INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 08.02.2012 r. (data wpływu 09.02.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.02.2012 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka (Wnioskodawca) jest producentem cegieł wapienno — piaskowych i bloczków z betonu komórkowego. Produkcja ww. wyrobów odbywa się w 9 zakładach Wnioskodawcy, położonych na terenie Polski (4 zakłady produkują bloczki, 1 zakład bloczki z betonu komórkowego, oraz 4 zakłady bloczki S.). Wyżej wymienione wyroby produkowane są z wykorzystaniem innych technologii produkcji, które zostały przedstawione poniżej.

Technologia produkcji cegieł wapienno-piaskowych:…, Podstawą wytworzenia cegieł wapienno-piaskowych jest piasek. Ukop piasku z własnej kopalni odbywa się mechanicznie za pomocą ładowarek. Urobiony piasek podany zostaje poprzez kosz zasypowy na zespól przenośników taśmowych do stacji przesiewania. Piasek przesiany na sitach transportowany jest bezpośrednio do zbiornika piasku. Wapno palone mielone dostarczane jest cementowozami, przez firmę zewnętrzną i jest przechowywane w specjalnych zbiornikach wapna. Surowce /piasek i wapno/ kierowane są systemem przenośników do wag sterowanych systemem komputerowym. Odważanie przebiega zgodnie z zadaną recepturą. Mieszanie wapna, piasku i wody odbywa się w mieszarce, a następnie za pomocą elewatora taka mieszanina transportowana jest do reaktorów. W reaktorach odbywa się właściwy proces reakcji tlenku wapna, wody i krzemionki z piasku, jest to reakcja egzotermiczna. Z poszczególnych reaktorów mieszanka podawana jest do mieszadeł, w których przez dodanie wody doprowadzana jest ona do stanu wilgotności potrzebnej do prasowania. Proces formowania, odbierania i ustawiania na wózki hartownicze jest skomputeryzowany. Urządzenia pracują w układzie równoległym tzn. trzech równoległych uniach formujących. Po formowaniu materiał jest nadal kruchy i pozbawiony wytrzymałości. Wózki z surowymi bloczkami za pomocą przesuwnicy zataczane są do autoklawów przelotowych, gdzie poddawane są procesowi hartowania w parze wodnej o wysokim ciśnieniu i temperaturze ok. 204 °C. Para technologiczna o wysokim ciśnieniu i temperaturze jest niezbędna w procesie technologicznym do produkcji cegły wapienno-piaskowej. Para ta wytwarzana jest w węglowych kotłach parowych. W autoklawach w atmosferze pary nasyconej pod ciśnieniem 1,6 MPa odbywają się skomplikowane procesy chemiczne utwardzania materiału, podczas których zachodzą reakcje przemiany faz mineralnych krzemianów i wapnia (przemiana mineralogiczna). Rozkładają się one z wydzieleniem bezpostaciowej aktywnej krzemionki, która powoduje powstawanie faz uwodnionych krzemianów wapnia dając przez to właściwą twardość i wytrzymałość materiału. Wyhartowane wyroby z autoklawu transportowane są na wózkach na plac składowy, gdzie dokonywana jest ostateczna kontrola jakości i klasyfikacja wyprodukowanych wyrobów. Wyroby gotowe po sklasyfikowaniu, w końcowym procesie produkcji przewożone są systemem przesuwnic do pakowni, gdzie na palety z wyrobami nakładana jest folia termokurczliwa. Obkurczanie następuje poprzez podgrzanie folii za pomocą palników gazowych. Węgiel nabywany jest u zewnętrznych dostawców, jego zapas do utrzymania produkcji przechowywany jest na terenie zakładu i w miarę potrzeb pobierany jest ze składu i zużywany w kotłach parowych. cała energia potrzebna w celu hartowania cegły wapienno-piaskowej jest wytwarzana w węglowych kotłach parowych i zużywana jest w procesie technologicznym produkcji cegły wapienno-piaskowej, opisanym powyżej. Jednocześnie dzięki wprowadzeniu systemów odzysku energii pozwala to na poprawę efektywności energetycznej zakładu o ok. 10% (wykorzystanie pary przerzutowej, wykorzystanie pary resztkowej do podgrzewania wody kotłowej, system wykorzystania ciepła kondensatu do podgrzewania wody). Wprowadzono również system zamknięty wykorzystania wód produkcyjnych celem ochrony środowiska. Ww. systemy są używane we wszystkich ww. zakładach Wnioskodawcy.

Technologia produkcji bloczków z betonu komórkowego:…). Podstawowymi surowcami w produkcji betonu komórkowego jest piasek, cement, wapno, anhydryt i proszek aluminiowy. Surowce są nabywane przez Wnioskodawcę od firm zewnętrznych i przechowywane na terenie zakładów w specjalnie do tego celu przeznaczonych pryzmach/silosach/zbiornikach. Proces produkcji rozpoczyna się na wydziale mieszalni, gdzie następuje mieszanie wszystkich ww. surowców w odpowiednio dobranych proporcjach i z dodatkiem wody. Wstępnie przygotowana mieszanka przechodzi następnie przez młyn rurowy, w którym następuje mielenie piasku. Tak przygotowana mieszanka kierowana jest specjalnymi rurociągami do form. Kolejnym etapem produkcji jest wygrzewanie mieszanki w formach w specjalnie do tego celu przygotowanych komorach grzewczych. W skutek wysokiej temperatury panującej w komorach grzewczych dochodzi do reakcji chemicznej pasty aluminiowej z wodorotlenkiem wapnia, skutkiem czego wydziela się gaz spulchniający masę. Po wyrośnięciu odlewu (formy) w komorach grzewczych jest on transportowany na linię krojenia. Pokrojone odlewy transportuje się dalej do autoklaw gdzie w środowisku pary nasyconej o ciśnieniu 1,2 Mpa i temp. ok. 190°C ulegają mineralogicznym przemianom wiązania. Wyroby gotowe po sklasyfikowaniu, w końcowym procesie produkcji przewożone są systemem przesuwnic do pakowni, gdzie na palety z wyrobami nakładana jest folia termokurczliwa . Obkurczanie następuje poprzez podgrzanie folii za pomocą palników gazowych. Jednocześnie dzięki wprowadzeniu systemów odzysku energii pozwala to na poprawę efektywności energetycznej zakładu o ok. 10% (wykorzystanie pary przerzutowej, wykorzystanie pary resztkowej do podgrzewania wody kotłowej, system wykorzystania ciepła kondensatu do podgrzewania wody). Wprowadzono również system zamknięty wykorzystania wód produkcyjnych celem ochrony środowiska. Węgiel w Spółce zamawiany jest na potrzeby wyżej wymienionych zakładów i jest wykorzystywany jedynie w wyżej wymienionych technologiach. Spółka nie używa węgla do innych celów niż opisane powyżej. Rodzaj przeważającej działalności Spółki zgodnie z zaświadczeniem REGON to 2332Z (wg PKD z 2007 r.) i 2640Z (wg PKD z 2004 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisane w drugiej części opisu stanu faktycznego działania Wnioskodawcy stanowią systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej w rozumieniu art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym i w związku z tym wyroby węglowe zużywane przez Wnioskodawcę w celu uzyskania pary będą podlegały od dnia 2 stycznia 2012 r. zwolnieniu od podatku akcyzowego...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Opisane w drugiej części opisu stanu faktycznego działania Wnioskodawcy polegające między innymi na wykorzystaniu pary przerzutowej, wykorzystaniu pary resztkowej do podgrzewania wody kotłowej, system wykorzystania ciepła kondensatu do podgrzewania wody, system zamknięty wykorzystania wód produkcyjnych ponownie do celów produkcyjnych celem ochrony środowiska, stanowią systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej w rozumieniu art. 31 a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym i w związku z tym węgiel zużywany przez wnioskodawcę będzie podlegał od dnia 2 stycznia 2012 r. zwolnieniu od podatku akcyzowego.

Zgodnie z powołanym przepisem zwalnia się z akcyzy wyroby węglowe zużywane przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

W przekonaniu Wnioskodawcy podjęte przez niego działania, opisane w opisie stanu faktycznego prowadzą do ograniczenia zużycia energii, co przesądza o możliwości skorzystania ze zwolnienia z akcyzy zużywanych przez Wnioskodawcę wyrobów węglowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Wyrobami węglowymi – stosownie do zapisu ust. 1 pkt 1a powyższego artykułu - są wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ww. ustawy.

W załączniku tym wymieniono:

• w poz. 19 pod kodem CN ex 2701: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
• w poz. 20 pod kodem CN ex 2702: węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych,
• w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00: koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
  
  

Z objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym wynika iż oznaczenie „ex” - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu. Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się między innymi w punkcie 2 - wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Z kolei paliwami opałowymi w rozumieniu art. 86 ust. 3 ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2 czyli z wyłączeniem paliw silnikowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, iż wyrobami akcyzowymi są:

1. węgiel brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych;
2. koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany, węgiel retortowy – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
3. jak również wszelkie wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych
   
   

Podobnie kwestia określenia wyrobów akcyzowych jest uregulowana w prawie wspólnotowym, to jest w Dyrektywie Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG oraz w Dyrektywie Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej.

W przepisie art. 1 Dyrektywy Rady 2008/118/WE mówi się, iż dyrektywa ta ustanawia ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego nakładanego bezpośrednio lub pośrednio na konsumpcję poniższych wyrobów, zwanych dalej „wyrobami akcyzowymi”, a w podpunkcie a) tego przepisu jako wyroby akcyzowe wymienia się produkty energetyczne i energię elektryczną objęte dyrektywą 2003/96/WE.

Z kolei przepis art. 2 dyrektywy 2003/96/WE mówi, iż dla celów niniejszej dyrektywy, pojęcie „produkty energetyczne” stosuje się do produktów wymienionych w podpunkcie b) tego przepisu, objętych kodami CN 2701, 2702 i 2704 do 2715. Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, należy stwierdzić, iż węgiel jest wyrobem akcyzowym, jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych.

W ustawie, jak i w przepisach wspólnotowych brak jest definicji ustawowej, która precyzowałaby sformułowanie „do celów opałowych”. Zwrot - „zużycie w celach opałowych” był rozpatrywany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pod numerem C-240/01, gdzie orzeczono, że pomimo braku w przepisach wspólnotowych takiej definicji, to i tak państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w definiowaniu celu opałowego, a to z kolei mogłoby sprzeciwić się zasadzie równości i uczciwości konkurencji.

Jednocześnie TSUE w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania w celach opałowych olejów stwierdził, iż zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania olejów jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Ponadto TSUE w tym wyroku stwierdził, że „cel nakładania na oleje mineralne podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia użycie jako paliwo opałowe (…), jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których oleje mineralne ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. We wszystkich tych przypadkach oleje mineralne ulegają zużyciu i muszą być opodatkowane akcyzą”.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych
   
   

Z treści wniosku wynika, że Spółka jest producentem cegieł wapienno-piaskowych i bloczków z betonu komórkowego. Produkcja ww. wyrobów odbywa się w 9 zakładach Wnioskodawcy, położonych na terenie Polski. Dzięki wprowadzeniu systemów odzysku energii pozwala to na poprawę efektywności energetycznej zakładu o ok. 10% (wykorzystanie pary przerzutowej, wykorzystanie pary resztkowej do podgrzewania wody kotłowej, system wykorzystania ciepła kondensatu do podgrzewania wody). Wprowadzono również system zamknięty wykorzystania wód produkcyjnych celem ochrony środowiska.

Zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Zwolnieniu od akcyzy podlegają zatem wyroby węglowe, w tym węgiel, zużywane przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzono w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. Jednakże za takie systemy uważa się tzw. system EU ETS (European Union Emissions Trading Scheme lub European Union Emissions Trading System – Europejski System Handlu Emisjami), o którym mowa w Dyrektywie 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz. U. UE L Nr 275, str. 32 ze zm.) oraz system EMAS, o którym mowa w ustawie z dnia 15 lipca 2011r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz. U. Nr 178, poz.1060). Natomiast, w przedmiotowym przypadku Wnioskodawca nie wdrożył takich systemów.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że opisane przez Wnioskodawcę działania nie stanowią systemów, o których mowa w art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy, a zatem zużywany przez Wnioskodawcę węgiel przeznaczony do celów opałowych nie korzysta ze zwolnienia od podatku akcyzowego, o którym mowa we wskazanym przepisie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska prawnego Wnioskodawcy zawartego w ww. wniosku w zakresie drugiego z zadanych pytań natomiast ocena stanowiska w zakresie pierwszego pytania została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.