2015.11.09 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-567/15/SR
z 9 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 22 lipca 2015 r. (data wpływu 28 lipca 2015 r.) uzupełnionym pismem z 6 października 2015 r. (data wpływu 13 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości udokumentowania przekazania odcinków sieci, z których odpad usunął wykonawca działający w imieniu i na rzecz Inwestora – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości udokumentowania przekazania odcinków sieci, z których odpad usunął wykonawca działający w imieniu i na rzecz Inwestora. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 6 października 2015 r. (data wpływu 13 października 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 25 września 2015 r. znak: IBPP3/4512-567/15/SR.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w piśmie z 6 października 2015 r.):

P.(zwane dalej Inwestorem) w ramach projektu finansowanego z funduszy unijnych realizuje inwestycję polegającą na przebudowie fragmentu linii kolejowej. Przez teren inwestycji P. przebiegała czynna sieć ciepłownicza (dokładniej: 4 odcinki sieci stanowiące odrębne środki trwałe) będąca własnością M. (zwana dalej Spółką). W związku z kolizją istniała konieczność zmiany przebiegu sieci ciepłowniczej poprzez likwidację starych odcinków sieci i budowę nowych.

Na tę okoliczność strony w dniu 7 listopada 2014 r. podpisały porozumienie, którego przedmiotem są zasady wzajemnej współpracy i warunki udostępnienia ciepłociągów, w celu usunięcia kolizji w zakresie niezbędnym do realizacji inwestycji.

Strony zgodnie postanowiły, że:

działający w imieniu i na rzecz P. wykonawca dokona fizycznej likwidacji wyłączonych (4) odcinków sieci ciepłowniczej wraz z odtworzeniem terenu do stanu pierwotnego i przekaże Spółce zakwalifikowane do odzysku materiały lub złom pochodzący z demontażu starych odcinków ciepłociągów – zakres materiałów otrzymanych w wyniku likwidacji był każdorazowo uzgadniany ze Spółką. Pozostałe elementy zakwalifikowane, jako odpady wykonawca zabezpieczy i usunie we własnym zakresie zgodnie z trybami postępowania z odpadami regulowanymi przez właściwe przepisy,
Inwestor przekaże Spółce nieodpłatnie nowo wybudowane odcinki sieci ciepłowniczej,
dla udokumentowania przekazania składników majątkowych strony sporządzą protokół przekazania majątku oraz dowody księgowe określające wartość majątku.

W celu realizacji warunków zawartego postanowienia Spółka w miejsce zlikwidowanych środków trwałych przyjmie na stan majątku trwałego wybudowany przez Inwestora nowy fragment sieci, który zgodnie z porozumieniem ma zostać jej przekazany nieodpłatnie.

W wyniku procesu likwidacji istniejących odcinków sieci ciepłowniczej, materiały otrzymane z trzech (3) odcinków sieci ciepłowniczej Spółka zakwalifikowała jako odpad, który usunął, zgodnie z zawartym porozumieniem, wykonawca działający w imieniu i na rzecz Inwestora (na własny koszt). Pozostałą część odzyskanych materiałów (z jednego odcinka sieci) Spółka przyjęła na stan swojego majątku, jako złom do wykorzystania.

Dla udokumentowania faktu przekazania odcinków sieci, z których odpad zagospodarował przedstawiciel Inwestora Spółka wystawiła fakturę. Wartość netto faktury opiewała na niezamortyzowaną wartość odcinków sieci i podatek oraz VAT należny.

Spółka nie oczekuje zapłaty za wystawioną fakturę ponieważ wystawioną fakturą Spółka udokumentowała nieodpłatne przekazanie środków trwałych i odprowadziła podatek VAT należny od tego przekazania.

Spółka jest w posiadaniu kart przekazania odpadów, w których posiadaczem, który przekazuje odpad, jest wskazana firma wykonawcy działającego w imieniu i na rzecz Inwestora.

Nowo wybudowany odcinek sieci cieplnej przez Inwestora Spółka zamierza przyjąć na swój stan środków trwałych na podstawie faktury sprzedaży wystawionej przez Spółkę P. Tym samym oczekuje od niej wystawienia faktury dokumentującej wartość przekazywanych odcinków sieci wraz z podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z Porozumieniem koszt przebudowy sieci oraz utylizacji towarów pozostałych po rozbiórce, których Spółka nie przyjęła od wykonawcy działającego w imieniu Inwestora, ponosi Inwestor.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wyjaśnia, że w wyniku działań wykonawcy (działającego na rzecz i na koszt Inwestora) powstały dwie kategorie odpadów (odzyskanych materiałów):

z jednego odcinka sieci, które Spółka przyjęła na stan własnego majątku, jako złom do dalszego wykorzystania,
z trzech odcinków sieci, które to odpady usunął wykonawca działający w imieniu i na rzecz Inwestora.

Faktura, którą wystawiła Spółka i która jest przedmiotem pytania, dotyczy odpadów z pkt 2 powyżej.

Spółka oraz P. (dalej także „Inwestor”) są podatnikami zarejestrowanymi jako VAT czynni.

Celem porozumienia było uregulowanie zasad współpracy stron w związku z kolizją inwestycji prowadzonej przez P. (modernizacja linii kolejowej) z infrastrukturą Spółki. Na terenie planowanej przez Inwestora inwestycji zlokalizowana była czynna sieć ciepłownicza Spółki. Porozumienie określa zasady przebudowania odcinków sieci Spółki w taki sposób, aby zlikwidować kolizję.

Porozumienie nie przewiduje zobowiązań wzajemnych stron. Zgodnie z Porozumieniem Spółka oświadczyła, że wyraża zgodę na przebudowę sieci i zmianę przebiegu sieci cieplnej oraz że zapewni niezbędne technologicznie wyłączenia ciepłociągów. Strony postanowiły także, że działający w imieniu i na rzecz Inwestora Wykonawca dokona fizycznej likwidacji wyłączonych odcinków sieci ciepłowniczej i przekaże zakwalifikowane do odzysku materiały lub złom Spółce. Pozostałe elementy zakwalifikowane jako odpady Wykonawca zabezpieczy i usunie we własnym zakresie zgodnie z trybem postępowania z odpadami regulowanymi przez właściwe przepisy. Inwestor – zgodnie z porozumieniem – przekaże Spółce nowo wybudowane odcinki sieci ciepłowniczej po dokonaniu odbiorów technicznych. Inwestor wyraził ponadto zgodę na nieodpłatne użytkowanie przez Spółkę przebudowanych w wyniku usunięcia kolizji odcinków sieci ciepłowniczej do czasu ich przekazania Spółce.

Jak wyżej, Inwestor zobowiązał się na własny koszt usunąć kolizję, co wiązało się z koniecznością rozbiórki starych i wybudowania nowych odcinków sieci; zważywszy, że są to obiekty liniowe, Inwestor zobowiązał się do przekazania nowo wybudowanych odcinków sieci Spółce; porozumienie nie przewiduje wynagrodzenia za przekazanie tych odcinków na rzecz Spółki.

Inwestor zobowiązał się do demontażu i likwidacji na własny koszt 4 odcinków sieci; pochodzące z demontażu odpady w części zostały przyjęte przez Spółkę, a w części zutylizowane na własny koszt przez Inwestora.

Elementy zakwalifikowane jako odpady Inwestor miał zabezpieczyć i usunąć we własnym zakresie.

Inwestor realizował cele własnej działalności gospodarczej. Przebudowa sieci ciepłowniczej wynikała z konieczności usunięcia kolizji między istniejącą siecią Spółki a przebiegiem modernizowanej linii kolejowej. P. (Inwestor) jest zarządcą infrastruktury kolejowej i prowadzi opodatkowaną działalność gospodarczą w zakresie udostępniania linii kolejowych przewoźnikom. Modernizacja linii – w tym obejmująca usuwanie kolizji z inną infrastrukturą – stanowi realizację celów działalności gospodarczej Inwestora.

Spółka wyraziła zgodę na przebudowę odcinków linii.

Jako nabywcę wskazano na fakturze „P.” (Inwestor). W treści wskazano: „1) Sprzedaż zlikwidowanej częściowo sieci ciepłowniczej ... Kanał co. domki jednorodzinne … – nr inwentarzowy …; 2) Sprzedaż zlikwidowanej sieci ciepłowniczej – estakada metalowa (rejon dworca PKP) nr inwentarzowy…; 3) Sprzedaż zlikwidowanej częściowo sieci cieplnej wysokoparametrowej: tradycyjnej …, – preizolowanej …, – preizolowanej ..., nr inwentarzowy…”

Spółka nie przekazała odpadów do utylizacji; odpady z tych trzech odcinków sieci zagospodarował (usunął) Wykonawca działający w imieniu i na rzecz Inwestora. Spółka posiada karty przekazania odpadów, w których jako posiadacz wskazany jest podmiot faktycznie odbierający odpady (działający na rzecz Wykonawcy).

Spółka oczekuje od Inwestora wystawienia faktury dokumentującej przekazane Spółce nowo wybudowane odcinki sieci ciepłowniczej. Inwestor (P.) dotychczas nie wystawił takiej faktury i nie widzi podstawy do jej wystawienia.

Spółka przyjęła, że zgodnie z porozumieniem Inwestor powinien wystawić fakturę na poczet przekazywanej przebudowanej infrastruktury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, sformułowane ostatecznie w piśmie z 6 października 2015 r.:

Czy Spółka zasadnie wystawiła fakturę wraz z wykazanym podatkiem należnym dla udokumentowania faktu przekazania odcinków sieci, z których odpad usunął wykonawca działający w imieniu i na rzecz Inwestora?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki wystawienie faktury w przedmiotowej sprawie nie było zasadne. Opisane w stanie faktycznym czynności (przekazanie towarów, które zagospodarował wykonawca działający na rzecz Inwestora) nie stanowiło żadnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wszystkie czynności wykonywane przez Inwestora i Spółkę w ramach realizacji porozumienia stanowiły wspólne przedsięwzięcie, w ramach którego nie należy wyodrębniać poszczególnych czynności celem ich samodzielnego opodatkowania.

Jak wynika ze stanu faktycznego, celem zawarcia porozumienia było umożliwienie Inwestorowi realizacji przebudowy linii kolejowej. Porozumienie określa zasady wzajemnej współpracy i warunki udostępnienia ciepłociągów, w celu usunięcia kolizji w zakresie niezbędnym do realizacji inwestycji. Spółce nie przysługuje od Inwestora żadne wynagrodzenie za udostępnienie ciepłociągu lub wyrażenie zgody na przebudowę. Wszystkie prace związane z przebudową Inwestor ma obowiązek wykonać na własny koszt.

Jak wskazuje się w orzecznictwie sądowym „48. Naczelny Sąd Administracyjny orzekający w tej sprawie podziela także utrwalone już w orzecznictwie sądów administracyjnych stanowisko, że przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 ustawy VAT, jako przedmiotu opodatkowania, świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne), należy przede wszystkim uwzględniać cel takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania, na potrzeby podatkowe poszczególnych czynności służących realizacji tego celu (tak NSA w wyroku z dnia 23 kwietnia 2008 r., I FSK 1788/07, wyroku z dnia 9 października 2008 r. w sprawie I FSK 291/08 czy wyroku z dnia 29 lutego 2012 r. w sprawie I FSK 562/11). W powołanych orzeczeniach zaprezentowany został pogląd, że celem kooperacji (współpracy, współdziałania) jest uzyskanie przez skoordynowane i wspólne działania partnerów rezultatu o korzystnym dla nich wymiarze ekonomicznym. Działań takich nie można, do celów podatku od towarów i usług, wydzielać i oceniać jednostkowo, lecz z uwzględnieniem ich charakteru działania złożonego i wspólnego, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość, którego końcowym efektem, jest zrealizowanie wspólnego przedsięwzięcia” (wyrok NSA z dnia 12 czerwca 2013 r. sygn. I FSK 1128/12). Pogląd ten należy uznać za utrwalony w orzecznictwie.

W przedmiotowej sprawie pogląd ten winien mieć w całości zastosowanie. Inwestor nie działa z zamiarem przysporzenia majątku Spółce. Realizuje wyłącznie własne cele związane z modernizacją linii kolejowych. Spółka toleruje ingerencję w jej majątek, uzyskując jednocześnie zmodernizowane składniki majątku, przy czym – co należy podkreślić – nie jest inicjatorem przebudowy, a sam fakt wykonywania robót wynika z okoliczności od Spółki niezależnych. Nie można zatem uznać, że wyrażenie zgody na przebudowę odcinków sieci stanowi jakąkolwiek czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Inwestor przebudowując sieć oraz przekazując przebudowane odcinki realizuje cele własnej działalności gospodarczej. Analizując podobne zagadnienie w interpretacji indywidualnej z dnia 20 listopada 2014 r. sygn. IBPP2/443-834/14/WN, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał: „Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że głównym celem działalności Wnioskodawcy jest wytwarzanie i sprzedaż energii elektrycznej. W 2013 roku uruchomiono wybudowaną przez Spółkę elektrownię wiatrową, której przyłączenie do sieci elektroenergetycznej wymagało wymiany odcinka tejże sieci, należącej do jej właściciela – dystrybutora energii elektrycznej. Spółka była zmuszona podpisać z właścicielem sieci elektroenergetycznej umowę, na mocy której zobowiązała się własnym kosztem i staraniem zdemontować istniejący odcinek sieci i w jego miejsce odbudować nowy wraz z wszystkimi urządzeniami i osprzętem oraz nieodpłatnie przenieść ich własność na właściciela sieci. W kwietniu 2013 r. spółka zleciła podwykonawcy wykonanie nowego odcinka. W sierpniu 2013 r. nastąpiło przekazanie nowo wybudowanych urządzeń właścicielowi sieci elektroenergetycznej. Przebudowa sieci wykonywana przez podwykonawcę obejmowała szereg innych usług i została zafakturowana częściowo zgodnie z umową w maju 2014 roku. Odnosząc się do powyższego należy zauważyć, że stosownie do treści art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121), część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Jak stanowi § 2 cyt. przepisu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych (art. 47 § 3 k.c). W art. 48 k.c. postanowiono, iż z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Ponadto, w myśl art. 49 § 1 k.c., urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Na podstawie art. 49 § 2 k.c., osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca. Zaznaczyć należy, że przesłanka wynikająca art. 49 § 1 k.c. jest spełniona z chwilą podłączenia wymienionych w tym przepisie urządzeń do sieci należących do przedsiębiorstwa lub zakładu. W świetle powołanych przepisów Kodeksu cywilnego wskazać należy, że Wnioskodawca w momencie nieodpłatnego przekazania przebudowanego wymienionego odcinka sieci nie jest właścicielem przedmiotowej inwestycji, bowiem odcinek ten jest już włączony do sieci i stanowiąc część istniejącej sieci należącej do podmiotu zarządzającego tą siecią właściciela sieci elektroenergetycznej, stanowi jedną całość. Tym samym, nieodpłatne przekazanie przebudowanego odcinka sieci właścicielowi należy traktować jako świadczenie usług, bowiem jest to w istocie przekazanie jedynie poniesionych nakładów. Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonując przebudowy fragmentu sieci elektroenergetycznej dąży do zapewnienia sobie źródła przychodów, które są uzyskiwane z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej – przedmiotowa inwestycja jest realizowana z myślą o interesie gospodarczym Wnioskodawcy w zakresie wytwarzania i sprzedaży energii elektrycznej, poprzez wybudowaną elektrownię wiatrową. Zatem przekazanie przez Wnioskodawcę nakładów poniesionych w związku z odbudową fragmentu sieci elektroenergetycznej, będącej własnością innego podmiotu, stanowi na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług świadczenie usług – w przedmiotowej sytuacji nieodpłatne. Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że z uwagi na niespełnienie jednej z przesłanek, warunkujących zrównanie nieodpłatnego świadczenia usług z odpłatnym świadczeniem usług (istnieje związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy) – ww. nieodpłatne przekazanie na rzecz właściciela sieci – dystrybutora energii elektrycznej, nakładów poniesionych w związku z odbudową linii jako świadczenie usług nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z tym, że czynność nieodpłatnego przekazania właścicielowi sieci elektroenergetycznej odbudowanego na koszt Wnioskodawcy odcinka tej sieci stanowi świadczenie usług, które nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to w tym zakresie na gruncie podatku od towarów i usług nie powstaje obowiązek podatkowy. W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, że nieodpłatne przekazanie odbudowanego odcinka sieci elektroenergetycznej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest prawidłowe.”

Tożsamy pogląd zaprezentowano w interpretacjach z dnia 12 kwietnia 2013 r. sygn. IPTPP4/443-13/13-7/BM, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi; z dnia 16 grudnia 2014 r. sygn. IBPP1/443-868/l4/LSz, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach; z dnia 1 grudnia 2012 r. sygn. IBPP2/443-852/14/JJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach.

Trudno przyjąć, że skoro Inwestor w powyższych okolicznościach, który czyni nakłady na cudzą rzecz, nie świadczy usług, to jednocześnie za usługodawcę byłby uważany właściciel tej rzeczy. Po stronie Inwestora nie wystąpi zatem żadna czynność opodatkowana podatkiem. Również przekazanie do utylizacji odpadów powstałych z rozbiórki odcinków sieci nie wyczerpuje znamion jakiejkolwiek czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak wynika bowiem z porozumienia, działający za Inwestora wykonawca na własny koszt zagospodarował powstałe z rozbiórki odpady (tj. te które nie zostały przez Spółkę odebrane). Co prawda w wyniku przekazania tych odpadów doszło do przeniesienia prawa do dysponowania nimi jak właściciel, ale nastąpiło to w okolicznościach zawartego porozumienia. Przewidywało ono, że wszystkie roboty i koszty związane z przebudową sieci ponosi Inwestor. Spółka nie może być zatem uważana w tym zakresie za dostawcę towarów (przekazanych odpadów), a co najwyżej za usługobiorcę usługi ich utylizacji. Potwierdza to okoliczność, że Spółce przekazano karty odbioru tych odpadów do utylizacji. W porozumieniu wyraźnie ustalono, że pozostałe elementy zakwalifikowane jako odpady, wykonawca zabezpieczy i usunie we własnym zakresie zgodnie z trybami postępowania z odpadami regulowanymi przez właściwe przepisy.

Dla Spółki wyłączenie części sieci z użytkowania wiąże się z dodatkowymi utrudnieniami i co do zasady nie leży w jej interesie. Spółka nie jest zatem beneficjentem jakiegokolwiek świadczenia ze strony Inwestora.

Jak przyjmuje się w orzecznictwie, podmiot, który przekazuje odpady do utylizacji (bez wynagrodzenia stanowiącego ich równowartość), nie jest traktowany jak dostawca, ale jako usługobiorca takiej nieodpłatnej usługi. Pogląd taki wyraził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 6 lutego 2015 r. sygn. IPPP2/443-1149/14-2/MM. Wskazano tam, że „Jak już wyżej wskazano, świadczenie usług zakłada istnienie dwóch podmiotów, a więc tego, który świadczy usługę (usługodawcę) i tego, który świadczenie odbiera (usługobiorcę), czyli konsumenta usługi. Analizując przedstawiony stan faktyczny w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, że opisane przez Wnioskodawcę czynności wypełniają definicję świadczenia usług. Wprawdzie w niniejszej sprawie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania odpadami jak właściciel, jednakże przeniesienie to jest jedynie środkiem do realizacji celu transakcji. Posiadacz odpadów jest w niniejszej sprawie świadczeniobiorcą usługi wykonywanej przez Zainteresowanego polegającej na usunięciu odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub magazynowania”.

Reasumując, zdaniem Spółki prawidłowo kwalifikując zawarte porozumienie należy uznać, że:

Spółka tolerując przebudowę własnej sieci w okolicznościach sprawy nie wykonuje żadnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
Inwestor nie świadczy na rzecz Spółki opodatkowanej usługi, zaś przekazanie przebudowanych odcinków stanowi w istocie świadczenie usług bez wynagrodzenia, na cele przedsiębiorstwa Inwestora; Inwestor nie jest z tego tytułu zobowiązany do wystawienia faktury,
Spółka nie jest zobowiązana do rozliczenia podatku, ani wystawienia faktury, z tytułu odpadów, które – zgodnie z porozumieniem – zostały zutylizowane na koszt Inwestora; czynność ta nie stanowi odpłatnej, ani nieodpłatnej dostawy towarów,
Spółka ma prawo skorygować wystawioną fakturę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego w zakresie prawidłowości udokumentowania przekazania odcinków sieci, z których odpad usunął wykonawca działający w imieniu i na rzecz Inwestora jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przy czym przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z definicją zawartą w ustawie, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym podkreślić, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności” lecz jako własność ekonomiczną.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – co wynika z art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicje odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 106a ustawy – przepisy niniejszego rozdziału (Dział XI. Dokumentacja, Rozdział 1. Faktury) stosuje się do:

1.sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;

2.dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii udokumentowania fakturą przekazania odcinków sieci, z których odpad usunął Wykonawca działający w imieniu i na rzecz Inwestora.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o odpadach z 14 grudnia 2012 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 21 ze zm.) przez odpady rozumie się każdą substancję lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do których pozbycia się jest obowiązany.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy o odpadach przez posiadacza odpadów rozumie się wytwórcę odpadów lub osobę fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej będące w posiadaniu odpadów; domniemywa się, że władający powierzchnią ziemi jest posiadaczem odpadów znajdujących się na nieruchomości.

Natomiast na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 32 ustawy o odpadach przez wytwórcę odpadów rozumie się każdego, którego działalność lub bytowanie powoduje powstawanie odpadów (pierwotny wytwórca odpadów), oraz każdego, kto przeprowadza wstępną obróbkę, mieszanie lub inne działania powodujące zmianę charakteru lub składu tych odpadów; wytwórcą odpadów powstających w wyniku świadczenia usług w zakresie budowy, rozbiórki, remontu obiektów, czyszczenia zbiorników lub urządzeń oraz sprzątania, konserwacji i napraw jest podmiot, który świadczy usługę, chyba że umowa o świadczenie usługi stanowi inaczej.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o odpadach posiadacz odpadów jest obowiązany do niezwłocznego usunięcia odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub magazynowania.

W świetle powołanych powyżej przepisów ustawy o odpadach wytwórcą odpadów powstających w wyniku świadczenia usług w zakresie budowy, rozbiórki, remontu obiektów, jest podmiot, który świadczy usługę. W przedmiotowej sprawie wytwórcą odpadów (posiadaczem odpadów) jest zatem Wykonawca działający w imieniu i na rzecz Inwestora. Potwierdzeniem tego faktu są karty przekazania odpadów, w których to właśnie posiadaczem jest wskazana firma Wykonawcy. A zatem Wykonawca jako posiadacz odpadów (wytwórca odpadów) jest obowiązany na mocy cyt. art. 26 ust. 1 ustawy o odpadach do ich usunięcia.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca jest właścicielem czynnej sieci ciepłowniczej przebiegającej przez teren inwestycji Inwestora. Inwestor zobowiązał się na własny koszt usunąć kolizję, co wiązało się z koniecznością rozbiórki starych i wybudowania nowych odcinków sieci. Zgodnie z zawartym porozumieniem działający w imieniu i na rzecz Inwestora Wykonawca dokonał fizycznej likwidacji wyłączonych odcinków sieci ciepłowniczej, a elementy zakwalifikowane jako odpady usunął we własnym zakresie zgodnie z trybem postępowania z odpadami regulowanymi przez właściwe przepisy. A zatem w rozpatrywanej sprawie w odniesieniu do odcinków sieci, z których odpad usunął Wykonawca działający w imieniu i na rzecz Inwestora, nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządza tymi „towarami” jak właściciel, bowiem Wykonawca jako wytwórca odpadów, obowiązany do ich usunięcia zgodnie cyt. art. 26 ust. 1 ustawy o odpadach, nie ma możliwości faktycznego dysponowania rzeczą. Ww. odcinki sieci zostały zutylizowane, a zatem nie dochodzi tu do zmiany właściciela i nikt nie odnosi korzyści z tytułu ich posiadania.

Podsumowując nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę środków trwałych (odcinków sieci) podmiotowi, który na swój koszt je zutylizował, nie wypełnia dyspozycji art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Czynności tej nie można bowiem uznać za dostawę towarów w rozumieniu art. 7, ani tym bardziej za świadczenie usług przez Wnioskodawcę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ww. ustawy. Tym samym nie występuje po stronie Wnioskodawcy żadna czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT, a co za tym idzie Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT. W związku z powyższym Spółka nieprawidłowo udokumentowała powyższe zdarzenie.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka nie jest zobowiązana do rozliczenia podatku, ani wystawienia faktury z tytułu odpadów, które – zgodnie z porozumieniem – zostały zutylizowane na koszt Inwestora, jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w zakresie prawidłowości udokumentowania przekazania odcinków sieci, z których odpad usunął wykonawca działający w imieniu i na rzecz Inwestora. W pozostałym zakresie, tj. uznania za czynność niepodlegającą opodatkowaniu tolerowanie przez Spółkę przebudowy własnej sieci, uznania, że Inwestor nie świadczy na rzecz Spółki opodatkowanej usługi, prawa do skorygowania faktury, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin