Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-315/15-2/TW
z 26 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2015 r. (data wpływu 27 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródeł przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródeł przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Do końca 2014 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie handlu (sklepy detaliczne spożywczo-przemysłowe) oraz najmu nieruchomości. W nieruchomościach będących przedmiotem najmu nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie handlu. Nie występuje jakikolwiek związek gospodarczy pomiędzy działalnością w zakresie handlu i najmem. Całość uzyskiwanych dochodów (z handlu i najmu) rozliczana była do końca 2014 r. w ramach działalności gospodarczej wg stawki liniowej 19%. W związku z przewidywanymi na lata następne zmianami własnościowymi – przekazanie zstępnym części działalności – z dniem 31 grudnia 2014 r. Zainteresowany przeniósł nieruchomości będące przedmiotem najmu do majątku osobistego – prywatnego. Z początkiem roku zawarto nowe umowy najmu, w których Wnioskodawca występuje jako osoba fizyczna. Zmianie uległ wykaz najemców. Koszty bieżące utrzymania przedmiotu najmu ponoszą najemcy. Od 2015 r. Zainteresowany nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości będących przedmiotem najmu. W dniu 20 stycznia 2015 r. Zainteresowany zawiadomił naczelnika urzędu skarbowego, że począwszy od 2015 r. przychody z najmu rozliczać będzie na zasadach przewidzianych w art. 9 ust. 4 w związku z ust. 1 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późniejszymi zmianami) i w związku z tym wybrał opodatkowanie przychodów uzyskiwanych z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Począwszy od miesiąca stycznia 2015 r. płaci podatek dochodowy odrębnie od działalności gospodarczej w zakresie handlu – wg stawki 19% i odrębnie od przychodów z najmu wg stawki 8,5%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji przedstawionej w pytaniu zasadne jest rozliczanie odrębnie przychodów z działalności gospodarczej w zakresie handlu – wg stawki 19% i odrębnie od przychodów z najmu wg stawki 8,5%?

Zdaniem Wnioskodawcy, majątek podatnika może być wprowadzony do działalności gospodarczej i być poza tą działalnością. W pierwszym przypadku służy tej działalności i korzyści w postaci przychodów powinny być rozliczane na zasadach przewidzianych dla działalności gospodarczej. W drugim przypadku możliwe jest opodatkowanie przychodów na zasadach przewidzianych dla tak zwanego najmu prywatnego. Wycofanie majątku w postaci nieruchomości z majątku firmowego uzasadnia możliwość wyboru przez podatnika formy opodatkowania. Tym samym rozliczanie przychodów z najmu na zasadach przewidzianych w art. 9 ust. 4 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późniejszymi zmianami) jest zasadne i prawidłowe. Żaden przepis nie ogranicza możliwości stosowania w zakresie najmu ryczałtu według stawki 8,5%. W sytuacji przedstawionej w pytaniu zasadne jest zatem rozliczanie odrębnie przychodów z działalności gospodarczej w zakresie handlu – wg stawki 19% i odrębnie od przychodów z najmu – od obiektów będących poza działalnością gospodarczą – wg stawki 8,5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
  
  

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–9.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się m.in. na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
  
  

Ponadto, konieczne jest również, aby był to jeden z rodzajów działalności wymienionych w lit. a-c) ww. przepisu.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

W myśl art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2–2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, dla przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, stawka ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Jednakże zgodnie z art. 9 ust. 4 cytowanej ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Należy zauważyć, że przepisy powołanych ustaw nie regulują kwestii związanych z zasadami zawierania umów najmu. Istotny w tym zakresie jest charakter zawartych umów najmu nieruchomości, które nie stanowią składników związanych z działalnością gospodarczą oraz sposób wykonywania tego najmu. Jeżeli zatem najem prowadzony jest we własnym imieniu i na własne ryzyko, w sposób zorganizowany i ciągły, to wyczerpuje on znamiona działalności gospodarczej, co oznacza, że przychody uzyskiwane w ten sposób należy zakwalifikować do tego źródła przychodów. Jeśli natomiast najem nieruchomości niestanowiących składników związanych z działalnością gospodarczą nie wykazuje wskazanych cech, to przychody uzyskane z tego tytułu zaliczyć należy do źródła przychodów jakim jest najem określony w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe nie dotyczy sytuacji, w której przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności. W takim przypadku, zgodnie z treścią cytowanych wcześniej art. 10 ust. 1 pkt 3 oraz art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody uzyskane z najmu są kwalifikowane jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ponadto nadmienić należy, że – jak wskazano w niniejszej interpretacji – stosownie do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zauważyć przy tym należy, że dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Podatnicy podejmujący działalność gospodarczą wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, o czym stanowi art. 9a ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów – pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku (art. 30c ust. 1 ww. ustawy).

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy uznać należy, że skoro – co wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy – najem nieruchomości nie będzie prowadzony w ramach zorganizowanej działalności gospodarczej, nieruchomości nie będą wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, umowy najmu nie będą zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy − to przychody uzyskane z najmu będą stanowić źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten może być opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5%, bowiem złożono w odpowiednim w terminie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego oświadczenie o wyborze tej formy opodatkowania.

Zatem Wnioskodawca może rozliczać odrębnie przychody uzyskiwane z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie handlu wg stawki 19%, od przychodów uzyskiwanych z najmu, które są opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym wg stawki 8,5%.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.