Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-514/15/MM
z 3 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 28 lipca 2015 r. (data otrzymania 3 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie obowiązków płatnia w związku z niepobieraniem bądź obniżeniem kwoty czesnego z tytułu uczęszczania dzieci do szkoły:

• w części dotyczącej powstania po stronie pracowników i zleceniobiorców przychodu – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej kwalifikacji źródła przychodu powstałego po stronie pracowników i zleceniobiorców – jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej niepowstania przychodu w przypadku dzieci spowinowaconych z pracownikami szkoły oraz dzieci będących rodzeństwem – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie obowiązków płatnia w związku z niepobieraniem bądź obniżeniem kwoty czesnego z tytułu uczęszczania dzieci do szkoły.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest organizacją pozarządową prowadzącą działalność w sferze pożytku publicznego. Jako organ założycielski prowadzi Zespół Szkół Społecznych – szkoły niepubliczne o uprawnieniach szkół publicznych (gimnazjum, liceum ogólnokształcące). Za naukę w szkołach pobierana jest odpłatność (czesne), jako częściowy zwrot kosztów za te usługi.

Wnioskodawca zamierza w ramach promocji usług edukacyjnych oraz zachęty dla uczniów do uczęszczania do jego szkół wprowadzić do regulaminów i stosować opisane poniżej przypadki powodujące obniżenie opłat czesnego.

I.stypendia naukowo-rozwojowe

Zasady przyznawania stypendium zawarte zostaną w regulaminie, a finansowane ono będzie ze środków własnych szkół jak również ze środków pozyskanych od sponsorów na ten cel – do wysokości obowiązującej opłaty czesnego za naukę. Jednym z głównych kryteriów przyznania stypendium będą równocześnie: osiągnięcia w dziedzinie nauki (udziały w olimpiadach, konkursach itp.) oraz sytuacja materialna ucznia. Obydwa warunki muszą być spełnione jednocześnie.

II.zwolnienia z opłat za naukę oraz obniżki w opłatach czesnego

Zasady zwolnień z opłat czesnego za naukę w szkole zostaną opisane w regulaminie i nie będą miały charakteru świadczenia pomocy materialnej. Zwolnienia dotyczyć będą niżej wymienionych grup uczniów:

1. uczniów będącymi dziećmi pracowników szkoły (umowa na podstawie stosunku pracy),
2. uczniów będącymi dziećmi osób zatrudnionych na umowy cywilnoprawne – zleceniobiorcy,
3. uczniów będących w relacjach rodzinnych z pracownikami (pracownik – wujek lub ciocia),
4. uczniów będących rodzeństwem z jednego domu, uczęszczającym do szkoły w tym samym czasie.
   
   

W związku z powyższym zdarzeniem zadano m.in. następujące pytanie.

1. Czy w przypadku pracowników i zleceniobiorców kwoty zwolnienia, czy obniżki czesnego będą stanowiły dla nich przychód do opodatkowania? Czy w miesiącach, w których nie będzie możliwości obliczenia i pobrania zaliczki na podatek od zleceniobiorcy (brak przychodu) należy kwotę zwolnienia wykazać po roku kalendarzowym w PIT-8C części D?
2. Czy w przypadkach uczniów spowinowaconych z pracownikami szkół oraz uczniów będących rodzeństwem, kwota zwolnienia będzie dochodem osoby zwolnionej ze świadczenia, czyli rodziców ucznia, i powinna być wykazana w PIT-8C w części D, a rodzice będą musieli doliczyć sobie do dochodu wartość nieodpłatnego świadczenia i zapłacić podatek?
   
   

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy tak, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9.ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien z tytułu obniżenia czesnego w przypadkach uczniów spowinowaconych z pracownikami szkół oraz uczniów będących rodzeństwem wystawiać PIT-8C, swoim podopiecznym korzystającym z tej ulgi, ponieważ ulgi te są przykładem promocji usług edukacyjnych Wnioskodawcy, zachętą do wyboru jego szkoły, skierowaną do innych, zainteresowanych edukacją w jego placówkach a z przywileju tego skorzystać może każdy spełniający wymagane kryteria.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnia w związku z niepobieraniem bądź obniżeniem kwoty czesnego z tytułu uczęszczania dzieci do szkoły (pytanie oznaczone we wniosku nr 3 i 4). Ocena stanowiska w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą stypendiów naukowo-rozwojowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1 i 2) została zawarta w odrębnej interpretacji.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zasady ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń zostały określone w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, w tym zwłaszcza w uchwale NSA z 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06, w której wskazano, że ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Zgodnie zatem z utrwalonym w orzecznictwie poglądem, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków). Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W artykule 10 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca wymienił źródła przychodów, do których zaliczył między innymi:

• przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, w tym spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracy nakładczej, emerytury lub renty;
• przychody z działalności wykonywanej osobiście;
• przychody z innych źródeł.
  
  

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Stosownie do art. 13 pkt 8 ww. ustawy – za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

-z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe, a jednocześnie nie zostały one zaliczone do przychodów określonych w art. 10 ust. 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawca prowadzi szkoły niepubliczne o uprawnieniach szkół publicznych – gimnazjum i liceum ogólnokształcące. W ramach promocji usług edukacyjnych oraz zachęty dla uczniów do uczęszczania do szkół Wnioskodawcy, zamierza on wprowadzić do regulaminów zwolnienia z opłat za naukę oraz obniżki w opłatach czesnego. Promocja ta nie będzie miała charakteru świadczenia pomocy materialnej i będzie dotyczyć:

• uczniów będących dziećmi pracowników szkoły zatrudnionych na podstawie umowy o pracę,
• uczniów będących dziećmi osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia,
• uczniów będących w relacjach rodzinnych z pracownikami szkoły (wujek lub ciocia),
• uczniów będących rodzeństwem z jednego domu, uczęszczającymi do szkoły w tym samym czasie.
  
  

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że do powstania przychodu dojdzie jedynie po stronie pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę i umowy zlecenia, których dzieci będą uczniami Wnioskodawcy i tylko w tym przypadku na Wnioskodawcy będą ciążyć obowiązki płatnika. Natomiast przychód nie powstanie i na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika. W pozostałym przypadku czyli w przypadku uczniów spowinowaconych z pracownikami szkół oraz uczniów będących rodzeństwem.

W pierwszej kolejności należy ocenić stanowisko Wnioskodawcy, odnośnie do przypadku, w którym, zdaniem Wnioskodawcy, ciążą na nim obowiązki płatnika. Przenosząc wskazane przepisy prawa podatkowego na grunt rozpatrywanej sprawy, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że po stronie pracowników jak i zleceniobiorców, którzy skorzystają z oferty Wnioskodawcy i nie wniosą w ogóle lub w pełnej wysokości wymaganej opłaty w postaci czesnego za uczęszczanie ich dzieci do szkoły osiągną z tego tytułu przychód w rozumieniu przepisów prawa podatkowego. Ustawodawca – definiując pojęcie przychodu – określił je bardzo szeroko. Jest nim – co do zasady każde świadczenie otrzymane kosztem innego podmiotu. Do takich świadczeń należą niewątpliwie i te świadczenia, które pracodawca (zleceniodawca) przekazuje – odpowiednio – swoim pracownikom, (zleceniobiorcom) w postaci zwolnienia ich z wniesienia stosownej opłaty. Jednakże nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że źródłem tego przychodu będą inne źródła. W tym przypadku podstawą do obniżenia czesnego lub całkowitego zwolnienia z jego uiszczania jest stosunek prawny jaki łączy pracownika/zleceniobiorcę z Wnioskodawcą. Źródłem przychodu będą zatem odpowiednio przychody ze stosunku pracy i przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. K 7/13) za przychód pracownika (zleceniobiorcy), podlegający opodatkowaniu, winny być uznane te świadczenia, które:

• zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie – czyli bez żadnego przymusu,
• zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
  
  

W świetle powyższego wyjaśnienia, świadczenia uzyskiwane od Wnioskodawcy przez pracowników czy zleceniobiorców w związku z brakiem obowiązku uiszczenia czesnego z tytułu uczęszczania ich dzieci do szkoły bądź uiszczenia czesnego w obniżonej wysokości zostaną spełnione w interesie pracownika (zleceniobiorcy) – będą stanowić dla tych osób wymierną korzyść – przysporzenie majątkowe. Osoby te uzyskają bowiem wymierną korzyść majątkową, gdyż nie zostaną one zobligowane do poniesienia wymaganej kwoty czesnego (niewątpliwie dobrowolnie a nie pod przymusem) – jaką zapewne musieli ponieść gdyby z Wnioskodawcą nie wiązał ich żaden stosunek prawny; nie należeliby do grona pracowników bądź zleceniobiorców) – czyli wydatku, który musieliby ponieść gdyby ich dzieci uczęszczały, np. do innej szkoły pobierającej czesne. Korzyść ta będzie również przypisana konkretnemu pracownikowi (zleceniobiorcy), który skorzysta ze zwolnienia bądź obniżki opłat za czesne.

Podsumowując, niepobranie przez Wnioskodawcę od rodziców (będących pracownikami, zleceniobiorcami) należnej kwoty czesnego będzie rodziło po stronie pracowników przychód ze stosunku pracy a po stronie zleceniobiorców przychód z działalności wykonywanej osobiście przychód. Tym samym na Wnioskodawcy będą ciążyć obowiązki płatnika z tego tytułu.

Skoro zatem po stronie pracownika powstanie przychód, to Wnioskodawca winien tenże przychód uwzględnić przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych za dany miesiąc. Wnioskodawca, działając jako płatnik, będzie miał wówczas obowiązek doliczyć wartość wymaganej w danym miesiącu kwoty czesnego do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei w przypadku osób wykonujących świadczenia na podstawie umowy zlecenia uzyskany przychód należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy. To powoduje, że na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek poboru zaliczki określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 7 pkt 3 ww. ustawy – jeżeli przedmiotem świadczeń, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania (art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Zatem na Wnioskodawcy jako płatniku będzie ciążył obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki od powyższych przychodów, a także do wystawienia i wykazania tych przychodów, jako przychodów z działalności wykonywanej osobiście, w informacji o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek PIT-11. Natomiast w miesiącu, w którym nie będzie możliwości pobrania zaliczki na podatek od zleceniobiorcy, ponieważ po stronie zleceniobiorcy nie wystąpi przychód z tytułu świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy, kwotę zaliczki, którą odprowadzić ma Wnioskodawca winien najpierw przekazać na rzecz Wnioskodawcy zleceniobiorca.

W dalszej kolejności należy przejść do oceny stanowiska Wnioskodawcy, odnośnie do przypadku, w którym, zdaniem Wnioskodawcy, nie ciążą na nim obowiązki płatnika. Zdaniem Wnioskodawcy, przyznawanie ulgi w opłatach za czesne w stosunku do uczniów spowinowaconych z pracownikami szkół (z wyjątkiem relacji dziecko – rodzic będący pracownikiem szkoły) oraz uczniów będących rodzeństwem jest formą promocji usług edukacyjnych świadczonych przez Wnioskodawcę, zachętą do wyboru jego szkoły, skierowaną do innych, zainteresowanych edukacją w jego placówkach a z przywileju tego skorzystać może każdy spełniający wymagane kryteria.

Skoro zatem z przywileju obniżenia czesnego będą mogli korzystać wszyscy uczniowie bez względu na sytuację materialną a jedynym kryterium przyznania będzie posiadanie rodzeństwa uczęszczającego w tym samym czasie do tej samej placówki bądź spowinowacenie ucznia z pracownikami Wnioskodawcy to można stwierdzić, że będzie to forma promocji nie mająca charakteru indywidualnego.

Wartość obniżenia czesnego w przypadku uczniów spowinowaconych z pracownikami Wnioskodawcy, którzy nie są ich rodzicami oraz uczniów będących rodzeństwem, nie będzie stanowić przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu więc Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.