Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4510-13/15/DW
z 7 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 lipca 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 20 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wypłatę świadczeń dla uczestników programu motywacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wypłatę świadczeń dla uczestników programu motywacyjnego.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce jawnej (dalej: „Spółka”), która w najbliższym czasie zamierza wdrożyć program motywacyjny (dalej: „Program”) dla wybranych pracowników zatrudnionych w Spółce na podstawie umowy o pracę. Celem Programu jest włączenie pracowników w proces poprawy efektywności Spółki oraz Grupy Kapitałowej (dalej: „Grupa”) do której należy Spółka i Wnioskodawca, przez co nie tylko będą oni mogli przyczynić się do zapewnienia stabilności i dalszego rozwoju Spółki oraz Grupy, ale także otrzymywać korzyści finansowe bezpośrednio związane ze wzrostem wyników finansowych.

Wobec powyższego, Spółka zamierza zawrzeć pisemne umowy o pochodny instrument finansowy (dalej: „Umowa”) z wybranymi pracownikami, na mocy których zostaną powołane jednostki uczestnictwa. Zdaniem Spółki wspomniane jednostki uczestnictwa wypełniają definicję pochodnego instrumentu finansowego wskazaną w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz. U. z 2014 poz. 94 ze zm.).

Jednostki te zostaną nieodpłatnie przyznane wybranym pracownikom na warunkach i zasadach precyzyjnie określonych w Umowie. Zgodnie z brzmieniem Umowy, na jej podstawie pracownikowi może zostać przyznana z góry określona liczba jednostek uczestnictwa.

Realizacja jednostek uczestnictwa, na zasadach i warunkach określonych w Umowach, daje pracownikowi prawo do otrzymania wypłaty gotówkowej.

Wartość jednostek uczestnictwa jest bezpośrednio uzależniona od realizacji wskaźników finansowych. Zgodnie z Umową, realizacja jednostek uczestnictwa może nastąpić w przypadku spełnienia łącznie dwóch warunków:

• upływu terminu wskazanego w Umowie;
• osiągnięcia przez Grupę na wskazany w Umowie dzień realizacji, określonych wskaźników finansowych w tym m.in. poziomu zysku określonego za pomocą instrumentu bazowego, jakim jest wartość wskaźnika zysku netto wskazana w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym.
  
  

Umowy będą zakładały ponadto, że pracownik co do zasady ma możliwość realizacji praw wynikających z jednostek uczestnictwa dopiero po upływie wskazanego w Umowie okresu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty związane z organizacją Programu i wypłatą środków pieniężnych z tego tytułu będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z wdrożeniem Programu powinny stanowić dla niego jako wspólnika w Spółce koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”) w momencie realizacji praw wynikających z jednostek uczestnictwa.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Powyższy przepis oznacza, iż podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że:

1. nie zostały one enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy CIT oraz
2. istnieje związek pomiędzy ich poniesieniem, a możliwością uzyskania przychodu podatkowego lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.
   
   

Są to dwa podstawowe i jedyne kryteria uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów przewidziane przez ustawę CIT. Ustawa ta nie zawiera bowiem żadnych dodatkowych warunków w tym względzie. A zatem wydatki dokonane przez podatnika mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów dla celów CIT, jeśli są nakierowane na osiągniecie przychodu, przy czym warunkiem koniecznym zaliczania danego wydatku do kosztów podatkowych nie jest wystąpienie konkretnego przychodu, lecz chociażby działania podatnika w celu jego potencjalnego osiągnięcia/zachowania/zabezpieczenia. Wystarczające jest przy tym wykazanie choćby pośredniego związku z przychodami.

Uzasadnieniem dla przyznania kluczowym pracownikom Spółki jednostek uczestnictwa jest m.in. funkcja motywacyjna, gdyż pracownicy stając się posiadaczami jednostek, których wartość zależy od wyników finansowych Grupy, są dodatkowo motywowani do jak najlepszej pracy w celu maksymalizacji zysków. W konsekwencji, zwiększenie efektywności działań pracowników prowadzi do wydajniejszej realizacji celów biznesowych oraz poprawy wyników Spółki, co przekłada się również na wyniki Wnioskodawcy oraz Grupy do której obie spółki należą.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowym stanie faktycznym (winno być: „zdarzeniu przyszłym”) istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami poniesionymi przez Spółkę w związku z udziałem jej kluczowych pracowników w Programie, a potencjalnym przychodem lub zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła tych przychodów.

W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy wydatki te mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT w momencie realizacji praw wynikających z jednostek uczestnictwa przez pracowników Spółki.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 marca 2011 r., Znak: IBPBI/2/423-1827/10/JD,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 14 maja 2014 r., Znak: ILPB3/423-97/14-2/JG oraz z 14 maja 2014 r., Znak: ILPB3/423-60/14-2/JG,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 lipca 2010 r., Znak: IPPB3/423-322/l0-2/JB oraz z 21 listopada 2008 r., Znak: IPPB5/423-40/08-3/DG.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.