INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 02.12.2011 r. (data wpływu 12.12.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnopodatkowej wynagrodzenia z tytułu usług niematerialnych wypłacanego na rzecz indyjskiego rezydenta podatkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnopodatkowej wynagrodzenia z tytułu usług niematerialnych wypłacanego na rzecz indyjskiego rezydenta podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się prowadzeniem badań rynkowych i udzielaniem informacji rynkowych, ponadto sprzedaje narzędzia analityczne i informatyczne, które pomagają klientom Spółki m.in. w ustalaniu cen, zarządzaniu i optymalizacji asortymentu, testowaniu nowych produktów itp.

W związku z prowadzeniem działalności Wnioskodawca kupuje od firmy T., spółki mającej siedzibę w Indiach, usługi księgowe oraz usługi polegające na przetwarzaniu i procesowaniu danych, przygotowaniu raportów, baz danych prezentujących poziom sprzedaży, cen, dystrybucję i inne zmienne dotyczące rynku oraz zestawień i innych o podobnym charakterze usług będących powtarzalnymi czynnościami wykonywanymi według z góry ustalonych procedur. Usługi są świadczone przez spółkę indyjską na terenie Indii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie za opisane powyżej usługi wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu mającego siedzibę w Indiach powinno być traktowane zgodnie z art. 7 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodów z dnia 21 czerwca 1989 r. (Dz. U. z 1990 r., Nr 8 poz. 40) (dalej jako umowa polsko-indyjska) jako zyski przedsiębiorstwa z siedzibą w Indiach i w związku z tym nie będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce ...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z przepisami art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, podatek dochodowy uzyskany przez podatników, którzy nie mają w Polsce siedziby ani zarządu, z tytułu przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych (...) oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów. Przepis ten stosuje się jednak z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska, co wynika z art. 21 ust. 2 ustawy o PDOP. W związku z tym, w przedstawionym powyżej stanie faktycznym, zastosowanie znajduje polsko-indyjska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania i to ona jako akt normatywny o szczególnym charakterze, ma pierwszeństwo przed stosowaniem ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli normy charakterze ogólnym (tak m.in. wyrok NSA z dnia 20 sierpnia 2008 r., sygn. akt III SA 387/01, a także wyrok WSA w Krakowie z dnia 15 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Kr 1544/08).

Zgodnie z art. 13 ust. 2 umowy polsko-indyjskiej opodatkowaniu tzw. podatkiem u źródła podlegają w Polsce należności i opłaty za usługi techniczne wypłacane przez polską spółkę spółce indyjskiej, przy czym stawka podatku nie może przekroczyć 22,5% jeśli odbiorca należności i opłat jest ich właścicielem.

Z kolei art. 13 ust. 4 umowy polsko-indyjskiej definiuje opłaty za usługi techniczne jako jakiekolwiek kwoty na rzecz jakiejkolwiek osoby inne niż płatności na rzecz zatrudnionego przez osobę dokonującą takiej płatności w powiązaniu z usługami noszącymi charakter zarządzania, techniczny lub konsultacyjny, włączając wynagrodzenia za usługi personelu technicznego lub innego. Z przepisu tego wynika zatem, że usługi techniczne obejmują także usługi o charterze zarządczym i konsultacyjnym, przy czym umowa polsko-indyjska nie precyzuje bliżej na czym miałyby one polegać.

Pojęcie usług technicznych nie jest również wyjaśnione w komentarzu do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku bowiem Modelowa Konwencja nie zawiera odpowiednika wspomnianych wyżej postanowień umowy polsko-indyjskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega jednak wątpliwości, że usługi księgowe oraz usługi polegające na przetwarzaniu i procesowaniu danych, przygotowaniu raportów i zestawień i inne o podobnym charakterze usługi będące powtarzalnymi czynnościami wykonywanymi według z góry ustalonych procedur, w sposób oczywisty nie mają charakteru technicznego ponieważ nie są związane z żadnymi maszynami i urządzeniami. Nie mają także znamion zarządczych ponieważ spółka z siedzibą w Indiach w żaden sposób nie zarządza Wnioskodawcą, jak również nie mają charakteru konsultacyjnego bowiem spółka indyjska nie doradza Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób.

Także zgodnie z klasyfikacją PKWiU 2008, usługi nabywane przez Wnioskodawcę nie mieszczą się w ramach usług technicznych, zarządczych i konsultacyjnych. Jako usługi techniczne PKWiU 2008 ujmuje bowiem usługi architektoniczne i inżynierskie oraz związane z nimi doradztwo techniczne (71.1).

Jako usługi zarządzania PKWiU 2008 ujmuje zarządzanie nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi (68.2), zarządzanie nieruchomościami świadczonymi na zlecenie (68.32) a także usług zarządzania procesami gospodarczymi (70.22.1 7), pozostałe usługi zarządzania projektami z wyłączeniem projektów budowlanych (70.22.2) a także usługi zarządzania prawami związanymi z twórczością artystyczną, literacką, muzyczną z wyłączeniem twórczości kinematograficznej i audiowizualnej (90.02.19.01).

Jeśli chodzi o usługi konsultacyjne to klasyfikacja nie posługuje się tym terminem, podobnie zresztą jak nie używa pojęcia usług konsultingowych - używa natomiast pojęcia usług doradztwa, które obejmują usługi doradztwa prawnego i reprezentacji w dziedzinie prawa karnego, handlowego, pracy i cywilnego (69.10.11-14), doradztwo podatkowe (69.20.3), usługi doradztwa związane z zarządzaniem (70.2) pozostałe usługi związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i usługi zarządzania (70.22) obejmujące doradztwo związane z zarządzaniem strategicznym, finansami, rynkiem, zasobami ludzkimi, produkcją i łańcuchem dostaw (70.22.11-16), a ponadto usługi doradztwa w zakresie architektonicznego kształtowania krajobrazu (71.11.42), usługi doradztwa technicznego obejmujące doradztwo z zakresu geologii, geofizyki (71.12) i doradztwa w zakresie środowiska naturalnego (74.90.13) i doradztwa w zakresie bezpieczeństwa (74.90.15).

Żadne ze wskazanych wyżej usług sklasyfikowanych w PKWiU 2008 w oczywisty sposób nie mogą być identyfikowane z usługami, które Wnioskodawca nabywa od swojego indyjskiego kontrahenta. W tej sytuacji, biorąc pod uwagę, że usługi nabywane przez Wnioskodawcę świadczone są przez spółkę indyjską na terenie Indii, zgodnie z mającą zastosowanie w sprawie umową polsko-indyjską należy je traktować jako objęte przepisem art. 7 tej umowy, a więc jako zyski przedsiębiorstwa. Zgodnie zaś z art. 7 ust. 1 umowy polsko-indyjskiej, zyski przedsiębiorstwa posiadającego siedzibę w Indiach podlegają opodatkowaniu tylko w Indiach, chyba że prowadziłoby ono działalność w Polsce poprzez zakład, co jednak w sprawie bezspornie nie ma miejsca.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, należności wypłacane spółce z siedzibą w Indiach jako wynagrodzenie za usługi księgowe oraz usługi polegające na przetwarzaniu i procesowaniu danych, przygotowaniu raportów i zestawień i inne o podobnym charakterze usługi będące powtarzalnymi czynnościami wykonywanymi według z góry ustalonych procedur stanowią zyski przedsiębiorstwa z siedzibą w Indiach w rozumieniu art. 7 ust. 1 umowy polsko-indyjskiej i jako takie nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej także „updop”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W art. 3 ust. 2 ww. ustawy, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały m.in. określone w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a updop podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ww. ustawy przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do treści art. 21 ust. 2 ww. ustawy powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednocześnie na podstawie art. 26 ust. 1 ww. ustawy, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W myśl art. 13 ust. 1-2 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Warszawie dnia 21.06.1989 r. (Dz. U. z 1990 r. nr 8, poz. 46, dalej także: „UPO”) należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże należności i opłaty za usługi techniczne mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności lub opłat jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 22,5 procent kwoty brutto tych należności i opłat.

Przy czym na podstawie ust. 4 art. 13 UPO strony umowy postanowiły, iż określenie "opłaty za usługi techniczne", użyte w niniejszym artykule, oznacza płatności jakiejkolwiek kwoty na rzecz jakiejkolwiek osoby inne niż płatności na rzecz zatrudnionego przez osobę dokonującą takiej płatności w powiązaniu z usługami noszącymi charakter zarządzania, techniczny lub konsultacyjny, włączając wynagrodzenia za usługi personelu technicznego lub innego.

Przy wykładni pojęć niezdefiniowanych precyzyjnie w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania należy kierować się dyrektywą wskazaną w art. 31 Konwencji Wiedeńskiej o prawie traktatów, sporządzonej w Wiedniu dnia 23 maja 1969 r. (Dz. U. z 1990 r. Nr 74 poz. 439), zgodnie z którą

1. Traktat należy interpretować w dobrej wierze, zgodnie ze zwykłym znaczeniem, jakie należy przypisywać użytym w nim wyrazom w ich kontekście, oraz w świetle jego przedmiotu i celu.
2. Dla celów interpretacji traktatu kontekst obejmuje, oprócz tekstu, łącznie z jego wstępem i załącznikami:
   1. każde porozumienie dotyczące traktatu, osiągnięte między wszystkimi stronami w związku z zawarciem traktatu;
   2. każdy dokument sporządzony przez jedną lub więcej stron w związku z zawarciem traktatu, przyjęty przez inne strony jako dokument odnoszący się do traktatu.
3. Łącznie z kontekstem należy brać pod uwagę:
   1. każde późniejsze porozumienie między stronami, dotyczące interpretacji traktatu lub stosowania jego postanowień;
   2. każdą późniejszą praktykę stosowania traktatu, ustanawiającą porozumienie stron co do jego interpretacji;
   3. wszelkie odpowiednie normy prawa międzynarodowego, mające zastosowanie w stosunkach między stronami.
   
   
   

Przy czym, w myśl art. 32 ww. Konwencji można odwoływać się do uzupełniających środków interpretacji, łącznie z pracami przygotowawczymi do traktatu oraz okolicznościami jego zawarcia, aby potwierdzić znaczenie wynikające z zastosowania artykułu 31 lub aby ustalić znaczenie, gdy interpretacja oparta na artykule 31:

1. pozostawia znaczenie dwuznacznym lub niejasnym albo
2. prowadzi do rezultatu wyraźnie absurdalnego lub nierozsądnego.
   
   

Pojęcie usług technicznych nie jest precyzyjniej opisane ani w Konwencji Modelowej OECD, ani Narodów Zjednoczonych (UN model convention). Jedynie w amerykańskiej konwencji modelowej (US model convention) szerzej opisano pojęcie „included services”, odpowiadające pojęciu usług technicznych, w podobny sposób jak w opracowaniu Klaus Vogel on Double Taxation Conventions (Third Edition, komentarz do art. 12 (2), str. 801): „przyjmuje się, iż usługi techniczne obejmują, co do zasady, usługi towarzyszące udostępnianiu użytkowania lub prawa do użytkowania pewnych praw, urządzeń lub doświadczenia, tj. usługi pomocnicze, w ramach których usługodawca oprócz udostępnienia swojej wiedzy i doświadczenia, dostarcza także rozwiązania opracowane na potrzeby usługobiorcy. W tym celu usługodawca często udostępnia także swój personel wdrażający urządzenie lub program oraz szkoli personel usługobiorcy. Należy jednak odróżnić usługi techniczne od usług świadczonych w ramach zwykłej działalności gospodarczej usługodawcy”. W świetle powyższego za usługi techniczne można uznać np. usługi wdrożeniowe.

Jednocześnie zgodnie z art. 3 ust. 2 UPO przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z treści przepisu nie wynika inaczej, jakiekolwiek określenie, nie zdefiniowane w niej odmiennie, będzie miało takie znaczenie, jakie ma według prawa tego Państwa w zakresie podatków, których dotyczy umowa. W rezultacie należy zauważyć, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „usług technicznych”.

W opinii tut. Organu podatkowego za nieprzydatne należy również uznać odwołanie się do klasyfikacji PKWIU 2008, gdyż sekcja M (usługi profesjonalne, naukowe i techniczne) obejmuje:

• usługi prawne,

• usługi rachunkowo-księgowe i w zakresie audytu,

• usługi doradztwa podatkowego,

• usługi firm centralnych (head offices),

• usługi doradztwa związane z zarządzaniem,

• usługi architektoniczne i inżynierskie i związane z nimi doradztwo techniczne,

• usługi w zakresie badań i analiz technicznych,

• usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych,

• usługi reklamowe,

• usługi badania rynku i opinii publicznej,

• usługi fotograficzne,

• usługi tłumaczeń pisemnych i ustnych,

• usługi w zakresie prognozowania pogody i usługi meteorologiczne,

• pozostałe usługi profesjonalne, naukowe i techniczne wymagające wiedzy specjalistycznej,

• usługi weterynaryjne.
  
  

Brak jest bowiem doprecyzowania, które z ww. usług są zaliczane do usług profesjonalnych, a które do technicznych, czy naukowych.

Natomiast na mocy art. 7 ust. 1 UPO zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane:

1. temu zakładowi;
2. wpływom ze sprzedaży w tym drugim Państwie dóbr i towarów tego samego lub podobnego rodzaju jak sprzedawane przez ten zakład; lub
3. innej działalności gospodarczej prowadzonej w tym drugim Państwie tego samego lub podobnego rodzaju jak działalność wykonywana przez ten zakład.
   
   

Zatem kluczowe znaczenie dla właściwej oceny przedstawionego przez Wnioskodawcę problemu będzie miała właściwa subsumcja wynagrodzenia wypłacanego przez Spółkę w odniesieniu do hipotezy normy prawnej zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2a powołanej ustawy w związku z postanowieniami art. 7 ust. 1 i art. 13 ust. 4 UPO.

Analizując opisany przez Wnioskodawcę stan faktyczny należy zauważyć, iż Wnioskodawca wypłaca podmiotowi indyjskiemu wynagrodzenie z tytułu świadczenia na terenie Indii usług niematerialnych - usług księgowych oraz usług polegających na przetwarzaniu i procesowaniu danych, przygotowaniu raportów, baz danych prezentujących poziom sprzedaży, cen, dystrybucję i inne zmienne dotyczące rynku oraz zestawień i innych o podobnym charakterze usług będących powtarzalnymi czynnościami wykonywanymi według z góry ustalonych procedur.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego w przedmiotowym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie wynika natomiast, aby ww. usługi towarzyszyły udostępnianiu użytkowania lub prawa do użytkowania pewnych praw, urządzeń lub doświadczenia na rzecz Wnioskodawcy przez podmiot indyjski.

Dokonując zatem kwalifikacji prawnopodatkowej badanego wynagrodzenia należy stwierdzić, iż stanowi ono należności z tytułu świadczenia usług wymienionych w otwartym katalogu zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (usługi księgowe, przetwarzania danych oraz usługi o podobnym charakterze).

Jednocześnie usługi te nie mieszczą się w dyspozycji normy prawnej określonej w art. 13 ust. 4 UPO.

Nadto zgodnie z opisem stanu faktycznego przedstawionym we wniosku kontrahent indyjski nie prowadzi działalności w Polsce poprzez zakład.

W konsekwencji należy uznać, iż przedmiotowe należności wypłacane spółce z siedzibą w Indiach jako wynagrodzenie za usługi księgowe oraz usługi polegające na przetwarzaniu i procesowaniu danych, przygotowaniu raportów i zestawień i inne o podobnym charakterze usługi będące powtarzalnymi czynnościami wykonywanymi według z góry ustalonych procedur stanowią zyski przedsiębiorstwa z siedzibą w Indiach i na podstawie art. 7 ust. 1 UPO nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy nadmienia, iż niepobranie podatku przez Wnioskodawcę w świetle postanowień art. 26 ust. 1 updop będzie możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.