezpośrednio lub pośrednio w związku lub w wyniku m.in. nieuczciwego lub sprzecznego z Umową posługiwania się przez kogokolwiek Kartą wydaną Spółce.

Za pomocą Kart paliwowych Spółka ma możliwość nabywania wyłącznie określonych towarów lub usług. Asortyment towarów i usług, które mogą być nabywane z wykorzystaniem Kart paliwowych, określa B. / I. (istnieje kilka wariantów, wariant wybrany zgodnie z Umową dla danej karty określa zamieszczony na niej symbol - liczba). Tym samym, Spółka nie ma możliwości nabywania za pomocą Kart paliwowych innych towarów lub usług, niż wynikające z ustaleń poczynionych przez nią z B. oraz I..

Umowa pomiędzy Spółką a B. / I. przewiduje ograniczenia ilościowe oraz wartościowe dla transakcji dokonywanych z wykorzystaniem Kart paliwowych (limity dobowe).

W określonych w Umowie przypadkach B. / I. mają możliwość wstrzymania możliwości dokonywania transakcji przy użyciu Kart.

W odniesieniu do usług nabywanych przez Spółkę z wykorzystaniem Kart paliwowych należy zauważyć, że przytoczony wyżej art . 8. ust. 2a ustawy o VAT wprowadza fikcję prawną, że pośrednik biorący udział w świadczeniu usług, działający we własnym imieniu lecz na rzecz osoby trzeciej, z perspektywy podatku VAT otrzymuje i następnie świadczy te usługi. Zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, że w odniesieniu do usług charakter działalności B. / I. jako pośredników odpowiada sytuacji określonej w tym przepisie. W przypadku nabywania przez Spółkę usług z wykorzystaniem Kart paliwowych, odpowiednio B. lub I. biorą udział w świadczeniu tych usług przez podmiot trzeci na rzecz Spółki, działając w imieniu własnym (o czym świadczy to, że Spółka ma możliwość nabywania tych usług na zasadach określonych w Umowie zawartej z B. / I.). Konsekwentnie, dla celów podatku VAT należy uznać, że B. / I. nabywają oraz następnie świadczą na rzecz Spółki przedmiotowe usługi.

W świetle powyższych uwag, korzystając z Kart paliwowych S. nabywa towary lub usługi w ramach odpowiednio dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych na jej rzecz przez B. lub I. (w zależności od przypadku). Prawidłowo zatem B. oraz I. wystawiają na rzecz Spółki faktury dokumentujące przedmiotowe dostawy towarów oraz świadczenie usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak zaznaczono w opisie stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, pojazdy samochodowe, dla celów których dokonywane są wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku, są wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Spełniona jest więc przesłanka odliczenia podatku naliczonego wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Art. 86a ustawy o VAT przewiduje jednak ograniczenia w zakresie odliczania podatku naliczonego związanego z korzystaniem z pojazdów samochodowych.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
   
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
      
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
      
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
   
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Należy nadmienić, że „pojazdami samochodowymi" w rozumieniu ustawy o VAT są zgodnie z art. 2 pkt 34 tej ustawy pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Art . 86a ust. 3 ustawy o VAT określa natomiast sytuacje, w których nie mają zastosowania ograniczenia w prawie do odliczenia wynikające z art . 86 ust 1 (a więc podatnikowi przysługuje co do zasady pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego). Ograniczenia wynikające z art . 86a ust 1 ustawy nie mają zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
      
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Należy też zaznaczyć, że obecnie nie obowiązuje już zakaz odliczania podatku naliczonego z tytułu nabywania paliw do m.in. samochodów osobowych wykorzystywanych do celów działalności „mieszanej" wynikający z art . 12 ust. 1 ustawy nowelizującej z dnia 7 lutego 2014 r. (zakaz ten obowiązywał do końca czerwca 2015 r.).

W działalności Spółki wykorzystywane są wyłącznie samochody osobowe stanowiące „pojazdy samochodowe” w rozumieniu art . 2 pkt 34 ustawy o VAT. Samochody te wykorzystywane są do tzw. użytku mieszanego, tj. oprócz celów służbowych pracownicy mają możliwość używania samochodów do celów prywatnych. W związku z tym, Spółka nie prowadzi dla tych samochodów ewidencji przebiegu pojazdów i nie składała w odniesieniu do tych samochodów informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (VAT-26).

W związku z powyższym, w przypadku nabywania z wykorzystaniem Kart paliwowych towarów lub usług związanych z korzystaniem z ww. samochodów osobowych, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z uwzględnieniem ograniczenia wynikającego z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, tj. Spółka ma prawo do odliczenia 50% kwot podatku naliczonego z tytułu nabywania przedmiotowych towarów (w tym paliw) lub usług od B. / I.. Dotyczy to również podatku naliczonego z tytułu importu usług rozpoznawanego przez Spółkę w związku z nabywaniem usług myjni samochodowych (fakturowanych przez I. bez kwot podatku).

Końcowo należy zauważyć, że przedstawione powyżej stanowisko S. znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, w tym dotyczących towarów lub usług nabywanych z wykorzystaniem Kart paliwowych dostarczanych przez B. / I. Przykładowo, prawo do odliczenia podatku naliczonego (z uwzględnieniem ew. ograniczeń) potwierdzono w interpretacjach:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 marca 2015 r., IB.P2/443-1191/14/IK (dot. kart B./ I.);
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 grudnia 2014 r., IPPP1/443-1101/14-6/KC (dot kart B./ I.),
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 grudnia 2013 r., IPPP3/443-890/13-2/KC,
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 września 2013 r., IB.P2/443-467/13/AB.
  
  

Reasumując, Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych na jej rzecz przez B. oraz I., dokumentujących nabycie przez Spółkę towarów lub usług z wykorzystaniem Kart paliwowych, z uwzględnieniem ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi wynikającego z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.